Πόσο φυσιολογικό είναι...

[Macgyver]

Kυκνακο , θα σου διηγηθω μια ιστορια που μοιαζει με την δικια σου . Οταν ημουν 22 , ειχα ενα κολλητο φιλο , συμφοιτητη , με χιου,μορ , κολλητο-κολλητο . που ομως οταν πηγε στρατο , κατι δεν πηγε καλα κ τον πηγαν στο στρατιωτικο νοσοκομειο , στην ψυχιατρικη πτερυγα . Εγω τοτε , χαζο παιδι , χαρα γεματο , πηγα και τον εβλεπα , σαν μην τρεχει τπτ , αφου νορμαλ μου φαινοταν . Πηγε σπιτι του , με αναβολη , κ αρχισαμε να βγαινουμε παλι , πιο αραια ομως . Ενα πρωι , μαθαινω οτι πηδηξε απο την ταρατσα . Φυσικα επαθα σοκ , πηγα στην κηδεια , κουβαλησα το φερετρο κ ημουν απλως σε κατασταση σοκ . Ενα βραδυ , συντομα , μου κολλαει η ιδεα οτι θα παθω κ εγω τα ιδια οταν παω στρατο ( σε 5 μηνες ) κ να μην μπορω να την ξεκολλησω απ το μυαλο μου . Να μην μπορω να κοιμηθω επειδη μου ερχουταν ο θορυβος που εκανε το σωμα του σκαζοντας κατω . Πολλες φορες ερχοταν η μανα μου κ κοιμοταν διπλα μου , γιατι πετεγομουν καθιδρος στον υπνο μου . Δεν μπορουσα να πιστεψω η να χωνεψω οτι αυτο το παιδι εκανα τετοιο πραμα . Ενα μηνα δεν ξεμυτισα απο το σπιτι , ειχαμε κ διακοπες , κ μετα απο τον μηνα , πηγα σεναν ψυχιατρο , μουδωσε κατι χαπια , ουτε θυμαμαι πως τα λεγαν ,αφου δεν ειχα ξαναπαρει χαπι στη ζωη μου , κ αργα -αργα περασαν ολα , οριστικως δε οταν πηγα στρατο και ειδα οτι δεν ειναι κ τοσο τρομερο , κ περασα κ καλα .
Δεν ξερω αν βοηθησα .

[Κύκνος]

Kυκνακο , θα σου διηγηθω μια ιστορια που μοιαζει με την δικια σου . Οταν ημουν 22 , ειχα ενα κολλητο φιλο , συμφοιτητη , με χιου,μορ , κολλητο-κολλητο . που ομως οταν πηγε στρατο , κατι δεν πηγε καλα κ τον πηγαν στο στρατιωτικο νοσοκομειο , στην ψυχιατρικη πτερυγα . Εγω τοτε , χαζο παιδι , χαρα γεματο , πηγα και τον εβλεπα , σαν μην τρεχει τπτ , αφου νορμαλ μου φαινοταν . Πηγε σπιτι του , με αναβολη , κ αρχισαμε να βγαινουμε παλι , πιο αραια ομως . Ενα πρωι , μαθαινω οτι πηδηξε απο την ταρατσα . Φυσικα επαθα σοκ , πηγα στην κηδεια , κουβαλησα το φερετρο κ ημουν απλως σε κατασταση σοκ . Ενα βραδυ , συντομα , μου κολλαει η ιδεα οτι θα παθω κ εγω τα ιδια οταν παω στρατο ( σε 5 μηνες ) κ να μην μπορω να την ξεκολλησω απ το μυαλο μου . Να μην μπορω να κοιμηθω επειδη μου ερχουταν ο θορυβος που εκανε το σωμα του σκαζοντας κατω . Πολλες φορες ερχοταν η μανα μου κ κοιμοταν διπλα μου , γιατι πετεγομουν καθιδρος στον υπνο μου . Δεν μπορουσα να πιστεψω η να χωνεψω οτι αυτο το παιδι εκανα τετοιο πραμα . Ενα μηνα δεν ξεμυτισα απο το σπιτι , ειχαμε κ διακοπες , κ μετα απο τον μηνα , πηγα σεναν ψυχιατρο , μουδωσε κατι χαπια , ουτε θυμαμαι πως τα λεγαν ,αφου δεν ειχα ξαναπαρει χαπι στη ζωη μου , κ αργα -αργα περασαν ολα , οριστικως δε οταν πηγα στρατο και ειδα οτι δεν ειναι κ τοσο τρομερο , κ περασα κ καλα .
Δεν ξερω αν βοηθησα .

Βοήθησες με την έννοια ότι έστω και με χάπια ξεπέρασες το σοκ...ελπίζω κάποια στιγμή να το ξεπεράσω κι εγώ αλλά θα ήθελα να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα γιατί δεν είμαι καθόλου καλά...ήμουν τόσο "παγωμένη" που μου πήρε ένα μήνα για να μπορέσω να γράψω σχετικά...

[Κύκνος]

Επαναφέρω το θέμα γιατί πλησιάζει το μνημόσυνο του θείου μου (για τον ένα χρόνο) και νιώθω πιο έντονα τα συναισθήματα θλίψης όπως και τότε που "έφυγε"...δηλαδή είναι σαν κάπως να το ξαναζώ...δεν ξέρω αν μπορεί να με βοηθήσει κάποιος, κυρίως τα γράφω επειδή νιώθω την ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου αλλά οποιαδήποτε συμβουλή για το πως να το αντιμετωπίσω θα ήταν ευπρόσδεκτη...
Νιώθω ότι δεν μπορεί να έχει συμβεί αυτό, ακόμα δεν το έχω αποδεχτεί...επίσης η θλίψη δεν με αφήνει, ειδικά όταν βλέπω την μητέρα μου να κλαίει...ακόμα και πριν από λίγο που μιλούσε στο τηλέφωνο με τη θεία μου έκλαιγε...το ξέρω πως είναι φυσιολογικό, αδελφός της ήταν αλλά μου κάνει κακό αυτή η ατμόσφαιρα...εγώ δεν μπορώ πια να κλάψω, δεν ξέρω γιατί παρόλο που πονάω...
Σκέφτομαι τόσα πράγματα, μου έρχονται αναμνήσεις από όμορφες στιγμές και δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν θα τις ξαναζήσουμε...για παράδειγμα τώρα που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα...κανονικά θα τα περνούσαμε οι δυο οικογένειες μαζί...δεν μπορώ να δεχτώ ότι φέτος θα λείπει, ότι η θέση του στο τραπέζι θα είναι άδεια...και τόσες άλλες αναμνήσεις...θυμάμαι μια φορά που μου είχε κάνει μια εξυπηρέτηση και τον ευχαρίστησα και μου είπε "δεν θα λες ευχαριστώ στο θείο σου"...ήταν τόσο καλός μαζί μου και μου λείπει...δεν ξέρω πως ν' αντέξω όσα νιώθω καθώς πλησιάζει η μέρα ούτε πως θα αντέξω τη συγκεκριμένη μέρα...αν και πέρασε σχεδόν ένας χρόνος ο πόνος είναι ακόμα πολύ έντονος...

[αλεξανδρος_77]

εγω οταν ειχε πεθανει ο παπους μου δε πηγα πουθενα σε κηδειες γιατι πολυ απλα ειναι παντελως ακαταληλος για τετια γιατι εκτος οτι εχω το εσωτερικο μνημοσυνο αν εχω κ τις κηδειες καπακι τοτε θα με κλαψουν μανουλες ετσι απλα μενω εκτος απο ολα αυτα γιατι η ψυχολογια μου εχει προδιαθεση για κρισεις κ ετσι εμαθα να μη τη προκαλω κ ας λενε οι αλλοι οτι θελουν για μενα... κ δεν εχω ορεξη επισης να κανω κανενων ειδικων τις τσεπες πλουσιες ας τις κανουν αλλοι που εχουν να πληρωνουν.

[Macgyver]

[QUOTE=αλεξανδρος_77;511777]εγω οταν ειχε πεθανει ο παπους μου δε πηγα πουθενα σε κηδειες γιατι πολυ απλα ειναι παντελως ακαταληλος για τετια



Aλεξ , αμα δεν πας στις κηδειες των αλλων , ουτε αυτοι θα ερθουν στην δικη σου !!

[αλεξανδρος_77]

ας μην ερθουν δε με νιαζει εμαθα να γινομαι ψυχρος κ απαθης για να αντεχω.

[nikiii]

Όμως και πάλι Αλεξάνδρε αν λένε πράγματα για σένα δεν θα νιώθεις άσχημα χειρότερα. Ακόμα και σε κηδεία να πας αν θέλεις κάθεσαι πίσω από τον κόσμο ώστε να μην βλέπεις που βάζουν το φέρετρο μέσα εγώ αυτό έκανα στην γιαγιά μου που πέθανε

[nikiii]

Κύκνε να σκέφτεσαι ότι εκεί που είναι είναι καλά κι ότι ούτε αυτός θα ήθελε να στεναχωριεστε

[αλεξανδρος_77]

εγω οταν καπιον δε τον υπολογιζω δε με νιαζει απολυτως τιποτα οτι κ να πει

[nikiii]

Καλό αυτό εγώ δεν μπορώ να το κάνω

[Macgyver]

ας μην ερθουν δε με νιαζει εμαθα να γινομαι ψυχρος κ απαθης για να αντεχω.

Αλεξ , αστειευομαι !! λες να σε νοιαζει αν θαρθουν στην κηδεια σου ( η μου ) . Ψυχρος και απαθης θα εισαι σιγουρα !!!

[Κύκνος]

Κύκνε να σκέφτεσαι ότι εκεί που είναι είναι καλά κι ότι ούτε αυτός θα ήθελε να στεναχωριεστε

Σ' ευχαριστώ για την συμπαράσταση σου Νίκυ...θα προσπαθήσω...απλά το δύσκολο είναι να περάσουν κυρίως αυτές οι μέρες που η απουσία του είναι πιο έντονη γιατί ξυπνάν οι αναμνήσεις...θυμάμαι τη μέρα που "έφυγε" κι εγώ περίμενα εδώ να μάθω νέα γιατί τον είχαν πάει στο νοσοκομείο και αγωνιούσα να μάθω τι γινόταν μέχρι που τελικά πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι "έφυγε" και μόλις το έκλεισα άρχισα να κλαίω...θυμάμαι την κηδεία...εγώ στεκόμουν μπροστά μπροστά γιατί ήθελα να τον βλέπω μέχρι και την τελευταία στιγμή, να κρατήσω ζωντανό το πρόσωπο του...

[Macgyver]

Αλεξ , αστειευομαι !! λες να σε νοιαζει αν θαρθουν στην κηδεια σου ( η μου ) . Ψυχρος και απαθης θα εισαι σιγουρα !!!

Η παρουσια στις κηδειες ειναι απολυτως πραιρετικη . Να παρεξηγηθη ο εκλιπων ? δυσκολο . Να παρεξηγηθουν οι δικοι του ? μπορει , και να μην ελθουν στην κηδεια σου . Σαμπως θα σε νοιαξει ? εγω δεν παω σε κανενος , και ας μην ελθη κανεις στην δικη μου , δεν θα περασω καλυτερα με κοσμο !!

[mama]

απ' όσα διάβασα εδώ, μάλλον το θέμα δεν είναι ο θάνατος -καθαυτός- της γιαγιάς ή του παππού...
ίσως και να είναι η θλίψη ως μόνιμη κατάσταση ανεξάρτητα από τι την πυροδοτεί κάθε φορά...
δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς... ο παππούς και η γιαγια θα πεθάνουν κάποτε... το ίδιο και οι γονείς... η "δουλειά" των παιδιών είναι να τους θάψουν και να τους θυμούνται...
το αξεπέραστο πένθος είναι η απώλεια των παιδιών και των νέων... μόνο εκεί δεν χωράει παρηγοριά γιατί είναι κόντρα στον κύκλο της ζωής...
γνωρίζω προσωπικά ανθρώπους που έχουν χάσει παιδιά και παρ' όλα αυτά παλεύουν με αυτό που δεν παλεύεται... συνεχίζουν τη ζωή με αξιοθαύμαστη στωικότητα...

άρα, για να ξαναγυρίσω στην αρχική ερώτηση, του θέματος "πόσο φυσιολογικό είναι" που τέθηκε το 2011 και δεδομένου ότι τώρα έχουμε 2014, θα έλεγα "καθόλου"



(μια κηδεία ενός παππού, όπως την είδε ο Ακίρα Κουροσάβα)

[Macgyver]

Η παρουσια στις κηδειες ειναι απολυτως πραιρετικη . Να παρεξηγηθη ο εκλιπων ? δυσκολο . Να παρεξηγηθουν οι δικοι του ? μπορει , και να μην ελθουν στην κηδεια σου . Σαμπως θα σε νοιαξει ? εγω δεν παω σε κανενος , και ας μην ελθη κανεις στην δικη μου , δεν θα περασω καλυτερα με κοσμο !!

Και μια κωμικη εκδοση .........