Results 31 to 45 of 139
Thread: Πόσο φυσιολογικό είναι...
-
17-04-2011, 12:43 #31
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,263
Σε καταλαβαίνω Έλλη για το πόσο χαμένη νιώθεις γιατί το πέρασα κι εγώ... Δεν πειράζει...άλλωστε μου κάνει καλό και που μιλάω με κάποια που βιώνει τώρα πένθος...
Τα θερμά μου συλληπήτηρια!
Αν είναι όντως έτσι, αν όντως ο γνωστός σου έχει δίκιο, τότε είναι φυσιολογικό που εγώ ακόμα υποφέρω αλλά δεν αντέχεται, δεν μπορώ άλλο πια!
- 17-04-2011, 12:53 #32
- Join Date
- Sep 2006
- Location
- home which home
- Posts
- 2,326
Καπως ετσι.. Νομιζω οτι αυτοι που μας αγαπανε/αγαπαγανε, θελουν να ειμαστε καλα και να πηγαινουμε μπροστα. Εσυ αυτο δε θα ηθελες; Δεν νομιζω οτι τα πνευματα, για οσους πιστευουν σε αυτα, εχουν πληγωμενους εγωισμους και αρα απογοητευσεις και στεναχωριες, ή αλλες μικροτητες, και καθονται να κρινουν και καλα ελαττωματα του χαρακτηρα μας. και οπως κι αν ειναι, μονο θετικα πρεπει να μας επηρεαζουν, γιατι εμεις απομειναμε σε αυτη τη ζωη και πρεπει να τη ζησουμε οσο καλυτερα γινεται, και οχι εμμενωντας σε ιδεες αναξιοτητας δημιουργωντας αλλοθι για περαιτερω κολλημα και ελλειψη προσπαθειας.. Μπορει ποτε να μηνε χουμε τις χαρες των γονιων μας, αλλα ειμαστε αυτοι που ειμαστε και αυτοι που αυτοι μας κανανε, και μπορουμε να κοιταμε να εκπληρωνουμε το δυναμικο μας ή τουλαχιστον να ειμαστε ευτυχισμενοι με οτι εχουμε. Με λιγα λογια να αλλαζουμε οτι μπορουμε και να δεχομαστε οτι δε μπορουμε να αλλαξουμε.
και δε σου μιλαει καποια που δεν εχει ιδεα για τι μιλας. Ο πατερας μου ηταν μια ιδιαιτερη πολυσχιδης προσωπικοτητα. Μιλαγε 7 γλωσσες απταιστα, ειχε διδακτορικο στην αστροφυσικη, μελος της ακαδημιας επιστημων της Ν. Υορκης, ηταν γκραντ μετρ στο σκακι, επαιζε κιθαρα, γκολφ, τενις, ειχε παρει βραβεια σε ballroom χορους και πολλα πολλα αλλα. πεθανε πριν 6 μηνες, Εγω ενα πτυχιο εχω και μιλαω αγγλικα. Δεν εγινα τπτ απο ο,τι ηθελε, αλλα νομιζω οτι τωρα εκει που ειναι καταλαβαινει, αν ενδιαφερεται να καταλαβει, οτι ειμαστε διαφορετικες προσωπικοτητες και δε μπορω να αισθανομαι ενοχες για αυτο.
18-04-2011, 08:45 #33
- Join Date
- Sep 2010
- Posts
- 180
Genikotera megalh adikia pou erxomaste stin gh takdidevoume k sto telos pe8enoume... akomh pio megalh adikia o xamos dikwn mas plasmatwn se sindiasmo me tin antilipsi pos den uparxei defterh zwh ara k deh 8a ksanasinanti8ite pote.... ti na pw.. eftixos den exw zisei kati tetio akomh ! kouragio solous adelfia! k as elpisoume gia kati kalitero
Και αμα δεν μοιαζεις με αυτους τους *αμημενους αστούς να χεραισε γιατι αυτη ειναι η ομορφια σου....!!!
25-04-2011, 21:37 #34
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,263
Κάρυ, δεν μιλάω για πληγωμένο εγωϊσμό της γιαγιάς μου γιατί ποτέ της δεν ήταν επικριτική απέναντι μου αντιθέτως πάντα ήταν απλά δίπλα μου κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που την αγαπάω τόσο πολύ...απλά εγώ νιώθω ανάξια της...και κυρίως με όσα έχω κάνει στον εαυτό μου νιώθω ότι την απογοητεύω...αυτό φταίει που νιώθω έτσι...
Λυπάμαι για τον πατέρα σου...
Και χρόνια πολλά σε όλους! Χριστός Ανέστη!
14-06-2011, 04:48 #35
- Join Date
- Feb 2011
- Location
- wherever i feel safe and happy! ;)
- Posts
- 147
Δεν ξερω αν περναει ποτε..εγω τωρα μετα απο 7 μηνες σχεδον νομιζω πςσ πονας ακομα πιο πολθ..τωρα καταλαβαινω ποσο πολυ μου λειπει,τωρα συνηδητοποιω........ποναει απιστευτα πολυυυ απιστευτα..το κακο ομως με μενα ειναι αλλο αυτο το τραγικο γεγονος του χαμου του αγαπημενου μου ηρθε και με βρηκε σε μια φαση που προσπαθουσα να ξεπερασω για 2 η φορ ατσ φοβιες μου και τσ κρισεις πανικου,οι οποιες ξεκινησαν πολυ πιο πριν παλι εξαιτιασ ενος αλλου χαμου,πλεον το σκεφτομαι κλαιω ποναω αλλα πεφτω και σε τεραστια θλιψη και να σου παλι οι φοβιες και οι ασχημες σκεψεις γυρω απο το θανατο...κουραστηκα...
21-08-2011, 14:28 #36
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,263
Εμένα τώρα πια έχει περάσει ένας χρόνος αλλά ο πόνος δεν μειώνεται και κάθε φορά που πηγαίνω στον τάφο της λιώνω στο κλάμα ακόμα κι αν πριν είμαι σχετικά ψύχραιμη...την προτελευταία φορά μάλιστα εξεπλάγην που άρχισα να κλαίω γιατί περίμενα ότι μετά από τόσο καιρό ο πόνος θα είχε φτάσει σε μια ελεγχόμενη κατάσταση αλλά όχι...και τον περασμένο μήνα ήταν τα γενέθλια της, τα πρώτα χωρίς εκείνη να είναι ζωντανή και πήγα εκείνη ειδικά την μέρα να τη δω μήπως και την νιώσω λίγο κοντά μου...αν ζούσε θα την έπαιρνα τηλέφωνο να της πω "χρόνια πολλά" και μετά θα πήγαινα να την δω όπως πάντα...
Εγώ δεν έχω φοβίες σχετικά με το θάνατο, έχω όμως κι εγώ τα θέματα μου που δεν σταματάνε και συνεπώς αυτός ο θάνατος χειροτέρεψε την κατάσταση...όμως ακόμα κι αν δεν έχω φοβία θανάτου, φοβάμαι ότι θα πεθάνω κι ότι αυτή που θα το προκαλέσει θα είμαι εγώ η ίδια...
22-08-2011, 00:52 #37
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,263
Ναι, όντως είναι μεγάλη αδικία ειδικά αν κατά τη διάρκεια της ζωής σου υποφέρεις...όσον αφορά την δεύτερη ζωή εγώ τείνω να πιστέψω πως υπάρχει, εσύ όχι; Αλλά και να υπάρχει ακόμα δεν με παρηγορεί αυτό, εγώ αυτόν τον άνθρωπο τον χρειάζομαι τώρα κοντά μου...και δεν μπορώ να τον έχω...το πρωί που δεν ένιωθα καλά ψυχολογικά σκεφτόμουν ότι αν ζούσε θα πήγαινα να την δω και θα με παρηγορούσε και θα ένιωθα καλύτερα όπως πάντα αλλά δεν είναι πια εδώ για να το κάνει...μου λείπεις γιαγιά
23-08-2011, 04:13 #38
- Join Date
- Feb 2011
- Posts
- 64
Σε καταλαβαινω απολυτα.
Εμενα ο πατερας μου εκλεισε χρονο στις 14 του μηνα. Δεν ξερω αλλα στον ταφο του πατερα μου ειναι και η μητερα μου. Στην ουσια πηγαιναμε μαζι 20 χρονια εκει και τωρα ξαφνικα πρεπει να πηγαινω εγω και για τους 2.
Οτνα ειμαι εκει δεν κλαιω γιατι ειναι εκει ο μπαμπας μου αλλα γιατι δεν ειναι διπλα μου ενω ειμαι στον ταφο της μαμας μου. Ακομη πιο περιεργα ενοιωσα στην εκκλησια μεσα που πισω απο τα κολυβα ηταν η φωτογραφια του μπαμπα μου. Ολοι μου λενε οτι ειναι πολυ νωρις ακομα...κουραγιο σου ευχομαι και δυναμη.Σκεψου πως δεν εισαι μονη. Ειναι πολυ βασικο να εχεις ανθρωπους διπλα σου να σε νοιαζονται..
27-08-2011, 22:31 #39
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,263
Σ' ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου να έχω κουράγιο...το χρειάζομαι αλλά δεν το έχω...και νιώθω πολύ μόνη...δεν πάνε καλά τα πράγματα γενικά...οι γονείς μου δυστυχώς δεν με καταλαβαίνουν και με ζορίζουν αρκετά με τον τρόπο τους γενικά, με κάνουν να νιώθω χειρότερα ψυχολογικά και πίεση...και δεν υπάρχει κάποιος που να μπορώ να μιλάω όσο θέλω για τη γιαγιά μου...θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες αν με άφηνες κι αυτό θα με ανακούφιζε...αυτό που θα κάνω τώρα, σύντομα θα είναι να πάω να δω ξανά τον πάτερ της ενορίας της που μας ξέρει από τότε που ήμασταν μικρά και που έζησε και γνώριζε καλά τους παππούδες μου να μου μιλήσει για εκείνη και να του μιλήσω κι εγώ...μου αρέσουν τα πράγματα που λέει για τη γιαγιά και με κάνουν να νιώθω καλύτερα..."μακαριστή" την είπε την τελευταία φορά που πήγα...εκτός των άλλων καλών πραγμάτων που λέει για εκείνη και για τον παππού μου...κι όταν του είπα ότι εγώ δεν αισθάνομαι άξια να φέρω το όνομα της κι ότι δεν είμαι τόσο καλή όσο εκείνη, μου είπε ότι κι εκείνη δεν έγινε ο άνθρωπος που γνώρισα τόσο νέα, στην ηλικία μου δηλαδή κι αυτό με παρηγόρησε κάπως και μου έδωσε ελπίδα...και θέλω κάποιες διευκρινίσεις πάνω σ' αυτό...
28-08-2011, 20:10 #40
- Join Date
- Feb 2011
- Posts
- 64
Σκεψου πως και οι γονεις σου πενθουν μαζι σου και ισως ειναι δυσκολο και για αυτους. Ισως να μην ατεχουν και αυτοι οσο και συ και ποσο ακομα που πρεπει να ειναι δυνατοι για σενα. Το ξερω πως θες να μιλας για τη γιαγια σου ειναι ανακουφιστικο πολυ, αλλα μην νοιωθεις μονη, εχεις τους γονεις σου που παντα θα σου θυμιζουν τη γιαγια σου ενας απο τους 2 ειναι η γιαγια σου αν το καλοσκεφτεις.Δεν σου τα λεω αυτα για κανεναν αλλο λογο αλλα επειδη και γω πενθω αλλα δεν εχω κανεναν, κανεναν να μου τον θυμιζει κανεναν να μιλησω κανεναν να με κοιταξει και να νοιωσω πως δεν ειμαι μονη σε αυτο. Εσυ εχεις ΟΛΟΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ εκμεταλλευσου το αυτο πλησιασε η μητερα σου ακομα με οποιο τροπο αυτη μπορει να αντεξει, πες της αυτα που νοιωθεις και αφησε την να σε συμβουλεψει δεν νομιζω πως ο σκοπος τους ειναι να σε πιεζουν ουτε να μην σε καταλαβαινουν.Απλα προσπαθουνε να σε προστατεψουν, να μην πληγωθεις, να μη σε στιγματισει ο θανατος της γιαγιας. Σε αγαπουν και το ξερεις αστους να σου δειξουν την αγαπη τους με τον τροπο που μπορουν. Εχεις κατι πολυ σημαντικο στη ζωη σου μην το ξεχνας- η οικογενεια ειναι το πιο βασικο πραγμα στη ζωη και εισαι τυχερη που την εχεις ολοκληρη. Μην αφησεις το πενθος της γιαγιας να σε απομακρυνει απο τους δικους σου ανθρωπους. Αγκαλιασε τους να σε αγκαλιασουν.
Φιλια
23-04-2013, 00:02 #41
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,263
Σκέφτομαι ότι αύριο κλείνουν 3 χρόνια από το θάνατο της κι ότι θα είναι η τελευταία φορά που θα μπορέσουμε να τη διαβάσουμε στο μνήμα της...Μετά δεν θα έχω καν την παρηγοριά να την "επισκέπτομαι"...
Οι νεκροί θα έπρεπε να μένουν στην ησυχία τους για πάντα...μου ήρθε πολύ άσχημα όλο αυτό...Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...
23-04-2013, 02:52 #42
- Join Date
- Mar 2013
- Posts
- 1,820
Κουραγιο κ συλληπητηρια αγαπητο μελος!
23-04-2013, 15:36 #43
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,263
Σ' ευχαριστώ, να 'σαι καλά! Τελικά πήγαμε αλλά δεν υπήρχε παπάς ούτε για ίχνος και θα πάει η μητέρα μου να διαβάσει τα κόλλυβα στην εκκλησία...
Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...
23-04-2013, 16:06 #44
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,263
Νομίζω πως για πάντα αλλά ιδιαίτερα σε τέτοιες στιγμές θα νιώθω περήφανη που έχω το όνομα της και που φοράω το δαχτυλίδι που μου το θυμίζει, ακόμα κι αν δεν έχω την αξιοσύνη της...όπως και να ΄χει σ' εμένα δόθηκαν και τα δύο...
Επίσης, σκέφτομαι ότι του χρόνου τέτοια μέρα θα πρέπει να πάρω ότι έχω αφήσει στον τάφο μιας και δε θα υπάρχει πια...αυτό με στεναχωρεί αλλά ίσως το ότι θα τα φέρω στο σπίτι μας να είναι μια μικρή παρηγοριά...θα τη νιώθω κοντά μου...πάντα όπου κι αν είναι θα τη νιώθω κοντά μου...όμως όσο υπάρχει αυτός ο τάφος χαίρομαι να κάνω το καθήκον μου...
Μόνο που καμιά φορά είναι κάπως να βλέπω το όνομα μου γραμμένο...
Συγγνώμη αν σας ζαλίζω, τα γράφω αυτά επειδή έχω ανάγκη να τα πω κι ας έχουν περάσει χρόνια...με ηρεμεί...Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...
27-12-2013, 20:19 #45
- Join Date
- May 2007
- Location
- στη φωλιά μου...
- Posts
- 12,263
Σκέφτηκα να μην ανοίξω καινούριο θέμα...
Θέλω να γράψω ότι πριν από ένα μήνα έχασα το θείο μου... Από καρκίνο...και δεν ήταν μεγάλος, 60 χρονών...Εκτός από τη θλίψη, η οποία είναι φυσιολογική έχω πάθει και σοκ γιατί "έφυγε" πολύ γρήγορα μετά τη διάγνωση, σε λιγότερο από μήνα και δεν το περίμενα τόσο γρήγορα...Μου ήρθε απότομα και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ αυτό το σοκ...τις πρώτες νύχτες φοβόμουν να κοιμηθώ γιατί νόμιζα ότι δεν θα ξυπνήσω, ότι θα πεθάνω κι εγώ όσο κοιμάμαι...τώρα δεν το έχω πια αυτό αλλά είμαι ακόμα σε κατάσταση σοκ αν και δεν είναι και τόσο στην επιφάνεια όσο τις πρώτες μέρες αλλά εξακολουθεί να υπάρχει...δεν μπορώ να το πιστέψω και να το δεχτώ ότι δεν είναι πια μαζί μας...κανονικά θα γιορτάζαμε μαζί τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά...
Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να με βοηθήσει με κάποιο τρόπο, απλά θέλησα να το μοιραστώ έστω μήπως και ξαλαφρώσω λίγο...Στέκεσαι εδώ, δυο μέτρα μακριά μου όμως για μένα αυτά τα δυο μέτρα είναι ένα αδύνατο ταξίδι...
Similar Threads
-
Είμαι Ακόμα Παρθένος Είναι Φυσιολογικό?
By didymakos in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 131Last Post: 10-03-2017, 13:44 -
Πόσο βρώμικο είναι το κύκλωμα των ψυχιάτρων/ ψυχολόγων;
By carrot in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & ΑυτοβοήθειαReplies: 4Last Post: 08-12-2010, 01:30 -
ειναι φυσιολογικο;
By lenaki__ in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης ΔιαταραχήReplies: 17Last Post: 03-09-2010, 18:55 -
ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ
By EFI in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 6Last Post: 17-01-2008, 15:25 -
Πόσο δύσκολος είναι ο γάμος τελικά;
By alexandros3 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 58Last Post: 25-05-2007, 10:17
Αλλαγή ψυχιάτρου
28-03-2024, 20:30 in Συζητήσεις Ψυχολογικού Ενδιαφέροντος