Δεν εχω κατι να γραψω...

[keep_walking]

Κeep, καλημέρα αγόρι μου. Αν σε έναν τόπο δε νιώθεις ελεύθερος είναι γιατί η ελευθερία δεν είναι εσωτερική. Ο ελεύθερος εσωτερικά άνθρωπος και μέσα στη φυλακή ελεύθερος παραμένει και στο χειρότερο μπουντρούμι και στην αθλιότερη πόλη και σε κάθε επιβολή εξωτερικών δεσμών. Όμως καταλαβαίνω, είναι πολύ δύσκολο να αισθανθείς άπλα και ησυχία, να βρεις τον τόπο σου τον μέσα που να γίνει το καταφύγιό σου όταν έχεις να παλέψεις με όσα παλεύεις εσύ τόσα χρόνια. Με την προκατάληψη, την άγνοια, την εύκολη καταδίκη, τον έλεγχο των σχολίων και τον περιορισμό των επαφών με ουσία.
Αν θα σε βοηθήσει η ανατροφοδότηση να στη δώσω μάτια μου, εμένα δε με βοηθάει αυτή τόσο, αλλά ο διάλογος, η καλή προαίρεση και ένα άγγιγμα όταν έχω να παλέψω με τα δικά μου στοιχειά. Εξάλλου, αν το σκεφτείς αλλιώς, όταν ο άλλος προσπαθεί να σε νιώσει, προσπαθεί να σε ακούσει, ή να διαβάσει πίσω από την πρόσοψη, δεν είναι μία ανατροφοδότηση για σένα? Ένα πάτημα κουμπιού δεν είναι τόσο σημαντικό όσο η ενσυνείδητη προσπάθεια του άλλου να περάσει για λίγο στον δικό σου κόσμο, να μπει στη θέση σου έστω από την απόσταση χιλιομέτρων,να καταλάβει τι περνάς και για ποιον λόγο το περνάς αυτό, ή να σε ανακουφίσει για λίγο.

Εκτιμώ τη νηφαλιότητά σου, την ειλικρίνεια και τη στάση σου απέναντι στη ζωή, έστω και όταν η ζωή σου δεν είναι αυτή που θα ήθελες, με αγγίζει ο αγώνας σου να βρεις τη μοναδικότητά σου και ν'ανακαλύψεις σε ποιες συνθήκες θ'ανθίσει ένας άλλος Κηπ, στον δικό του ξέχωρο προορισμό και στον δρόμο του για κει.

#Δεν τά' χεις πει όλα, κανένας μας δεν τα έχει, γιατί κανένας μας δεν τα έχει ακόμη αναγνωρίσει τα αθέατα στον ίδιον. Και ακόμη, μας κρατάνε πίσω και πολλά άλλα, για καθέναν διαφορετικά. Σε φιλώ, take care and keep walkin'
Μήπως σε καταπιέζει και το κλίμα των ημερών, σκέψου το, αυτές οι αδιόρατες επιταγές για κλίμα χαράς πάνω από ένα σφάγιο. Θλιβερό μου φαίνεται εμένα το σκηνικό και προσωπικά, θα είμαι μαζί με άλλους, αλλά θα φεύγω μακριά τους όποτε μπορώ, για να μένω μόνη μου, στη φύση, κοιτώντας και ανασαίνοντας μια ομορφιά που δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Με κουράζουν οι ατέλειωτες συζητήσεις δίχως νόημα, όλο εγωισμό και με διάθεση "χώνω τη μύτη μου στη ζωή του άλλου" κι εκεί που θα πάω (επαρχία) το έχουν οι παρέες στο έπακρο. λολ
Τι να κάνεις, κάποιες φορές πρέπει να βρίσκεις τον τρόπο να είσαι μαζί και μόνος.

Βρε rain με τον ορο θετικη τροφοδοτηση εννουσα το διαλογο...οχι το κουμπακι. Απλως δεν ηθελα να μπει κανενας και να μου μιλαει για αγαμιες και το ενα και το αλλο οπως στα τελευταια μηνυματα , ηθελα ζεστασια:)

[keep_walking]

Δεν ειμαι ελευθερος Rain. Με καταπιεζουν.

[RainAndWind]

Α, αν εννοούσες αυτό, τότε βρε τι το συζητάς, αμέσως! Έφτασεεεε.:P
Zεστασιά, μεγάλο πράγμα στις κρύες ώρες.

[RainAndWind]

Δεν ειμαι ελευθερος Rain. Με καταπιεζουν.

Όλοι καταπιεζόμαστε από κάτι βρε Κηπ μου. Από εμάς, από τους άλλους, από ελλείψεις τους ή δικές μας, από συνθήκες, μέρη, μνήμες, εμπειρίες, ένα σωρό και περισσότερα. Εκεί που είσαι, μπορείς να "μεταφέρεις" το Νικόλα για λίγο, διανοητικά κάπου αλλού? Νομίζω πως μπορείς να το κάνεις, για να έχεις ζήσει τόσα χρόνια σε αντίξοες συνθήκες, το έχεις κάνει κι άλλες φορές. Κάντο και τώρα. Πάρε τον Κηπ και πήγαινέ τον στα δικά του μέρη. Μπορείς να είσαι παρών, να διασκεδάσεις αλλά με τους δικούς σου εσωτερικούς όρους. Δεν ξέρω αν στο κάνω λιανά, ρώτα με αν δεν το κατανοείς.

[keep_walking]

Όλοι καταπιεζόμαστε από κάτι βρε Κηπ μου. Από εμάς, από τους άλλους, από ελλείψεις τους ή δικές μας, από συνθήκες, μέρη, μνήμες, εμπειρίες, ένα σωρό και περισσότερα. Εκεί που είσαι, μπορείς να "μεταφέρεις" το Νικόλα για λίγο, διανοητικά κάπου αλλού? Νομίζω πως μπορείς να το κάνεις, για να έχεις ζήσει τόσα χρόνια σε αντίξοες συνθήκες, το έχεις κάνει κι άλλες φορές. Κάντο και τώρα. Πάρε τον Κηπ και πήγαινέ τον στα δικά του μέρη. Μπορείς να είσαι παρών, να διασκεδάσεις αλλά με τους δικούς σου εσωτερικούς όρους. Δεν ξέρω αν στο κάνω λιανά, ρώτα με αν δεν το κατανοείς.

Δεν ειμαι ελευθερος , ειμαι ενας φυσιολογικοτατος φιλησυχος ανθρωπος. Δεν θελω αλλο να μου μαυριζουν μερες , χωρις να υπαρχει καμμια αφορμη και αιτια. Δεν αντεχω αλλο εδω. Δεν θελω την "παρανοια".

[iberis]

Νομιζω τα εχω πει ολα ποια. Αλλα θα ηθελα μια θετικη τροφοδοτηση.

Τεσπα , δεν ξερω κιολας , μπορει να ειμαι ηλιθιος , δεν νομιζω να με βοηθησει και πολυ.

Δωστε και καμμια πρακτικη συμβουλη για το πως θα ενεργουσατε αν θελατε να φυγετε απο ενα μερος.

Ευχαριστω.

Θα σου στείλω κάτι πιο χρηστικό που λειτουργεί και σαν θετική ανατροφοδότηση!

Πάρε ένα κομμάτι σοκολατόπιτας http://tastytour.pblogs.gr/files/f/1...colateCake.jpg

:)

Κι επειδή τα περί φυγής σου τα έχουμε ξαναπεί, ξέρεις πώς μπορείς να αλλάξεις περιβάλλον. Θέλει λίγη μεθόδευση και υπομονή. Μην αρχίσω να λέω πόσα προσόντα έχεις και πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις (έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να τα λέω!! :Ρ) ...

[keep_walking]

Ευχαριστω iberis....:)

[arktos]

κηπ, ξέρω πως ζητάς την ανωνυμία που σου προσφέρει η μεγάλη πόλη.
πιστεύεις αλήθεια πως αυτό αρκεί?
ο ίδιος άνθρωπος θα είσαι.
ναι, το πλεονέκτημα αυτό θα υπάρχει.

χωρίς όμως ευρώ στην άκρη, δν τα κατφέρνεις εύκολα.
δύσκολα ναι.
αν πράγματι το θέλεις τόσο πολύ, πρέπει να κάνεις οικονομίες.
σε ένα σπίτι μόνος σου πρέπει να υπολογίσεις τα πάγια έξοδα.
κ είναι αρκετά.
θα εργάζεσαι κ θα πρέπει να συντηρείς ένα σπίτι.
πιστεύεις πως είσαι σε θέση να τα κάνεις όλα αυτά?
εσύ θα πρεπει να πας στο σουπερ μάρκετ, εσύ θα πρεπει να μαγειρέψεις, να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού.
πρέπει να έχεις πρώτα στο μυαλό σου αυτά.
αν πιστεύεις πως θα τα βγάλεις εύκολα πέρα, ναι προχώρα!

[marian_m]

Οπουδηποτε , σε μια μεγαλη πολη...να μπορω να ειμαι εγω...ελευθερος και να μην αντιμετωπιζω "παρανοϊκες καταστασεις".

Πιστεύω κι εγώ πως σε μια μεγάλη πόλη μπορεί κανείς να νιώθει πιο ελεύθερος. Είναι θέμα ανωνυμίας, νοοτροπίας, περισσότερων επιλογών. Βεβαίως και εκεί εξαρτάται πού ζεις και με ποιους συναναστρέφεσαι. Υπάρχουν περιοχές και γειτονιές, που δεν διαφέρουν από επαρχιακές πόλεις και χωριά στη νοοτροπία των κατοίκων, το κουτσομπολιό κλπ. Αλλά, σίγουρα έχεις τη δυνατότητα περισσότερων επιλογών.

[keep_walking]

Κοιταξτε , κατα τη γνωμη μου ειμαι ειναι ενα καλοπροαιρετος ανθρωπος , που σκιζομαι για τους αλλους και δεν ζηταω για ανταλλαγμα τιποτα. Αλλα μου ξεσκιζουν την αξιοπρεπεια με το ετσι θελω...γιατι τους ηρθε κατι στο μυαλο ή δεν ξερω τι σκεφτεται ο καθενας.

Δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο ασχημα νοιωθω. Ποσο πικραμενος.

Δεν εχει νοημα να το πολυσκεφτομαι... καλυτερα μιας ωρας ελευθερη ζωη λολ...μελοδραματικος λιγο.
Οχι εδω δεν υπαρχει ζωη , υπαρχει κατι σαν ζωη.

Ναι θα φυγω αρκτος...και ελπιζω να τα καταφερω.

[keep_walking]

Καθισα λιγο στον ηλιο μονος , φυσουσε αερας και εκανε κρυο. Γυρω- γυρω μια ερημικη εκταση χωρις ψυχη. Καπως αισθανομαι οτι οι σκουτουρες φυγανε και ανανεωθηκα.

Αλλα θα ξαναρθουν ξανα και ξανα. Δεν θελω να ερθουν. Εχω να κανω τοσα πραγματα .

[RainAndWind]

Σε βοήθησε, έτσι Κηπ? Κι εμένα πάντα με βοηθάει να μένω στο κέντρο αυτό των πραγμάτων, στη φύση. Με ποιον τρόπο σε βοηθάει, το έχεις σκεφτεί? Τι σου χαρίζει? Δεν είναι φυγή από τα προβλήματα, είναι επιστροφή στη ροή, παλιννόστηση στο αυθεντικό, στο δίχως ανάγκη απόδειξης, εξήγησης, μετασχηματισμού, ερμηνείας. Σε βοηθάει γιατί σε κάνει να πετάς στην άκρη τα μη σημαντικά, που δε σε αφήνει ίσως το περιβάλλον σου?

Οι σκοτούρες σου επισημαίνουν κάτι. Πως υπάρχει μία διάσταση ανάμεσα σε σένα και στο περιβάλλον σου. Είναι-νομίζω- το φορτίο των κρίσεων που έχεις δεχτεί και σε έχουν πονέσει. Αν δε σε ξέρουν πραγματικά, με το σύνολό σου ακέραιο, αλλά έχουν διαλέξει ένα μέρος σου, αυτό που είναι η συμπεριφορά και που μπορεί να επηρεαστεί από πολλά διαφορετικά πράγματα και έχουν σταθεί σ'αυτό, έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους και νιώθουν ασφάλεια μέσα στην εικόνα που έχουν δημιουργήσει για σένα, εσύ μπορείς να τους αλλάξεις τον τρόπο που θέλουν να σε βλέπουν? Μπορείς να ελέγξεις το μυαλό και την κρίση άλλων? Για να αλλάξουν θα πρέπει να το δουν οι ίδιοι και να το επιθυμήσουν πρώτα. Όμως μπορεί να μην σε πονάει η εικόνα αυτή των άλλων, όταν δεν την θεωρείς σημαντική για σένα. Δεν εξαρτάσαι από τη γνώμη κανενός Κηπ. Και μπορείς να ξεχωρίσεις πιστεύω αν είναι αξιόπιστη η κρίση αυτών που αγνοούν τον Κηπ στο όλον του. Δε σου λέω πως είναι εύκολο. Αλλά πως υπάρχει τρόπος να ελευθερωθείς από το να δίνεις τόσο μεγάλη σημασία, νομίζω πως υπάρχει. Μπορείς ν'αρχίσεις δίνοντας μικρότερη και σταδιακά να μειώνεται ολοένα.

Αν το επιθυμείς, κάποτε θα φύγεις από κει. Μέχρι τότε θα πρέπει να κάνεις τις κρίσεις τους ένα κομματάκι πιο ουδέτερες για σένα.
Δες πως παλεύεις ενάντια στο να μην έρθουν ξανά, προσπάθησε να μην παλεύεις. Υπάρχει φόβος μέσα στο παλεύω, ανάγκη για να κρατηθώ έξω από το κέντρο μου, να ελέγξω κατά κάποιον τρόπο τις αντιδράσεις του περιβάλλοντος. Αχ, τι να σου πω κι εγώ...Κι εγώ στην προσπάθεια Κηπ. Δεν είσαι ο μοναδικός που τρώει φλασιές.:P

[keep_walking]

Σε βοήθησε, έτσι Κηπ? Κι εμένα πάντα με βοηθάει να μένω στο κέντρο αυτό των πραγμάτων, στη φύση. Με ποιον τρόπο σε βοηθάει, το έχεις σκεφτεί? Τι σου χαρίζει? Δεν είναι φυγή από τα προβλήματα, είναι επιστροφή στη ροή, παλιννόστηση στο αυθεντικό, στο δίχως ανάγκη απόδειξης, εξήγησης, μετασχηματισμού, ερμηνείας. Σε βοηθάει γιατί σε κάνει να πετάς στην άκρη τα μη σημαντικά, που δε σε αφήνει ίσως το περιβάλλον σου?

Οι σκοτούρες σου επισημαίνουν κάτι. Πως υπάρχει μία διάσταση ανάμεσα σε σένα και στο περιβάλλον σου. Είναι-νομίζω- το φορτίο των κρίσεων που έχεις δεχτεί και σε έχουν πονέσει. Αν δε σε ξέρουν πραγματικά, με το σύνολό σου ακέραιο, αλλά έχουν διαλέξει ένα μέρος σου, αυτό που είναι η συμπεριφορά και που μπορεί να επηρεαστεί από πολλά διαφορετικά πράγματα και έχουν σταθεί σ'αυτό, έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους και νιώθουν ασφάλεια μέσα στην εικόνα που έχουν δημιουργήσει για σένα, εσύ μπορείς να τους αλλάξεις τον τρόπο που θέλουν να σε βλέπουν? Μπορείς να ελέγξεις το μυαλό και την κρίση άλλων? Για να αλλάξουν θα πρέπει να το δουν οι ίδιοι και να το επιθυμήσουν πρώτα. Όμως μπορεί να μην σε πονάει η εικόνα αυτή των άλλων, όταν δεν την θεωρείς σημαντική για σένα. Δεν εξαρτάσαι από τη γνώμη κανενός Κηπ. Και μπορείς να ξεχωρίσεις πιστεύω αν είναι αξιόπιστη η κρίση αυτών που αγνοούν τον Κηπ στο όλον του. Δε σου λέω πως είναι εύκολο. Αλλά πως υπάρχει τρόπος να ελευθερωθείς από το να δίνεις τόσο μεγάλη σημασία, νομίζω πως υπάρχει. Μπορείς ν'αρχίσεις δίνοντας μικρότερη και σταδιακά να μειώνεται ολοένα.

Αν το επιθυμείς, κάποτε θα φύγεις από κει. Μέχρι τότε θα πρέπει να κάνεις τις κρίσεις τους ένα κομματάκι πιο ουδέτερες για σένα.
Δες πως παλεύεις ενάντια στο να μην έρθουν ξανά, προσπάθησε να μην παλεύεις. Υπάρχει φόβος μέσα στο παλεύω, ανάγκη για να κρατηθώ έξω από το κέντρο μου, να ελέγξω κατά κάποιον τρόπο τις αντιδράσεις του περιβάλλοντος. Αχ, τι να σου πω κι εγώ...Κι εγώ στην προσπάθεια Κηπ. Δεν είσαι ο μοναδικός που τρώει φλασιές.:P

Εγω θα ελεγα οτι με εχουν για κατωτερο , ωσαν τρελλος και πρεπει να δειχνω τετοιος , αν και φυσικα δεν προκειται ποτε να το παραδεχτουν στον εαυτο τους. Χτυπανε λιγο απο δω λιγο απο κει μεχρι που καταρεω για ενα διαστημα.

Τεσπα , ναι θα φυγω γαμω την οικονομικη κριση μου.
Ευχαριστω rain μιλας πολυ ωραια:)

[RainAndWind]

Σ' έχουν για κατώτερο γιατί έχουν ανάγκη να είναι ανώτεροι. Αυτό είν' όλο.
Τίποτε καλέ! Κι εσύ το ίδιο θά'κανες για μένα κι άλλους. Το ξέρω.:)

[keep_walking]

Το κυριως προβλημα ειναι μην αποκτησω εξτρα καλλο στο κεφαλι...με επηρεαζουν , δεν μπορω να ειμαι γραψαρχιδης.