Ηταν ολος μου ο κόσμος..........

[KaterinaKostas]

Κατερίνα λυπάμαι πολύ για τον χαμό του συντρόφου σου..
Περίπου ίδια ιστορία έζησε και ένα συγγενικό μου πρόσωπο. Πάνω κάτω είχαν τις ίδιες ηλικίες με σας χωρίς παιδιά. Υπήρχε πολλή αγάπη μεταξύ τους...
Χρειάζεσαι χρόνο. Είναι νωρίς ακόμα αλλά προσπάθησε να είσαι με κόσμο, με αγαπημένους σου ανθρώπους, μην κλείνεσαι στον εαυτό σου. Καλώς ζήτησες βοήθεια από ειδικό. Όσο σκληρό και κλισέ κι αν ακούγεται, η ζωή συνεχίζεται...
Καλή δύναμη

Σε ευχαριστώ πολυ..........τι συγγενικό σου πρόσωπο πως είναι τώρα, πως ζει? τι κανει? δεν ρωταω απο περιέργεια, είμαι σε απόγνωση.........

[iberis]

Ναι καταλαβαίνω..
Είναι ένα εξαιρετικά ευαίσθητο άτομο που η ζωή της ήταν γύρω από τον άνθρωπο που έχασε. 'Ηταν μεγάλο σοκ γι αυτήν καθώς ο χαμός του συζύγου της ήταν αιφνίδιος! Θυμάμαι ότι πέρασε πολύ δύσκολα τα δύο πρώτα χρόνια. Είμασταν κοντά της όπως και άλλοι συγγενείς και φίλοι. Να σημειώσω ότι οι γονείς της είχαν ήδη πεθάνει και δεν δούλευε. Φλέρταρε με την κατάθλιψη αλλά ζήτησε βοήθεια από ειδικό για να μην καταρρεύσει. Στάθηκε στα πόδια της. Εχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε. Γενικώς ταξιδεύει με την πρώτη ευκαιρία, προσπαθεί να περνάει καλά να βρίσκεται με ανθρώπους και να μην απομονώνεται. Δεν ξανάφτιαξε τη ζωή της με άλλον άντρα, αν και είχε την επιθυμία από ένα σημείο και ύστερα (αρκετά δύσκολη ως άνθρωπος και όχι τόσο ευέλικτη στις επιλογές της). Μια νέα σχέση δεν είναι κάτι βέβαια που σε απασχολεί αυτή τη στιγμή, απλά θέλω να σου δείξω ότι η ζωή όντως συνεχίζεται χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ξεχνάς τον άνθρωπό σου.

[KaterinaKostas]

Ναι καταλαβαίνω..
Είναι ένα εξαιρετικά ευαίσθητο άτομο που η ζωή της ήταν γύρω από τον άνθρωπο που έχασε. 'Ηταν μεγάλο σοκ γι αυτήν καθώς ο χαμός του συζύγου της ήταν αιφνίδιος! Θυμάμαι ότι πέρασε πολύ δύσκολα τα δύο πρώτα χρόνια. Είμασταν κοντά της όπως και άλλοι συγγενείς και φίλοι. Να σημειώσω ότι οι γονείς της είχαν ήδη πεθάνει και δεν δούλευε. Φλέρταρε με την κατάθλιψη αλλά ζήτησε βοήθεια από ειδικό για να μην καταρρεύσει. Στάθηκε στα πόδια της. Εχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε. Γενικώς ταξιδεύει με την πρώτη ευκαιρία, προσπαθεί να περνάει καλά να βρίσκεται με ανθρώπους και να μην απομονώνεται. Δεν ξανάφτιαξε τη ζωή της με άλλον άντρα, αν και είχε την επιθυμία από ένα σημείο και ύστερα (αρκετά δύσκολη ως άνθρωπος και όχι τόσο ευέλικτη στις επιλογές της). Μια νέα σχέση δεν είναι κάτι βέβαια που σε απασχολεί αυτή τη στιγμή, απλά θέλω να σου δείξω ότι η ζωή όντως συνεχίζεται χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ξεχνάς τον άνθρωπό σου.

Ευχαριατώ που το μοίράστκες. Δεν μπορω να παραλληλησω τώρα τον εαυτό μου αλλά το διάβασα πανω από 3 φορες...........Στεκομαι για την ώρα στα δυσκολα πρώτα χρόνια που αναφερεις............εκεί καπου και περισσότερο βαδίζω χωρις τιποτα μεσα μου πια..........να σαι καλα iberis.......

[iberis]

Κατερίνα, δεν μπορώ να καταλάβω τον πόνο που νιώθεις. Απλά επειδή είχα ζήσει την εμπειρία του συγγενικού μου προσώπου από κοντά, ξέρω ότι ήταν δύσκολος πολύ ο πρώτος καιρός. Δεν ήταν όμως μόνο δύσκολος, είχε και στιγμές ανακούφισης, συνειδητοποίησης και διάθεσης για ζωή και αγώνα..
Δεν ξέρω αν δουλεύεις, πάντως η δουλειά και τα όποια ενδιαφέροντα θα σε κρατήσουν στα πόδια σου. Είναι πολύ ανθρώπινα όλα αυτά που νιώθεις η θλίψη και η απόγνωση. Είναι όμως και μέσα στην ανθρώπινη φύση και στις ανθρώπινες δυνατότητες να μπορέσεις να επιβιώσεις και να συνεχίσεις τη ζωή σου.

[boubourina]

Κατερινακι μου, τι κανεις καρδουλα μου? ειχα γενεθλια στις 22 Μεγαλη Παρασκευη. Απολυτα ταιριαστο! Ο τακουλης μου ελεγε χρονια πολλα και με φιλουσε παντα στις 00:01! εκεινο το βραδυ δεν ηταν εκει ουτε και την αλλη μερα ουτε και την επομενη.
Παρεες..........
Ολες οι παρεες μου ειναι φιλοι με παιδια. Ερχεται το Σαββατοκυριακο και εμενα τελειωνει στις 7 το απογευμα. Απο εκει και περα η βολτα με τον μικρο τελειωνει και καθε ζευγαρι κανει το προγραμμα του για το βραδυ. Εγω δεν εχω αντρα πια και δεν χωραω σε τετοια προγραμματα.
Εχω ανυπαντρες φιλες αλλα και αυτες ειναι στην αναζητηση συντροφου και εγω ειμαι στην θλιψη. τι να με κανουν εμενα σαββατοβραδο μαζι τους!

και ετσι μενω σπιτι με τον τωρινο μου συντροφο, ενα τριχρονο και ολες μου οι συζητησεις ειναι με ενα τριχρονο μεχρι να κοιμηθουμε. Εχω και την μαμα μου βεβαια αλλα δεν δεχομαι να μεινουμε μαζι. Θελω να μεγαλωσω το παιδι μου μονη μου. Ισως να ηταν καλυτερα αν δεν ειχα παιδι, ισως και οχι. Δεν ξερω.

[RainAndWind]

Πώς είναι τα κορίτσια μας? Mπουμπού χρόνια σου πολλά και καλά. Ξέρω ότι από άλλον περίμενες την ευχή, αλλά εσύ είσαι εδώ και την ευχή σου θα την έχεις. Είσαι ζωντανή και θα επιβιώσεις μάτια μου. Όπως και το Κατερινάκι, έτσι δεν είναι Κατερίνα? Και στηρίζετε η μία την άλλην μέσω της επικοινωνίας στο φόρουμ, είναι τόσο σημαντικό αυτό!
Κουράγιο, το πηγούνι ψηλά, θα έρθει ο καιρός που θα μαλακώσει ο πόνος.

[boubourina]

Σε ευχαριστω Rain. τελικα εγω μανα δεν ηθελα να γινω ... τα θυμασαι? αλλα κατεληξα τον μονο ρολο που εχω στη ζωη μου να ειναι αυτος της μανας με 3 παιδια κιολας!
Ε ρε πως τα φερνει ο καιρος και η μοιρα

[KaterinaKostas]

Κορίτσια να ειστε καλά...........Εγω χρονια πολλα και καλο πασχα και τετοια δεν ανοιξα το στομα μου να πω σε κανεναν. boubourina σε σενα θα πω, να ζησεις και να δεις το παιδακι σου γερο να μεγαλωνει και να ανθιζει....απο καρδιας....! Ο κωστας μου ειχε γενεθλια χθες, 26 Απριλη το Ταυράκι μου αλλα δεν πηγα πουθενα -ξερετε τι εννοω- δεν γινοταν!
Άκριβως το ίδιο με τη boubourina κι εγω, αλλα χωρις τρίχρονο. Μοναξιά τα βραδια, τρελλη. Απιστευτη, δυσκολα, όλα μα όλα, αλλαγή, ασυνέπεια, μπερδεμα, αναποδιες, χαλι.............

[marouba]

Κατερινάκι καλημέρα, τι κάνεις; Πως είσαι; Εχεις καιρό να μας γράψεις.....

[KaterinaKostas]

Τα χαλια μου, φαρμακα κι άλλα μου εδωσε ο γιατρος, κλαιω με το παραμικρό, τπιοτα δεν εχει σημασια, δεν καλυτερεύω παιδιά, με τιποτα............Πηγα στο μνημα προχθες και δεν νπρουσα καν να του μιλησω......αδυνατον..........με βρηκε μια κοπελα εκει και μου ειπε να ερχεσαι να του μιλας, αλλα εμενα δεν μου έβγαινε..λεξη...........

[crazy_diamond]

Κατερίνα μου,

στο έγραψα και στο άλλο θέμα σου.. Αν νιώθεις ότι δε σε βοηθούν πολύ τα φάρμακα να ενημερώσεις το γιατρό σου.
Με το γιατρό αυτό συζητάτε καθόλου ή απλά σου έγραψε τα φάρμακα και οι επισκέψεις αφορούν σε αυτό μια στο τόσο;
Μήπως να έβλεπες και έναν ψυχολόγο, να ζητήσεις υποστήριξη, να σε βοηθήσει τώρα σε αυτή τη φάση του πένθους;
Είναι διαφορετική η βοήθεια αυτή από εκείνη που προσφέρουν τα φάρμακα..

Όσο για το μνήμα, καταλαβαίνω. Όπως νιώθεις. Δεν χρειάζεται να πηγαίνεις εκεί για να του μιλήσεις.
Η μητέρα μου αν και έχει συμπληρωθεί ένας χρόνος από το θάνατο του πατέρα μου είναι μέρα παρά μέρα στο κοιμητήριο.
Είναι όμως και επειδή έχει φτιάξει ένα μικρό κήπο εκεί στο μνήμα.
Αγαπάει τα λουλούδια και το να βρίσκεται για λίγη ώρα εκεί και να ασχολείται με αυτά νιώθει να της κάνει καλό.
Έτσι είναι. Όπως νιώθει ο καθένας και ό,τι αισθάνεται να του κάνει καλό και να τον ηρεμεί.

Εκτός από την οικογένειά σου μιλάς με κάποιον άλλον δικό σου άνθρωπο το τελευταίο διάστημα;

[marouba]

Κατερινάκι μου καλημέρα, συμφωνώ με τον crazy diamond για τα φάρμακα, μήπως δεν σε βοηθάνε τόσο πολύ... Εμένα η δικιά μου ψυχολόγος ήταν αρνητική στο να μου δώσει φαρμακευτική αγωγή μίλαμε όμως και μου κάνει καλό.... Δεν ξέρω δεν είμαι ειδική το ξέρω αλλά ξέρω οτι είσαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Όταν πηγαίνω στην μητέρα μου δεν μου βγαίνει κανένα συναίσθημα εκεί, μετά όμως γίνομαι ράκος γιατί μου έρχονται εικόνες.... Κουράγιο Κατερινάκι......

[boubourina]

Κατερινακι καλημερα κοριτσακι μου. Δεν ξερω τι να σου πω. Ειμαι στην ιδια κατασταση με εσενα μονο που αργησα 2 μηνες να φτασω εδω. Πηγαινε σε ψυχολογο. Εγω αυτο σκεφτομαι να κανω. Δεν βλεπω αλλη λυση

[γιώτα2]

Μπουμπου, Κατερινα, καλη δυναμη και κουραγιο.παρτε βοηθεια απ οπου μπορειτε για να διαχειριστειτε την νεα κατασταση.

[ΝΑΤΑΛΙ]

Κατερινακη μου,γραψε μου, να βρεθουμε να τα πουμε,κοντα μενουμε,μη δισταζεις!