αγχος

[nikolas_]

Γεια σε ολους! Ειμαι 22 ετων-φοιτητης και εργαζομαι παραλληλα στην οικογενειακη επιχειρηση. Παντα ημουν υπερβαρος-παχυσαρκος μεχρι που πηρα αποφαση πριν απο 5 μηνες να χασω κιλα. Τις ημερες των εορτων-και ενω η προσπαθεια μου πηγαινε τελεια, ειχα ενοχλησεις στο στηθος με αποτελεσμα να αγχωθω πολυ για εμφραγμα και να παθω κριση πανικου. Μην γνωριζοντας ομως τι μου ειχε συμβει εκοψα το καπνισμα γιατι νομιζα οτι εφταιγε αυτο (10 τσιγαρα την μερα εκανα).Μετα εκανα ασχημες σκεψεις (για το θανατο των γονιων μου, οτι δεν αρκει ο χρονος που ζουμε κλπ) και ειχα προφανως μεταπτωσεις στη διαθεση μου (πραγμα που ηταν πρωτογνωρο για εμενα). Συμβουλευτικα τον ψυχιατρο με τον οποιο ειχα επαφη και μου ειπε οτι εχω "ατυπη καταθλιψη και μου συνεστησε να παρω ladose). Μην θελωντας να παρω και θεωρωντας οτι εφταιγε μονο η διακοπη του καπνισματος δεν πηρα. Αρχες του μηνα πεθανε η γιαγια μου και με επιρεασε λιγο και αυτο. Πλεον εχουν φυγει αυτες οι σκεψεις, αλλα εχω μεσα στην μερα ενα αισθημα αδυναμιας στα ακρα, τσιμπηματα στο στηθος, αισθημα παλμων, μια συνεχη υπερενταση, μερικες φορες ξυπναω νωριτερα απο τι πρεπει, αλλα ΚΥΡΙΩΣ εχω τον φοβο οτι θα τρελαθω και οτι θα κανω κακο στον εαυτο μου. Δεν το θεωρω λυση σε καποιο προβλημα μου, απλα μου εχει κολλησει αυτη η σκεψη αγχωνομαι μηπως χασω τον ελεγχο. Εχω χασει 20kg, εχω κοψει το καπνισμα, οι εξετασεις μου ειναι καλυτερες απο ποτε, γελαω πολυ, νιωθω ικανοποιημενος, περναω πολυ καλα σε γενικες γραμμες και ειμαι σεξουαλικα ακμαιος. Εχω ομως αυτες τις σκεψεις που με αγχωνουν οταν ερχονται και με κλονιζουν. Να παρω Xanax-Lexotanil η να κανω υπομονη και απλως συνεχιζει να φταει η ελλειψη νικοτινης; Ευχαριστω και συγγνωμη αν σας κουρασα!

[ioannis2]

Θετκό το ότι έκοψες το κάπνισμα και έχασς αρκετά κιλά. Έχεις θέληση!!
Το ότι έκοψες το καπνισμα και έχασες κιλά πιστευω επηρεασε την ευεξία σου πχ να νοιωθεις αδυναμία ή ζαλάδες ή να σου λειπει η αίσθηση του καπνού στο στηθος και η ελλειψη τους σου προκαλεί άγχος, νευρο και ένταση, αφου όταν έχουμε ελλειψη στον οργανισμό μας απο κατι πχ πεινάμε έρχονται συνηθως αρνητικες σκεψεις και δεν μπορουμε να συγκεντρωθουμε, να αποδωσουμε πνευματικά (οπως όταν κατι μας φταιει και θελουμε να ξεσπασουμε) . Ίσως είναι η φυσική αντίδραση του οργανισμού σου σε διαφορετικό τροπο ζωής. Είναι μεχρι να απεξαρτηθής και να μπει ο οργανισμός σου σε διαφορετικό ρυθμό.

Με τις σκεψεις, μαθε τροπο να τις αντιμετωπίζεις, με βοηθεια καποιου ψυχολογου. Μαθε να ξεχωρίζεις στη σκεψη σου το λογικό από το παραλογο, το δεδομενο από την υπερβολή και τη φαντασία. Αφου μαθειος να τα ξεχωριζεις προχωρα με το να μαθεις να τα αποκρουεις με θετικές σκεψεις ή κανοντας καποια δραστηριοτητα που σε απομακρυνει από τις σκεψεις αυτες.Ο φοβος οτι θα παθεις κακο κλπ είναι αυτοκαταστροφικες σκεψεις, που δε βασίζονται σε δεδομενα της πραγματικότητας αλλά σε καταστασεις που εχεις δημιουργησει στη φαντασία. Αυτο να το εμπεδώσεις και έτσι σιγα σιγα η ένταση τους θα αδυνατιζει. Αφου είχες τη θεληση έχασες κιλα και εκοψες το καπνισμα αρα εισαι δυνατός, αρα εχεις τα ψυχικα εφοδια να αντιμετωπισεις τη σκεψη.

[nikolas_]

σε ευχαριστω πολυ γιαννη!

[Konstantinoss]

Οι σκέψεις αυτές σου ήρθαν λόγω της κρίσης πανικού που έπαθες, και εγώ απο τότε που την έπαθα όλο σκέψεις κουλές έχω, για μένα πάντως επειδή χάνοντας τόσα κιλά ήδη πιέζεις τον οργανισμό σου να σταθεροποιηθεί, + τη κρίση πανικού + τις σκέψεις που σε αγχώνουν, δεν ξέρω αν έκανες καλά και έκοψες τη δεδομένη στιγμή το κάπνισμα, ίσως σε επηρεάσει αρνητικά σε όλο αυτο.

[oneofthosedays]

καλημερα..σε νιωθω απολυτα..περναω κρισεις πανικου εδω και 3 χρονια τωρα εχουν φυγει οι κρισεις αλλα εχω αυτο τον ασχημο φοβο του θανατου και των ασθενειων...ολα εμφανιστηκαν οταν εχασα ενα αγαπημενο μου προσωπο και επανεμφανιστηκαν παλι για τον ιδιο λογο...ενω για ενα χρονο ημουν πιο καλα απο ποτε...τον τελευταιο καιρο με το χαμο του παππου αρχισα να σκεφτομαι και να φοβαμαι για τουσ γονεις μου..προσπαθω να αντιμετωπισω αυτη την ιδεα του θανατου αλλα δυσκολευομαι..Εκανες παρα πολυ καλα που δεν πηρες φαρμακα οι κρισεις πανικου στην ουσια ειναι σκεψεις ,φοβιες,πραγματα που δεν θελαμε να αντιμετωπισουμε , τα οποια καταχονιασαμε στην ψυχη μας, και ετσι για να μην τα σκεφτομαστε ξεσπαμε και κυνηγαμε οργανικες,απτες ασθενειες...για να λυθει το προβλημα θα πρεπει να βρουμε τη ριζα του και να την αντιμετωπισουμε..να μιλησουμε με τον εαυτο μας και να ψαξουμε βαθια μεσα μας..τα φαρμακα ισως επικαλυψουν το προβλημα δεν το λυνουν ομως..θα σου προτεινα ψυχοθεραπεια θα σε ηρεμησει πολυ και θα σε βοηθησει στο ψαξιμος της αιτιας ολων..εκανα και γω για λιγο και με βοηθησε να μαθω τα παντα γυρω απο την κριση πανικου και απο μενα...θα συνεχιζα αλλα τα οικονομικα δεν το επιτρεπουν...εμαθα ομως να τα αντιμετωπιζω ολα μονη μου και το τονιζω χωρις φαρμακα...ασε τα φαρμακα για τους αρρωστους..το μονο που επερνα για λιγο τον 1 χρονο που ηταν φρεσκο το πραμα και δεν ειχα μαθει να ελεγχο τον πανικο ηταν ενα αταραξ το βραδυ οταν ημουν πολυ ανησυχη η ταραγμενη..εχω να παρω 2 χρονια τωρα..μπορεις να παρεις και λεξοτανιλ αλλα αραια και που στις μεγαλες ταραχες,καλυτερα να μην συνηθησεις σε αυτα..ειμαι και εγω σε φαση που εκοψα το καπνισμα λες ολη αυτη η ανησυχια και οι ενοχλησεις σε αναπνευστικο και τα νευρα να οφειλεται σε αυτο?μμμ ωραια ιδεα μου εδωσες!..λοιπον υπομονη,δυναμη ,θεληση για ατομικη προσπαθεια και ολα θα πανε καλα!

[Αόρατος...]

Τπτ δεν είναι Νικόλα, μη φοβάσαι. Εφόσον οι εξετάσεις που έκανες ήταν καλές, τπτ οργανικό δεν έχεις. Και μην ξαναρχίσεις το κάπνισμα, κρίμα δλδ, αν και τα 10 τσιγάρα την ημέρα που έκανες, δεν ήταν πολλά. Μίλησε με τον γιατρό σου για ενδεχόμενη αγωγή - έστω μικρής διάρκειας - με τα ηρεμιστικά που ανέφερες.

[nikolas_]

Σας ευχαριστω πολυ για την αμεση ανταποκριση σας!!

Κωνσταντινε δεν ηξερα οτι παθαινα κριση πανικου, νομιζα οτι η καρδια μου ή τα πνευμονια μου ειχαν προβλημα και μεχρι να το μαθω ειχαν περασει 10 μερες, οποτε λεω μιας και εκανα την αρχη...
oneofthesedays, η διακοπη του καπνισματος μπορει να προκαλεσει πολλααα πραγματα δες εδω για να ξερεις τι σε περιμενει, για να μην ανησυχεις!! http://www.hepcrg.gr/oldsite/UserFiles/File/8ck.pdf

Προς το παρον λεω να το αντιμετωπισω μονος μου. Φευγω μεθαυριο για διακοπες! Αν ηρεμησω εχει καλως, αλλιως θα επεμβω πιο δραστικα με ψυχιατρο και αν χρειαστει φαρμακο... Απλως επειδη ΠΟΤΕ δεν ειχα τετοια ζητηματα (ή μαλλον ειχα αλλα ισως τα επνιγα στο φαγητο) φρικαρω ακομα παραπανω!

[oneofthosedays]

για αυ το κοιμαμαι τοσες λιγες ωρες???ετσι εξηγουνται ολα...νικολα το καλο με εσενα απο αυτα που διαβαζω ειναι οτι σκεφτεσαι λογικα και μπορεις να καταλαβεις αυτα που σου λεμε...δεν εισαι αρνητικος και εισαι πολυ συζητησιμος...εγω ειμαι υπερ της αντιμετωπισης μονος σου..η με τη βοηθεια ψυχοθεραπειας...παλεψε το ετσι...!..με ψυχολογο ε?γτ να ξερεις πως η ψυχιατροι παντα δινουν φαρμακα..κακη κινηση...