Επιλεκτική... κατάθλιψη;

[Βίκυ26]

Πραγματικά αν δεν γράψω σήμερα αυτά που νοιώθω θα σκάσω. Είναι προτιμότερο να τα πω σε όλους εσάς που δεν γνωρίζω και προφανώς δεν θα γνωρίσω ποτέ, παρά σε γνωστούς που ή θα τα έχουν ξανακούσει και δεν θα ξέρουν πλέον τί να μου πουν ή σε πιο "μακρινούς" γνωστούς που ενώπιον μου θα κουνάνε το κεφάλι με κατανόηση ενώ στα μετόπισθεν θα ακούσω το θεματάκι μου στο πίσω κάθισμα τη καφετέριας -που αν και σπάνια- ... συχνάζω. Μέχρι εδώ καλά; Αν βγάλατε άκρη, έβγαλα κι εγω. Μπορείτε να μου πείτε αν έχετε γνωρίσει ανθρώπους οι οποίοι αν και επικοινωνιακοί είναι αντικοινωνικοί (σε σημείο μερικές φορές να γίνονται κομπλεξικοί); Που ενώ αγαπούν έστω τους ελάχιστους φίλους που έχουν, -τους οποίους παρεπιμπτόντως βλέπουν σπάνια- δεν λένε να ξεκουνηθούν απο το σπίτι τους να βγούν έξω σαν άνθρωποι, να δουν κόσμο, τους αγαπημένους τους φίλους, να ξεσκάσουν ρε παιδί μου! Ε, έτσι είμαι εγώ. Και δεν μου αρέσει καθόλου -απο τη μία...- απο την άλλη νοιώθω λες και θα μπορούσα να ζήσω όλη τη ζωή μου κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι. Είμαι τόσο μπερδεμένη ρε παιδιά, ούτε γριά να είχα γεννηθεί! Είμαι 26 χρόνων , ευτυχώς με την εδώ και 3 χρόνια σχέση μου είμαστε υπέροχα (αν σκεφτείς ότι σπάνια βγαίνουμε μαζί για ποτό... το πήρε απόφαση ο άνθρωπος και σου λέει: απο το να βγαίνουμε και να ξεκινάς τα "φεύγουμεεεε;;;" απο νωρίς, να χασμουριέσαι και να έχω την έννοια σου, καλύτερα να τα πιω με φίλους που δεν γκρινιάζουν κιόλας). Δεν θέλω να δικαιολογηθώ αλλά η αλήθεια είναι όμως, ότι ή δουλειά μου έχει πολλές απαιτήσεις με αποτέλεσμα να γυρνάω κουρασμένη και στρεσαρισμένη το βράδυ ωστε η όρεξή μου και οι αντοχές μου να είναι... μειωμένες. Άσε που δεν διασκεδάζω καθόλου με τα club και τη δυνατή μουσική.
Πάντως δεν ξέρω αν έχετε καταφέρει να βγάλετε ένα νόημα απο αυτά που γραφω, προσπαθώ να σας τα μεταφέρω κάπως πιο ανάλαφρα απο ότι τα αισθάνομαι. Βασικά μέσα μου νιώθω μία απίστευτη μοναξιά και το κυριότερο είναι ότι την έχω προκαλέσει και προσκαλέσει άπειρες φορές με την συμπεριφορά μου. Έδιωξα απο δίπλα μου ανθρώπους σημαντικούς για τη ζωή μου χωρίς καν να τσακωθώ μαζί τους. Απλά αδιαφόρησα. Τώρα βρίσκομαι στη φάση όπου όταν δε δουλεύω ή δεν βρίσκομαι με τον σύντροφό μου που αγαπώ πάρα πολύ, να νιώθω ένα τεράστιο κενό, την απόλυτη μοναξιά και συγκεκριμένα, επιλεκτική κατάθλιψη όπως ονόμασα και το μήνυμα. Επίσης τον τελευταίο καιρό δεν κάνω καθόλου καλό ύπνο και γενικότερα αισθάνομαι να μου λείπει ενέργεια. Ενέργεια για να κάνω πράγματα βασικά, διάθεση, ζωτικότητα. Έχω συνεχώς το αίσθημα του ανικανοποίητου αλλά και του μάταιου. Μπορεί να έχω επηρεαστεί και απο όσα συμβαίνουν τελευταία στη χώρα και απο την πορεία της οικονομίας. Δεν ξέρω, όπως ξαναείπα είμαι πολύ μπερδεμένη για να καταλάβω τί μου φταίει. Όσοι τολμηροί να ασχοληθείτε με το θέμα μου, προσέλθετε... Αυτά.

[elirene]

ακριβως ετσι νιωθω κ εγω..
με τη διαφορα οτι βγαινω αλλα πολυ χαλαρα..
φιλους που βλεπω σπανια, αγορι που θελει να βγαινει περισσοτερο , αισθημα ανικανοποιητου κλπ κλπ..
δεν 3ερω τι μπορεις να κανεις για να νιωσεις καλυτερα ουτε στα χαλαρα το σαββατο ενα ποτακι, ενα ουζακι δεν σε ευχαριστη? για τα κλαμπ εχεις δικιο φασαρια πολυκοσμια ταλαιπωρια ειναι αλλα οσο κλεινεσαι στο καβουκι σου συνηθιζεις κ ολα σου φαινονται βουνο μετα..δλδ πας για διασκεδαση κ σου φαινεται αγγαρεια κ μενα μ συμβαινει πολυ συχνα..ισως πρεπει να βρεις τροπους αποδρασης και διασκεδασης για να 3εφευγεις λιγο απο το σπιτι και την δουλεια..εγω ασ πουμε χτες δουλευα ως τις 7 αλλα 9 βγηκα αρα3α σενα καναπε με καλη παρεα κ ηπια τα ποτακια μου χαλαρα κ ςραια κ σημερα το ιδιο θα κανω αν κ δουλευω αυριο..πιστευω διαφορετικα θα μ χτυπησει η καθημερινοτητα κατακεφαλα και θα σερνομαι οχι οτι δεν σερνομαι κ τωρα αλλα οκ κατι κανω

[Paolo_1]

Και φαντάσου να έχει κάποιος παρόμοια ψυχολογία και να μην έχει ούτε σχέση.Αυτός δηλαδή να πάει να φουντάρει ή όχι;Φυσικά περισσότερο για τους άντρες μιλάω,η γυναίκα την εύρεση συντρόφου τουλάχιστον την έχει δεδομένη αν θέλει.Οπότε ας μην διαμαρτύρονται κάποιες για 'τρελές μοναξιές' και 'απέραντα κενά' εφόσον υπάρχει σύντροφος,ρωτήστε κι αυτούς που είναι μόνοι τί τραβάνε και πώς περνάει η κάθε μέρα.Άντε μη λέμε κι ό,τι θέλουμε...

[deleted-member30-03]

ετσι ειμαι κι εγω, αν δεν υπαρχει ιδιαιτερος λογος δε ξεκουβαλαω απ'το σπιτι μου, και φυσικα δεν εχω ουτε φιλους ουτε σχεση (και ουτε ψαχνομαι να αποκτησω). συμφωνα με τον Paolo_1 και καμποσους αλλους θα επρεπε να εχω φουνταρει αλλα τελικα μια χαρα περναω και μονος μου, αρκει να βρισκω κατι να απασχολω τον εαυτο μου συνεχεια και να ξεχναω τη μοναξια μου. κανε το ιδιο να μην σε πιανει ο αρνητισμος.

[path]

{Δεν θέλω να δικαιολογηθώ αλλά η αλήθεια είναι όμως, ότι ή δουλειά μου έχει πολλές απαιτήσεις με αποτέλεσμα να γυρνάω κουρασμένη και στρεσαρισμένη το βράδυ ωστε η όρεξή μου και οι αντοχές μου να είναι... μειωμένες. Άσε που δεν διασκεδάζω καθόλου με τα club και τη δυνατή μουσική. }<<
Λοιπον βικυ 26 (ετων? ) α.Η ΠΟΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΡΩΕΙ ΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ
β. ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕς ΕΠΙΛΟΓΕς ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗς 'ΤΡΩΝΕ ' ΤΙς ΣΧΕΣΕΙς

[Paolo_1]

συμφωνα με τον Paolo_1 και καμποσους αλλους θα επρεπε να εχω φουνταρει αλλα τελικα μια χαρα περναω και μονος μου, αρκει να βρισκω κατι να απασχολω τον εαυτο μου συνεχεια και να ξεχναω τη μοναξια μου. κανε το ιδιο να μην σε πιανει ο αρνητισμος.

Η μοναξιά και ιδίως η μή θελημένη δεν ξεχνιέται εύκολα.Στο τέλος πάντα νικάει.Και τον αρνητισμό φέρνει και τα βλέπεις όλα βουνό.Εκτός βέβαια αν δεν νιώθεις και είσαι Ο αναίσθητος(γενικά μιλάω).

[deleted-member30-03]

το ξερω και συμφωνω αλλα ξερεις υπαρχει και το αλλο, μπορει να νιωθει μοναξια καποιος ακομα κι αν εχει τη γυναικουλα του και τα παιδακια του. το γεγονος οτι εχεις εναν ανθρωπο διπλα σου δε σημαινει παντα οτι σε καταλαβαινει, σε στηριζει και ειναι ολα μια χαρα. ειδικα οταν περναν τα χρονια και εχεις γινει συνηθεια σε αυτον τον ανθρωπο, μπορει να μη σε εκτιμα ουτε καν να σε παιρνει στα σοβαρα. και οι γονεις μου ετσι καταντησαν, να ειναι μαζι απο αναγκη, επειδη δε τα βγαζουν αλλιως περα και πλεον εγινε συνηθεια ο ενας στον αλλον. κι εγω παντως ειμαι πολυ επιλεκτικος γιαυτο το λογο, αμα δε με εκφραζει η αλλη που εχω διπλα μου και δεν υπαρχει καλη επικοινωνια, τι να την κανω ?

[Deep purple]

Ε καλά πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας, θα συμβούν και σε μια σχέση στιγμές που δεν θα μας καταλαβαίνει ο σύντροφός μας, δεν είναι δα και τόσο τραγικό.

Βικυ και εγώ έτσι είμαι. Αν και πολύ κοινωνική στη δουλειά, με τους ανθρώπους, στην πολύ προσωπική ζωή μου είμαι ιδιαίτερα μοναχικός άνθρωπος. Βέβαια εμένα δε με χαλάει αυτό, είναι επιλογή μου. Μπορεί να περνάς απλώς μια φάση που γρηγορα θα περάσει, μπορεί και να περνάς όχι επιλεκτική αλλά σκέτη κατάθλιψη ή απλά μια δυσθυμία. ψάξτο.

[Paolo_1]

το ξερω και συμφωνω αλλα ξερεις υπαρχει και το αλλο, μπορει να νιωθει μοναξια καποιος ακομα κι αν εχει τη γυναικουλα του και τα παιδακια του. το γεγονος οτι εχεις εναν ανθρωπο διπλα σου δε σημαινει παντα οτι σε καταλαβαινει, σε στηριζει και ειναι ολα μια χαρα. ειδικα οταν περναν τα χρονια και εχεις γινει συνηθεια σε αυτον τον ανθρωπο, μπορει να μη σε εκτιμα ουτε καν να σε παιρνει στα σοβαρα. και οι γονεις μου ετσι καταντησαν, να ειναι μαζι απο αναγκη, επειδη δε τα βγαζουν αλλιως περα και πλεον εγινε συνηθεια ο ενας στον αλλον. κι εγω παντως ειμαι πολυ επιλεκτικος γιαυτο το λογο, αμα δε με εκφραζει η αλλη που εχω διπλα μου και δεν υπαρχει καλη επικοινωνια, τι να την κανω ?

Αυτό είναι το απαισιόδοξο σενάριο.Αλλά τώρα αν αρχίσεις και ρωτάς τους δεσμευμένους τί προτιμούν,την παρέα του συντρόφου τους ή τη μοναξιά,δε νομίζω να απαντήσουν πολλοί το δεύτερο...

[sophia14]

Και φαντάσου να έχει κάποιος παρόμοια ψυχολογία και να μην έχει ούτε σχέση.Αυτός δηλαδή να πάει να φουντάρει ή όχι;Φυσικά περισσότερο για τους άντρες μιλάω,η γυναίκα την εύρεση συντρόφου τουλάχιστον την έχει δεδομένη αν θέλει.Οπότε ας μην διαμαρτύρονται κάποιες για 'τρελές μοναξιές' και 'απέραντα κενά' εφόσον υπάρχει σύντροφος,ρωτήστε κι αυτούς που είναι μόνοι τί τραβάνε και πώς περνάει η κάθε μέρα.Άντε μη λέμε κι ό,τι θέλουμε...

την εύρεση συντρόφου, τη δεδομένη, την έχουν τόσο οι γυναίκες, όσο και οι άντρες! την εύρεση όμως ενός συγκεκριμένου συντρόφου, ενός ανθρώπου που θα σε έλκει, ποσο δεδομενη να την έχουμε όλοι μας?? μην κατηγοριοποιεις γυναίκες κ άντρες.. δεν ψάχνουμε απλά την ύπαρξη κάποιου αντρός στη ζωή μας.

[keep_walking]

Βικυ και εγω ετσι αισθανομαι , οποτε δεν ειμαι ο μονος...υπαρχουν και αλλοι:P

Ειμαι στην ιδια κατασταση , βρεθηκα ανεργος , δεν εχω και σχεση και δεν εχω και χρηματα. Δεν μου αρεσουν τα κλαμπ και η εντονη μουσικη και παντα πηγαινω εαν βγω απο το σπιτι σε παρεϊστικα στυλ μαγαζια.
Το θεμα ειναι οτι εχω κλειστει σπιτι με πολυ χρονο στην διαθεση μου. Αισθανομαι παντελη ελλειψη ζωτικοτητας. Οσον αφορα τον υπνο , δεν ξερω εαν εσυ το αντιμετωπιζεις ως αυπνια , εγω το αντιμετωπιζω ως παρα πολλες ωρες υπνου.
Οσο για τους φιλους , καπως ετσι συμπεριφερομαι και εγω.

Σπιτι λοιπον χωρις την δουλεια να σου αποροφαει τουλαχιστον ενα 8ωρο.

Τι μπορεις να κανεις σπιτι?

Τα κανω ολα.

Διαβαζω , ασχολουμαι με το ιντερνετ , βλεπω καμμια ταινια , ακουω μερικες φορες μουσικη , κανω και καμμια δουλεια σπιτικη....τι αλλο να κανεις? Να πω μαλιστα οτι αυτα που κανω σπιτι μου αρεσει και τα κανω , δεν τα κανω απο βαριεμαρα αλλα....

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΤΟΝΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΕ ΖΟΡΙΣΕΙ ΟΠΩΣ Η ΕΡΓΑΣΙΑ.

Και τελικα καταληγεις να βαριεσαι και να χανεις την ενεργεια σου και να λες τι εκανα σημερα? Το ιδιο με χθες. Τι μου ετυχε σημερα που θα μπορουσα να μιλησω για αυτο με ενδιαφερον? Το ιδιο που μου ετυχε χθες και προχθες.

Προσπαθησε να βρεις διεξοδα , ενασχολησεις , στοχους. Θεσε στοχους ωστε να ζοριζεις τον εαυτο σου για να τους πετυχεις. Οχι στοχους καταπιεστικους. Στοχους που θες να πραγματοποιησεις , πραγματα που οσο ειχες εργασια ηταν θαμμενα στην ακρη του μυαλου σου.

Εγω για παραδειγμα κυνηγαω μερικα πτυχια ακομα και περιμενω εναγωνιως να αρχισω.

[boubourina]

κηπ, εαν ημουν στη θεση σου και καταλαβαινω πως νιωθεις θα σου ελεγα να κανεις κατι εθελοντικα στον ελευθερο χρονο σου κατι με ουσιαστικη δεσμευση που να μπορεις να μιλησεις και να υπερηφανευτεις για αυτο. Γνωσεις εχεις και καλλιεργημενος εισαι.
Προθυμοποιησου να βοηθησεις στα μαθηματα 1 ωρα καθε μερα ενα γνωστο σου παιδι. Θα το βοηθησεις και θα βοηθησεις και τους γονεις του τετοιες εποχες με μεγαλα οικονομικα προβληματα. Ή ρωτα εαν υπαρχει ενα γηροκομειο ή ορφανοτροφειο κοντα σου να προσφερεις λιγη βοηθεια. Στα νοσοκομεια επισης υπαρχουν πολλες αναγκες για συντροφια σε αρρωστους που ειναι εντελως μονοι τους και κανεις δεν τους επισκεπτεται. Ή εαν εισαι ζωοφιλους πολλοι συλλογοι θελουν εθελοντες.
Δεν θα βγαλεις χρηματα απο αυτα που σου λεω αλλα ουτε και να ξοδεψεις ειδικα τωρα που εισαι ανεργος αλλα σιγουρα κατι απο ολα αυτα θα σε κανει να σκεφτεσαι οτι ακομα και αν κανεις ποτε δεν βοηθησε εσενα, εσυ τουλαχιστον εκανες κατι για εναν συνανθρωπο σου σημερα και θα νιωσεις απιστευτη ικανοποιηση.

[keep_walking]

κηπ, εαν ημουν στη θεση σου και καταλαβαινω πως νιωθεις θα σου ελεγα να κανεις κατι εθελοντικα στον ελευθερο χρονο σου κατι με ουσιαστικη δεσμευση που να μπορεις να μιλησεις και να υπερηφανευτεις για αυτο. Γνωσεις εχεις και καλλιεργημενος εισαι.
Προθυμοποιησου να βοηθησεις στα μαθηματα 1 ωρα καθε μερα ενα γνωστο σου παιδι. Θα το βοηθησεις και θα βοηθησεις και τους γονεις του τετοιες εποχες με μεγαλα οικονομικα προβληματα. Ή ρωτα εαν υπαρχει ενα γηροκομειο ή ορφανοτροφειο κοντα σου να προσφερεις λιγη βοηθεια. Στα νοσοκομεια επισης υπαρχουν πολλες αναγκες για συντροφια σε αρρωστους που ειναι εντελως μονοι τους και κανεις δεν τους επισκεπτεται. Ή εαν εισαι ζωοφιλους πολλοι συλλογοι θελουν εθελοντες.
Δεν θα βγαλεις χρηματα απο αυτα που σου λεω αλλα ουτε και να ξοδεψεις ειδικα τωρα που εισαι ανεργος αλλα σιγουρα κατι απο ολα αυτα θα σε κανει να σκεφτεσαι οτι ακομα και αν κανεις ποτε δεν βοηθησε εσενα, εσυ τουλαχιστον εκανες κατι για εναν συνανθρωπο σου σημερα και θα νιωσεις απιστευτη ικανοποιηση.

Οχι δεν με εμπνεουν αυτα , αν και κανω πολλα πραγματα τζαμπα για πολυ κοσμο. Αλλωστε , πρεπει να κτισω στον εαυτο μου αν θελω να βρω δουλεια και πραγματι κανω κατι που μου αρεσει.

[boubourina]

Εννοειται οτι προεχει ο εαυτος σου κηπ. Κανε οτι εσυ νομιζεις οτι θα σε "ανεβασει".