Αδιέξοδο και απογοήτευση

[gima]

Γειά σας
Τον τελευταίο καιρό βιώνω μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Πριν από μισό χρόνο κάποιος συνάδελφος από τη δουλειά μου έδειξε έντονο ενδιαφέρον και μετά από λίγο καιρό δημιουργήθηκε ένα είδος περίεργης κατάστασης, όπου υπήρχε έντονο ερωτικό στοιχείο με ελάχιστες πραγματικές συναντήσεις και επαφές και πολύ παιχνίδι φλέρτ. Δεν μιλήσαμε ποτέ για συναισθήματα, παρότι στην πορεία εγώ τον έχω ερωτευτεί παράφορα, αλλά αυτός δείχνει καθαρά ότι θέλει να διατηρήσει την απόλυτη ανεξαρτησία του και να το κρατήσουμε όπως είναι. Τον τελευταίο καιρό όμως η στάση του έχει αρχίσει να αλλάζει. Δεν δείχνει πια τόσο ενδιαφέρον όσο πριν, δείχνει ότι θέλει να ξεκόψει, αλλά μόλις το πιστέψω επιστρέφει στην παλιά του στάση, θέλει να έχει μόνο αυτός λόγο για το πότε θα έχουμε κάτι ή όχι, υπάρχει περισσότερη ένταση στις σχέσεις μας, δημιουργούνται συνεχώς παρεξηγήσεις που όμως λύνονται χωρίς καμιά προσπάθεια μόλις αρχίσουμε πάλι το παιχνίδι του φλερτ. η κατάσταση για μένα έχει γίνει αφόρητη. Τον ερωτεύομαι όλο και πιό πολύ παροτι ξέρω ότι δεν θα γίνει ποτέ δικός μου και η αδιαφορία του με σκοτώνει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν τολμώ να του πω κάτι γιατι φοβάμαι πως θα νοιώσει πιεσμένος και θα σταματήσει και αυτό το ελάχιστο που ζω μαζί του, αλλά κυρίως το ότι κάθε φορά που αποφασίζω να το τελειώσω για να λυτρωθώ, δεν μπορώ να κάνω ούτε αυτό αφού δουλεύουμε μαζί και μιλάμε, βλεπόμαστε, τον ακούω, τον νοιώθω δίπλα μου κάθε μέρα. Δεν ξέρω τι να κάνω, μου έχει γίνει έμμονη ιδέα και δεν μπορώ να βρω λύση.

[empar]

Γειά σας
Τον τελευταίο καιρό βιώνω μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Πριν από μισό χρόνο κάποιος συνάδελφος από τη δουλειά μου έδειξε έντονο ενδιαφέρον και μετά από λίγο καιρό δημιουργήθηκε ένα είδος περίεργης κατάστασης, όπου υπήρχε έντονο ερωτικό στοιχείο με ελάχιστες πραγματικές συναντήσεις και επαφές και πολύ παιχνίδι φλέρτ. Δεν μιλήσαμε ποτέ για συναισθήματα, παρότι στην πορεία εγώ τον έχω ερωτευτεί παράφορα, αλλά αυτός δείχνει καθαρά ότι θέλει να διατηρήσει την απόλυτη ανεξαρτησία του και να το κρατήσουμε όπως είναι. Τον τελευταίο καιρό όμως η στάση του έχει αρχίσει να αλλάζει. Δεν δείχνει πια τόσο ενδιαφέρον όσο πριν, δείχνει ότι θέλει να ξεκόψει, αλλά μόλις το πιστέψω επιστρέφει στην παλιά του στάση, θέλει να έχει μόνο αυτός λόγο για το πότε θα έχουμε κάτι ή όχι, υπάρχει περισσότερη ένταση στις σχέσεις μας, δημιουργούνται συνεχώς παρεξηγήσεις που όμως λύνονται χωρίς καμιά προσπάθεια μόλις αρχίσουμε πάλι το παιχνίδι του φλερτ. η κατάσταση για μένα έχει γίνει αφόρητη. Τον ερωτεύομαι όλο και πιό πολύ παροτι ξέρω ότι δεν θα γίνει ποτέ δικός μου και η αδιαφορία του με σκοτώνει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν τολμώ να του πω κάτι γιατι φοβάμαι πως θα νοιώσει πιεσμένος και θα σταματήσει και αυτό το ελάχιστο που ζω μαζί του, αλλά κυρίως το ότι κάθε φορά που αποφασίζω να το τελειώσω για να λυτρωθώ, δεν μπορώ να κάνω ούτε αυτό αφού δουλεύουμε μαζί και μιλάμε, βλεπόμαστε, τον ακούω, τον νοιώθω δίπλα μου κάθε μέρα. Δεν ξέρω τι να κάνω, μου έχει γίνει έμμονη ιδέα και δεν μπορώ να βρω λύση.

αυτό που προέχει είναι να ηρεμήσεις. δώσε χώρο στον εαυτό σου και σε εκείνον και όταν είσαι στη δουλειά αφοσιώσου σε αυτή, προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι τόσο πολύ. μην είσαι τόσο "εκεί", ίσως το παρατηρήσει και αφυπνισθεί. χαλάρωσε!
όποτε αισθανθείς έτοιμη, ξεκαθάρισε τα πράγματα μαζί του. ρώτα τον ευθέως αν προσπάθησε να διαμορφώσει κάποια σχέση μαζί σου και τι είδους ήταν αυτή. τι θέλει σε τελική ανάλυση από σένα.
ό,τι απάντηση και να πάρεις, μην απογοητευτείς/ανησυχήσεις/αγχωθείς/αιφνιδιαστείς/αντιδράσεις έντονα. κατά τη γνώμη μου πιο σημαντικό είναι να διατηρήσεις το εργασιακό σου περιβάλλον υγιές προκειμένου να μην έχετε ρήξεις και βρεθείς σε τέλμα και με τη δουλειά σου...