μια ζωη πιεση

[spongebob]

Γράφω σε αυτή την ενότητα γιατί πιστεύω ότι όλο αυτό που υφίσταμαι όλα τα χρόνια που ζώ είναι συναισθηματική κακοποίηση. Ζητάω κάποια γνώμη που θα μπορεί να μου πεί τί γίνεται όταν μετα απο τόσα χρόνια πίεσης έχω άγχος κατάθληψη και φόβο ενω παράλληλα δεν έχω χρήματα ούτε είμαι ακόμα οικονομικά ανεξάρτητη για να πηγαίνω σε συνεδρίες.

Παράδειγμα: Γεγονός που συμβαίνει συχνά απλά με διαφορες μορφές: Χρησιμοποιείται απο τη μητέρα μου η χρήση εκβιασμών για κάποια πράγματα που είναι απαραίτητο να πραγματοποιήσω και λέει ότι δεν θα γίνουν αν π.χ. (σήμερα) δεν τραγουδήσω τα εγκώμια μαζί με τους άλλους. Επίσης, με βρίζει, μου φωνάζει, με κάνει να νιώθω τύψεις και συνεχώς με απειλεί. Ορίστε. Τι να κάνω;

[sousou]

Πόσο χρονών είσαι? Προσπάθησε να βρείς μια δουλειά ωστέ να έχεις τα δικά σου χρήματα και σήκω φύγε! Τα ίδια περνούσα και εγώ απ τον πατέρα μου και σηκώθηκα και έφυγα... Μην αφήσεις τους άλλους να σου φέρονται έτσι.

[spongebob]

22... δεν μπορώ.. σπουδάζω και τα έξοδα είναι πολλά.. κ να βρω δουλεια δεν θα τα καταφερω.. κ ουτε θελω να εξαρτωμαι οικονομικα απο το αγορι μου που πιστευω οτι ειναι ο μονοσ στον κοσμο πουπραγματικα με νοιαζεται. Δεν νομιζω να υπαρχει λυση για το προβλημα μου και οσων δεν ειναι καλα οικονομικα... Η ειρωνια ξερεισ πια ειναι; οτι σπουδαζω κοινωνικη λειτουργος . Και να έβρισκα χρηματα να κανω ψυχοθεραπεια που το θελω αφανταστα, θα χρειαστει μαλλον μια ζωη να πω ολα αυτα που θελω να πω.

[sousou]

Στα 22 ήμουν κι εγώ όταν έφυγα και τώρα είμαι 26,5. Υπάρχουν Κέντρα Ψυχικής Υγείας που είναι δωρεάν ή πληρώνεις ελάχιστα.
Μια απόφαση είναι το να φύγεις, αν το θες πραγματικά πρέπει να το κάνεις. Εγώ νοίκιασα κρυφά σπίτι μαζί με τον φίλο μου, μάζεψα πράγματα και απλά τους το ανακοίνωσα ώστε να μην μπορούν να κάνουν τίποτα.
Θα περάσει ο καιρός και θα λες γιατί δεν το έκανα?
Ζήτα βοήθεια απ τον φίλο σου, δεν είναι ντροπή. Αν μένει μόνος του ίσως μπορέσεις να μείνεις μαζί του για κάποιο διάστημα.

[deleted-member141015]

spongebob, σίγουρα εύκολο δεν είναι να κινηθεί κανείς συναισθηματικά και πρακτικά προς την ανεξαρτησία. Αν όμως είναι αυτό που θέλεις, χρειάζονται ξεκάθαροι στόχοι, ένα πλάνο και κινήσεις. Τα εμπόδια - τόσο αυτά που σου θέτουν οι δικοί σου, όσο και αυτά που βλέπεις εσύ - είναι πρώτα απ' όλα στη σκέψη μας. Αν ξεκινάς με ΔΕΝ μπορώ, ΔΕΝ θα τα καταφέρω, ΔΕΝ θέλω να ζητήσω βοήθεια από το αγόρι μου, ΔΕΝ υπάρχει λύση, ενώ ταυτόχρονα νιώθεις πως ΔΕΝ υπάρχει τρόπος να διαχειριστείς όσα συμβαίνουν σπίτι, μένεις πιεσμένη και στάσιμη.

Καταρχήν ως προς τα όσα συμβαίνουν στο σπίτι...ποια είναι τα 'απαραίτητα' για σένα που δεν θα γίνουν αν π.χ. δεν τραγουδήσεις τα εγκώμια?

[bbing]

gafgafdgfsdgfds

[bbing]

fgdsgsdfhsdfghsfdhds

[james-dinami]

Φιλε spongebob γραψτα οσο μπορεις στα Rx/ soy και κοιτα τα ονειρα σου