ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥΥΥΥ......:(

[oneofthosedays]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ...ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΑΡΚΕΤΕς ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ...ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΦΟΒΙΕΣ ΣΤΡΕΦΟΝΤΟΥΣΑΝ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΥΓΕΙΑ...ΟΤΙ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΑΚΟΥΓΑ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΟΥΣΑ,ΚΑΘΕ ΘΑΝΑΤΟς ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΠΟΛΥ...ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΟΥ ΗΘΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΙΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΜΟΥ...ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΠΝΗΛΘΑΝ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΙΔΙΟ ΑΣΧΗΜΠ ΓΕΓΟΝΟΣ....
...ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ....ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΜΕ ΗΡΕΜΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ ΑΝ ΧΑΣΩ ΘΑ ΧΑΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ...ΤΡΕΜΩ,ΚΛΑΙΩ,ΦΡΙΚΑΡΩ ΣΤΗ ΙΔΕΑ..ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΜΑΙ.......ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΚΥΣΤΗ,,,ΤΠΤ ΣΟΒΑΡΟ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΟΜΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ...ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΙΔΕ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΧΑΠΙΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΝΙΩΣΑ ΑΠΑΙΣΙΑ...ΤΗΝ ΕΧΩ ΣΥΝΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΟΤΕ,ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΟΛΑ...ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΦΡΙΚΑΡΑ.....ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΑΙΔΙΑ ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΑΝ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ...ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ....ΑΦΗΣΤΕ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΥΡΙΟ(ΣΠΟΥΔΑΖΩ ΜΑΚΡΙΑ)ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΩ ΜΕ ΤΠΤ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΑΛΛΟΚΟΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ...ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΘΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΔΩ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ....ΚΑΙ ΤΡΕΧΕΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΝΕΡΟΟΟΟΟ...ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?ΤΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ?...ΠΩΣ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ?? ΚΙΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΝΑΙ???...ΔΕΝ ΜΠΟΡΩΩΩΩ...ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ...

[gus1973]

Είναι δύσκολα και επώδυνα τα όσα περιγράφεις…
Από προσωπική εμπειρία έχω να πω ότι ο τρόμος μπροστά στην ιδέα να χάσουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο είναι πιθανόν να έχει ως σημείο αναφοράς μια παρόμοια εμπειρία του παρελθόντος (όπως η απώλεια του αγαπημένου σου). Βίωσα σε μικρή ηλικία την απειλή του θανάτου (έστω και έμμεσα) μέσα στο σπίτι μου. Η μητέρα μου μέσα σε λίγα χρόνια έχασε τα αδέρφια της και ο θάνατος και ο φόβος αυτού, ήταν παρών στην καθημερινότητα μας. Για κάποια χρόνια όλο το πακέτο του φόβου, με διάφορες μορφές (νοσοφοβία, πανικός, έντονο άγχος) ήταν εκεί να την ταλαιπωρεί και πολλά από αυτά πέρασαν σε εμάς, στα παιδιά της. Θυμάμαι ότι δεν καλωσόρισε το πένθος της (ιδιαίτερα στην πρώτη περίπτωση) και δεν βοηθήθηκε από το περιβάλλον γι’ αυτό. Συμβουλές του πατέρα μου αλλά και των συγγενών, του στυλ να σκεφτεί τα παιδιά της και να είναι δυνατή, την απέτρεπαν από το να θρηνήσει τον αγαπημένο της αδερφό (αλλά και τους επόμενους στη συνέχεια). Μετά από χρόνια, κάνοντας κάποιες αναδρομές, σκέφτηκα ότι έθαψε τα όποια συναισθήματα μέσα στην ψυχή της. Έως την εφηβεία μου όπου και έφυγα από το σπίτι, τη θυμάμαι αρκετές φορές να κάθεται σιωπηλή και θλιμμένη.
Δεν ξέρω πόσο «δούλεψες» το τραγικό περιστατικό που σου συνέβη (δεν έχω διαβάσει τα μηνύματα του). Ίσως να βοηθούσε να επιστρέψεις σε εκείνη τη άσχημη στιγμή και να προσπαθήσει να βιώσεις το πένθος σου, να εκφράσεις τα συναισθήματα σου, να τα ξεκλειδώσεις ώστε να μπορέσεις να το αποδεχτείς. Με τη βοήθεια της θεραπείας προσπάθησα και εγώ να «πενθήσω» για τη μητέρα που «έχασα» από την παιδική έως την εφηβική ηλικία. Σε εσένα είναι πιο άμεσο και πιο οδυνηρό και ίσως μια βοήθεια από κάποιον ειδικό να άνοιγε τις πόρτες που έπρεπε να ανοίξεις.
Προσπάθησε να φροντίσεις τον εαυτό σου και τότε θα είσαι σε θέση να φροντίσεις και τους άλλους και τη μαμά σου…
Εύχομαι σύντομα να νιώσεις καλύτερα

[PENAKI1986]

καλημερα περασα και περναω αυτα που λες...πρεπει να κατσεις να σκεφτεις λογικα και θα δεις οτι υπερβαλεις.διαβασε βιβλια ακου μουσικη και συζητα με δικους σου ανθωπους επισης θα ηταν καλο ανα εκενες ψυχοθεραπεια για να βρεις μεσω αυτης την αιτια που σε εφτασε εδω...τα ιαδια εκανα και εγω και ολα πανε καλυτερα.ολα εχουν μια λυση αρκει να θες να την βρεις...

[oneofthosedays]

ευχαριστω για τις απαντησεις...penakı εχω κανει για λιγο ψυχοθεραπεια και ολα αυτα ξεκινησαν απο τοτε που περασα στην πολη που σπουδαζω...δεν ηταν 1η μου επιλογη,δεν ηθελα ,ειχα φανταστει αλλα,απογοητευτηκα ολα μαζι...πιεστηκα τοτε αλλα τα κρατησα ολα μεσα μου....και μετα απο ενα χρονο,με αφορμη και του θανατου του αγαπημενου μου προσωπου...ξεσπασα ετσι...ολα αυτα που κρατουσα βγηκαν σε μορφη κρισησ πανικου.νοσοφοβιων,φοβια για το θανατο και ολα αυτα...αυτα με βοηθησε να τα ανακαλυψω η ψυχολολογος...επισης και το οτι ολα αυτα γινονται πιο εντονα οταν κατι δε με ευχαριστει στη ζωη μου...παρεες,σχεση,κατι....κυ� �λοθιμικος ανθρωπος τι περιμενεισ :P...με λιγα λογια η ψυχολογος μου ειπε να σταματησω να ζηταω τα πολλα για να ειμαι ευτυχισμενη...και πραγματικα καταλαβα πως το κανω αυτο...στην ουσια μονη μου χαλιεμαι...τεσπα...σημερα ειμαι πολυ καλυτερα...δε λεω οτι δεν μου ερχονται οι γνωστες ιδεεεσ..αλλα οπως ερχονατι φευγουν....απλα εχω φαει αυτο το κολλημα με τη μανα μου επειδη ειναι η μονη που μιλαω για τα παντα ,ειναι η μονη που με ηρεμει και η μονη που οταν πρωτοεπαθα κριση πανικου,δεν με αντιμετωπισε σαν σχιζοφρενη ...ειναι απλα καταπληκτικη και εγω ολιγον τη μαμαμοθρεφτο...αφου με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει τπτ και οτι με απλα χαπια της περασε αυτο που ειχε,βεβαια ρωτησα και αλλουσ γιατρουσ κρυφα απο αυτη για να ηρεμησω...:P...οπως εχω πει ξανα..παιχνιδια του δικου μας μυαλου ειναι ολα αυτα ,αρα στο δικο μας χερι ειναι και να τα διωξουμε...

[PENAKI1986]

σε κατλαβαινω απολυτα αλλα πρεπει να ζησουμε την ζωη μας και οχι να μας προσπερναει εγω περναω αυτην την φαση 3 μηνες και δεν την γουσταρω καθολου βαρεθηκα να ειμαι εκτος...θελω να μπω παλι στην ροη της ζωης....

[oneofthosedays]

αυτο ακριβως με ξενερωνει και εμενα...ειναι σα να τα εχω παρατησει καποιες φορεσ και απλα να καθομαι να περιμενω δεν ξερω και εγω τι...χωρις να βγαινω,να διασκεδαζω,χωρισ να ζω...μεχρι που ξυπναω και με βριζω και παιρνω ξανα θαρρος...αλλα ρε παιδι μου δε σκεφτεσαι πωσ εγω που δεν ημουν ποτε ετσι εγινα ετσι???σε ξενερωνει αυτο...αυτεσ οι σκεψεισ και οι φοβοι...αμαν τουσ βαρεθηκα...θελω να κανω κατι αυθορμητα οπωσ παλια..χωρις να σκεφτω κι αν παθω κατι???..αυτο με ξενερωνει πιο πολυ...το γεγονος οτι τον ενθουσιασμο η τη χαρα τα μετριαζει ο φοβοσ..

[PENAKI1986]

συμφωνω μια απο τα ιδια...αμαν πια με την μαλακινση που με εχει πιασει...λες και καποιος με ζηλευε που ημουν μεσα στο γελιο και μεσα σε μια μερα αλλαξαν ολα...βεβαια με την ψυχοθεραπεια εχω βρει σιγα σιγα τι τα δημιουργησε αλλα κουραστηκα ρε συ...

[oneofthosedays]

ναι οκ το εχουμε βρει..ναι οκ εχουμε μαθει να μην μας παιρνει απο κατω οπως στις αρχες και να το αντιμετωπιζουμε...αλλα ρε παιδι μου...οσο σκεφτομαι οτι ξεχνουσα να γυρισω σπιτι μετα απο 5ωρουσ και βαλε καφεδες με τα παιδια και αλλα πολλα τετοια...πλεον μια ωρα και με πιανει το αγχος και ο φοβοσ και εξαφανιζομαι....μπουχος για το σπιτι που λενε...λες και αν παω σπιτι θα σωθω...χαχαχα...τι να πω ρε penakı...υπομονη να χουμε και δυναμη να το ξεπερναμε...να κανουμε πραγματα που μας ευχαριστουν,να μην πιεζομαστε για κανεναν και για τιποτα,οσο το δυνατον καλυτερη ποιοτητα ζωης...και που ξερεις...ισωσ οπως μας ηρτθε ξαφνικα αυτη η μαλακινση που λες και εσυ,ετσι θα φυγει κιολας...ελπιζω τλχ...

[PENAKI1986]

καλησπερα...τι κανουμε σημερα;;αμ εγω τι να σου πω που καπνιζα σαν τον πουστη επινα φρεντο καπουτσινο και κοκα κολα συνεχεια...κ ξαφνικα εκοψα το καπνισμα για να μην πεθανω τις κολες με το ζορι να πιω εναν καφε στο τοσο...με χαμομηλι και μελι την βγαζω και για ποτα ουτε λογος...κανα κρασι και αν τρεις μηνες τωρα ειμαι μια σπασικλω δεν ττην παλευω με εμενα....ελεοοοοοοοος....και καλα το τσιγαρο ρε φιλη αλλα κομενος και ο φρεντο μα ο φρεντο;;;;χι χι χι ευθυμησαμε παλι....

[Karol]

ευχαριστω για τις απαντησεις...penakı εχω κανει για λιγο ψυχοθεραπεια και ολα αυτα ξεκινησαν απο τοτε που περασα στην πολη που σπουδαζω...δεν ηταν 1η μου επιλογη,δεν ηθελα ,ειχα φανταστει αλλα,απογοητευτηκα ολα μαζι...πιεστηκα τοτε αλλα τα κρατησα ολα μεσα μου....και μετα απο ενα χρονο,με αφορμη και του θανατου του αγαπημενου μου προσωπου...ξεσπασα ετσι...ολα αυτα που κρατουσα βγηκαν σε μορφη κρισησ πανικου.νοσοφοβιων,φοβια για το θανατο και ολα αυτα...αυτα με βοηθησε να τα ανακαλυψω η ψυχολολογος...επισης και το οτι ολα αυτα γινονται πιο εντονα οταν κατι δε με ευχαριστει στη ζωη μου...παρεες,σχεση,κατι....κυ� �λοθιμικος ανθρωπος τι περιμενεισ :P...με λιγα λογια η ψυχολογος μου ειπε να σταματησω να ζηταω τα πολλα για να ειμαι ευτυχισμενη...και πραγματικα καταλαβα πως το κανω αυτο...στην ουσια μονη μου χαλιεμαι...τεσπα...σημερα ειμαι πολυ καλυτερα...δε λεω οτι δεν μου ερχονται οι γνωστες ιδεεεσ..αλλα οπως ερχονατι φευγουν....απλα εχω φαει αυτο το κολλημα με τη μανα μου επειδη ειναι η μονη που μιλαω για τα παντα ,ειναι η μονη που με ηρεμει και η μονη που οταν πρωτοεπαθα κριση πανικου,δεν με αντιμετωπισε σαν σχιζοφρενη ...ειναι απλα καταπληκτικη και εγω ολιγον τη μαμαμοθρεφτο...αφου με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει τπτ και οτι με απλα χαπια της περασε αυτο που ειχε,βεβαια ρωτησα και αλλουσ γιατρουσ κρυφα απο αυτη για να ηρεμησω...:P...οπως εχω πει ξανα..παιχνιδια του δικου μας μυαλου ειναι ολα αυτα ,αρα στο δικο μας χερι ειναι και να τα διωξουμε...

πως ητανε το ξεσπασμα σου? μπορεις να το περιγραψεις??

[Karol]

ευχαριστω για τις απαντησεις...penakı εχω κανει για λιγο ψυχοθεραπεια και ολα αυτα ξεκινησαν απο τοτε που περασα στην πολη που σπουδαζω...δεν ηταν 1η μου επιλογη,δεν ηθελα ,ειχα φανταστει αλλα,απογοητευτηκα ολα μαζι...πιεστηκα τοτε αλλα τα κρατησα ολα μεσα μου....και μετα απο ενα χρονο,με αφορμη και του θανατου του αγαπημενου μου προσωπου...ξεσπασα ετσι...ολα αυτα που κρατουσα βγηκαν σε μορφη κρισησ πανικου.νοσοφοβιων,φοβια για το θανατο και ολα αυτα...αυτα με βοηθησε να τα ανακαλυψω η ψυχολολογος...επισης και το οτι ολα αυτα γινονται πιο εντονα οταν κατι δε με ευχαριστει στη ζωη μου...παρεες,σχεση,κατι....κυ� �λοθιμικος ανθρωπος τι περιμενεισ :P...με λιγα λογια η ψυχολογος μου ειπε να σταματησω να ζηταω τα πολλα για να ειμαι ευτυχισμενη...και πραγματικα καταλαβα πως το κανω αυτο...στην ουσια μονη μου χαλιεμαι...τεσπα...σημερα ειμαι πολυ καλυτερα...δε λεω οτι δεν μου ερχονται οι γνωστες ιδεεεσ..αλλα οπως ερχονατι φευγουν....απλα εχω φαει αυτο το κολλημα με τη μανα μου επειδη ειναι η μονη που μιλαω για τα παντα ,ειναι η μονη που με ηρεμει και η μονη που οταν πρωτοεπαθα κριση πανικου,δεν με αντιμετωπισε σαν σχιζοφρενη ...ειναι απλα καταπληκτικη και εγω ολιγον τη μαμαμοθρεφτο...αφου με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει τπτ και οτι με απλα χαπια της περασε αυτο που ειχε,βεβαια ρωτησα και αλλουσ γιατρουσ κρυφα απο αυτη για να ηρεμησω...:P...οπως εχω πει ξανα..παιχνιδια του δικου μας μυαλου ειναι ολα αυτα ,αρα στο δικο μας χερι ειναι και να τα διωξουμε...

πως ητανε το ξεσπασμα σου? μπορεις να το περιγραψεις??

[oneofthosedays]

καλησπερα...τι κανουμε σημερα;;αμ εγω τι να σου πω που καπνιζα σαν τον πουστη επινα φρεντο καπουτσινο και κοκα κολα συνεχεια...κ ξαφνικα εκοψα το καπνισμα για να μην πεθανω τις κολες με το ζορι να πιω εναν καφε στο τοσο...με χαμομηλι και μελι την βγαζω και για ποτα ουτε λογος...κανα κρασι και αν τρεις μηνες τωρα ειμαι μια σπασικλω δεν ττην παλευω με εμενα....ελεοοοοοοοος....και καλα το τσιγαρο ρε φιλη αλλα κομενος και ο φρεντο μα ο φρεντο;;;;χι χι χι ευθυμησαμε παλι....

καλημερα penakııı ολα καλα μεχρι στιγμης,αν εξαιρεσουμε τα ονειρα υπερπαραγωγη που βλεπω και οσο να ναι με επηρεαζουν..αλλα συνηθισμενα τα βουνα απο τα χιονια...ειχες πει και εσυ σε μια δημοσιευση σου για τα ονειρα...καπως ετσι και εγω...χαχαχ λοιπον μοιαζουμε ελεινα...εκοψα το καπνισμα εδω και 1 μηνα..δεν μου λειπει ααρα δεν με χαλαει κιολασ....εγω επινα σαν τρελη φραπε...αλλα τον τελευταιο καιρο ειχα τρεμουλο στομαχοπονο ανησυχια...και τον σουταρα....με το φρεντο εχω σωθει ειλικρινα!οσο για την κοκα κολα τη μεγαλη μου αγαπη κοπηκε...καθως το στομαχι λογω του αγχουσ και συναμα του πονου δεν αντεχε και αυτη..:P συγνωμη αλλα η αγαπημενη βοτκα δεν κοβεται...ειμαι και γερο ποτηρακι(οταν αποφασισω να ξενυχτησω πλεον χαχαχαχχα)..ισα ισα το χω πει αν παρω ποτε φαρμακα για την περιπτωση μου(που ειμαι ακρωσ αντιθετη στα φαρμακα)αυτα τηα ειναι ΑΛΚΟΟΛ!ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑ!...ρε μην παρατας τον φρεντο αμαρτιααααα,δεν σου κανει κακο(1 τη μερα)...μια ευχαριστηση εχουμε και εμεις...(που λεει ο λογος) :P...αντε καλημερουδιααααααα....

[Karol]

ευχαριστω για τις απαντησεις...penakı εχω κανει για λιγο ψυχοθεραπεια και ολα αυτα ξεκινησαν απο τοτε που περασα στην πολη που σπουδαζω...δεν ηταν 1η μου επιλογη,δεν ηθελα ,ειχα φανταστει αλλα,απογοητευτηκα ολα μαζι...πιεστηκα τοτε αλλα τα κρατησα ολα μεσα μου....και μετα απο ενα χρονο,με αφορμη και του θανατου του αγαπημενου μου προσωπου...ξεσπασα ετσι...ολα αυτα που κρατουσα βγηκαν σε μορφη κρισησ πανικου.νοσοφοβιων,φοβια για το θανατο και ολα αυτα...αυτα με βοηθησε να τα ανακαλυψω η ψυχολολογος...επισης και το οτι ολα αυτα γινονται πιο εντονα οταν κατι δε με ευχαριστει στη ζωη μου...παρεες,σχεση,κατι....κυ� �λοθιμικος ανθρωπος τι περιμενεισ :P...με λιγα λογια η ψυχολογος μου ειπε να σταματησω να ζηταω τα πολλα για να ειμαι ευτυχισμενη...και πραγματικα καταλαβα πως το κανω αυτο...στην ουσια μονη μου χαλιεμαι...τεσπα...σημερα ειμαι πολυ καλυτερα...δε λεω οτι δεν μου ερχονται οι γνωστες ιδεεεσ..αλλα οπως ερχονατι φευγουν....απλα εχω φαει αυτο το κολλημα με τη μανα μου επειδη ειναι η μονη που μιλαω για τα παντα ,ειναι η μονη που με ηρεμει και η μονη που οταν πρωτοεπαθα κριση πανικου,δεν με αντιμετωπισε σαν σχιζοφρενη ...ειναι απλα καταπληκτικη και εγω ολιγον τη μαμαμοθρεφτο...αφου με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει τπτ και οτι με απλα χαπια της περασε αυτο που ειχε,βεβαια ρωτησα και αλλουσ γιατρουσ κρυφα απο αυτη για να ηρεμησω...:P...οπως εχω πει ξανα..παιχνιδια του δικου μας μυαλου ειναι ολα αυτα ,αρα στο δικο μας χερι ειναι και να τα διωξουμε...

Οταν λες ''ξεσπασμα'' μπορεις να το περιγραψεις? λιγο πιο αναλυτικα...(αν βεβαια θελεις)

[Karol]

ευχαριστω για τις απαντησεις...penakı εχω κανει για λιγο ψυχοθεραπεια και ολα αυτα ξεκινησαν απο τοτε που περασα στην πολη που σπουδαζω...δεν ηταν 1η μου επιλογη,δεν ηθελα ,ειχα φανταστει αλλα,απογοητευτηκα ολα μαζι...πιεστηκα τοτε αλλα τα κρατησα ολα μεσα μου....και μετα απο ενα χρονο,με αφορμη και του θανατου του αγαπημενου μου προσωπου...ξεσπασα ετσι...ολα αυτα που κρατουσα βγηκαν σε μορφη κρισησ πανικου.νοσοφοβιων,φοβια για το θανατο και ολα αυτα...αυτα με βοηθησε να τα ανακαλυψω η ψυχολολογος...επισης και το οτι ολα αυτα γινονται πιο εντονα οταν κατι δε με ευχαριστει στη ζωη μου...παρεες,σχεση,κατι....κυ� �λοθιμικος ανθρωπος τι περιμενεισ :P...με λιγα λογια η ψυχολογος μου ειπε να σταματησω να ζηταω τα πολλα για να ειμαι ευτυχισμενη...και πραγματικα καταλαβα πως το κανω αυτο...στην ουσια μονη μου χαλιεμαι...τεσπα...σημερα ειμαι πολυ καλυτερα...δε λεω οτι δεν μου ερχονται οι γνωστες ιδεεεσ..αλλα οπως ερχονατι φευγουν....απλα εχω φαει αυτο το κολλημα με τη μανα μου επειδη ειναι η μονη που μιλαω για τα παντα ,ειναι η μονη που με ηρεμει και η μονη που οταν πρωτοεπαθα κριση πανικου,δεν με αντιμετωπισε σαν σχιζοφρενη ...ειναι απλα καταπληκτικη και εγω ολιγον τη μαμαμοθρεφτο...αφου με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει τπτ και οτι με απλα χαπια της περασε αυτο που ειχε,βεβαια ρωτησα και αλλουσ γιατρουσ κρυφα απο αυτη για να ηρεμησω...:P...οπως εχω πει ξανα..παιχνιδια του δικου μας μυαλου ειναι ολα αυτα ,αρα στο δικο μας χερι ειναι και να τα διωξουμε...

Οταν λες ''ξεσπασμα'' μπορεις να το περιγραψεις? λιγο πιο αναλυτικα...(αν βεβαια θελεις)

[PENAKI1986]

καλημερα ολα καλα σημερα;εγω την παλευω εχω πονοκεφαλο βεβαια αλλα το πορισμα μου ειναι οτι ειναι λογω κακης στασης...θα ζησω και σημερα....χιχιχι