αυτοκτονια

[keep_walking]

Να μαι και εγω...ασε τα χαζα ινσεκτ και εγω ελεγα να αυτοκτονησω αλλα αν σου πω τον λογο θα γελας για χρονια λολ (εμενα παντως ακομα μου φαινεται σημαντικος μες την γελοιοτητα του)

[Paolo_1]

Κι εγώ κάνω ώρες ώρες αυτοκτονικές σκέψεις,ιδίως σε περιόδους γιορτών και διακοπών,λόγω μοναξιάς περισσότερο,γιατί αν είσαι χωρίς σχέση και φίλους σε τέτοιες περιόδους τα βλέπεις όλα μαύρα και νιώθεις εντελώς αποτυχημένος.Αυτο,σε συνδιασμό με τη χαρά των γύρω σου,που ζουν ας πούμε φυσιολογική ζωή,σε ρίχνει στα Τάρταρα.Προσωπικά μου έχουν μείνει 1-2 γνωστοί για να βγαίνω και αν δεν τους είχα ούτε αυτούς μπορεί και να είχα φουντάρει.Δεν ξέρω για ποιο λόγο θέλει ο insect ν'αυτοκτονήσει,αλλά αν είναι για μοναξιά του δίνω ένα δίκιο.

[Militon]

Πριν δυο μήνες, ένα βράδυ (πάντα βράδυ συμβαίνει αυτό) έφτασα σε ένα τέλμα.Είχα καιρό να εμφανίσω μεταπτώσεις, οι οποίες πλέον δεν έχουν την ίδια χρονική διάρκεια, καταφέρνω να καταπολεμώ τους συναισθηματισμούς. Αλλά είναι μερικές φορές που βλέπεις πως είσαι, τί έχεις κάνει μέχρι τώρα, τί έχουν καταφέρει οι άλλοι γύρω σου, αναλογίζεσαι πόσα χρόνια ζεις μια μη φυσιολογική ζωή, πως σου έτυχε αυτο σε εσένα αφου δεν υπήρχε κανένα προφανές αίτιο, και δεν θες να πεθάνεις, δεν σε γοητεύει ούτε σε έλκει ο θάνατος. Αντίθετα τρομάζεις στην σκέψη και μόνο, των ανθρώπων που σε αγαπούν . Απλά θέλεις να σταματήσεις να ζεις, να μην αισθάνεσαι να μην υπάρχεις μέχρι να σταματήσει αυτό.

Αποφάσισα λοιπόν να συγκεντρώσω μια καλή ποσότητα lexotanil των 3mg σε μια κόλλα Α4 και με μισό λίτρο νερού κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου αποφασισμένος κάθε γουλιά να κατεβάζω 2 απ αυτά. Δεν θα ήταν περισσότερες από είκοσι γουλιές... Σε μια κατάσταση μέθης, σύγχυσης, απερίγραπτη τέλος πάντων άρχισα να κατεβάζω τα πρώτα 2, μετά άλλα 2 και άλλα δυο με ενδιάμεσες στάσεις λυγμών και σπαραγμών. Σαν ένας βασανιστής να διέταζε το σκηνικό. Εν τέλει μετά την τρίτη δόση όλα άρχισαν να γίνονται υπέροχα.... Τέτοια μαστούρα είχα να νιώσω από την εποχή των Remeron! Ακόμα έχω την κόλλα με τα χάπια, παίρνω ένα κάθε βράδυ με τα seropram μου... Πάντως έχω κατά καιρούς εντρυφήσει στο θέμα της αυτοκτονίας, "κατάλληλοι" συνδυασμοί χαπιών, σχοινιά, γέφυρες, δηλητηριώδη αέρια, μέχρι τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ηλεκτρικού και του μετρό έμαθα απ εξω...

Αν σκέφτεστε να το κάνετε, think it again, ποτέ δεν είναι η κατάλληλη στιγμή γιατί πάντα θα υπάρχει μια χειρότερη στιγμή. Εξάλλου όπως είπε και ένας γνωστός, ζωή είναι οι μικρές στιγμές ευτυχίας που παρεμβάλλονται των απέραντων στιγμών λύπης... Ακόμα και αν τα καταφέρετε τίποτα δεν σας εγγυάται ότι θα είναι καλύτερα... πόσο μάλλον για τους δικούς σας ανθρώπους

[katestrammeni]

ποσα πηρες δηλαδη και τι εγινε μετα?

[Remedy]

καλα, τοσο γρηγορα δρουν τα χαπια? με την τριτη γουλια καταλαβες διαφορα?

[arktos]

βινς, κάπου πήρε το μάτι μου πως έχεις κόψει τα φάρμακα σου κ μάλιστα από μόνος σου.
για το τελευταίο δν είμαι κ σίγουρη.
για αυτό που είμαι σίγουρη είναι πως μετά το έσβησες.
μήπως να το έβλεπες ξανά το θέμα.
i'm watching you....

[Militon]

ποσα πηρες δηλαδη και τι εγινε μετα?

καλα, τοσο γρηγορα δρουν τα χαπια? με την τριτη γουλια καταλαβες διαφορα?

Όχι... Τόσο αργά τα έπαιρνα εγώ. Βασικα πάντα τα lexotanil με πιάνουν στο τέταρτο με μεσαωρο αναλόγως το στομάχι. Συνολικά έξι πήρα. Είχα πάρει και στο παρελθόν (σε ποσότητα επιπλέον της δοσολογίας)αλλά για να μου φτιάξουν την διάθεση. Έτσι συνέβη όμως και πριν δυό μήνες. Η βασικα άφησα να συμβεί.

[RainAndWind]

Ινσεκτ, καλημέρα.
Μπορείς να χωρίσεις τους τομείς που θέλεις να βελτιώσεις στη ζωή σου, για να τους έχεις στο μυαλό σου έναν έναν ξέχωρους και να τους αντιμετωπίζεις όχι σαν ένα και μοναδικό τεράστιο πρόβλημα, αλλά σαν αυτό που πράγματι είναι. Τομείς. Χωριστοί. Ένα κομμάτι το επαγγελματικό, άλλο οι κοινωνικές επαφές, άλλο η σχέση με τον εαυτό, άλλο το ερωτικό, καταλαβαίνεις. Και να προσπαθήσεις να βάλεις αρχικά κάποιους μικρούς στόχους, που να σου δώσουν άμεση ανακούφιση σε κάποιον απ' αυτούς. Δηλαδή ΕΝΑ-ΕΝΑ, όχι όλα μαζί, τόσο στο κεφάλι σου, όσο και στην προσπάθεια βελτίωσης των τομέων που σε απασχολούν.

Σημαντικό: ρεαλιστικοί στόχοι, όχι στο διάστημα. Δε θα περάσεις από την έλλειψη κοινωνικών επαφών σε πάρτι άνιμαλ σαν στόχο, θα σκεφτείς το ένα βήμα το πιο κοντά σ' αυτό που ζεις τώρα. Δηλαδή, πάρε ένα τηλεφωνάκι και πάγαινε για έναν καφεδάκο. Αυτό γι αρχή. Και το τηλεφωνάκι μόνο θα σε φέρει κοντύτερα σε ό,τι θεωρείς άπιαστο αυτές τις μέρες. Επαφή είναι κι αυτή, αλλά κοντινή στο τώρα σου, μικρή, βολική, όχι στ'άστρα. Το ένα θα οδηγεί στο άλλο.

Από τα λίγα που γνωρίζω η CBT θα ήταν κατάλληλη για να αποκτήσεις κάποιες δεξιότητες στις κοινωνικές σου σχέσεις. Αν δεν έχεις χρήματα, γιατί δεν κλείνεις ένα ραντεβού σε κάποιο κψυ? Πιστεύω πως θα σε βοηθήσει.

Όσο για το κόψιμο φαρμάκων, ελπίζω να το έκανες με τη συνδρομή και καθοδήγηση κάποιου ειδικού και να μην πειραματίστηκες από μόνος σου. Δεν αντικαθιστά κανένας τον ειδικό που σε παρακολουθεί, το ξέρεις αυτό, έτσι δεν είναι? Και μήπως να πας μια βόλτα, να συζητήσεις το πώς νιώθεις αυτό τον καιρό για σένα, τους άλλους, τον κόσμο σου, να πεις τι σκέφτεσαι, πώς βλέπεις τα πράγματα?

Πρόσεξε και το άλλο. Αν σταματήσεις να γυρεύεις θαύματα, η ζωή θ'αρχίσει απλώς να συμβαίνει. Όταν η ζωή συμβαίνει, μπορούμε να χαρούμε το απροσδόκητο, να του δώσουμε σημασία, να το εκτιμήσουμε. Το μικρό και το μηδαμινό, το απλό, το ταπεινό, έχει τη δική του εσωτερική αξία. ερμ το φιλοσόφησα πάλι,λολ.

[ioannis2]

Ίνσεκτ,
Καλημερα κι απο εμενα. Ελπίζω να σαι καλά. Ελπίζω όταν μπεις στο φορουμ και διαβασεις τα μηνυματα που σου στελνουμε να σαι πολύ καλήτερα από όταν άνοιξες το θέμα αυτό. Σου χουν απαντήσει άτομα που βρέθηκαν σε παρόμοιες καταστάσεις απόγνωσης όπως εσύ, όμως κανένας τους δεν προχώρησε στην απεγνωσμένη πράξη και τώρα όλοι αυτοί είναι εδώ και σου στέλνουν αισιόδοξα μηνύματα, τα οποία πηγάζουν μέσα από τη δική τους ζωή, ζωή την οποία επέλεξαν να συνεχίσουν και όχι να σταματησουν, και δεν μετάνοιωσαν καθόλου γι αυτό, και απολαμβάνουν για το λόγο αυτό σημερα τις χαρές της ζωής. Γιατί να μην είσαι και συ ένας από αυτούς;

Είδα προηγουμένως το προφίλ σου. Έχεις αρκετούς φίλους εδώ, και έχω διαπιστώσει επίσης ότι είσαι δημοφιλής στο φορουμ. Δε σε γεμίζει αισοδοξία αυτό; επειδή σε βρήσκουν ενδιαφέρον άτομο, επειδή λες ωραία πράγματα. Δε σε απέρριψε κανείς εδώ. Ίσα ίσα βλέπω να συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή να σαι δημοφιλής. Επειδή εδώ εκφράζεσαι ελεύθερα, λες αυτό που ακριβώς νοιώθεις, ξανοίγεσαι στους άλλους, παίρνεις πρωτοβουλία. «Συνάντησες» εδώ άτομα με παρομοιους προβληματισμούς με σένα, με τους οποίους επικοινωνείς άψογα. Ίσως εκεί που μένεις να μην εκφράζεσαι ελεύθερα, να μην ξανοίγεσαι, αντίθετα δηλαδή από ότι εδώ, και να μη ψάχνεις να συναντήσεις άτομα με παρόμοιους προβληματισμούς, όπως κάνεις εδώ. Και επιλέγεις να κλείνεσαι, να μην βγαινεις έξω, να σαι απαισιόδοξος. Γιατί δεν υιοθετείς τον τρόπο έκφρασης και πρωτοβουλίας που έχεις εδώ στην καθημερινή σου ζωή; Εδώ τον δοκίμασες και πέτυχε, γιατί να μην πετύχει και εκεί που είσαι; Ξέρω ότι σε βασανίζει αφάνταστα η μοναξιά. Σου χα γραψει και παλιοτερα για το θεμα αυτό. Σου χα πει να κινηθείς στους διαφορους χώρους που σε εκφράζουν και εκεί να ψαξεις να βρεις αυτούς που σε καταλαβαίνουν, με τους οποίους μπορείς να κανεις παρεα, φιλία. Και οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν, για τον καθένα υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι, αρκεί να ψάξεις, να πάρεις εσύ την πρωτοβουλία και να ψάξεις να τους βρεις. Σιγά σιγά, βημα βημα όπως σου λεει πιο πάνω η Rain andWind, δεν θα δεις μεγαλη κοινωνικοποίηση απότομα, αλλά θα ρθει με τον καιρό του μεσα από την προσπαθεια σου. Η αδράνεια και η επιλογή απομώνωσης τονώνουν την απαισιοδοξία σου. Χάνεις τον καιρό σου, τα χρόνια σου και δε σου βγαίνει σε τίποτα.

Όσον αφορά τα φαρμακα που πηρα ο ΜΙΛΤΟΝ αυτά δεν είναι λύση, είναι φυγή, φυγη του νου, σε μια κατάσταση που ΄παραμένει όμως στάσιμη. Κάνε τη φυγή σου με άλλους τρόπους, με τους οποίους θα αλλάξει, έστω σταδιακά, η στασιμότητα.

[Militon]

Νομίζω Γιάννη με παρεξηγήσες. Δεν προτείνω ως οδό διαφυγής καμία κατάχρηση. Απεναντίας συστήνω ανεπιφύλακτα την φαρμακευτική θεραπεία καθώς αυτή ακολούθησα και είδα θεαματικά αποτελέσματα. Απλά ήθελα και εγώ να δώσω την δίκη μου οπτική περί αυτοκτονίας.

[ioannis2]

Νομίζω Γιάννη με παρεξηγήσες. Δεν προτείνω ως οδό διαφυγής καμία κατάχρηση. Απεναντίας συστήνω ανεπιφύλακτα την φαρμακευτική θεραπεία καθώς αυτή ακολούθησα και είδα θεαματικά αποτελέσματα. Απλά ήθελα και εγώ να δώσω την δίκη μου οπτική περί αυτοκτονίας.

Εντάξει φίλε μου , να σαι καλά για την παρατηρηση. Για να είδες αποτελεσματα, εσυ ξερεις καλητερα απο μενα, άρα βοηθούν.

Κυρίως στον ινσεκτ απευθυνομουν, με τον οποίο ανταλλαξα αρκετες σκεψεις στο φορουμ.

[Militon]

Εντάξει φίλε μου , να σαι καλά για την παρατηρηση. Για να είδες αποτελεσματα, εσυ ξερεις καλητερα απο μενα, άρα βοηθούν.

Κυρίως στον ινσεκτ απευθυνομουν, με τον οποίο ανταλλαξα αρκετες σκεψεις στο φορουμ.

Οκ μια απλή παρατήρηση έκανα, απλά αφού ένας κατάλαβε ότι παροτρύνω σε κατάχρηση είπα να το διορθώσω. Κατά την ταπεινή μου άποψη η ψυχιατρική θεραπεία ήταν αποτελεσματικότερη της ψυχολογικής. Θα έλεγα ότι η δεύτερη λειτουργεί περισσότερο επικουρικά όταν δεν υπάρχει προφανές αίτιο. Πάντως γενικά δεν νομίζω ότι κάποιος θέλει τελικά να αυτοκτονήσει
παίρνοντας μερικά χάπια. Πολλές φορές πιστεύουμε ότι η αυτοκτονία μας ίσως κινητοποιήσει κάποιους αλλά δυστυχώς αυτοί δεν είναι άλλοι από το προσωπικό μιας εντατικής η μιας ψυχιατρικής κλινικής για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. ;-)

[Paolo_1]

Ινσεκτ, καλημέρα.

Σημαντικό: ρεαλιστικοί στόχοι, όχι στο διάστημα. Δε θα περάσεις από την έλλειψη κοινωνικών επαφών σε πάρτι άνιμαλ σαν στόχο, θα σκεφτείς το ένα βήμα το πιο κοντά σ' αυτό που ζεις τώρα. Δηλαδή, πάρε ένα τηλεφωνάκι και πάγαινε για έναν καφεδάκο. Αυτό γι αρχή. Και το τηλεφωνάκι μόνο θα σε φέρει κοντύτερα σε ό,τι θεωρείς άπιαστο αυτές τις μέρες. Επαφή είναι κι αυτή, αλλά κοντινή στο τώρα σου, μικρή, βολική, όχι στ'άστρα. Το ένα θα οδηγεί στο άλλο.


Πρόσεξε και το άλλο. Αν σταματήσεις να γυρεύεις θαύματα, η ζωή θ'αρχίσει απλώς να συμβαίνει. Όταν η ζωή συμβαίνει, μπορούμε να χαρούμε το απροσδόκητο, να του δώσουμε σημασία, να το εκτιμήσουμε. Το μικρό και το μηδαμινό, το απλό, το ταπεινό, έχει τη δική του εσωτερική αξία. ερμ το φιλοσόφησα πάλι,λολ.

Δεν διαφωνώ,αλλά αν όμως πάρεις τηλεφωνάκι και σου πει ο άλλος 'δεν μπορώ,έχω κανονίσει κάτι άλλο,θα σε πάρω εγώ...κάποια στιγμή' και δεν παίρνει,τότε δε νιώθεις χειρότερα;Δε χάνεις κι άλλο την εμπιστοσύνη στους άλλους;Αλλά,έστω ότι βγαίνεις για έναν καφεδάκο με κάποιον παλιό φίλο σου.Τί γίνεται όμως αν ο επόμενος καφεδάκος είναι...σε κανα χρόνο;Γιατί ξέρεις,πολλοί είναι αυτοί που έχουν κάποιον στάνταρ κύκλο γνωριμιών και δεν βάζουν εύκολα κι άλλους μέσα.Δεν ξεμένουν όλοι από φίλους,κάποιοι είναι τυχεροί και τους διατηρούν σε όλη τους τη ζωή.Τί τον νοιάζει τον άλλον που έχει ήδη πολλούς φίλους αν κάνει ή όχι έναν ακόμα;Εσύ μπορεί να επείγεσαι για νέους φίλους,αλλά κι ο άλλος δεν σημαίνει ότι συμμερίζεται τη δική σου ανάγκη.

Τώρα,για το απροσδόκητο που λες,ας βγει κάποιος και να πει τί ευχάριστο απροσδόκητο του έχει συμβεί τον τελευταίο καιρό.Όλοι μες στη ρουτίνα είμαστε.

[keep_walking]

Δεν διαφωνώ,αλλά αν όμως πάρεις τηλεφωνάκι και σου πει ο άλλος 'δεν μπορώ,έχω κανονίσει κάτι άλλο,θα σε πάρω εγώ...κάποια στιγμή' και δεν παίρνει,τότε δε νιώθεις χειρότερα;Δε χάνεις κι άλλο την εμπιστοσύνη στους άλλους;Αλλά,έστω ότι βγαίνεις για έναν καφεδάκο με κάποιον παλιό φίλο σου.Τί γίνεται όμως αν ο επόμενος καφεδάκος είναι...σε κανα χρόνο;Γιατί ξέρεις,πολλοί είναι αυτοί που έχουν κάποιον στάνταρ κύκλο γνωριμιών και δεν βάζουν εύκολα κι άλλους μέσα.Δεν ξεμένουν όλοι από φίλους,κάποιοι είναι τυχεροί και τους διατηρούν σε όλη τους τη ζωή.Τί τον νοιάζει τον άλλον που έχει ήδη πολλούς φίλους αν κάνει ή όχι έναν ακόμα;Εσύ μπορεί να επείγεσαι για νέους φίλους,αλλά κι ο άλλος δεν σημαίνει ότι συμμερίζεται τη δική σου ανάγκη.

Τώρα,για το απροσδόκητο που λες,ας βγει κάποιος και να πει τί ευχάριστο απροσδόκητο του έχει συμβεί τον τελευταίο καιρό.Όλοι μες στη ρουτίνα είμαστε.

Απροσδοκητα ευχαριστο ειναι οτι εκπλησσω τον εαυτο μου συνεχεια. Απροσδοκητα ευχαριστο ειναι οτι βρηκα παλι δουλεια μετα απο μερικους μηνες ανεργιας. Απροσδοκητα ευχαριστο ειναι οτι επικοινωνω με πολυ κοσμο τωρα στην δουλεια , γιατι δεν εχει πολυ πιεση.
Ενα σωρο απροσδοκητα εχω. Φυσικα υπαρχει και η ρουτινα (σκεφτομαι μια ζωη γεματη απροσδοκητα , χωρις ρουτινα...ξερω γω μετα για να εντυπωσιαστεις πρεπει να πεσει κανας μετεωριτης μπροστα σου ή να βγαλει τα ρουχα της μια γυναικα και να σου πει σε θελω εδω στο δρομο)
Τεσπα Παολο που διαφωνεις? Προσπαθεις να προβαλλεις τον εαυτο σου στους αλλους?

[keep_walking]

Εϊ ινσεκτ που εισαι?