Results 1 to 6 of 6
Thread: αν...
-
27-07-2006, 02:37 #1
- Join Date
- Jul 2006
- Posts
- 10
αν...
Ρε σεις παιδια , να ερωτησω τωρα
αν αποφασισουμε να γινουμε ρεζιλι κ αν αποφασισουμε οτι σε κανα τεταρτο θα χει τελειωσει το θεμα, τι αλλο μενει ?????????
αν θα ουρλιαξουμε η ποιος θα μας παει νοσοκομειο?
αν βαλουμε τα κλαματα σα μωρα κ θελουμε εναν δικο μας?
Του πουστι τι αλλο μενει????????????????????????
βεργινα
- 27-07-2006, 12:01 #2
- Join Date
- Dec 2003
- Location
- Θεσσαλονίκη
- Posts
- 1,033
Βεργίνα, θα σε παρακαλέσω θερμά να ρίξεις μια ματιά στον τρόπο λειτουργίας του φόρουμ.
Έχω την αίσθηση ότι ανοίγεις διαρκώς καινούρια θέματα ενώ στην πραγματικότητα θέλεις απλώς να απαντήσεις σε κάποιον υπάρχον θέμα. Αν έχεις απορίες, μπορείς να τις συζητήσεις στο σχετικό φόρουμ \"σχόλια, προτάσεις, προβλήματα\".
ευχαριστώΤο φόρουμ αυτό, δεν υποκαθιστά τη θεραπεία με τον ψυχολόγο ή τον γιατρό σας. Απευθυνθείτε σε ειδικό, αν κάνετε σκέψεις που μπορούν να αποδειχθούν επικίνδυνες για τον εαυτό σας ή τους άλλους.
28-07-2006, 01:54 #3
- Join Date
- Jul 2006
- Posts
- 10
εχεις δικιο. Πώς σου φαίνομαι τώρα??!!!!
βεργινα
28-07-2006, 02:05 #4
- Join Date
- Dec 2003
- Location
- Θεσσαλονίκη
- Posts
- 1,033
αστέρι μου φαίνεσαι! (σαν της Βεργίνας ένα πράγμα).
Το φόρουμ αυτό, δεν υποκαθιστά τη θεραπεία με τον ψυχολόγο ή τον γιατρό σας. Απευθυνθείτε σε ειδικό, αν κάνετε σκέψεις που μπορούν να αποδειχθούν επικίνδυνες για τον εαυτό σας ή τους άλλους.
04-08-2006, 12:49 #5
- Join Date
- Jul 2006
- Posts
- 214
Για να μην ανοίξω καινούριο θέμα. Λόγω έλλειψης χρημάτων (500 ευρώ τον μήνα) αναγκάζομαι να διαβιώ σε κλειστούς χώρους (δωμάτια ούτε καν καθιστικό). Δεν μπορώ να έχω αυτοκίνητο, ούτε μπορώ να χρηματοδοτήσω αποδράσεις και εκδρομές, διακοπές.
Αισθάνομαι ένα έντονο αίσθημα κλειστοφοβίας που δεν είναι πανικός ακόμα. Υπάρχουν φάρμακα γι\" αυτό? (αν σε πάνε στον άλλο κόσμο είναι κι αυτό μια άποψη).
04-08-2006, 20:38 #6
- Join Date
- Jul 2006
- Posts
- 214
Επίσης έχω φτάσει πολλές φορές στα όρια της πείνας. Να πω ότι επί αρκετά χρόνια επιλεμούμαι την διατροφή ενός αδερφού φοιτητή επί δεκαετία στο Πολυτεχνείο, και επί τέσσερα χρόνια ενός αδερφού νοσηλευτή. Υποτίθεται ότι είναι πληρωμένο το νοίκι και οι λογαρισμοί αλλά με 600 ευρά το μήνα για διατροφή και είδη σπιτιού για τρία άτομα το ελάχιστο, πληρώνω το μερίδιό μου. Οι οικιακές εργασίες και το κουβάλημα από το μαγαζί (έπαθα και λουμπάγκο) δεν μετράνε φυσικά. Εις τα Αθήνας τα παιδιά φυσικά, θέλουν και οικιακή βοηθό.
Επίσης μια αδερφή σπουδάζει επί δεκατρία χρόνια στην Ιταλία και η άλλη (νοσηλεύτρια), δεν της αρέσει η δουλειά, κατέλαβε το πατρικό στο χωριό και ζει με το επίδομα ανεργίας.
Αυτές τις ημέρες αφού τα πήρα στο κρανίο ,τους έβρισα. Είχα πάει και εγώ σαν άνθρωπος, για κανένα μπάνιο στο χωριό. Φυσικά η νοσηλεύτρια πήρε αυτοκίνητο, ετοιμάζεται να πάρει και ο νοσηλευτής και η φοιτήτρια μου είπε ότι είχε και γυαλιά ηλίου με 150 ευρώ (εγώ τι να βάλω στο ματάκι μου).
Με την ενθάρρυνση της μητέρας (χωρισμένη, εργάζεται στη Γερμανία) μου είπαν ότι εγώ φταίω που σπουδάζουν τόσα χρόνια, γιατί στενοχωριούνται.
Ρε σεις για αυτούς υπάρχουν φάρμακα?
Με άφησαν και χωρίς λεφτά, από την πιστωτική πήρα για φαϊ τρομάρα μου.
Και εντάξει αυτοί είναι ψωνάρες κοντεύουν ή έχουν τριανταρήσει και υπάρχει ελπίδα, οικογένεια είναι άλλωστε, εμ οι συγγενείς που μας έκαναν το σπίτι θερινό? Η μητέρα, τους ενθάρρυνε και αυτούς, μάλιστα μια φορά αγόρασε μερικά στρέμματα αναγκαστικά για να πληρώσει μια ψωνάρα από αυτούς, ενοίκιο 500.000 το μήνα για γραφείο, όπου δεν έκανε τίποτα (είναι πολιτικός μηχανικός όμως).
Εμ που με ξεσήκωσαν από την Γερμανία για να δω τους μισθούς που κάνουν τις ψωνάρες νοικοκυρές κατά 60% ανεξάρτητες? Που να ξαναπάω, αφού μου έφαγαν τα παραγωγικότερα χρόνια.
Εμ που με έβγαλαν με ανικατότητα ενώ ζήτησα μετάθεση? (τουλάχιστον πήρα πτυχίο).
Ενδοφλέβιες που θα τους έκανα δεν λες τίποτα.
Έτσι απέκτησα φοβία στα super market και στις παντρεμένες νοικοκυρές.
Μουδιάσματα και τρελό άγχος
16-06-2024, 15:27 in Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή