Καθοδήγηση...

[RainAndWind]

Τι πιστεύεις πως σε τράβηξε σε αυτόν τον άνθρωπο ώστε να προχωρήσεις σε σχέση μαζί του?

[r.f.]

Τι πιστεύεις πως σε τράβηξε σε αυτόν τον άνθρωπο ώστε να προχωρήσεις σε σχέση μαζί του?

μου αρεσε απο την πρωτη στιγμη που τον ειδα. ηταν διαφορετικος απο τους υπολοιπους που ειχα πριν και ηθελα να τον γνωρισω καλυτερα. η αληθεια ειναι ομως πως ενθουσιαζομαι πολυ ευκολα απο την αρχη και δεν μπορω να το ελεγξω με αποτελεσμα να κολλαω και πολυ

[RainAndWind]

Θα ήθελες να διευκρινίσεις το διαφορετικός? Σε ποιους τομείς εστιάζεται αυτή του η διαφορετικότητα?

[r.f.]

Θα ήθελες να διευκρινίσεις το διαφορετικός? Σε ποιους τομείς εστιάζεται αυτή του η διαφορετικότητα?

αυτος ειχε ενα μυστηριο, ηταν απομακρος και αυτο με εκανε να θελω να τον γνωρισω καλυτερα, να ψαξω πτυχες του εαυτου του που δεν φαινονταν. και οταν καταλαβα οτι δεν ειναι συναισθηματικος το θεωρησα ως μια προκληση να τον κανω να νιωσει. οταν το καταφερα ηρεμησα και το χαρηκα, ενιωσα ερωτευμενη και οτι μπορω να αφεθω. οταν εγινε αυτη η αποτομη αλλαγη ομως αισθανθηκα πως οτι ειχα καταφερει μηδενιστηκε και πως οσα βηματα ειχαμε κανει ακυρωθηκαν...

[empar]

r.f. κι εγώ είχα δύο φίλες μόνο που μόλις είδαν ότι η νέα μου σχέση πήγαινε πολύ καλά, μου δημιούργησαν προβλήματα και τώρα δεν έχω ούτε αυτές. να σου πω κάτι: καλύτερα! νιώθω μοναξιά αλλά ξέρω ότι θα βρω άλλους ανθρώπους, καλύτερους που θα χαίρονται με τις χαρές μου. επίσης, στη σχολή μου υφίσταμαι καθημερινό πόλεμο γιατί άρχισα να εμφανίζω μεγάλη πρόοδο και με βλέπουν πλέον ανταγωνιστικά οι άλλοι. μιλάω λοιπόν με πολύ λίγους ανθρώπους. θα ορκιζόμουν κ εγώ όταν αισθανόμουν χάλια ότι δεν θα τα κατάφερνα με τίποτε, κι όμως, παρά τις στιγμές που νομίζω ότι θα τρελαθώ από την κακία με την οποία με αντιμετωπίζουν πολλοί, αντέχω και είμαι εδώ για να σου γράψω. χαίρομαι που χαμογέλασες, έστω και με πικρία. γιατί αυτό που βλέπουν οι άλλοι (και εγώ) σε σένα, σύντομα θα το δεις και εσύ. και τα πράγματα θα πάνε πολύ πολύ καλύτερα. αν δεν υπάρχει η δυνατότητα να βρεθείς σε παρέες, δες το θετικά και πέρνα χρόνο με τον εαυτό σου. πήγαινε γυμναστήριο, ή για περιπάτους. πάρε ένα βιβλίο και κάθισε σε μια ήσυχη καφετέρια και διάβασε. γράψε ημερολόγιο. κατάλαβε γιατί έχεις ανάγκη από την σχέση με αυτόν τον άνθρωπο πλέον. εντάξει, τότε σε εξίταρε το μυστήριο. τώρα τι σε κρατάει μαζί του? ο φόβος της μοναξιάς. είναι καλός λόγος αυτός για να είσαι με κάποιον? νομίζω πως όχι. φοβάσαι ότι δεν θα αντέξεις, όμως ούτε και τώρα είσαι ευτυχισμένη. γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει να αποζητούμε τους άλλους επειδή τους έχουμε ανάγκη. "δεν σε αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι επειδή σε αγαπώ". πέρασε χρόνο με τον εαυτό σου και θα βρεις τις απαντήσεις που χρειάζεσαι. να αγαπάς τον εαυτό σου και να χαίρεσαι που έχεις την συντροφιά του. κι αν νιώθεις ότι δεν αντέχεις τη μοναξιά, ψάξε ανθρώπους που να σου εμπνέουν θετικά αισθήματα και πέρνα όσο περισσότερο χρόνο μπορείς. και με τον καιρό θα καταλάβεις ότι ουδείς αναντικατάστατος.

[RainAndWind]

Αν το αθέατο και το μυστηριώδες ήταν αυτό που σε τράβηξε και το θεώρησες αυτό το κουτάκι ως πρόκληση, ίσως να είχες την ανάγκη να αποδείξεις κάτι στον εαυτό σου μέσω της αλλαγής του χαρακτήρα του άντρα αυτού, για σκέψου το λιγάκι. Κάποια άλλη στη θέση σου ίσως να μην θεωρούσε τον άντρα-γρίφο ελκυστικό, αλλά δύσκολο, κλειστό, δύσβατο και να μην ήθελε να περάσει αγώνες, αλλά χαλαρότητες στη σχέση της. Δηλαδή να έπαιρνε τα δεδομένα ως αυτά που ήταν, δίχως να τους δίνει ερμηνείες που μπορεί να εκφράζουν δικές της ανάγκες, όχι του αλλουνού.

[r.f.]

empar. Βιωνω και εγω μια αναλογη συμπεριφορα στη σχολη μου, αλλα οχι λογω προοδου. Ειμαι σε μια σχολη που ειχε υψηλα μορια και οι περισσοτεροι εκει μεσα ειναι πολυ σνομπ και το βλεπουν εντελως ανταγωνιστικα. επιπλεον το αγορι μου ειναι συμφοιτητης μου οποτε οι μισες εκει με κοιτουν με μισο ματι γιατι τους εφαγα τον γκομενο...(αν ειναι δυνατον!). Απο οσα μου ειπες επιβεβαιωσες την αναγκη να τα βρω με τον εαυτο μου δηλαδη το κλασσικο "αν δεν πιστεψεις εσυ στον εαυτο σου κανεις δεν προκειται να το κανει..." Αυτο μου λενε ολοι αλλα εγω δεν μπορω να το κανω. Κανω υπομονη μπας και αλλαξει κατι αλλα τιποτα. Ωρες ωρες ευχομαι να ημουν αναισθητη ή να κοιτουσα μονο τον εαυτο μου και τους στοχους μου. ξερω πως ακουγεται εγωιστικο και ασχημο αλλα σε τετοια κοινωνια που ζουμε, οπου εχει χαθει καθε αξια, το να εισαι καλος δεν ειναι πλεονεκτημα, γιατι κανεις δεν το εκτιμα, αλλα το εκμεταλλευεται. Δυστυχως ή ευτυχως πάντοτε "δίνομαι"¨στις ανθρωπινες σχεσεις και παντα τν παταω. Αλλα αυτη ειμαι, γι'αυτο και θελω να αλλαξω. μονο που δεν ξερω τον τροπο. ψαχνω να βρω αυτην τη δυναμη που λες πως υπαρχει και δν βρισκω τιποτα. μονο πονο και απογοητευση. Επισης διαρκως νιωθω την αναγκη να φυγω. Εδω και μισο χρονο ειμαι στη πολη που σπουδαζω και παρολ'αυτα θελω να φυγω, να παω καπου απομερα που δεν θα με απειλει η κακια των ανθρωπων... αλα φοβαμαι πως παντου να το ζω αυτο.

Rain And Wind. Κανω το λαθος και κολλαω αμεσως. Δεν το ελεγχω αλλα το κανω. Ισως ειναι η αναγκη να μην ειμαι μονη μου. Ισως φταινε οι απογοητευσεις μου στον παρελθον και θελω να νιωσω ξανα χαρουμενη. Το θεμα ειναι οτι πια δεν εχω ουτε εγωισμο ουτε αξιοπρεπεια. Υποχωρω στα παντα προκειμενου να μην χωρισω. Ειναι αξιολυπητο και θελω να σταματησει. Αλλα δεν εχω τον τροπο.

[RainAndWind]

Μπορεί δηλαδή να μη φταίει ο κακός ο κόσμος αλλά οι άστοχες επιλογές. Εσύ τι λες γι αυτό? Τις επιλογές τις κάνεις η ίδια, δεν τις κάνει ολάκερος ο ντουνιάς.
Τα άλλα, για τις αξίες, το ο καλός καλό δεν έχει, δίνομαι πολύ και γι αυτό την πατάω, κανένας άνθρωπος, όλοι καθίκια που εκμεταλλεύονται, δεν τα πιστεύω η ίδια. Πολύ μαυρόασπρα. Το ανάμεσα ποιο μπορεί να είναι? Μπορεί να είναι πως βιάζεσαι και πιέζεις με τον τρόπο σου το άλλο μέρος της σχέσης και το κουράζεις πρόωρα, μην αφήνοντας το χρόνο ώστε να χωρέσει βιώματα, στιγμές, εμπειρίες, να στολιστεί μεν η μεταξύ σας σχέση, αλλά με φυσικότητα στο ρυθμό, με χώρο του καθενός, με άνεση και όχι υπό πίεση.

[r.f.]

Μπορεί δηλαδή να μη φταίει ο κακός ο κόσμος αλλά οι άστοχες επιλογές. Εσύ τι λες γι αυτό? Τις επιλογές τις κάνεις η ίδια, δεν τις κάνει ολάκερος ο ντουνιάς.
Τα άλλα, για τις αξίες, το ο καλός καλό δεν έχει, δίνομαι πολύ και γι αυτό την πατάω, κανένας άνθρωπος, όλοι καθίκια που εκμεταλλεύονται, δεν τα πιστεύω η ίδια. Πολύ μαυρόασπρα. Το ανάμεσα ποιο μπορεί να είναι? Μπορεί να είναι πως βιάζεσαι και πιέζεις με τον τρόπο σου το άλλο μέρος της σχέσης και το κουράζεις πρόωρα, μην αφήνοντας το χρόνο ώστε να χωρέσει βιώματα, στιγμές, εμπειρίες, να στολιστεί μεν η μεταξύ σας σχέση, αλλά με φυσικότητα στο ρυθμό, με χώρο του καθενός, με άνεση και όχι υπό πίεση.

Τοτε ισως επεσα εγω στους λαθος ανθρωπους. Γιατι καποτε δεν ημουν ετσι οπως τωρα. Στεκομουν στα ποδια μου και δεν εβλεπα τοσο μαυρα τα πραγματα. Ναι ισως εκανα τις λαθος επιλογες. και αθελα μου να φερομαι ετσι στους υπολοιπους ανθρωπους και να τους απομακρυνω. Ειναι επειδη εφαγα αρκετα χτυπηματα και φοβαμαι να φαω και αλλα. Με τον εναν τροπο ή τον αλλον εφτασα σε αυτο το σημειο. Αναγνωριζω την κατασταση μου και εχω αυτογνωσια. Ισως ειμαι και πιο αυστηρη με τον εαυτο μου απο οσο θα πρεπε. δεν ξερω να χειριστω την κατασταση

[empar]

empar. Βιωνω και εγω μια αναλογη συμπεριφορα στη σχολη μου, αλλα οχι λογω προοδου. Ειμαι σε μια σχολη που ειχε υψηλα μορια και οι περισσοτεροι εκει μεσα ειναι πολυ σνομπ και το βλεπουν εντελως ανταγωνιστικα. επιπλεον το αγορι μου ειναι συμφοιτητης μου οποτε οι μισες εκει με κοιτουν με μισο ματι γιατι τους εφαγα τον γκομενο...(αν ειναι δυνατον!). Απο οσα μου ειπες επιβεβαιωσες την αναγκη να τα βρω με τον εαυτο μου δηλαδη το κλασσικο "αν δεν πιστεψεις εσυ στον εαυτο σου κανεις δεν προκειται να το κανει..." Αυτο μου λενε ολοι αλλα εγω δεν μπορω να το κανω. Κανω υπομονη μπας και αλλαξει κατι αλλα τιποτα. Ωρες ωρες ευχομαι να ημουν αναισθητη ή να κοιτουσα μονο τον εαυτο μου και τους στοχους μου. ξερω πως ακουγεται εγωιστικο και ασχημο αλλα σε τετοια κοινωνια που ζουμε, οπου εχει χαθει καθε αξια, το να εισαι καλος δεν ειναι πλεονεκτημα, γιατι κανεις δεν το εκτιμα, αλλα το εκμεταλλευεται. Δυστυχως ή ευτυχως πάντοτε "δίνομαι"¨στις ανθρωπινες σχεσεις και παντα τν παταω. Αλλα αυτη ειμαι, γι'αυτο και θελω να αλλαξω. μονο που δεν ξερω τον τροπο. ψαχνω να βρω αυτην τη δυναμη που λες πως υπαρχει και δν βρισκω τιποτα. μονο πονο και απογοητευση. Επισης διαρκως νιωθω την αναγκη να φυγω. Εδω και μισο χρονο ειμαι στη πολη που σπουδαζω και παρολ'αυτα θελω να φυγω, να παω καπου απομερα που δεν θα με απειλει η κακια των ανθρωπων... αλα φοβαμαι πως παντου να το ζω αυτο.

Rain And Wind. Κανω το λαθος και κολλαω αμεσως. Δεν το ελεγχω αλλα το κανω. Ισως ειναι η αναγκη να μην ειμαι μονη μου. Ισως φταινε οι απογοητευσεις μου στον παρελθον και θελω να νιωσω ξανα χαρουμενη. Το θεμα ειναι οτι πια δεν εχω ουτε εγωισμο ουτε αξιοπρεπεια. Υποχωρω στα παντα προκειμενου να μην χωρισω. Ειναι αξιολυπητο και θελω να σταματησει. Αλλα δεν εχω τον τροπο.

Από αυτά που είπες κατάλαβα ότι υπήρξα λίγο πολύ στην ίδια κατάσταση. Εγώ στην ιατρική είμαι, όλοι είναι πολύ σνομπ και μέχρι να προσαρμοστώ και να βρω το ρυθμό μου ήμουν για αυτούς ακίνδυνη-τώρα μου κάνουν πόλεμο με τόσο χαζό τρόπο λες και είμαστε στην πρώτη δημοτικού.
Όταν τα έφτιαξα με τον προηγούμενο που σου περιέγραψα ότι μου φερόταν άσχημα κλπ με ζήλευαν όλες επειδή ήταν πολύ όμορφος. Που να ήξεραν τι τέρας έκρυβε μέσα του. Και εγώ είχα κολλήσει και είχα πέσει πολύ χαμηλά. Είναι ακριβώς όπως το λες.. Δινόμαστε πολύ, και ενώ ξέρουμε ότι μας βλάπτει, μας αρέσει και λίγο, γιατί νιώθουμε μεγάλη δύναμη όταν προσφέρουμε στους άλλους και περιμένουμε φυσικά, όπως είναι εύκολο για μας να δίνουμε αγάπη, έτσι να ανταποκριθούν και αυτοί. Έλα όμως που δεν συμβαίνει, γιατί άλλα βιώματα έχει ο ένας, άλλα ο άλλος.
Να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνη. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι έτσι, όμως οι συνθήκες, η ανάγκη αν θες, τους έφερε στο σημείο να γίνονται αναίσθητοι και να κοιτάζουν μόνο τους στόχους τους. Υπάρχουν και πολλοί, όπως εγώ, που δεν έχουν γίνει αναίσθητοι ακόμα και δεν ξέρουν τι θα γίνουν. Νομίζω ότι το μυστικό δεν είναι στην αναισθησία ωστόσο. Για άτομα σαν κι εμάς, το καλύτερο είναι να βρούμε μια χρυσή τομή μεταξύ του ακραίου συναισθηματισμού και της ακραίας αδιαφορίας.. Αυτό όμως έρχεται πιστεύω με τα χρόνια και με την εμπειρία.

Προσπάθησε, r.f.. Ξέρω ότι προσπαθείς και νομίζεις ότι δεν μπορείς άλλο, όμως η μέχρι σήμερα στάση σου απέναντι στη ζωή δείχνει ότι δεν είσαι καθόλου αδύναμη. Είσαι σε μία υψηλόβαθμη σχολή, έχεις περάσει από δυσκολίες στις σχέσεις σου, τα βγάζεις πέρα παρά την έλλειψη φίλων.. Δεν είσαι καθόλου αδύναμη. Μπορείς να τα καταφέρεις.

Έρχονται στιγμές που και εγώ θα ήθελα να πάω σε έναν τόπο όπου δεν θα συναντώ κανέναν, θα είμαι προστατευμένη από όλους. Σκέφτομαι όμως ότι μάλλον κακό θα κάνω, τόσο στην κοινωνία που χρειάζεται και ανθρώπους σαν και εμάς, όσο και στον εαυτό μου.
Μπήκαμε στο χορό, r.f. και θα χορέψουμε.
Θα προσαρμοστούμε στο κοινωνικό παιχνίδι και θα κάνουμε αυτό που θεωρούμε μειονέκτημα, την καλοσύνη δλδ και τη δοτικότητά μας, ατού. Ψάχνεις τη δύναμη και δεν τη βρίσκεις. Και εγώ το πέρασα και το περνάω. Υπήρχαν φορές που ήμουν στο πατρικό μου και δεν ήθελα να γυρίσω πίσω. Αναγκάστηκα και επέστρεψα για το χατίρι των δικών μου ανθρώπων που δεν ήθελα να τους πληγώσω. Έχω σκαμπανεβάσματα, αλλά κάνω προσπάθεια, όσο μάταιη και αν μου φαίνεται. Και έρχονται μερικές φορές αποτελέσματα που επιβεβαιώνουν ότι η προσπάθεια είναι το σημαντικότερο και το σωστότερο που μπορώ να κάνω.
Σου συνιστώ, όσο επώδυνο και δύσκολο και αν σου φαίνεται, να πας τουλάχιστον για μια φορά κόντρα στο ένστικτό σου. Στην περίπτωση δηλαδή του ανθρώπου με τον οποίο έχεις κολλήσει, τόλμησε να σκεφτείς τον εαυτό σου χωρίς αυτόν.
Γράψε χαρτάκια που θα σου θυμίζουν ότι είσαι δυνατή, κόλλα τα σε σημεία που θα τα βλέπεις το πρωί που θα ξυπνάς και το βράδυ πριν κοιμηθείς.
Ονειρέψου το μέλλον σου, τα μέρη που θέλεις να δεις, το χώρο που θα δουλεύεις.

Όποτε αισθάνεσαι την ανάγκη να φεύγεις, μπορείς να το κάνεις. Αν σου το επιτρέπουν τα οικονομικά σου μπορείς να κάνεις μια εκδρομούλα με μια φίλη ή και μόνη σου αν μπορείς, να αλλάξεις παραστάσεις.

Στην ουσία έχεις δύο επιλογές μπροστά σου.
Μπορείς να περάσεις μια ζωή όπου θα "κολλάς" με ανθρώπους και με καταστάσεις που δείχνουν να μην σε υπολογίζουν, να μη σέβονται την προσωπικότητα και τα συναισθήματά σου- αυτή η ζωή θα είναι γεμάτη πόνο και ταλαιπωρία, σκέψεις του στυλ "μα τι κάνω λάθος και δεν μπορώ να τον κάνω να με αγαπήσει όσο τον αγαπώ εγώ;", έμμονες ιδέες, κούραση

Ή

Μπορείς να επιλέξεις να ζήσεις μια ζωή πλήρη, που φαίνεται ότι μπορείς να το κάνεις, γιατί δόξα τω Θεώ, δεν φαίνεσαι να εξαρτάσαι οικονομικά από έναν άντρα, μια ζωή στην οποία θα εργάζεσαι, θα έχεις τα ενδιαφέροντα σου, θα περνάς όμορφα, θα έχεις και σκαμπανεβάσματα αλλά θα αισθάνεσαι σιγουριά ότι θα ξανασηκωθείς, θα τα καταφέρεις ό,τι και αν γίνει. Σε αυτή τη ζωή χωράει και ένας άνθρωπος που θα ενδιαφέρεται ουσιαστικά για σένα, πέρα από μικρότητες και ανοησίες του στυλ, "ποπο, μόλις έγινα λίγο πιο συναισθηματικός, ας το πάρω πίσω αμέσως μήπως με περάσουν για αδύναμο". Υπάρχουν άντρες εκεί έξω πρόθυμοι να αγαπούν βαθιά και ολοκληρωτικά. Και υπάρχεις και εσύ, που διαχειρίζεσαι τη ζωή σου και που είναι καθήκον σου να τη ζήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σκέψου όταν μεγαλώσεις τι θα θέλεις να θυμάσαι. Εσένα να νιώθεις απόγνωση ή εσένα να νιώθεις γαλήνη;

Εγώ είμαι αισιόδοξη για σένα, γιατί από ο,τι φαίνεται έχουμε πολύ παρόμοια στάση απέναντι στη ζωή και τους ανθρώπους. Και αφού κατάφερα να βγω εγώ από το τέλμα, που ονειρευόμουν μια ζωή δίπλα σε αυτόν τον κάφρο που είχα μπλέξει, και είχα κολλήσει τόσο πολύ που έμαθα μια ξένη γλώσσα και άλλαξα συνήθειες για χάρη του, θα τα καταφέρεις και εσύ ρε γαμώτο!

Αγάπησε τον εαυτό σου! Γράψε τα χαρτάκια που σου είπα!

(Άντε και όταν γίνεις καλά πες μου με ποιον τρόπο καταφέρνεις να μην σε ενδιαφέρουν οι φιλίες, γιατί εγώ είμαι πολύ προβληματική σε αυτόν τον τομέα. Νιώθω ότι δεν είχα ποτέ μου φίλη αληθινή, και δεν ξέρω πως να με κάνω να μην το σκέφτομαι. Ειδικά όταν διαβάζω μου σπάει τα νεύρα να το σκέφτομαι τόσο πολύ αυτό το θέμα! Θέλω να διαβάζω απερίσπαστη... ---> φυτό!!!!! χεχε)

Σκίσ'τους ρε κορίτσι μου!

[r.f.]

Empar τσεκαρε λιγο τα μηνυματα σου.