Οι δικοί σας άνθρωποι ξέρουν το πρόβλημά σας; Ναι ή όχι και γιατί;

[miro]

Καλησπέρα σας!

Οι μόνοι που ξέρουν ότι ψάχνω για βοήθεια είστε εσείς. Δεν το έχω πει σε κανέναν. Από φίλους έχω απομακρυνθεί αρκετά και πολύ πρόσφατα χώρισα κιόλας. Ποιος μένει; Γονείς, αδέρφια. Τα αδέρφια μου έχουν φτιάξει τις δικές τους οικογένειες, ο ένας είναι μακριά κιόλας οπότε γιοκ.

Οι γονείς... Δεν θέλω με τίποτα να τους το φορτώσω αυτό. Είναι μεγάλοι άνθρωποι, έχουν ήδη περάσει μεγάλες στεναχώριες με τον έναν αδερφό μου, έχουν και τα δικά τους προβλήματα.
Την ανησυχία για μένα την έχουν ήδη καθώς πάει πολλά χρόνια αυτή η ιστορία κι εγώ δεν κατάφερνα πάντα να υποκρινομαι ότι είμαι καλά.

Είμαι παράλογη; Από τη μία νοιώθω απίστευτη μοναξιά, ότι δεν έχω κανέναν, κι απ την άλλη νοιώθω ότι δεν μπορώ να μιλήσω σε κανέναν και τους έχω απομακρύνει όλους. Μερικές φορές νοιώθω ότι κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει και κλείνομαι ακόμα περισσότερο.

Οι γονείς μου με αγαπάνε και το ξέρω κι εγώ τους αγαπάω γι' αυτό μου είναι αδύνατον να τους μιλήσω. Πολλές φορέες μπορεί να νοιώθω πίεση απ' την ανησυχία τους αλλά αυτό πιστεύω είναι επειδή αναγκάζομαι να τους καθησυχάζω ότι είμαι καλά και δεν τρέχει τίποτα. Είναι και αυτός ένας λόγος. Φοβάμαι ότι αν μιλήσω, μετά η ανησυχία τους για μένα - που θα είναι και μεγαλύτερη και θα έχει και φανερό λόγο ύπαρξης - θα με φορτώσει παραπάνω γιατί δεν έχουν περάσει λίγα τα τελευταία χρόνια και είναι ευαίσθητοι άνθρωποι.

Σας τα λέω γιατί δεν έχω που αλλού να μιλήσω, κάποιον να με ακούσει.
Τελικά έκλεισα ραντεβού σε κ.ψ.υ. και είναι σε ένα μήνα... δεν έχω αποκλείσει ακόμα το ενδεχόμενο να πάω σε ιδιωτικό γιατρό απλά θέλει ψάξιμο και εγώ είμαι αναποφάσιστη...

Σας ευχαριστώ

[deleted-member30-03]

μιλωντας για γονεις μονο, το καταλαβαινουν και το ξερουν. αλλα και να μη το ηξεραν, το βλεπουν, φαινεται...

[maraki4]

εγω πιστευω οτι ειναι ωραιο να μοιραζεσαι το προβλημα σου με τους κοντινους σου ανθρωπους!!!παιρνεις δυναμη και κουραγιο!!!!!!!κι εγω σαν κι εσενα σκεφτομουν στην αρχη!ελεγα στον εαυτο μου οτι δεν ειναι σωστο να τους στεναχωρησω με το προβλημα μου,μιας κι εχουν ηδη οι ιδιοι αρκετα προβληματα!ομως μια μερα τους ειπα ολα!!!!κι απο τοτε εχουμε πολυ πιο κοντα...δεν αισθανομαι μονη σε ολο αυτο που περναω..

[deleted-member30-03]

δε το μοιραζομαι, δε μοιραζομαι ποτε τπτ, μονο με τη σχεση μου, κι αυτη αμα τη νιωθω κοντα και την εμπιστευομαι. ειπα πως φαινεται αρα μαντευω οτι το ξερουν...

[miro]

Προς το παρόν δε σκέφτομαι με τίποτα να τους το πω για τους λόγους που προανέφερα.
Κενό έχεις δίκιο γιατί πριν μερικά χρόνια μου είχαν προτείνει οι ίδιοι να πάω σε ψυχολόγο. Γι΄αυτό έγραψα ότι η ανησυχία υπάρχει έτσι κι αλλιώς...

[Lou!]

κενο, χμμ, πολλες φορες τα αυτονοητα δεν ειναι κ τοσο αυτονοητα οσο νομιζουμε. καλυτερα να εκφραζουμε καθαρα τις αναγκες μας παρα να περιμενουμε να μαντεψουν οι αλλοι.

μιρο, νομιζω οτι το να μπορουμε να μοιραστουμε στη ζωη τη συναισθηματικη μας κατασταση, ειτε την καλη ειτε την κακη ειναι παρα πολυ σημαντικο.

προσωπικα, εχοντας περασει μια καταθλιψη στα 19 (τωρα ειμαι 31), τοτε το ξεραν οι γονεις μου κανα δυο φιλοι, γενικα, οχι, πολυ δυσκολα θα μοιραζομουν τα ψυχολογικα μου ακομα κ με φιλο, ακομα κ να μιλησω για το παρελθον μου μεχρι τουλαχιστον τα 28 μου. κλειστο στρειδι τελειως. (εκτος απο γονεις κ γκομενους).
ομως τα τελευταια 2-3 χρονια σταδιακα αρχισα να το αλλαζω αυτο, νομιζω με βοηθησε κ αυτο το φορουμ, τωρα νομιζω οτι μπορω να μιλησω πολυ πιο ευκολα για μια ψυχολογικη μου δυσκολια, οχι μονο σε γονεις, αλλα κ σε καποιον πιο ξενο, το θεωρω πολυ ανθρωπινο κ φυσιολογικο πια, χτες, πχ ειχα βγει με τη νονα μου (ειναι ανθρωπος εμπιστοσυνης) κ ημουνα πολυ down κ δεν εκανα καμια προσπαθεια να φαινομαι μεσα στο κεφι, της λεω, νονα σορυ, αλλα δεν εχω διαθεση. το τελευταιο πενταμηνο που ειμαι περιεργα με εχει βοηθησει πολυ να μπορω καπως να μιλαω σε καποιον, ακομα κ στο ιντερνετ. ειναι τεραστια ανακουφιση κ σπασιμο του φαυλου κυκλου ασχημων σκεψεων που εμενα τουλαχιστον με εξοντωνει τελειως...

[marian_m]

Σημασία έχει τι θα πεις στον καθένα και πώς θα το πεις. Αλλά πρώτα εξαρτάται από το πώς νιώθεις εσύ γι' αυτό που έχεις. Αν δεν το έχεις αποδεχτεί, ντρέπεσαι, φοβάσαι ότι μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει εναντίον σου, τότε σίγουρα δεν είσαι έτοιμος να μιλήσεις γι' αυτό. Από την άλλη, μπορεί σε κάποιους που θεωρείς ότι δεν το αντέχουν -όπως οι γονείς σου- και δεν θέλεις να τους φορτώνεις, να μιλήσεις χωρίς πολλές λεπτομέρειες, απλά να δώσεις μια ιδέα. Καμιά φορά αυτό μπορεί και να τους καθησυχάσει, αν σε δουν έτοιμη να το αντιμετωπίσεις, γιατί μπορεί να φανταζόταν τα χειρότερα.
Αλλά, βάζω και μια άλλη παράμετρο, η οποία είναι πολύ σημαντική για μένα. Αν δε μιλήσεις, είναι πιο δύσκολο να πάρεις βοήθεια, αλλά και να βοηθήσεις άλλους που έχουν ανάγκη και δεν τολμάνε.
Αυτό το είδα στην δική μου περίπτωση. Έτσι κι αλλιώς είμαι άνθρωπος που δεν μπορώ να κρατάω πράγματα μέσα μου, οπότε θα ήταν αδύνατο να μη μιλήσω στους κοντινούς μου ανθρώπους. Εγώ όμως, με αφορμή το περιστατικό που μ' έκανε να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία και το οποίο το μοιράστηκα με πολλά άτομα, έτυχε να βοηθήσω άτομα που είχαν προβλήματα και δεν ξέρανε τι να κάνουν. Κάποια από αυτά με ευγνωμονούν, γιατί συνέβαλα στο ν' αλλάξει η ζωή τους προς το καλύτερο. Κάποια άλλα άρχισαν να βλέπουν με άλλο μάτι την ψυχοθεραπεία. Με κάποια γίναμε πολύ καλοί φίλοι.
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, μόνο στον ψυχαναλυτή μου έχω στείλει γύρω στα 10 άτομα ως τώρα. (Δυστυχώς, δεν παίρνω ποσοστά).
Αυτό και μόνο για μένα είναι πολύ σπουδαίο. Ότι βοήθησα κάποιους, που νιώθαν πελαγωμένοι σε κάποια φάση της ζωής τους, να κάνουν ένα βήμα παραπέρα.

[Αόρατος...]

Aπ΄ότι μας λες και οι δικοί σου το ξέρουν, στην ουσία το γνωρίζουν δλδ, μόνο τα ...τυπικά έχουν μείνει, οπότε καλύτερα να είσαι ξεκάθαρη και αληθινή μαζί τους. Βέβαια όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος, εσύ γνωρίζεις καλύτερα απ΄όλους τους δικούς σου και πως θα αντιδράσουν όταν μιλήσετε.
Πες τα...