Θελω εναντιον Πρεπει

[deleted-member30-03]

ειμαι μισανθρωπος και μηδενιστης γενικα. ναι καποιοι σιγουρα ξεχωριζουν, και ειμαι επιλεκτικος, αλλα οταν βλεπω πως κι αυτοι οι λιγοι που επελεξα ακομα, τελικα δε μου ταιριαζουν/δε με καλυπτουν, προτιμω να αδιαφορω! ειμαι λιγακι σπανια περιπτωση που λεμε. στους γονεις ετσι κι αλλιως ειμαι βαρος και το βλεπω και μονος μου, δε χρειαζεται να μου το πουν ή κατι αλλο...

[Dimitriou]

ορισμενες φορες μοιαζω να ειμαι κολλημενος αναμεσα σ'αυτα τα δυο, και δε ξερω ποιον δρομο να ακολουθησω. πχ αν και δεν ειμαι τσιγκουνης, ενω σκεφτομαι να χαλασω καμποσα λεφτα καπου και το μυαλο παει εκει, δε το κανω γιατι ξερω πως δε πρεπει να ξοδευω σε μαλακιες και δε το χρειαζομαι και στο μελλον θα μου χρειαστουν τα λεφτα και ισως μου λειψουν κι ολας. σαν να μην εχει καμια αναγκη ο εαυτος μου τωρα που ειναι μονος, θα εχει ομως αργοτερα...

αν βαλω τα θελω μου πρωτα, χαρακτηριζομαι ανωριμος ομως πιστευω θα νιωθω καλα. αυτα που θελω δεν εχουν να κανουν με καριερα, γαμους, βαφτισια και λοιπα. ειναι αχρηστα της στιγμης, απλα για να καλοπερασω. και με τη κοπελα καλοπεραση ζηταω, να λιωνουμε στο κρεβατι, να πηγαινουμε μαζι κινηματογραφο, ν'ακουμε μουσικη (απαραιτητη προϋποθεση να εχουμε ιδιο γουστο), να παιζουμε playstation, να φευγουμε ταξιδια, και να μεινουμε καπου εκτος Ελλαδας. σαν να με ενδιαφερει μονο η τεχνη και η διασκεδαση και τπτ αλλο (μακαρι να μπορουσα να βγαλω και λεφτα απ'αυτα). ομως ετσι και με την ηλικια που εχω, δυσκολα ταιριαζω με ανθρωπους και ειδικα κοπελες, γιατι δεν βλεπουν σοβαρο μελλον μαζι μου, κι ο χαρακτηρας μου ειναι υπερβολικα αυθορμητος και λιγακι καφρος (με ρομαντισμο οπως μου ειπατε). με λιγα λογια δε κανω ουτε θελω πραγματα που αρμοζουν στην ηλικια μου. αυτος ομως ειμαι και σε οποια αρεσω!

αν βαλω τα πρεπει, νιωθω μαλακας αλλα γινομαι αποδεκτος κι εχω την εγκριση των αλλων. αλλα δεν νομιζω πως θα ικανοποιουμε ετσι ουτε θα ειμαι ακριβως ο εαυτος μου, σαν να υποκρινομαι κι εσκυψα τελικα το κεφαλι και εγινα αυτο που θελουν. να ξαναβρω μια δουλεια, να τη κρατησω κι ολας, και μια καλη κοπελα που να το παμε σοβαρα (του αγιου πεους ανημερα αφου ειμαι ανωριμος), και να κανουμε οικογενεια (ενω δε θελω παιδια οι γονεις μου θελουν να δουν εγγονια), και να ξαναξεκουμπιστω απ'το σπιτι για παντα. αλλα αυτα μου φαινονται τοσο συνηθισμενα οταν τελικα τα κανεις. σαν να μη θελω πραγματικα να μεγαλωσω ουτε εγω, αφου οι οποιες ευθυνες μου φορτωνουν μοιαζουν ψευτικες και δε με γεμιζουν χαρα. σαν να βγαζουμε τα ματια μας και να μας αναγκαζουν οι αλλοι να προχωρησουμε. τι προσφερουν πχ τα παιδια, εκτος των προσδοκιων που εχεις γιαυτα οταν μεγαλωσουν ? κωλοπαιδα βγαινουν ολα στη τελικη και σε απογοητευουν χωρις να λενε ουτε ευχαριστω που τα κανες. και η δουλεια, μια ζωη μπορει να δουλευεις σαν σκλαβος, και τελικα συνεχιζεις να χρωστας γιατι δε σε φτανουν τα λεφτα για τπτ (ειδικα εδω στην Ελλαδα η κατασταση ειναι απελπιστικη) και παραμενεις συναισθηματικα ανικανοποιητος χωρις να μπορεις να ευχαριστηθεις ουτε οσα ηδη αγορασες.

αυτα για εμενα.

εσεις τι βαζετε πρωτο ? συμφωνα με τι προχωρησατε περισσοτερο στη ζωη σας, και κατα ποσο το μετανιωσατε ?

Μου αρέσεις γιατί είσαι μεγάλος καλοπερασάκιας!

[Remedy]

Μου αρέσεις γιατί είσαι μεγάλος καλοπερασάκιας!

εσυ μου αρεσεις γιατι εισαι μεγαλος καλαμπουρτζης