Ψυχολόγος ή Ψυχίατρος; Από που ξεκινάμε;

[sousou]

καλησπερα και απο μενα!αν πιστευεις οτι εισαι παρα πολυ χαλια και δεν αντεχεις καλυτερα να πας κατευθειαν σε ψυχιατρο,αλλιως θα σου προτεινα να επισκευτεις ψυχολογο και αυτος θα σου πει αν χρειαζεται ο ψυχιατρος.κατα τη γνωμη μου καλυτερα να αποφυγεις τα φαρμακα,εξαλλου ισως να μην σου χρειαζονται.

[whoami]

wow! εκεί που νόμιζα ότι είχε βαλτώσει το ποστ μου, πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια!
Υ.Γ. εγώ είμαι ο θεματοθέτης που αναφέρεται παραπάνω? καλόοοο αγγλιστί post-placer? )

Για να σοβαρευτώ και να επανέλθω στο θέμα με τα χάπια, είχα διαβάσει ένα άρθρο πριν καιρό για το πόσο αποτελεσματικά ή όχι είναι, νομίζω ότι ήταν αυτό:
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=...&artId=4489460
Κρατάω σαν stabilo 1-2 κομμάτια του άρθρου:
<<..Επίσης, τονίζει ότι τα αγχολυτικά και τα ηρεμιστικά λαμβάνονται για να ξεπεράσει κανείς τις κρίσεις. «Η μακρόχρονη λήψη τους θεωρείται ότι δεν αφήνει τον χρήστη να αντιμετωπίσει και να λύσει προβλήματα.>>
και επίσης:
<<..Όταν δημοσιεύθηκε η έρευνα Κirsch, όπου φαινόταν ότι νέα αντικαταθλιπτικά είχαν ελάχιστη επίδραση σε σχέση με τα placebo, πέρα από μετρημένα στα δάχτυλα>>

[deleted-member141015]

Μ'άρεσε το πολυδιάστατο του μηνύματος
Δε ξέρω ρε Μαρίνα αν είναι υποτιμημένη ή υπερτιμημένη.
Θυμάμαι ένα σεμινάριο για τη γνωσιακή που είχα πάει και ο τύπος φαινόταν λες κι είχε πιάσει τον πάπα απο τ' αχδια. Κόψε κάτι μεγάλε, σε βλέπουνε.
Νομίζω ότι σου λέει κάποιες βιολογικές αλήθειες αν και τελικά νομίζω ότι η ψυχοδυναμική πάει πολύ πιο βαθειά και μετά σε φυσάει στο κόσμο να τις εφαρμόσεις, να τις δεις όταν συμβαίνουν....
Νομίζω ότι είναι απλά ένα εργαλείο
Και πραγματικά θα σκεφτόμουνα ότι εκείνοι που την αρνούνται περισσότερο είναι εκείνοι που θα οφελούνταν περισσότερο

Μάλλον είναι και τα δύο αλέξανδρε, κατά περίπτωση Γενικά δεν μου αρέσει η έπαρση και η υπερβολή, από οποιαδήποτε ειδικότητα και για οποιαδήποτε μέθοδο. Σωστά λες ότι είναι ένα εργαλείο και πράγματι πολλές φορές, άνθρωποι που την αρνούνται ίσως θα ωφελούνταν / τη χρειάζονται περισσότερο.

Τώρα προσωπικά δεν είμαι υπέρ μιας συγκεκριμένης ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης για όλους και για όλα. Αλλά νομίζω πως το πιο σημαντικό είναι καταρχήν ο ίδιος ο θεραπευτής να έχει επίγνωση των ορίων του και της επάρκειάς του. Η γνωσιακή δεν είναι βέβαια η θαυμαστή μέθοδος για πάσα νόσο, ούτε και η μοναδική που έχει συνάφεια με το 'βιολογικό'. Απλά είναι μια μέθοδος που λόγω της φύσης της, έχει μελετηθεί πολύ και μπορεί να υποστηριχθεί από έγκυρα ερευνητικά δεδομένα. Η ψυχοθεραπεία σαν σύνολο όμως (για ένα συγκεκριμένο άτομο), κάποιες φορές ολοκληρώνεται με μια γνωσιακή διαδικασία, κάποιες φορές με μια άλλη προσέγγιση και κάποιες φορές με ένα συνδυασμό διαφόρων πραγμάτων ή/και τεχνικών-προσεγγίσεων-μεθόδων.

Οι διαφορετικές προσεγγίσεις δεν πάνε πάντα συμπληρωματικά (δηλαδή κάνω γνωσιακή για το σύμπτωμα, την επιφάνεια, το 'βιολογικό' και συνεχίζω με ψυχοδυναμική για το 'βάθος'), ούτε ανταγωνιστικά βέβαια. Το θέμα είναι καταρχήν σε τι είναι εκπαιδευμένος ο θεραπευτής και τι έχει ανάγκη ο θεραπευόμενος. Κατά τ' άλλα, η διάκριση ανάμεσα στα μοντέλα (π.χ. γνωσιακό-ψυχοδυναμικό) είναι εν πολλοίς τεχνητή. Επίσης, αν και συνηθίζουμε να δίνουμε περιγραφές στα θεωρητικά μοντέλα (π.χ. γνωσιακή: σύντομη, επιφανειακή, εστιάζει στο εδώ και τώρα - ψυχοδυναμική: σε βάθος, μακροχρόνια, ανάλυση του παρελθόντος), αυτές αφενός δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αφετέρου στην κλινική πράξη χρειάζονται πολύ περισσότερα από ένα 'μοντέλο' για να είναι αποτελεσματική η θεραπεία.

[alexandros3]

Ήταν ωραίος για ρεπορτάζ ο τύπος : ) Ο νάρκισσος της γνωσιακής κι άλλες απογευματινές ιστορίες λολ
Νομίζω ότι είναι και θέμα πολυτέλειας. Δλδ αν κάποια στιγμή στη ζωή σου σου βγούνε π.χ. ΙΔΨ για οποιοδήποτε λόγο (νομίζω ότι είναι από το εντονότατο άγχος) τότε η ψυχοδυναμική παύει να έχει και πολύ νόημα. Όταν μετά για κάποιο λόγο φύγουνε αυτά, τότε ίσως έχει ξανά νόημα;
Τέλος πάντων, νομίζω ότι είναι και θέμα συνθηκών που ισχύουνε κάθε φορά...

[whoami]

καλησπερα και απο μενα!αν πιστευεις οτι εισαι παρα πολυ χαλια και δεν αντεχεις καλυτερα να πας κατευθειαν σε ψυχιατρο,αλλιως θα σου προτεινα να επισκευτεις ψυχολογο και αυτος θα σου πει αν χρειαζεται ο ψυχιατρος.κατα τη γνωμη μου καλυτερα να αποφυγεις τα φαρμακα,εξαλλου ισως να μην σου χρειαζονται.

Ξέρεις κάτι? νομίζω αυτή είναι η παγίδα όλα αυτά τα χρόνια που δεν κάνω αυτό το βήμα να πάω κάπου. 'Εχω συνηθίσει να είμαι χάλια, ξέρω ότι κάποιες μέρες θα είμαι χάλια, μετά 'θα ισορροπήσω΄(φυσικά ούτε λόγος για χαρά, ούτε λόγος για πραγματική λύπη) και θα μπορέσω να βγάλω τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας πιέζοντας τον εαυτό μου κ.ό.κ.
Τώρα αν με ρωτούσες τι προτιμάς, να σου δώσουν μια χούφτα χάπια και να νιώσεις καλύτερα ή να ξεκινήσεις μια πορεία ψυχοθεραπείας, νομίζω η απάντηση είναι εύκολη, ίσως όλοι να έδιναν την ίδια απάντηση. Θα αφήσω τον ειδικό να με κατευθύνει, εφόσον πάω και δεν το κουκουλώσω για άλλη μια φορά το πρόβλημα.

[deleted-member141015]

Λες οτι η σκεψη δημιουργει την καταθλιψη (ας πουμε ελλειψη σεροτονινης σαν παραδειγμα) και οχι η καταθλιψη τις σκεψεις...ναι εχω διαβασει σχετικα. Δεν λεω οτι η ψυχοθεραπεια δεν ειναι ενα χρησιμο εργαλειο...δεν εχω πειρα απο αυτην ,
αλλα η ζωη ειναι απαιτητικη και αναλογως τι αντιμετωπιζεις πρατεις. Δεν μπορουμε να κανουμε ενα διαλειμμα μεχρι να δουμε οφελη απο την ψυχοθεραπεια και αν θα δουμε ,δεν διαθετουμε ολοι χρηματα , δεν διαθετουμε χρονο κλπ.
Φυσικα ειναι αποφαση του θεματοθετη να δει και τα δυο αλλα οχι σαν συγκρουση αλλα σαν συνοδοιπορους , δεν ειναι ψυχοθεραπεια vs φαρμακα.
Οσο για την υπεραπλουστευση ναι εχεις δικιο....αλλα ειναι και αναγκαια γιατι αλλιως θα γραφαμε επη και οχι μηνυματακια (εσυ περισσοτερα λολ , εγω δεν ξερω πολλα)

χαχα μα ναι, πολλές φορές η απλούστευση είναι αναγκαία

Για το διάλειμμα που λες, ναι πολύ σωστά δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, γι' αυτό η όποια θεραπεία χρειάζεται να λαμβάνει υπόψη και τις τρέχουσες ανάγκες-συνθήκες ζωής του ατόμου. Αλλά εδώ ταυτίζεις την ψυχοθεραπεία με κάτι μακροχρόνιο και με μεγάλο κόστος, πράγμα που αφενός δεν ισχύει (και δεν θα έπρεπε να ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις) και αφετέρου να θυμίσω ότι μερικές φορές ισχύει 'το φτηνό είναι ακριβό'

Και σαφώς δεν είναι ψυχοθεραπεία vs φάρμακα, αφού η ολοκληρωμένη ψυχοθεραπεία (= ψυχολογική θεραπεία, όχι θεραπεία της 'ψυχής') μπορεί κάλλιστα να συμπεριλαμβάνει και φάρμακα (όχι απαραίτητα όμως τα κλασικά αντικαταθλιπτικά, να μην το ξεχνάμε κι αυτό).

Τέλος, όχι δεν λέω ότι η σκέψη δημιουργεί την κατάθλιψη ή το αντίστροφο. Αλλά ότι απλά μπορούμε να παρέμβουμε μέσω του λόγου, της συζήτησης στην καταθλιπτική σκέψη (και κατά συνέπεια και στους νευροδιαβιβαστές, είτε το θέλουμε είτε όχι )

[Sofia]

whoami,

επειδη τα λογια σου μου θυμιζουν τα δικα μου στην πρωτη μου συνεδρια (αν χρειαστει της ειχα πει δωσε μου κ χαπια, οτιδηποτε να σταματησω να νιωθω παγωμενη), νιωθω το ποσο μπορει να φοβασαι, ακομα κ το τηλεφωνημα για το πρωτο ραντεβου...Ομως πλεον, αρκετα χρονια μετα κοιττωντας πισω θα λεγα οτι ηταν ενα απο τα καλυτερα δωρα που χω κανει στον εαυτο μου. Ελπιζω να το κανεις κ εσυ κ ολοι οσοι νιωθουμε το τελμα κ το παγωμα μεσα μας κ γυρω μας!

[alexandros3]

Ξέρεις κάτι? νομίζω αυτή είναι η παγίδα όλα αυτά τα χρόνια που δεν κάνω αυτό το βήμα να πάω κάπου. 'Εχω συνηθίσει να είμαι χάλια, ξέρω ότι κάποιες μέρες θα είμαι χάλια, μετά 'θα ισορροπήσω΄(φυσικά ούτε λόγος για χαρά, ούτε λόγος για πραγματική λύπη) και θα μπορέσω να βγάλω τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας πιέζοντας τον εαυτό μου κ.ό.κ.
Τώρα αν με ρωτούσες τι προτιμάς, να σου δώσουν μια χούφτα χάπια και να νιώσεις καλύτερα ή να ξεκινήσεις μια πορεία ψυχοθεραπείας, νομίζω η απάντηση είναι εύκολη, ίσως όλοι να έδιναν την ίδια απάντηση. Θα αφήσω τον ειδικό να με κατευθύνει, εφόσον πάω και δεν το κουκουλώσω για άλλη μια φορά το πρόβλημα.

Μου φαίνεται καλή προσέγγιση. Απλώς να νοιώθεις και το ένστικτο σου. Γιατί υπάρχουν και καλοί και κακοί (ή που δεν σου ταιριάζουν).

[Arsi]

Συμφωνω κ επαυξανω: και 100 χρονια ψυχοθεραπεια να κανει κανεις, αν δεν θελει να δει τα θεματα του, φυσικα δεν υπαρχει καμια περιπτωση να τα δει με τον καλυτερο ειδικο απεναντι του.... Αλλα δεν νομιζω οτι φταιει η ψυχοθεραπεια γι αυτο. Ουτε νομιζω καποιος μεσος ειδικος ή ενας θεραπευομενος μεσος, θα ισχυριστει οτι μπαινεις σε ψυχοθεραπεια κ τα προβληματα σου κ ολα θα λυθουν ως δια μαγειας ευκολα, γρηγορα κ δια παντως. Επισης αναρωτιεμαι με την ευκαιρια τι προσδοκιες εχει καποιος απο την θεραπεια του....Τι εννοει καποιος λεγοντας "θεραπευτηκα". Κ φυσικα υπάρχουν κ παθησεις που δεν υπάρχει απολυτη αποθεραπεια.

Συμφωνώ Αυτό είπα άλλωστε ότι προέχει η θέληση να θεραπευτεί κάποιος και αυτό αφορά τόσο τη φαρμακοθεραπεία όσο και την ψυχοθεραπεία. Η θέληση για την ψυχοθεραπεία ισοδυναμεί με τη διάθεση να δει τα θέματά του. Δεν είπα κάπου ότι σ'αυτό φταίει η ψυχοθεραπεία και πιστεύω ακράδαντα πως είναι ένα εργαλείο (το χω ξαναγράψει άλλωστε). Εργαλείο όμως και όχι πανάκεια. Έχω απλά μια αίσθηση υπερεκτίμησης τελευταία κάτι σαν η ΛΥΣΗ. Κάτι στο οποίο δε συμφωνώ. Δε θα μπορούσα ποτέ να εναντιωθώ στην ψυχοθεραπεία γιατί απλά έχω δει τα οφέλη της αλλά δε μπορώ να ισχυριστώ κιόλας πως χωρίς ψυχοθεραπεία δεν υπάρχει λύση ή κάνω ψυχοθεραπεία και επαναπαύομαι πως όλα θα πάνε καλά.

Κ κατι ακομα: η ψυχοθεραπεια ειναι ενα εργαλειο. Δεν κανει τα παντα κ δεν συμφερει παντα. Ειναι ομως μια πολυ καλη επενδυση πανω μας κ για παντα...αν το θελουμε να το δουμε κ το αντεξουμε. Γιατι οι αντιστασεις μεσα μας, ετσι κ αλλιως ειναι ενα σωρο...

Συμφωνώ απόλυτα.



Αν ειναι ακομπλεξαριστος κ υπευθυνος μια χαρα το κανουν κ οι 2 ειδικοτητες. Προσωπικα η ψυχοθεραπευτρια μου, θυμαμαι μου χε πει, πως ακομα κ 1% να υπαρχει πιθανοτητα να τα χρειαστω τα φαρμακα θα με στειλει στον ψυχιατρο γιατι ειναι υπευθυνη για την περιπτωση μου. Κ αισθανθηκα πιο ασφαλης. Ξερω οτι εχει παραπεμψει σε ψυχιατρο αρκετους θεραπευομενους κ ξερω κ αλλους ψυχολογους που εχουν κανει το ιδιο. Αντιστοιχα, γνωριζω κ αρκετους παθολογους που εχουν συστησει σε ανθρωπους με αυτοανοσα νοσηματα ψυχοθεραπεια.

Τι να πω Σοφία είσαι τυχερή μάλλον.. Εγώ άλλες εμπειρίες έχω τις οποίες και έγραψα. Επίσης όταν ρώτησα την τωρινή μου ψυχ. για διάγνωση στις αρχές μου είπε πως ο ψυχολόγος δε μπορεί να κάνει διάγνωση αλλά αυτό είναι δικαιοδοσία του ψυχιάτρου ( κλασικά λολ σε όσους κι αν πήγα διάγνωση από ψυχ δεν έλαβα ποτέ! ) (Όπως και δεν πήρε θέση στο πρόσφατο ερώτημά μου για αντικαταθλιπτικά). Από κει και πέρα, αν όντως είναι έτσι το θέμα πως μπορεί να κρίνει με σιγουριά αν χρειάζομαι για παράδειγμα φαρμακοθεραπεία?

Βρισκω σε καθε περιπτωση λαθος να ξεκινησει καποιος θεραπευομενος με πλανο στο μυαλο του. Οτι θα παρει χαπια για να ναι σιγουρος ας πουμε οτι ολα θα πανε καλα...γιατι παιζει κ αυτο. Ή οτι αποκλειεται να παρει χαπια, γιατι κι αυτο δεν μπορει να το ξερει εκ των προτερων. Ας εμπιστευτει τον εαυτο του κ παρεα μ αυτον εναν ειδικο κ βλεποντας πανω του τα αποτελεσματα κ μεσα του, μπορει να χαραξει την πορεια του.

Το συμπέρασμα είναι αυτό που γράφεις στις τελευταίες σειρές.
Πίστη και θέληση για θεραπεία.
Αυτό προέχει, αυτό ήθελα να πω στο προηγούμενο μνμ και όχι να μειώσω την ψυχοθεραπεία σαν εργαλείο (σαν εργαλείο όμως) συν το ερώτημά μου ... τελικά πόσοι ψυχίατροι προτείνουν ψυχοθεραπεία και πόσοι ψυχολόγοι φαρμακοθεραπεία ?

[Arsi]

Μα και για τον πυρετό υπάρχουν τα αντι-πυρετικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πάντοτε αποτελεσματικά ή ότι δεν υπάρχουν και άλλες θεραπείες (ειδικά σε υποκείμενη νόσο), άσε που πολλές φορές δεν χρειάζεται καν το αντιπυρετικό. Δεν θέλω να πω ότι είναι το ίδιο με τα αντικαταθλιπτικά, αλλά ότι μερικές φορές η ονομασία ενός προϊόντος μας προδιαθέτει στο να έχουμε είτε υπερβολικές είτε λανθασμένες προσδοκίες σχετικά με τη χρησιμότητά του.

Επίσης, ο λόγος για τον οποίο αναπτύχθηκαν και οι ψυχοθεραπείες, είναι για να αντιμετωπιστούν διάφορες ψυχολογικές διαταραχές. Για παράδειγμα η γνωσιακή ψυχοθεραπεία στο ξεκίνημά της, αναπτύχθηκε σαν στοχευμένη ψυχοθεραπεία για την κατάθλιψη. (στην πορεία διευρύνθηκε-εμπλουτίστηκε για τη βελτίωση-θεραπεία πολλών άλλων διαταραχών-καταστάσεων)

Νομίζω ότι γενικά η ψυχοθεραπεία είναι υποτιμημένη, όχι υπερεκτιμημένη. Ένας λόγος είναι οι απόψεις μας σχετικά με τη διάκριση οργανικού-ψυχολογικού, αλλά και για το τι είναι η ψυχοθεραπεία. Δες πώς το περιγράφεις keep, 'συζητάω με τον άλλον και λύνω τα προβλήματά μου'...μια ολίγον τι διαστρεβλωμένη υπεραπλούστευση. Καταλαβαίνω βέβαια ότι ίσως θες να πεις πως συχνά τα θέματα δεν λύνονται μέσω συζητήσεων. Αλλά η δουλειά που γίνεται μέσα στις συνεδρίες είναι πολυδιάστατη και δεν ανταποκρίνεται σε πολλές από τις απόψεις που κυκλοφορούν όπως 'άμα έχεις φίλους τι να κάνεις την ψυχοθεραπεία', 'ε τι θα μου πει ο ψυχολόγος που δεν ξέρω ήδη', ή και το 'όλα είναι στο μυαλό μας' σε αντίθεση με το 'όλα είναι θέμα χημείας, τι να σου κάνουν οι συζητήσεις, απλά μια ανακούφιση προσφέρουν'.

Είπα πριν για το 'οργανικό' και το 'ψυχολογικό'. Μα και η ψυχοθεραπεία παρεμβαίνει σε επίπεδο εγκεφαλικής λειτουργίας. Οι περίφημοι νευροδιαβιβαστές και οι συνάψεις του εγκεφάλου (τα σημεία επικοινωνίας μεταξύ των νευρικών κυττάρων), επηρεάζονται από την εμπειρία μας. Από ένα βιβλίο που διαβάζουμε, από τη γυμναστική που θα κάνουμε, από μια συζήτηση και ναι, φυσικά πολύ περισσότερο από μια σωστή και οργανωμένη ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

Πανάκεια βέβαια δεν είναι, ούτε η ψυχοθεραπεία ούτε τα φάρμακα, ούτε κάτι από τα δύο είναι απαραίτητα 'θεραπεία'.

Ωραίο ποστ Μαρίνα μου )


Επί ευκαιρίας θα ήθελα να θίξω ένα θέμα με ερέθισμα το ερώτημα αν ένας ψυχολόγος θα παραπέμψει για φαρμακοθεραπεία όταν υπάρχει ανάγκη.
Βασικά μου δημιουργήθηκε η απορία απαντώντας στο προηγούμενο μήνυμα...
Γιατί ένας ψυχολόγος δεν έχει το δικαίωμα να συνταγογραφήσει? Κ εφόσον δεν το έχει κατά πόσο μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την παραπομπή σε ψυχίατρο?

[whoami]

Ωραίο ποστ Μαρίνα μου )

Γιατί ένας ψυχολόγος δεν έχει το δικαίωμα να συνταγογραφήσει? Κ εφόσον δεν το έχει κατά πόσο μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την παραπομπή σε ψυχίατρο?

Γιατί δεν είναι γιατρός, γι'αυτό δεν μπορεί/επιτρέπεται να συνταγογραφήσει ο ψυχολόγος.Όπως ένας μαθηματικός δεν μπορεί να σου γράψει φάρμακα το ίδιο κι ένας ψυχολόγος. Από την φιλοσοφική σχολή δεν αποφοιτούν κι οι ψυχολόγοι; big difference από την Ιατρική Σχολή, δεν λέω καλύτερη ή χειρότερη, απλά τελείως διαφορετική σχολή. Προσεγγίζουν το ίδιο θέμα από 2 διαφορετικές σκοπιές. Φαντάζομαι ότι όταν δει ότι αυτά που μπορεί να θεραπεύσει/ασχοληθεί δεν φτάνουν για την περίπτωση του ασθενή του, είναι σαν να του λέει, εγώ ως εδώ φτάνω, για τα δικά σου τα συμπτώματα πρέπει να δεις και κάποιον άλλο.
Φαντάζομαι όσο σίγουρος μπορεί να είναι κι ένας ομοιοπαθητικός γιατρός ότι με φυτικά φάρμακα μπορεί να θεραπεύσει κάποια αρρώστια.Κι εκεί έχεις το ρίσκο να περνάει ο χρόνος χωρίς να βλέπεις αποτέλεσμα γιατί πολύ απλά η αρρώστια σου μπορεί να μην αντιμετωπίζεται με βότανα και να χρειάζεσαι φάρμακα(φαρμάκια...)

[Adzik]

Αγαπητε μασ Whoami.. αυτο που περιγραφεισ ειναι μαλλον δυσθημια.. δηλαδη χρονια ηπιασ μορφησ καταθλιψη.. ενα μονιμο δεν ειμαι σκ**α αλλα ουτε καλα.. το μονο που ξερω εινια πωσ δεν ειμια ευτυχισμενοσ..

η κυκλοθημια ειναι επισεισ ενα συμπτωμα.. ερευνες εχουν διξει πως τα αντικαταθλιπτικα εχουν καλα αποτελεσματα στην δυσθημια.

για δεσ και αυτο το βιντεακι για να το δεισ πωσ γινεται και απο μεσα..χεχεχε

http://www.dailymotion.com/video/x16...ts-work_school

μου αρεσει πολυ που κανεισ χιουμορ...και καταλαβαινω απολυτα πωσ ειναι μα μην σε πιστευουν οι αλλοι πωσ δεν εισαι καλα..να φανταστεισ εγω σχεδιαζα την αυτοκτονια μου και οταν ακουγε η μανα ου πωσ δεν ειμαι καλα..μου ελεγε να παω εξω να παρω λιγο αερα και θα μου περασει.. ημουν τυχερη που δεν πεθανα τελικα.. και ειμαι μια χαρα τωρα μετα απο πολυυυ δουλεια..

στο βιβλιο του ΜΑΥΟ CLINIC για την καταθλιψη καπου εξηγει πωσ προκαλειται η καταθλιψη... ο ανθρωποσ οταν νιωσει η του συμβει κατι δυσαρεστο που θα τον στεναχωρισει.. φυσιολογικα εχει αυτοματα μειωση σεροτονινησ στον εγκεφαλο.. και σιγα σιγα καθε λεπτο ωρα και μερα.. νιωθει ολο και καλητερα μεχρι που επανερχεται στο νορμαλ επιπεδο οπου δεν νιωθει δυστυχια.. αλλα ουτε χαρα νιωθει ''καλα''.

το προβλημα εμφανιζεται οταν κατι σε στεναχωρησει.. και πριν προλαβεισ να νιωσεισ καλητερα... να επανελθεισ απο αυτο.. σου ξανασυμβαινει κατι που σε πληγωνει.. και μετα στο καπακι κατι αλλο..και κατι αλλο...
και πανω που πασ να τα ξεπερασεισ ερχονται κι αλλα..κι εσυ που εισαι ειδη πληγωμενος νιωθεις μεγαλητερο τον πονο που σου προκαλουν οι νεες στεναχωριες..
κι εκει... ξαφνικα ολο αυτο το συστημα.. τσουπ κολλαει... και η σεροτονινη που παλευε τοσο καιρο να επανελθει στα φυσιολογικα της επιπεδα... ξαφνικα (αυτο παιρνει συνηθωσ αρκετο καιρο.. απο 3 μηνες και περισσοτερο)...σκαλωνει.. και παραμενει σε χαληλη περιεκτικοτητα στο σωμα μασ..

κι εκει ερχονται τα αντικαταθλιπτικα με τον τροπο που δειχνει το βιντεο... να την κανουν να αυξηθει φυσικα...

[Adzik]

επισεισ ριξε μια ματια εδω... εχει να κανει με αρθρα σχετικα με την διατροφη και την καταθλιψη... βοηθαει πολυ!!! εγω προσωπικα οπωσ αυτον τον καιρο.. οταν ξεφιγω λιγο.. και κανω χαζεσ παρασπονδιεσ..τυπου πατατακια.. κλπ :P εχω μια αισθηση χρονιασ κοπωσης... μετα τισ 4 το απογευμα ειμαι ειδη κουρασμενη χεχε...

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...ιατροφή

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...ιατροφη!!

[whoami]

επισεισ ριξε μια ματια εδω... εχει να κανει με αρθρα σχετικα με την διατροφη και την καταθλιψη... βοηθαει πολυ!!! εγω προσωπικα οπωσ αυτον τον καιρο.. οταν ξεφιγω λιγο.. και κανω χαζεσ παρασπονδιεσ..τυπου πατατακια.. κλπ :P εχω μια αισθηση χρονιασ κοπωσης... μετα τισ 4 το απογευμα ειμαι ειδη κουρασμενη χεχε...

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...ιατροφή

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...ιατροφη!!

Καλημέρα,
αν εσύ μένεις μόνο στα πατατάκια έχει καλώς, η περίπτωση σου είναι απλή!!!
Αν συνεχίζεις στις σοκολάτες, στους χαλβάδες(λόγω ημερών), στα γαριδάκια, κι ότι άλλο υπάρχει στα ράφια του σπιτιού ή του σούπερ μάρκετ τότε η περίπτωση (μου) είναι βαριά!!! )

Θα τα διαβάσω τα άρθρα μόλις μπορώ να κάνω ένα διάλλειμμα απ'τη δουλειά, μάλλον έχει να κάνει με το θέμα των κορεσμένων λιπαρών. Επιβαρύνουν τον οργανισμό.

Α! μην ξεχάσω να προσθέσω τα ποπ-κορν, τα παστέλια, τις χαλβαδόπιτες κλπ κλπ.
Χτύπησες σε αδύνατο σημείο με αυτό που είπες!!!

[Sofia]

τελικά πόσοι ψυχίατροι προτείνουν ψυχοθεραπεία και πόσοι ψυχολόγοι φαρμακοθεραπεία ?

ηθελα να σου απαντησω στο ερωτημα σου που εθεσες πως μπορει να κρινει με σιγουρια ο ψυχοθεραπευτης αν χρειαζομαι φαρμακο. Στην δικη μου περιπτωση, δεν μου μιλησε για σιγουρια. Μου ειπε χαρακτηριστικα με την παραμικρη υποψια οτι χρειαζεσαι θα σε παραπεμψω σε ψυχιατρο. Νομιζω οτι αυτο ειναι το νοημα: της συμπληρωματικης θεραπειας. Κ της συνεργασιας των ειδικων, οποτε χρειαζεται.

Επισης στο θεμα της διαγνωσης, μου εχει γινει απο την ψυχοθεραπευτρια μου. Δλδ νομιζω οτι δεν παιζει να μην γινονται διαγνωσεις απο ψυχοθεραπευτες. Του τυπου εχεις καταθλιψη ή δεν εχεις ή εχεις διπολικη κλπ.