Results 46 to 60 of 139
Thread: Πόσο φυσιολογικό είναι...
-
27-12-2013, 22:07 #46
- Join Date
- Jul 2013
- Location
- αθηνα
- Posts
- 16,721
Kυκνακο , θα σου διηγηθω μια ιστορια που μοιαζει με την δικια σου . Οταν ημουν 22 , ειχα ενα κολλητο φιλο , συμφοιτητη , με χιου,μορ , κολλητο-κολλητο . που ομως οταν πηγε στρατο , κατι δεν πηγε καλα κ τον πηγαν στο στρατιωτικο νοσοκομειο , στην ψυχιατρικη πτερυγα . Εγω τοτε , χαζο παιδι , χαρα γεματο , πηγα και τον εβλεπα , σαν μην τρεχει τπτ , αφου νορμαλ μου φαινοταν . Πηγε σπιτι του , με αναβολη , κ αρχισαμε να βγαινουμε παλι , πιο αραια ομως . Ενα πρωι , μαθαινω οτι πηδηξε απο την ταρατσα . Φυσικα επαθα σοκ , πηγα στην κηδεια , κουβαλησα το φερετρο κ ημουν απλως σε κατασταση σοκ . Ενα βραδυ , συντομα , μου κολλαει η ιδεα οτι θα παθω κ εγω τα ιδια οταν παω στρατο ( σε 5 μηνες ) κ να μην μπορω να την ξεκολλησω απ το μυαλο μου . Να μην μπορω να κοιμηθω επειδη μου ερχουταν ο θορυβος που εκανε το σωμα του σκαζοντας κατω . Πολλες φορες ερχοταν η μανα μου κ κοιμοταν διπλα μου , γιατι πετεγομουν καθιδρος στον υπνο μου . Δεν μπορουσα να πιστεψω η να χωνεψω οτι αυτο το παιδι εκανα τετοιο πραμα . Ενα μηνα δεν ξεμυτισα απο το σπιτι , ειχαμε κ διακοπες , κ μετα απο τον μηνα , πηγα σεναν ψυχιατρο , μουδωσε κατι χαπια , ουτε θυμαμαι πως τα λεγαν ,αφου δεν ειχα ξαναπαρει χαπι στη ζωη μου , κ αργα -αργα περασαν ολα , οριστικως δε οταν πηγα στρατο και ειδα οτι δεν ειναι κ τοσο τρομερο , κ περασα κ καλα .
Δεν ξερω αν βοηθησα .
- 28-12-2013, 10:58 #47
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,367
Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...
11-11-2014, 21:37 #48
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,367
Επαναφέρω το θέμα γιατί πλησιάζει το μνημόσυνο του θείου μου (για τον ένα χρόνο) και νιώθω πιο έντονα τα συναισθήματα θλίψης όπως και τότε που "έφυγε"...δηλαδή είναι σαν κάπως να το ξαναζώ...δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει κάποιος, κυρίως τα γράφω επειδή νιώθω την ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου αλλά οποιαδήποτε συμβουλή για το πως να το αντιμετωπίσω θα ήταν ευπρόσδεκτη...
Νιώθω ότι δεν μπορεί να έχει συμβεί αυτό, ακόμα δεν το έχω αποδεχτεί...επίσης η θλίψη δεν με αφήνει, ειδικά όταν βλέπω την μητέρα μου να κλαίει...ακόμα και πριν από λίγο που μιλούσε στο τηλέφωνο με τη θεία μου έκλαιγε...το ξέρω πως είναι φυσιολογικό, αδελφός της ήταν αλλά μου κάνει κακό αυτή η ατμόσφαιρα...εγώ δεν μπορώ πια να κλάψω, δεν ξέρω γιατί παρόλο που πονάω...
Σκέφτομαι τόσα πράγματα, μου έρχονται αναμνήσεις από όμορφες στιγμές και δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν θα τις ξαναζήσουμε...για παράδειγμα τώρα που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα...κανονικά θα τα περνούσαμε οι δυο οικογένειες μαζί...δεν μπορώ να δεχτώ ότι φέτος θα λείπει, ότι η θέση του στο τραπέζι θα είναι άδεια...και τόσες άλλες αναμνήσεις...θυμάμαι μια φορά που μου είχε κάνει μια εξυπηρέτηση και τον ευχαρίστησα και μου είπε "δεν θα λες ευχαριστώ στο θείο σου"...ήταν τόσο καλός μαζί μου και μου λείπει...δεν ξέρω πως ν' αντέξω όσα νιώθω καθώς πλησιάζει η μέρα ούτε πως θα αντέξω τη συγκεκριμένη μέρα...αν και πέρασε σχεδόν ένας χρόνος ο πόνος είναι ακόμα πολύ έντονος...Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...
11-11-2014, 22:51 #49
- Join Date
- Feb 2013
- Location
- σε 1 λιμνουλα!
- Posts
- 14,042
εγω οταν ειχε πεθανει ο παπους μου δε πηγα πουθενα σε κηδειες γιατι πολυ απλα ειναι παντελως ακαταληλος για τετια γιατι εκτος οτι εχω το εσωτερικο μνημοσυνο αν εχω κ τις κηδειες καπακι τοτε θα με κλαψουν μανουλες ετσι απλα μενω εκτος απο ολα αυτα γιατι η ψυχολογια μου εχει προδιαθεση για κρισεις κ ετσι εμαθα να μη τη προκαλω κ ας λενε οι αλλοι οτι θελουν για μενα... κ δεν εχω ορεξη επισης να κανω κανενων ειδικων τις τσεπες πλουσιες ας τις κανουν αλλοι που εχουν να πληρωνουν.
12-11-2014, 10:01 #50
- Join Date
- Jul 2013
- Location
- αθηνα
- Posts
- 16,721
[QUOTE=αλεξανδρος_77;511777]εγω οταν ειχε πεθανει ο παπους μου δε πηγα πουθενα σε κηδειες γιατι πολυ απλα ειναι παντελως ακαταληλος για τετια
Aλεξ , αμα δεν πας στις κηδειες των αλλων , ουτε αυτοι θα ερθουν στην δικη σου !!
12-11-2014, 15:38 #51
- Join Date
- Feb 2013
- Location
- σε 1 λιμνουλα!
- Posts
- 14,042
ας μην ερθουν δε με νιαζει εμαθα να γινομαι ψυχρος κ απαθης για να αντεχω.
12-11-2014, 23:53 #52
- Join Date
- May 2012
- Posts
- 875
Όμως και πάλι Αλεξάνδρε αν λένε πράγματα για σένα δεν θα νιώθεις άσχημα χειρότερα. Ακόμα και σε κηδεία να πας αν θέλεις κάθεσαι πίσω από τον κόσμο ώστε να μην βλέπεις που βάζουν το φέρετρο μέσα εγώ αυτό έκανα στην γιαγιά μου που πέθανε
13-11-2014, 00:00 #53
- Join Date
- May 2012
- Posts
- 875
Κύκνε να σκέφτεσαι ότι εκεί που είναι είναι καλά κι ότι ούτε αυτός θα ήθελε να στεναχωριεστε
13-11-2014, 01:42 #54
- Join Date
- Feb 2013
- Location
- σε 1 λιμνουλα!
- Posts
- 14,042
εγω οταν καπιον δε τον υπολογιζω δε με νιαζει απολυτως τιποτα οτι κ να πει
13-11-2014, 02:00 #55
- Join Date
- May 2012
- Posts
- 875
Καλό αυτό εγώ δεν μπορώ να το κάνω
13-11-2014, 06:05 #56
- Join Date
- Jul 2013
- Location
- αθηνα
- Posts
- 16,721
13-11-2014, 10:27 #57
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,367
Σ' ευχαριστώ για την συμπαράσταση σου Νίκυ...θα προσπαθήσω...απλά το δύσκολο είναι να περάσουν κυρίως αυτές οι μέρες που η απουσία του είναι πιο έντονη γιατί ξυπνάν οι αναμνήσεις...θυμάμαι τη μέρα που "έφυγε" κι εγώ περίμενα εδώ να μάθω νέα γιατί τον είχαν πάει στο νοσοκομείο και αγωνιούσα να μάθω τι γινόταν μέχρι που τελικά πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι "έφυγε" και μόλις το έκλεισα άρχισα να κλαίω...θυμάμαι την κηδεία...εγώ στεκόμουν μπροστά μπροστά γιατί ήθελα να τον βλέπω μέχρι και την τελευταία στιγμή, να κρατήσω ζωντανό το πρόσωπο του...
Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...
13-11-2014, 11:24 #58
- Join Date
- Jul 2013
- Location
- αθηνα
- Posts
- 16,721
Η παρουσια στις κηδειες ειναι απολυτως πραιρετικη . Να παρεξηγηθη ο εκλιπων ? δυσκολο . Να παρεξηγηθουν οι δικοι του ? μπορει , και να μην ελθουν στην κηδεια σου . Σαμπως θα σε νοιαξει ? εγω δεν παω σε κανενος , και ας μην ελθη κανεις στην δικη μου , δεν θα περασω καλυτερα με κοσμο !!Last edited by Macgyver; 13-11-2014 at 12:37.
13-11-2014, 12:51 #59
- Join Date
- Jun 2013
- Posts
- 458
απ' όσα διάβασα εδώ, μάλλον το θέμα δεν είναι ο θάνατος -καθαυτός- της γιαγιάς ή του παππού...
ίσως και να είναι η θλίψη ως μόνιμη κατάσταση ανεξάρτητα από τι την πυροδοτεί κάθε φορά...
δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς... ο παππούς και η γιαγια θα πεθάνουν κάποτε... το ίδιο και οι γονείς... η "δουλειά" των παιδιών είναι να τους θάψουν και να τους θυμούνται...
το αξεπέραστο πένθος είναι η απώλεια των παιδιών και των νέων... μόνο εκεί δεν χωράει παρηγοριά γιατί είναι κόντρα στον κύκλο της ζωής...
γνωρίζω προσωπικά ανθρώπους που έχουν χάσει παιδιά και παρ' όλα αυτά παλεύουν με αυτό που δεν παλεύεται... συνεχίζουν τη ζωή με αξιοθαύμαστη στωικότητα...
άρα, για να ξαναγυρίσω στην αρχική ερώτηση, του θέματος "πόσο φυσιολογικό είναι" που τέθηκε το 2011 και δεδομένου ότι τώρα έχουμε 2014, θα έλεγα "καθόλου"
(μια κηδεία ενός παππού, όπως την είδε ο Ακίρα Κουροσάβα)
13-11-2014, 13:24 #60
- Join Date
- Jul 2013
- Location
- αθηνα
- Posts
- 16,721
Similar Threads
-
Είμαι Ακόμα Παρθένος Είναι Φυσιολογικό?
By didymakos in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 131Last Post: 10-03-2017, 12:44 -
Πόσο βρώμικο είναι το κύκλωμα των ψυχιάτρων/ ψυχολόγων;
By carrot in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & ΑυτοβοήθειαReplies: 4Last Post: 08-12-2010, 00:30 -
ειναι φυσιολογικο;
By lenaki__ in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης ΔιαταραχήReplies: 17Last Post: 03-09-2010, 17:55 -
ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ
By EFI in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 6Last Post: 17-01-2008, 14:25 -
Πόσο δύσκολος είναι ο γάμος τελικά;
By alexandros3 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 58Last Post: 25-05-2007, 09:17
Ανεβαινει η πιεση απο πανικους?
17-04-2024, 21:09 in Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή