Θεος κ κολαση

[Deep purple]

deep purple, σε ανθρωπους που ειχαν χασει την πιστη? δεν ειναι προυποθεση η πιστη για να γινει ενα θαυμα?

Ναι Lou σε ανθρώπους που είχαν πιάσει πάτο, και σε ανθρώπους που είχαν χάσει κάθε ελπίδα και πίστη. Μην ψάχνεις με τη λογική κάποια θέματα. Σου στέλνω ένα χαμόγελο!

[Lou!]

τι να σας πω παιδια, δεν ξερω. λεω να γινω αγνωστικιστρια κ απο εκει κ περα ας γινει ο,τι ειναι να γινει!

ο καθενας λεει ο,τι θελει. συμφωνω κ με αυτα που λεει ο πετραν, απο την αλλη συναντησα κ καποιους (πολυ λιγους) παρα πολυ θρησκευομενους κ ταυτοχρονα παρα πολυ διαβασμενους ανθρωπους. αποδειξεις σε αυτα δεν υπαρχουν. μερικοι λενε απλα οτι ο Θεος ειναι αποκαλυψη, κ αν σου αποκαλυφθει, εχει καλως, αλλιως μαλλον δεν υπαρχει για σενα. πχ για μενα δεν υπαρχει γιατι δεν μου εχει γινει καμια αποκαλυψη. η δεν τον εχω νιωσει να φανερωνεται μεσα μου. οι πιστοι ισχυριζονται οτι αυτο μπορει να γινει, οτι ο Θεος υπαρχει, οτι ειναι μεθεκτος, οτι υπαρχει Θειος ερωτας, οτι μπορει να χτιστει επικοινωνια μεταξυ ανθρωπου κ Θεου. εγω δεν ξερω να σας πω. αισθανομαι οτι ολα αυτα δε με ενδιαφερουν πλεον, για να ειμαι ειλικρινης. κουραστηκα.

η οργανωμενη θρησκεια δε μου παει καθολου, ειτε ειναι η εκκλησια του χριστου, ειτε ειναι το ισλαμ, ειτε ειτε.

η επιστημη τωρα, δεν ειμαι κατα της επιστημης, δεχομαι οτι μπορει να λεει πολλα σωστα, οπως βεβαια μπορει να εχει κ ανακριβειες. μπορει να εξηγησει πολλα πραγματα, αλλα το να απανταει σε ερωτηματα αιτιας κ σκοπου νομιζω οτι δεν ειναι στη δικαιοδοσια της.

σε τελικη αναλυση θα μπορουσαν ολα να συνδυαζονται κ να χωρουν μαζι. δλδ κ ο κοσμος να εξελιχθηκε απο το τπτ κ την αμοιβαδα, κ να υπαρχει κ ενας Θεος δημιουργος (δεν ξερω πως δημιουργηθηκε αυτος βεβαια), ο οποιος δεν εφτιαξε τον κοσμο μπαμ κ εξω, αλλα εφτιαξε αργους εξελικτικους μηχανισμους κ ετσι σιγα σιγα ο κοσμος φτιαχθηκε σχεδον μονος του (αντε εβαλε κ ο Θεος το χερακι του ποτε ποτε οταν κολλαγε η αμοιβαδα κ δεν επαιρνε μπρος, την εσπρωχνε λιγο να ξεκολλησει! λολ!)

[keep_walking]

Το ερωτημα που πρεπει να απαντησεις λου πιστευω ειναι...τι με ενδιαφερει?

Πες οτι υπαρχει θεος , πες οτι δεν υπαρχει...τι σε ενδιαφερει? Αφου αλλωστε δεν μπορει να απαντηθει.

Εκτος αν σε απασχολει το τι θα γινουμε μετα το θανατο και η ματαιοτητα τουτου του κοσμου. Προσωπικα για αυτο εστιασα εκει.

[Lou!]

κηπ, την αγωνια μου την εχω γραψει κ στο πρωτο ποστ κ ειναι το μθ κ αν θα παω στην κολαση!

βασικα ετσι οπως τα βλεπω τα πραγματα:

αν δεν υπαρχει Θεος, η ζωη τελειωνει με το θανατο. δεν πιστευω οτι μπορει να υπαρχει κατι μθ χωρις Θεικη παρεμβαση. αρα χαλαρωνουμε κ απολαμβανουμε τη ζωη μας την εδω. μετα τροφη για τα σκουληκια κ ολα ωραια κ καλα.

αν ομως υπαρχει Θεος τοτε τι γινεται?
τοτε ανοιγει ενα διπορτο ο παραδεισος κ η κολαση (συμφωνα με τις γραφες).
τωρα το τι ειναι κολαση ποικιλει λιγο, αλλα ας παρουμε μια σοφιστικε βερζιον, οχι την κολαση του Δαντη!

κ σκεφτομαι αν αρνηθω το Θεο, ακριβως γιατι σε πολλα σημεια δε μ αρεσει, θα παω στην κολαση? τελοςπαντων, χαλαρωσα καπως κ λεω να ζησω τη ζωη μου κ ο,τι γινει.

παντως συμφωνω κ με τον Αλεξανδρο οτι σε πολλα σημεια οι γραφες εχουν πολλη σοφια μεσα. κ μιλαω παντα οχι για τη μεταφυσικη, δεν ξερω αν υπαρχει παραδεισος, αλλα για το πώς να ζησει κανείς τη ζωη του εδω στο "εδω κ τωρα". αισθανομαι οτι εχω βρει πολλα κοινα μεταξυ αυτων που λεει ο Χριστος κ των πραγματων που εχω συζητησει στην ψυχοθεραπεια κατα καιρους που εκανα ψυχοθεραπεια. κ οτι η ζωη μου εγινε καλυτερη με την ψυχοθεραπεια, δλδ τελικα με τη θεωρια του Χριστου.

πιο πολλη αγαπη, λιγοτερος εγωκεντρισμος, να μοιραζομαι την υπαρξη, να μην ειμαι τοσο ανταγωνιστικη με τους αλλους ανθρωπους, να μην συγκρινομαι με τους αλλους ολη την ωρα, η χαρα της προσφορας στον αλλο, να μην χρειαζεται να ειμαι τελεια, να μπορω να εκφρασω τις αδυναμιες κ τις αναγκες μου κ τα ασχημα συναισθηματα, να μπορω να ζητησω βοηθεια, με αλλα λογια να μην ειμαι τοσο περηφανη θα το ελεγε η εκκλησια κλπ. επισης η συγχωρεση για το παρελθον ειναι να μπορεις να αποδεχεσαι μια αδικια που σου εγινε κ να μην τη φερνεις στο παρον με την επιθυμια να παρεις εκδικηση κ να καταστρεφεις ουσιαστικα το παρον για μια στραβη του παρελθοντος [αυτο δεν το εχω καταφερει κ πολυ, αλλα κ αυτο το εχω συζητησει ψυχοθεραπευτικα]. ειναι ουσιαστικα η κατανοηση, η συγκαταβατικη ματια κ για τις αδυναμιες του αλλου, αλλα κ για τις αδυναμιες του εαυτου μου [συγχωρεση δε σημαινει οτι στο μελλον δε θα μπουν ορια, αλλα να μη χαλαει το παρον λογω κακου παρελθοντος, να μη διαιωνιζονται τα μιση].

ανεξαρτητα απο το αν υπαρχει Θεος η οχι, η αγια γραφη νομιζω ειναι ενα πολυ καλο ψυχοθεραπευτικο εγχειριδιο, κ μαλιστα αν σκεφτουμε κ ποτε γραφτηκε, πριν 2000 χρονια, κ απο ενα ατομο εκτος ακαδημαικου κυκλου, ε, κατι το μαγικο υπαρχει πανω της! anyway!

[marian_m]

Ενδιαφέρον θρεντ/συζήτηση βγήκε από τον πόνο της λούσι (λουσιφερ βάστα γερά! )


Ωστόσο (προσωπικά ) και πάλι δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η χριστιανική αντίληψη του θεού περι "πατρότητας", "προβάτων", "αμαρτίας", “διαβόλου” κλπ. κλπ. δεν βρίσκω κανένα βαθύτερο πνευματικό βάθος σε αυτή πέρα από την προβολή του αρχαίου εβραικού τρόπου ζωής και παραδόσεων σε ένα (άκρως χειριστικό) και πατριαρχικό θρησκευτικό σύστημα αξιών (που έχει κάποιο ενδιαφέρον μόνο από αρχαιολογικής/ανθρωπολογικής άποψης αφού δίνει στοιχεία για το πως ήταν ο τρόπος ζωής και η κοινωνική οργάνωση κάποιων συγκεκριμένων αρχαίων πολιτισμών)

Δηλαδή αν εγώ ήμουν πατέρας και τα παιδιά μου δεν με αγαπούσαν τότε για τιμωρία θα τα έκλεινα για μια αιωνιότητα στο κελάρι με φωτιές να τα βασανίζουν? Αν είναι έτσι (έτσι λέει η εκκλησία και οι γραφές όχι εγώ) τότε εγώ είμαι πολύ πιο "ηθικός" από τον θεό γιατί δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο!


Αυτός ο "δυισμός" περι καλού-κακού είναι πέρα για πέρα ανθρωποκεντρικός με τα ανθρώπινα συναισθήματα να έχουν προβληθεί σε μια "υπερφυσική πατρότητα" (και ναι ιστορικά προέρχεται από τον τρόπο ζωής των αρχαίων πολιτισμών της μέσης ανατολής όπως τον “δυισμό” των περσών). Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι υπάρχει κάποιος θεός (και αντιθέτως ένας κακός θεός) "που αγαπάει" ,"τιμωρεί" και γενικότερα παρουσιάζει τόσο χοντροκομμένα ζωώδη συμπεριφορικά χαρακτηριστικά των ανωτερων θηλαστικών (!) Τέτοια συναισθήματα και ηθικές αρχές είναι στενά συνδεδεμένες με το οικοσύστημα και την κοινωνική οργάνωση των θηλαστικών και ακόμα πιο πολύ του homo sapiens. "Δενόμαστε" και αγαπάμε, βοηθάμε, φοβόμαστε, σιχαινόμαστε, λυπόμαστε, ντρεπόμαστε, ενοχοποιούμε, τιμωρούμε και συγχωρούμε γιατί όλα αυτά εξηπηρετούν την επιβίωση μας (και του συγγενή/φίλου). Τα συναισθήματα εξελίχθηκαν σαν “γρήγοροι” τρόποι δράσης/απόφασης σε μια ολοένα και πολυπλοκότερη φυλετική οργάνωση (και από τότε που εξελιχθήκαμε περισσότερο τα χρησιμοποιούμε και για “recreational reasons” όπως με την μουσική η με μια δραματική η τρομακτική ταινία :P)


Θα ήταν πολύ κοντόφθαλμο, κουτό και τρομερά ανθρωποκεντρικό να έχεις έναν θεό που έχει δημιουργήσει όλο αυτό το μαθηματικοφυσικό χάος πληροφοριών (με πιθανών άπειρο/τεράστιο αριθμό συμπάντων/παράλληλων συμπάντων, με έναν ασύληπτο χωροχρόνο και με κολοσιαίες δημιουργίες και καταστροφές σχεδόν (?) άπειρων γαλαξιών και πλανητικών συστημάτων) που να παρουσιάζει τέτοια κραχτά ζωώδη χαρακτηριστικά. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε επίσης και πάρα πολλά φιλοσοφικά και λογικά προβλήματα (πρώτα από όλα ποιος έφτιαξε αυτόν τον "συναισθηματία θεό". Η απάντηση "υπήρχε από πάντα" απλά δεν ισχύει στην λογική και στην φιλοσοφία-είναι άτοπη. Είναι και πολλά ακόμα αλλά δεν θέλω να επεκταθώ :P).


Γενικότερα ο χριστιανισμός όπως και οι άλλες ιουδαιο-μονοθειστικές θρησκείες- ο σύγχρονος ιουδαισμός και ο μωαμεθανισμός- παρουσιάζουν πάρα πολλά ιστορικά, φιλοσοφικά, μεταφυσικά, ηθικά και επιστημονικά προβλήματα που όλο και γιγαντώνονται όσο αναπτύσσεται ο άνθρωπος (σημείο των "άθεων" καιρών θα ουρλιάξουν κάποιοι πιστοί της αποκάλυψης-μακριά από εμάς). Με λίγα λόγια "μπάζει από παντού" το όλο θέμα.




Μου αρέσει η ατομική πνευματικότητα, αλλά δεν μου αρέσει η υπακοή στην οργανωμένη θρησκεία με τα ανθρώπινα σύμβολα και τα "τοτέμ" της. Προσωπικά δεν ξέρω αν όλο αυτό το πράγμα που έχουμε βρεθεί είναι κάτι σαν πρόγραμμα κάποιου υπερ-υπολογιστή η είναι προιόν αυτοποίησης (είμαι αγνωστικιστής). Απλά δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το πανηγυράκι με τις εικόνες,τα θαύματα, τις γητειές, την δημιουργία ενοχών με εικόνες αγγέλων και διαβόλων. Πραγματικά δεν νομίζω να έχει καμία σχέση με την πραγματική υφή της πραγματικότητας. Μπορεί στο ατομικό επίπεδο να βοηθάει κάποιον άνθρωπο που δεν είχε ιδιαίτερη μόρφωση η καλλιέργεια, αλλά αναπόφευκτα στο συλλογικό/κοινωνικό δημιουργεί πιο πολλά προβλήματα από ότι λύνει. Τα πιο σκοτεινά σημεία της ιστορίας υπήρξαν όταν ο οργισμένος όχλος, τυφλωμένος από τα σύμβολλα της θρηκείας του έκανε τις πιο αποτρόπαιες πράξεις (“Agora” κανείς? αλλά τι agora...πάμε στην μέση ανατολή σήμερα...). Εσύ μπορεί να το ψάχνεις “πιο βαθιά/φισολοφικά το θέμα” (αν και πάντα υπάρχει ένα τεράστιο μέρος “νοητικής υποταγής” σε οποιαδήποτε θρησκεία) αλλά σταστιστικά η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θα το κάνει αυτό, αλλά (με τον καιρό) θα σκλαβωθεί στην προκατάληψη, στα σύμβολα και στα τελετουργικά της εκάστωτε οργανωμένης θρησκείας. Και μου φαίνεται πολύ ηλίθιο ότι όλοι αυτοί μπορούν να “σωθούν”-επειδή μόνο και μόνο επειδή λέγαν το πάτερ ημών και το “ιησού χριστέ συγχώρα με” μετά από κάθε μα*ακία που κάναν- και δεν μπορεί να σωθεί ένας ενάρετος αλτρουιστής που απλά δεν δέχτηκε τον ιησού χριστό και τον “πατέρα παντοκράτορα” (η επίσημη θέση της εκκλησίας). Jesus! :P


Φοβερή και ανατριχιαστική μεταφυσική πάντως (αυτό που λέω "ουσιώδη μυστικισμό") μπορεί να βρει κάποιος στα διηγήματα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Διαβάζω αυτή την περίοδο τα "άπαντα" και έχω χαθεί στους δαιδαλώδεις λαβυρίνθους της πραγματικότητας του

Συμφωνώ με τα παραπάνω. Μέχρι στιγμής δεν έχω πειστεί ότι ο Θεός, όπως παρουσιάζεται στις διάφορες θρησκείες, είναι κάτι περισσότερο από μια ανθρώπινη επινόηση.

[RainAndWind]

Αν όλα ήταν τόσο ιδανικά, δε θα χρειαζόταν για να είσαι καλός κανένας εκφοβισμός. Η κόλαση είναι εκφοβισμός+ηθικός εκβιασμός. Πρέπει να είσαι υπάκουος. Γι αυτό δε νιώθεις άνετα Λου, γιατί στο βάθος ξέρεις. Πως δε συνάδει με τόση αγαθότητα, καλοσύνη και παπαριές η ύπαρξη εκβιασμών και αηδιών για μετά θάνατο. Άντε λέμε, θεός και μαλακίες, πατέρας προστατευτικός/ πάρε με υπό την σκέπη σου και μη με στείλεις στα αυτοσχέδια γκουλάγκ σου. Με το βούρδουλα του ασταμάτητου, αιώνιου μαρτυρίου. αμ έτσι ξέρω και γω νά'χω πιστούς και οπαδούς χρυσό μου. Και μετά σου λένε free will. Ρε άι σιχτίρ καημένε. Καλύτερα free willy.:P
Είναι τόσο απίστευτες οι αντιφάσεις που απορεί κανείς γιατί αφήνεται το υπόλοιπο* στην ομίχλη αλλά είναι η προπαγάνδα που έχουμε φάει και τρώμε, αχαχούχα.
Λου, η ψυχοθεραπεία δε σου λέει γίνε κάπως γιατί θα σε στείλω στο πυρ το εξώτερον, στον τριγμό των οδόντων και στο βρυχηθμό των αμαρτιών σου, και καμία σχέση δεν έχει με απειλές. Τις συγκρούσεις σου επιχειρεί να αποσοβήσει, συγκρούσεις που σου έχει ταίσει και θεριέψει η επιβολή του καλουπιού.

[marian_m]

παντως συμφωνω κ με τον Αλεξανδρο οτι σε πολλα σημεια οι γραφες εχουν πολλη σοφια μεσα. κ μιλαω παντα οχι για τη μεταφυσικη, δεν ξερω αν υπαρχει παραδεισος, αλλα για το πώς να ζησει κανείς τη ζωη του εδω στο "εδω κ τωρα". αισθανομαι οτι εχω βρει πολλα κοινα μεταξυ αυτων που λεει ο Χριστος κ των πραγματων που εχω συζητησει στην ψυχοθεραπεια κατα καιρους που εκανα ψυχοθεραπεια. κ οτι η ζωη μου εγινε καλυτερη με την ψυχοθεραπεια, δλδ τελικα με τη θεωρια του Χριστου.

πιο πολλη αγαπη, λιγοτερος εγωκεντρισμος, να μοιραζομαι την υπαρξη, να μην ειμαι τοσο ανταγωνιστικη με τους αλλους ανθρωπους, να μην συγκρινομαι με τους αλλους ολη την ωρα, η χαρα της προσφορας στον αλλο, να μην χρειαζεται να ειμαι τελεια, να μπορω να εκφρασω τις αδυναμιες κ τις αναγκες μου κ τα ασχημα συναισθηματα, να μπορω να ζητησω βοηθεια, με αλλα λογια να μην ειμαι τοσο περηφανη θα το ελεγε η εκκλησια κλπ. επισης η συγχωρεση για το παρελθον ειναι να μπορεις να αποδεχεσαι μια αδικια που σου εγινε κ να μην τη φερνεις στο παρον με την επιθυμια να παρεις εκδικηση κ να καταστρεφεις ουσιαστικα το παρον για μια στραβη του παρελθοντος [αυτο δεν το εχω καταφερει κ πολυ, αλλα κ αυτο το εχω συζητησει ψυχοθεραπευτικα]. ειναι ουσιαστικα η κατανοηση, η συγκαταβατικη ματια κ για τις αδυναμιες του αλλου, αλλα κ για τις αδυναμιες του εαυτου μου [συγχωρεση δε σημαινει οτι στο μελλον δε θα μπουν ορια, αλλα να μη χαλαει το παρον λογω κακου παρελθοντος, να μη διαιωνιζονται τα μιση].

ανεξαρτητα απο το αν υπαρχει Θεος η οχι, η αγια γραφη νομιζω ειναι ενα πολυ καλο ψυχοθεραπευτικο εγχειριδιο, κ μαλιστα αν σκεφτουμε κ ποτε γραφτηκε, πριν 2000 χρονια, κ απο ενα ατομο εκτος ακαδημαικου κυκλου, ε, κατι το μαγικο υπαρχει πανω της! anyway!

Πριν από τον Χριστό τα είπαν κι άλλοι, δικοί μας φιλόσοφοι. Μακάρι να τους διαβάζαμε και να τους δίναμε την αξία που δίνουμε στα Ευαγγέλια.
Και ποτέ δεν κατάλαβα σε τι μας χρησιμεύει η διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης στα σχολεία. Γιατί μας είναι απαραίτητη η γνώση της μυθολογίας των Εβραίων?

[carrie]

Λου, τα 4 ευαγγελια ειναι μια μεγαλη ιστορια για την ορθοτητα, εγκυροτητα και πληροτητα τους. Ο Μεγας τρομαρα του Κωνσταντινος που ισοπεδωσε τον ελληνικο πολιτισμο και τον ελληνισμο γενικοτερα, και αρκετοι αλλοι σε οικουμενικες συνοδους και ποιος ξερει ποιοι αλλοι νωριτερα, μαγειρεψαν τα ευαγγελια, εκοψαν εραψαν, πηραν, αντεγραψαν, διεγραψαν και βουαλα! Φτιαξαν τον Χριστιανισμο και μας τον πασαραν!

[Lou!]

καλα πρoτιμω την ψυχοθεραπεια 1000 φορες περισσοτερο απο την εκκλησια! μακριαααααααα!

παιδια ευχαριστω για τη συνδρομη σας, χαλαρωσα καπως! (ελπιζω να μην υποτροπιασω στο μελλον!)

[katerinaki]

Η πιστη για την αθανασια της ψυχης φυσικα κ δεν ηλθε στο φως μεσα απο τα ευαγγελια.Υπαρχουν παρα πολλες αναφορες απο πολλους πολιτισμους που καταριπτουν την μοναδικοτητα της πιστης αυτης μονο απο τους χριστιανους.Ειναι αληθεια τοσο πραγματικη αυτη η πιστη στους Κινεζους,ακομη κ σημερα,ωστε η μεταβολη που οι ανθρωποι αποκαλουν θανατο,φαινεται να παιζει πολυ μικρο ρολο στη σκεψη κ τη ζωη των ανθρωπων της λουλουδενιας χωρας.
Το θεμα ειναι ΓΙΑΤΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ, η οποια επαναβεβαιωσε ( ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΙΛΑΕΙ) αυτη τη πιστη,υψωσε στο μεσον της το μοναδικο φοβο του θανατου (κολαση),που επαιξε τοσο μεγαλο ρολο στην κοινωνικη της ζωη .κ στη τεχνη της.Δεν ειναι μονο η πιστη στην κολαση, που εχει περιβαλει με τρομο τον ταφο,γιατι κ αλλες θρησκειες εχουν την κολαση τους,ωστοσο οι οπαδοι τους δεν εχουν βασανισθει απο αυτον τον σκοτεινο φοβο! Οι Κινεζοι ασ πουμε που παιρνουν τον θανατο ελαφρα,εχουν πολλες κολασεις,εντελως μοναδικες στην ποικιλια της δυστηχιας τους.Ισως η διαφορα να οφειλεται περισσοτερο στη φυλη παρα στη πιστη.
Το θεμα ομως κατα τη γνωμη μου ειναι περα απο θρησκειες κ επιστημες, κ αν τα πιασουμε ενα ενα παλι ακρη δεν βγαινει ας παρουμε για παραδειγμα την επιστημονικη γνωση, τι λεει η επιστημη για τον ανθρωπο? Με δικα μου λογια οπως το καταλαβαινω , η επιστημη θεωρει τον ανθρωπο ως ενα αθροισμα ατομων προσωρινα συνενωμενων απο μια μυστηριωδη δυναμη που αποκαλειται ζωικη αρχη.
Για τους υλιστες η μονη διαφορα αναμεσα σε ενα ζωντανο κ ενα νεκρο σωμα,ειναι οτι στη μια περιπτωση αυτη η δυναμη ειναι ενεργη ενω στην αλλη λανθανουσα.Οταν ειναι σβυσμενη η τελειως ανενεργη,τα μορια υπακουουν σε μια ανωτερη ελξη,η οποια τα διαχωριζει κ τα διασκορπιζει στο διαστημα.Αυτος ο διασκορπισμος πρεπει να ειναι ο θανατος, αν μπορουμε να αντιληφθουμε μια τετοια κατασταση σαν θανατο,οπου δηλ υπαρχει το παραδοξο τα ιδια τα μορια του νεκρου σωματος εκδηλωνουν μια εντονη ζωτικη ενεργεια.
Και η αλλαγη επιβεβαιωνει την κινηση κ μονο η κινηση αποκαλυπτει τη ζωη.ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΣΥΝΤΙΘΕΤΟ ΑΝ ΗΤΑΝ ΝΕΚΡΟ.


Συγνωμη αν σε ξεχαλαρωσα !!!!!!!

[carrie]

και μην ξεχναμε οτι σε καποιες μουσουλμανικες χωρες οχι απλα δεν φοβουνται τον θανατο, ακομα και τα μικρα παιδια (πραγμα που δειχνει οτι ο φοβος του θανατου τελικα μαλλον ειναι επικτητος και οχι μεσα μας), αλλα τον επιδιωκουν, τον θαυμαζουν, και χαιρονται με το να πεθαινουν, για να πανε κοντα στον Αλαχ, ειδικα αν πεθανουν και ενδοξα παιρνωντας μαζι τους απιστους!!

[sabb]

και μην ξεχναμε οτι σε καποιες μουσουλμανικες χωρες οχι απλα δεν φοβουνται τον θανατο, ακομα και τα μικρα παιδια (πραγμα που δειχνει οτι ο φοβος του θανατου τελικα μαλλον ειναι επικτητος και οχι μεσα μας), αλλα τον επιδιωκουν, τον θαυμαζουν, και χαιρονται με το να πεθαινουν, για να πανε κοντα στον Αλαχ, ειδικα αν πεθανουν και ενδοξα παιρνωντας μαζι τους απιστους!!

Καλά ,μην κάνουμε και τιμητές της ζωής και του θανάτου τους υπέρμαχους της απανταχού βλακείας... Πέρα από τους ηλίθιους που φοβούνται μην πάνε στην κόλαση , υπάρχουν κι οι πανηλίθιοι που επιδιώκουν να συναντήσουν τον δημιουργό τους στον παράδεισο, κάνοντας μαλακίες πριν την ώρα τους....
Δεν είδα την ταινία "Ο ηλίθιος κι ο πανηλίθιος" , αλλά ο τίτλος επιβεβαιώνει την πραγματικότητα, πάντα θα υπάρχει μια ανώτερη κλίμακα στην ηλιθιότητα και είναι το μοναδικό ίσως μέγεθος στο σύμπαν που τείνει προς το άπειρο...

Μην το μυθοποιήσουμε κιόλας....

[carrie]

Aν καταλαβες οτι πηγα να τους μυθοποιησω τους μουσουλμανους καμικαζι κατι τρεχει!!

[katerinaki]

Aν καταλαβες οτι πηγα να τους μυθοποιησω τους μουσουλμανους καμικαζι κατι τρεχει!!

Ειδεσ βιασυνη για απαξιωση! Κατι τρεχει? εγωισμος?

[sabb]

Carrie, δες τι έχεις γράψει...Όχι μόνο για το μη φόβο του θανάτου, αλλά για την επιδίωξη του από κάποιες θρησκευτικές "τζιχαντοποιημένες" φιλοσοφικές θεωρήσεις...Είμαι απόλυτα σίγουρος πως επιδιώκεις να απομυθοποιήσεις τη βλακεία, αλλά ίσως να δίνεις την αντίθετη εντύπωση με την διατύπωση σου, εγώ απλά επισημαίνω το αυτονόητο...Αν παρόλα αυτά ενοχλήθηκες με τη παρέμβαση μου, ζητώ συγγνώμη για την παρανόηση που προκάλεσα...

Το τι θέλει να πει το Κατερινάκι περί εγωισμού και απαξίωσης (!) , μου είναι αδύνατο να κατανοήσω που, σε ποιον και γιατί αναφέρεται, μάλλον χρειάζομαι κάποιες μικρές διευκρινήσεις....