Ψυχολόγος ή Ψυχίατρος; Από που ξεκινάμε;

[keep_walking]

Εγω παλι δεν συμφωνω...για ποια αποβλακωση μιλαμε?
Μηπως εχοντας μια σοβαρη ασθενεια και παιρνοντας major χαπι...ειμαι αποβλακωμενος? Δεν θα το ελεγα.

Απο την αλλη εαν θες να μπεις στην διαδικασια της ψυχοθεραπειας...δεν ειναι σαν την τηλεοραση που λυνονται ολα ευκολα...αντε να εχει ενα 50% επιτυχια ισως και ενα 50% major αποτυχια καπου διαβαζα + χρονοβορο + δαπανηρο κλπ. κλπ.

Με λιγα λογια ειναι υπερεκτιμημενη.

Τα φαρμακα απο την αλλη εχουν τα κατα τους και αυτα , αλλα γιατι οχι συνδυασμος των δυο κοσμων και οχι συγκρουση αυτων?

[ανεμος]

δεν ξερω αν διαβασες προσεκτικα τι εγραψα, εγω δεν μιλησα για ανθρωπους ουτε με ψυχωση,ουτε με διπολικη ουτε κατι αλλο αντστοιχο παντως...εδωσα εμφαση στο παραδειγμα με την καταθλιψη και φυσικα δεν ανφερομαι στην κλινικη.....επισης θα ηθελα να συπληρωσω εδω οτι η ψυχοθεραπεια δεν τα λυνει ολα ευκολα αντιθετα αυτο ηθελα να τονισω οτι η ψυχοθεραπεια ειναι πολυ πιο δυσκολη αλλα εγω προσωπικα πιστευω οτι λυνει θεματα οχι ολα αλλα παντως αρκετα τουλαχιστον ομως γνωριζουμε ποιοι ειμαστε και τι κανουμε καθε φορα στην ζωη μας.......
Α για την λοβοτομη εγραψα σχετικα με την αποβλακωση δεν εγραψα για τα χαπια.........

[ανεμος]

Κατα αρχη να συμφωνησω με Σοφια και Μαρινα.Δεν μπορω να πια την τρελη επιθυμια για φαρμακοληψια.Ευτυχως η δυστυχως η καρδια δεν παθαινει γριπη η ιλαρα οποτε με χαπια δεν γιατρευεται τωρα οποιος επιθυμει να κανει το μυαλο του να παψει να λειτουργει υπάρχει και η λοβοτομη,δεν ξερω εαν εφαρμοζεται παντως το μονο σιγουρο ειναι οτι στο παρελθον εφερνε αποτελεσματα(αποβλακωση) σε πολυ σοβαρες περιπτωσεις η φαρμακοληψια βοηθαει αλλα παρατηρω οτι οι περοσσοτεροι με λιγοτερο σοβαρες διαταραχες αναζητουν την ευκολη λυση, να παρω χαπια να γινω καλα,ενω το προβλημα ειναι αλλου τελικα......Εχω διαβασει εδω μεσα αρκετες περιπτωσεις πχ με καταθλιψη που πηραν χαπια <<τους περασε>> και μετα απο λιγο τους ξαναρθε και αντε παλι απο την αρχη.Ναι ειναι ο ********ς τροπος σκεψης εκει οτι πιο ανωδυνο και πιο ευκολο ειναι και το καλυτερο,ειναι τελικα?........

Αυτο ειναι το ποστ ολοκληρο,τωρα καταλαβα.......

[keep_walking]

Για την καταθλιψη εβγαλαν τα αντικαταθλιπτικα , μπορει η ψυχωση να ακουγεται "σοβαρη" και "εξωτικη" και ειναι σε πολλες περιπτωσεις αλλα και η καταθλιψη πολλες φορες δεν ειναι "συζηταω με τον αλλον και λυνω τα προβληματα μου" και μπορει καλλιστα να οφειλεται και σε οργανικα προβληματα.

Ακομα και μια αγοραφοβια μπορει να ειναι πιο σοβαρη απο την ψυχωση εαν η κλιμακα ειναι υπερβολικη.

Η ψυχοθεραπεια ειναι υπερεκτιμημενη , αλλα και τα φαρμακα δεν πρεπει να τα θεωρουμε φαστ φουντ δηλαδη την ευκολη λυση αρπα κολλα που δεν αξιζει καν να την κοιταξεις.

Φυσικα δεν ειμαστε ειδικοι , αλλα και να ειμασταν δεν ξερουμε τον θεματοθετη λολ , αυτο που λεω εγω ειναι μην αποριπτεις τιποτα.

[ανεμος]

Δεν αποριπτω τιποτε μιλαω καθαρα για την αρνηση να δουμε μεσα μας και τιποτε περισσοτερο,η καταθλιψη οταν δεν ειναι κλινικη ειμαι μερος της διαδικασιας ωριμανσης κατα κυριο λογο και οταν μας κτυπαει την πορτα εμεις δεν την καρφωνουμε με ξυλα για να μην μπει απλα ανοιγουμε την πορτα να μπει.............

[Arsi]

Η ψυχοθεραπεια ειναι υπερεκτιμημενη , αλλα και τα φαρμακα δεν πρεπει να τα θεωρουμε φαστ φουντ δηλαδη την ευκολη λυση αρπα κολλα που δεν αξιζει καν να την κοιταξεις.

Πιστεύω κι εγώ πως η ψυχοθεραπεία είναι υπερεκτιμημένη παρόλο που την υπερασπίζομαι αρκετά.
Πάνω απ'όλα νομίζω πως ρόλο παίζει η θέληση του ατόμου να θεραπευτεί.
Μπορεί κάποιος να πάρει μια εσωτερική απόφαση και να αλλάξει ακόμα και τον τρόπο σκέψης του χωρίς καν ψυχοθεραπεία και μπορεί κάποιος άλλος να κάνει 10 χρόνια ψυχοθεραπείας και να είναι στην ουσία στάσιμος.
Και με τα φάρμακα .. ανάλογα (ειδικά με τα αντικαταθλιπτικά)
Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως κάποιος με ένα πρόβλημα θα ποντάρει στις δικές του δυνάμεις και δε θα απευθυνθεί σε ειδικό αλλά θεωρώ ότι ούτε τα φάρμακα ούτε η ψυχοθεραπεία δεν βοηθάνε ουσιαστικά αν καταρχήν δεν υπάρχει πραγματικά θέληση.
Ε ναι τελευταία ακούω γενικώς μια τάση για ψυχοθεραπεία του στυλ όμως, πως θα πάει κάποιος κ είναι ντεφάκτο πως θα λυθούν τα προβλήματά του ή σίγουρα θα βοηθηθεί, κάτι σαν θαύμα και επιτυχημένη επιλογή 100% (κ δε μιλάω μόνο για το φόρουμ, κυρίως εκτός)

Και κάτι άλλο. Πριν πάω πρώτη φορά σε νευρολόγο (λόγω πόνων που είχα) κανείς ψυχολόγος (παρόλο που είχα επισκεφτεί 3-4 για κάποιες συνεδρίες κ έναν για κανένα 6μηνο) δε με παρέπεμψε στα φάρμακα (το αντίθετο θα έλεγα) κι όμως εκείνο το διάστημα για μένα ήταν ανακουφιστικά και στην ουσία μετά τα φάρμακα μπόρεσα να κάνω ουσιαστικά βήματα έστω κι αν το όφελος θεωρώ ότι το είδα απ'την ψυχοθεραπεία. Ανέβασαν τη διάθεσή μου ώστε να είμαι πιο δεκτική σε κάτι τέτοιο.

Κατά πόσο ένας ψυχολόγος λοιπόν παραπέμπει σε φάρμακα κ κατά πόσο ένας ψυχίατρος που δεν κάνει ψυχοθεραπεία σε αυτήν?

Δεν ξέρω είναι και στην κρίση του καθενός.. Πως νιώθει, πως θέλει να το αντιμετωπίσει.. πχ εγώ πριν κάποιους μήνες που σκέφτηκα για αντικαταθλιπτικά και ρώτησα την ψυχολόγο μου, μου είπε 'αν νομίζεις ότι τα έχεις ανάγκη..' ε είπα να το προσπαθήσω λίγο ακόμα και οκ μια κρίση ήταν που πέρασε ευτυχώς. Και γενικά για το αν χρειαστώ στο μέλλον είμαι σίγουρη πως μόνη μου θα το αποφασίσω.
Αλλά πλέον έχω και μια α εμπειρία στο θέμα. Τώρα για κάποιον που ξεκινάει 1η φορά και είναι ανοιχτός και στη φαρμακοθεραπεία (δυστυχώς θέμα ταμπού ακόμα) θα πρότεινα έναν ψυχίατρο - ψυχοθεραπευτή.

[Arsi]

Δεν αποριπτω τιποτε μιλαω καθαρα για την αρνηση να δουμε μεσα μας και τιποτε περισσοτερο,η καταθλιψη οταν δεν ειναι κλινικη ειμαι μερος της διαδικασιας ωριμανσης κατα κυριο λογο και οταν μας κτυπαει την πορτα εμεις δεν την καρφωνουμε με ξυλα για να μην μπει απλα ανοιγουμε την πορτα να μπει.............

Συμφωνώ πως πολλές φορές είναι μέρος της διαδικασίας ωρίμανσης αλλά ρε παιδιά εσείς πως την περάσατε?? Εγώ όταν ήμουν μέσα στην κατάθλιψη ανάθεμα κι αν είχα μια καθαρή σκέψη, σχεδόν τα πάντα τα έβλεπα διαστρεβλωμένα. Δεν πρέπει κάπως να προστατευόμαστε απ'αυτό το μαγικό φίλτρο που θολώνει την εικόνα?
Με τόσο αρνητισμό και ψεύτικη οπτική πως θα μπορούσα ποτέ να βρω τον εαυτό μου? Ναι, γιατί όχι να μην την παλέψουμε την κατάθλιψη?
Άλλο να την αποδεχτούμε κι άλλο να την αγκαλιάσουμε διάπλατα και να την σπρώξουμε να υπάρχει απεριόριστα στη ζωή μας.

Κ όταν μας χτυπάει την πόρτα ας προσέξουμε μην μπει ... κ να κάνει μεταβολή να φύγει.

[Sofia]

Μπορεί κάποιος να πάρει μια εσωτερική απόφαση και να αλλάξει ακόμα και τον τρόπο σκέψης του χωρίς καν ψυχοθεραπεία και μπορεί κάποιος άλλος να κάνει 10 χρόνια ψυχοθεραπείας και να είναι στην ουσία στάσιμος..

Συμφωνω κ επαυξανω: και 100 χρονια ψυχοθεραπεια να κανει κανεις, αν δεν θελει να δει τα θεματα του, φυσικα δεν υπαρχει καμια περιπτωση να τα δει με τον καλυτερο ειδικο απεναντι του.... Αλλα δεν νομιζω οτι φταιει η ψυχοθεραπεια γι αυτο. Ουτε νομιζω καποιος μεσος ειδικος ή ενας θεραπευομενος μεσος, θα ισχυριστει οτι μπαινεις σε ψυχοθεραπεια κ τα προβληματα σου κ ολα θα λυθουν ως δια μαγειας ευκολα, γρηγορα κ δια παντως. Επισης αναρωτιεμαι με την ευκαιρια τι προσδοκιες εχει καποιος απο την θεραπεια του....Τι εννοει καποιος λεγοντας "θεραπευτηκα". Κ φυσικα υπάρχουν κ παθησεις που δεν υπάρχει απολυτη αποθεραπεια.

Κ κατι ακομα: η ψυχοθεραπεια ειναι ενα εργαλειο. Δεν κανει τα παντα κ δεν συμφερει παντα. Ειναι ομως μια πολυ καλη επενδυση πανω μας κ για παντα...αν το θελουμε να το δουμε κ το αντεξουμε. Γιατι οι αντιστασεις μεσα μας, ετσι κ αλλιως ειναι ενα σωρο...

Κατά πόσο ένας ψυχολόγος λοιπόν παραπέμπει σε φάρμακα κ κατά πόσο ένας ψυχίατρος που δεν κάνει ψυχοθεραπεία σε αυτήν?

Αν ειναι ακομπλεξαριστος κ υπευθυνος μια χαρα το κανουν κ οι 2 ειδικοτητες. Προσωπικα η ψυχοθεραπευτρια μου, θυμαμαι μου χε πει, πως ακομα κ 1% να υπαρχει πιθανοτητα να τα χρειαστω τα φαρμακα θα με στειλει στον ψυχιατρο γιατι ειναι υπευθυνη για την περιπτωση μου. Κ αισθανθηκα πιο ασφαλης. Ξερω οτι εχει παραπεμψει σε ψυχιατρο αρκετους θεραπευομενους κ ξερω κ αλλους ψυχολογους που εχουν κανει το ιδιο. Αντιστοιχα, γνωριζω κ αρκετους παθολογους που εχουν συστησει σε ανθρωπους με αυτοανοσα νοσηματα ψυχοθεραπεια.

Βρισκω σε καθε περιπτωση λαθος να ξεκινησει καποιος θεραπευομενος με πλανο στο μυαλο του. Οτι θα παρει χαπια για να ναι σιγουρος ας πουμε οτι ολα θα πανε καλα...γιατι παιζει κ αυτο. Ή οτι αποκλειεται να παρει χαπια, γιατι κι αυτο δεν μπορει να το ξερει εκ των προτερων. Ας εμπιστευτει τον εαυτο του κ παρεα μ αυτον εναν ειδικο κ βλεποντας πανω του τα αποτελεσματα κ μεσα του, μπορει να χαραξει την πορεια του.

[alexandros3]

Νομίζω μια καλή λύση είναι να βρεις κάποιον που είναι αναγνωρισμένα καλός (στη δουλειά του) είναι και άνθρωπος! (σπανίζει η ανθρωπότις (σίγουρα θα είχε πει και κάποιος λαϊκός αιδός).

Και εμπιστεύεσαι και το ένστικτο σου.
Και βέβαια τη δουλειά θα την κάνετε παρέα. Τίποτα δεν είναι πανάκεια.
Αυτά από τη δική μου εμπειρία.

[deleted-member141015]

Για την καταθλιψη εβγαλαν τα αντικαταθλιπτικα , μπορει η ψυχωση να ακουγεται "σοβαρη" και "εξωτικη" και ειναι σε πολλες περιπτωσεις αλλα και η καταθλιψη πολλες φορες δεν ειναι "συζηταω με τον αλλον και λυνω τα προβληματα μου" και μπορει καλλιστα να οφειλεται και σε οργανικα προβληματα.

Ακομα και μια αγοραφοβια μπορει να ειναι πιο σοβαρη απο την ψυχωση εαν η κλιμακα ειναι υπερβολικη.

Η ψυχοθεραπεια ειναι υπερεκτιμημενη , αλλα και τα φαρμακα δεν πρεπει να τα θεωρουμε φαστ φουντ δηλαδη την ευκολη λυση αρπα κολλα που δεν αξιζει καν να την κοιταξεις.

Φυσικα δεν ειμαστε ειδικοι , αλλα και να ειμασταν δεν ξερουμε τον θεματοθετη λολ , αυτο που λεω εγω ειναι μην αποριπτεις τιποτα.

Μα και για τον πυρετό υπάρχουν τα αντι-πυρετικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πάντοτε αποτελεσματικά ή ότι δεν υπάρχουν και άλλες θεραπείες (ειδικά σε υποκείμενη νόσο), άσε που πολλές φορές δεν χρειάζεται καν το αντιπυρετικό. Δεν θέλω να πω ότι είναι το ίδιο με τα αντικαταθλιπτικά, αλλά ότι μερικές φορές η ονομασία ενός προϊόντος μας προδιαθέτει στο να έχουμε είτε υπερβολικές είτε λανθασμένες προσδοκίες σχετικά με τη χρησιμότητά του.

Επίσης, ο λόγος για τον οποίο αναπτύχθηκαν και οι ψυχοθεραπείες, είναι για να αντιμετωπιστούν διάφορες ψυχολογικές διαταραχές. Για παράδειγμα η γνωσιακή ψυχοθεραπεία στο ξεκίνημά της, αναπτύχθηκε σαν στοχευμένη ψυχοθεραπεία για την κατάθλιψη. (στην πορεία διευρύνθηκε-εμπλουτίστηκε για τη βελτίωση-θεραπεία πολλών άλλων διαταραχών-καταστάσεων)

Νομίζω ότι γενικά η ψυχοθεραπεία είναι υποτιμημένη, όχι υπερεκτιμημένη. Ένας λόγος είναι οι απόψεις μας σχετικά με τη διάκριση οργανικού-ψυχολογικού, αλλά και για το τι είναι η ψυχοθεραπεία. Δες πώς το περιγράφεις keep, 'συζητάω με τον άλλον και λύνω τα προβλήματά μου'...μια ολίγον τι διαστρεβλωμένη υπεραπλούστευση. Καταλαβαίνω βέβαια ότι ίσως θες να πεις πως συχνά τα θέματα δεν λύνονται μέσω συζητήσεων. Αλλά η δουλειά που γίνεται μέσα στις συνεδρίες είναι πολυδιάστατη και δεν ανταποκρίνεται σε πολλές από τις απόψεις που κυκλοφορούν όπως 'άμα έχεις φίλους τι να κάνεις την ψυχοθεραπεία', 'ε τι θα μου πει ο ψυχολόγος που δεν ξέρω ήδη', ή και το 'όλα είναι στο μυαλό μας' σε αντίθεση με το 'όλα είναι θέμα χημείας, τι να σου κάνουν οι συζητήσεις, απλά μια ανακούφιση προσφέρουν'.

Είπα πριν για το 'οργανικό' και το 'ψυχολογικό'. Μα και η ψυχοθεραπεία παρεμβαίνει σε επίπεδο εγκεφαλικής λειτουργίας. Οι περίφημοι νευροδιαβιβαστές και οι συνάψεις του εγκεφάλου (τα σημεία επικοινωνίας μεταξύ των νευρικών κυττάρων), επηρεάζονται από την εμπειρία μας. Από ένα βιβλίο που διαβάζουμε, από τη γυμναστική που θα κάνουμε, από μια συζήτηση και ναι, φυσικά πολύ περισσότερο από μια σωστή και οργανωμένη ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

Πανάκεια βέβαια δεν είναι, ούτε η ψυχοθεραπεία ούτε τα φάρμακα, ούτε κάτι από τα δύο είναι απαραίτητα 'θεραπεία'.

[ανεμος]

εξαιρετικο......................

[alexandros3]

Μ'άρεσε το πολυδιάστατο του μηνύματος
Δε ξέρω ρε Μαρίνα αν είναι υποτιμημένη ή υπερτιμημένη.
Θυμάμαι ένα σεμινάριο για τη γνωσιακή που είχα πάει και ο τύπος φαινόταν λες κι είχε πιάσει τον πάπα απο τ' αχδια. Κόψε κάτι μεγάλε, σε βλέπουνε.
Νομίζω ότι σου λέει κάποιες βιολογικές αλήθειες αν και τελικά νομίζω ότι η ψυχοδυναμική πάει πολύ πιο βαθειά και μετά σε φυσάει στο κόσμο να τις εφαρμόσεις, να τις δεις όταν συμβαίνουν....
Νομίζω ότι είναι απλά ένα εργαλείο
Και πραγματικά θα σκεφτόμουνα ότι εκείνοι που την αρνούνται περισσότερο είναι εκείνοι που θα οφελούνταν περισσότερο

[keep_walking]

Είπα πριν για το 'οργανικό' και το 'ψυχολογικό'. Μα και η ψυχοθεραπεία παρεμβαίνει σε επίπεδο εγκεφαλικής λειτουργίας. Οι περίφημοι νευροδιαβιβαστές και οι συνάψεις του εγκεφάλου (τα σημεία επικοινωνίας μεταξύ των νευρικών κυττάρων), επηρεάζονται από την εμπειρία μας. Από ένα βιβλίο που διαβάζουμε, από τη γυμναστική που θα κάνουμε, από μια συζήτηση και ναι, φυσικά πολύ περισσότερο από μια σωστή και οργανωμένη ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

Λες οτι η σκεψη δημιουργει την καταθλιψη (ας πουμε ελλειψη σεροτονινης σαν παραδειγμα) και οχι η καταθλιψη τις σκεψεις...ναι εχω διαβασει σχετικα. Δεν λεω οτι η ψυχοθεραπεια δεν ειναι ενα χρησιμο εργαλειο...δεν εχω πειρα απο αυτην ,
αλλα η ζωη ειναι απαιτητικη και αναλογως τι αντιμετωπιζεις πρατεις. Δεν μπορουμε να κανουμε ενα διαλειμμα μεχρι να δουμε οφελη απο την ψυχοθεραπεια και αν θα δουμε ,δεν διαθετουμε ολοι χρηματα , δεν διαθετουμε χρονο κλπ.
Φυσικα ειναι αποφαση του θεματοθετη να δει και τα δυο αλλα οχι σαν συγκρουση αλλα σαν συνοδοιπορους , δεν ειναι ψυχοθεραπεια vs φαρμακα.
Οσο για την υπεραπλουστευση ναι εχεις δικιο....αλλα ειναι και αναγκαια γιατι αλλιως θα γραφαμε επη και οχι μηνυματακια (εσυ περισσοτερα λολ , εγω δεν ξερω πολλα)

[ανεμος]

Και πραγματικά θα σκεφτόμουνα ότι εκείνοι που την αρνούνται περισσότερο είναι εκείνοι που θα οφελούνταν περισσότερο

Σαφως και ειναι ετσι φιλε Αλεξανδρε....

[alexandros3]

Φίλε Άνεμε, το έχω δει να συμβαίνει αυτό που σου λέω. Και πραγματικά δεν ξέρω τον τρόπο να "πείσω" πριν είναι αργά. Μακρυά από μένα και σε κάποιον ειδικό.
Εκεί που μου βαράει καμπανάκι είναι όταν λέγεται κοίτα αυτόν... εγώ είμαι δυνατός/η δεν το χρειάζομαι και βλέπεις τη ζωή τους να βυθίζεται και να επαναλαμβάνεται...