Results 1 to 6 of 6
Thread: ................
-
27-03-2011, 21:25 #1
- Join Date
- Jun 2010
- Posts
- 42
................
Έχετε ποτέ νιώσει κάτι σαν να μουδιάζετε και να μην μπορείτε να κάνετε τίποτα?Ούτε να σκεφτείς ούτε να κουνηθείς...!Είναι το απόλυτο κενό ή μάλλον ο απόλυτος φόβος που με κατακλύζει, παντού!Έτσι νιώθω τώρα ύστερα από μια ώρα extra ύπνου που δεν χρειαζόταν αλλά συνέβει μόνο σαν διαφυγή από όλο αυτό.Και είναι τόσο σπαστικό!Μου τη δίνει τόσο που δεν το σταματάω και να συνεχίσω την ζωη μου και τις υποχρεώσεις μου!Είμαι όλη μέρα μόνη στο σπίτι, σκέφτομαι τι "πρέπει" να κάνω:να ψάξω για δουλειά κ να διαβάσω...Κ αυτά φαίνονται τόσο βαρετά κ δύσκολα που τα φοβάμαι, τα αποφεύγω και το μυαλό κολλάει κ καίγεται..!!Περιμένω να γυρίσει κάποιος σπίτι να μη νιώθω μόνη, να ξυπνήσω, να με βοηθήσει χωρίς να το ξέρει...Απέραντη μοναξιά!!Ακόμα και στο όνειρο που έβλεπα πριν στον ύπνο μου ζήταγα βοήθεια, συγκεκριμένα από τον πατέρα μου(έχει απεβιώσει) κ τον έψαχνα καθώς περπατούσα στο δρόμο και μου απάντησε πως δεν 8α τον βρω, πως βρίσκεται στα πρόσωπα όλων αυτών των ανθρώπων τριγύρω, πως μόνο εγώ μπορώ να βοηθήσω πραγματικά των εαυτό μου, όπως το έκανα κ άλλες φορές, κ μετά θα ξαναπέσω κ θα ξαναπροσπαθω...Αισθάνομαι ότι είμαι καταδικασμένη να νιώθω έτσι γιατί πάντα ένιωθα έτσι από μικρό παιδί.Διάβαζα τα ημερολόγια μου της εφηβείας κ έλεγα πόσο μόνη νιώθω και μετά προσπαθούσα να με ακυρώσω αναμετρώντας τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μου.Τα γράφω όλα αυτά εδώ γιατί πραγματικά αυτη τη στιγμή αισθάνομαι πώς δεν μπορώ να τα πω σε κάποιον άλλον είτε γιατί δεν θα με καταλάβει είτε γιατί νιώθω ότι τους έχω καταθλίψει ήδη πολύ, άλλωστε οι λιγοστοι φίλοι που έχω φαίνετε να με ξεχνάνε και γω να νιώθω έτσι όπως ξέρω εδώ και πολλά χρόνια...
- 27-03-2011, 21:52 #2
- Join Date
- Oct 2006
- Posts
- 430
hey anny! (αν ειναι τριλιζα ο τιτλος του θεματος ,υπαρχει Σ?)
εγω νιωθω μουδιασμα -παγωμα ειναι ο δικος μου ορος- και νιωθω να μη μπορω να σκεφτω ή να κουνηθω, απλα σφιγγομαι να περασει. Μικρος μου χρησιμευε γιατι ειχα αναγκη να σταματησω να νιωθω ( λογω ξυλου απο τον πατηρ) , να σταματησω να κουνιεμαι ( λογω τιμωριας του ιδιου κυριου) και να σταματησω να σκεφτομαι ( γιατι παντα ειχα αδικο) . Με τα χρονια το εκανα ολο και πιο συχνα , και σημερα ( χρονια μετα) το κανω αυθορμητα οταν φοβαμαι κατι με αποτελεσμα να περασει η στιγμη και να μη μπορω να αντιμετωπισω φοβους μου.
Και γω ειμαι μονος συχνα σπιτι αλλα βλεπω οτι καταβαθος ειναι επιλογη μου γιατι εστω και 1 φιλο τον εχω, και μπορω να τον προσκαλεσω.. Επειδη και γω εχω πηξει στη σκεψη, λεω στον εαυτο μου απλα κανε πραγματα, οτι κ αν ειναι αυτα, γιατι η σκεψη εχει καταντησει τροπος αναβολης της ζωης και η ζωη μου φαινεται ειναι στην πραγματικοτητα κ οχι στο μυαλο (μαλλον:P). Δεν νομιζω οτι εισαι καταδικασμενη σε τιποτα, απλα μερικες συνηθειες αλλαζουν μετα απο πολυ προσπαθεια και συνεπεια, ειδικα αν τις εχεις ενσοματωμενες χρονια.
Η συμβουλη μου ειναι να αγορασεις ενα μπλουζακι "just do it"!
φιλικα κ αστειευομενα :-)
27-03-2011, 22:48 #3
- Join Date
- Nov 2006
- Location
- Planet Love
- Posts
- 23,537
περιεργο που πιο κατω μιλας για τον αποβιωσαντα πατερα σου.
γιατι ετσι, οπως περιγραφεις, εχω νοιωσει μια φορα μονο στην ζωη μου, οταν πεθανε ο δικος μου πατερας.
ειναι κριμα να νοιωθεις τετοια απελπισια και για αλλα αγχωτικα περιστατικα της ζωης σου, καθως μονο ο θανατος τελικα ειναι σιγουρος και μη αναστρεψιμος.
ολα τα αλλα αλλαζουν ειτε με προσπαθεια, ειτε μονα τους, ειτε με τον καιρο.
και πολλες φορες κοιτωντας πισω, συνειδητοποιουμε οτι εχουμε περασει ΑΠΕΙΡΕΣ ΜΕΡΕΣ.ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ,ΜΗΝΕΣ δυστυχιας, ενω τπτ τραγικο δεν μας συνεβη τελικα....
αξιζει να βασιζομαστε στην λογικη μας οταν το συναισθημα γινεται ανεξελεγκτο και μας παιρνει απο κατω. κι αυτο θα περασει, οπως περασαν τοσα.
χαμογέλα
27-03-2011, 22:54 #4
- Join Date
- Mar 2011
- Location
- between heaven and hell
- Posts
- 7,796
Anny γεια σου καταρχην καλα εκανες και εγραψες εδω!
Αυτό το μούδιασμα που λες το χω νιώσει πολλές φορές....μια απαίσια αίσθηση, μια παγωμάρα σ όλο μου το σώμα και στο μυαλό, σαν να με έχει χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα....αυτά που περιγράφεις ίσως είναι ψυχοσωματικά από καταστάσεις άγχους που βιώνεις..ενιωθα πολλες φορες να μουδιαζω, να παγωνω, να εχω αγωνια, ανεξηγητο φοβο, κατι σαν απαθεια ισως....
προσπαθησε να σκεφτεις πιο ψυχραιμα και να ηρεμησεις...οσο πιο "τεντωμενη" εισαι τοσο χειροτερα γινεσαι....
φυσικα και δεν θα εισαι ετσι γι παντα, αυτο ελειπε τωρα!! απλα πιστευω πως εχεις αυτην την αισθηση λογω αγχους το χω νιωσει πολλες φορες κι εγω αυτο και ακομη και τωρα πολλες φορες σκεφτομαι οτι ποτε δεν θα μου φυγει το αγχος....
προσπαθησε οσο μπορεις να κανεις κατι να χαλαρωσεις, να ξεχαστεις, να περασεις καλα, βγες εξω, διασκεδασε, κατι κατι να αλλαξεις παρασταση.....και ολα θα πανε καλα" I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."
30-03-2011, 21:17 #5
- Join Date
- Jun 2010
- Posts
- 42
Παιδιά ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας...Τώρα ειμαι καλύτερα αλλά η επόμενη στιγμη που θα νιοιώθω το ίδιο ποτέ δεν είναι πολύ μακριά....!
Lef πέρασες κ εσύ δύσκολα, μπράβο σου που έχεις χιούμορ κ φαίνεται ότι μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου.
Remedy τα ίδια με αυτά που μου λες επαναλαμβάνει κ η μητέρα μου συνεχεια κ φυσικά έχουν κάποια βάση αλλά δεν νομίζω ότι συνδέονται απόλυτα...Πολλές φορές κατηγόρησα τον εαυτό μου κ ντράπηκα για τα λάθη μου κ τα αισθήματα μου σκεφτόμενη ότι ο πατέρας μου υπέφερε κ τελικά πέθανε αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να μπώ σε πιο βαθιά κ σκοτεινά μονοπάτια θλίψης κ ενοχών.
Lacrymosa σ ευχαριστώ, νιώθω καλύτερα όταν κάποιος μου λέει ότι νοιώθει το ίδιο.Όμως αναρωτιέμαι πόσες φορές πρέπει να μου το ξαναπούν;κ για πόσο ακόμα θα πρέπει να προσπαθώ μέχρι να "γίνω καλά";αισθάνομαι κάτι σαν να κουράστηκα...Νομίζω συνέχεια ότι βρίσκομαι κοντά στην αλήθεια μου όμως ακόμα να την φτάσω....!Το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια..Anyway να ειστε ολοι καλά κ καλή μας δύναμη...!
31-03-2011, 18:08 #6
- Join Date
- Mar 2011
- Location
- between heaven and hell
- Posts
- 7,796
Αnny γεια σου!! Χαιρομαι που εισαι καλυτερα κ προσπαθησε να σκεφτεσαι θετικα, οτι θα εισαι ολο κ καλυτερα....απομακρυνε αρνητικες σκεψεις του τυπου "μηπως αυτο δε διαρκεσει για πολυ" γιατι σε αγχωνουν χειροτερα...η αληθεια ειναι πως οσες φορες κ να σου πουν κατι κ οσοι κ να σου πουν οτι εχουν περασει τα ιδια δεν λυνει το προβλημα..αλλα πιστευω οτι σου δινει κουραγιο κ δυναμη να προσπαθησεις κ εσυ ακομα περισσοτερο....κ σου δινει τη σιγουρια οτι δεν εισαι η μονη... κ ειναι πολυ σημαντικο αυτο...ολοι περναμε δυσκολα αλλα μαθαινουμε μεσα απ ολα αυτα κ το παλευουμε...την αισθηση οτι "κουραστηκα" ειναι λογικο να τη νιωσεις καποιες φορες....αλλα πρεπει να πιστεψεις οτι θα τα καταφερεις....
Καλη συνεχεια!!!" I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."
Αλλαγή ψυχιάτρου
28-03-2024, 20:30 in Συζητήσεις Ψυχολογικού Ενδιαφέροντος