Χάνω το στήριγμα μου

[sabb]

Είναι απίστευτο πως μέσα σε 10 μέρες μπορεί να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα....

Η γυναίκα μου προσβλήθηκε την Πέμπτη πριν το Πάσχα από ιογενή λοίμωξη του μυοκαρδίου, και σήμερα είναι διασωλημένη στην εντατική μονάδα στεφανιαίας και ζει μόνο με μηχανική υποστήριξη, αφού η επιπλοκή ήταν ραγδαία παρότι η πάθηση της διαγνώσθηκε έγκαιρα κι αντιμετωπίστηκε σχετικά γρήγορα με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, στην οποία όμως δεν μπόρεσε ο οργανισμός της δυστυχώς να ανταποκριθεί. Η δυσμενής αυτή πορεία της μυοκαρδίτιδας είναι αρκετά σπάνια, οι γιατροί μιλάνε για 1 στο 1000000 να υπάρξει τέτοια εξέλιξη και αυτή συμβαίνει στον άνθρωπο μου...
Χτες μου είπαν πως η κατάσταση της, ένας οργανισμός καταπονημένος και ευάλωτος πια σε απανωτές λοιμώξεις , δεν αφήνει περιθώρια για ελπίδες και θεωρείται μη αναστρέψιμη. Ο καθηγητής της καρδιολογικής κλινικής που νοσηλεύεται μου είπε ορθά κοφτά, πως είναι ζήτημα το πολύ 48 ωρών η γυναίκα μου, ο άνθρωπος μου, να καταλήξει....

Δεν κοιμάμαι αυτές τις μέρες. Προσπαθώ να διαχειριστώ την καινούρια κατάσταση.
Κλαίω τώρα για να μπορώ αύριο να αντιμετωπίσω με ψυχραιμία την ζωή χωρίς τον άνθρωπο μου που την οργάνωνε - τι θα φάνε τα παιδιά, πότε θα φάνε, τι ρούχα θα φορέσουν στο σχολείο, να μιλήσει με τους καθηγητές και την δασκάλα για την πορεία τους, να μην ξεχάσω να πληρώσω τη ΔΕΗ και τα κοινόχρηστα, της άρεζε να ετοιμάζει πάντα shopping list για το σούπερ μάρκετ που ποτέ δεν τηρούσε με ευλάβεια, κρατούσε πάντα στην άκρη κάτι τις για τις δύσκολες ώρες, καταναλωτική και οικονόμα συνάμα, απορούσα πάντα πως όταν χρειαζόμασταν έξτρα χρήματα είχε την "καβαντζούλα" της όπως την έλεγε και σαν ταχυδακτυλουργός έβγαζε από το μαγικό της "καπέλο" όσα χρειαζόμασταν για να ανταπεξέλθουμε στα απρόβλεπτα έξοδα...

Είναι απίστευτο πως ένας τόσο ζωντανός άνθρωπος χωρίς το παραμικρό ιστορικό πάθησης, χάνεται νικημένος από κάτι που μετριέται σε νανόμετρα....

Στα 47 της χρόνια φεύγει νωρίς, χωρίς να χαρεί όσο έπρεπε τα παιδιά της, με σχέδια για το μέλλον στα χαρτιά, σχέδια που θα μείνουν ανεκπλήρωτα πια...
Την κακίζω γιατί μου υποσχέθηκε πως θα γεράσουμε μαζί, και δεν την κρατάει την υπόσχεση της ...

Δεν κάνει έτσι ο κόσμος καρδιά μου, είναι άδικο και το ξέρεις....

Τι θα πω στο μικρό μας ? Πως μπορώ να του πω πως η μανούλα δεν είναι πια μαζί μας ? Πως μπορώ να διαχειριστώ την απώλεια χωρίς να τραυματίσω την παιδική του ψυχούλα ? Κάποιοι μου λένε να του μιλήσω από τώρα...Άλλοι μου λένε να μην είναι εδώ όταν θα γίνεται η τελετή του αποχωρισμού. Να του πω πως η μαμά πήγε ένα ταξίδι μεγάλο και πως δεν θα γυρίσει. Να μην βιώσει το κλάμα και την συναισθηματική φόρτιση των στιγμών. Είναι 9 χρονών παιδί και υπεραγαπά τη μανούλα του. Πως μπορώ να το διαχειριστώ αυτό ?
Η κόρη μου είναι έφηβη και ξέρει πως η μητέρα της παλεύει για τη ζωή της. Δεν της έχω πει πως δεν υπάρχουν πια ελπίδες, πως περιμένω από στιγμή σε στιγμή τηλέφωνο - το καταραμένο τηλεφώνημα που θα μου αναγγέλλει αυτό που δεν θέλει ν' ακούσει άνθρωπος στο κόσμο. Αλλά πιστεύω πως έτσι ή αλλιώς θα μπορέσει να διαχειριστεί την απώλεια.

Με το μικρό μου όμως ? Τι μπορώ να κάνω ?

[Remedy]

πωπω σαββα, τι λες?
τι ειναι αυτο που σε βρηκε?
πραγματικα, δεν εχω λογια για το χτυπημα αυτο, μετα απο την ταλαιπωρια που περνας ολον αυτον τον καιρο και μαθαινουμε απο τις εκμυστηρευσεις σου.
αυτο που μου περναει απ το μυαλο , ειναι οτι δεν εγινε ακομα!
φυσικα υπαρχει η λογικη μας, αλλα για οσο κραταει ακομα η τραγικη αυτη αναμονη σου, ας ευχηθουμε ολοι για ενα θαυμα...
να εκαναν λαθος οι γιατροι και να αναστραφει η κατασταση, εστω αυτη την τελευταια στιγμη.
στο ευχομαι σαββα, με ολη μου την ψυχη!

[sabb]

πωπω σαββα, τι λες?
τι ειναι αυτο που σε βρηκε?
πραγματικα, δεν εχω λογια για το χτυπημα αυτο, μετα απο την ταλαιπωρια που περνας ολον αυτον τον καιρο και μαθαινουμε απο τις εκμυστηρευσεις σου.
αυτο που μου περναει απ το μυαλο , ειναι οτι δεν εγινε ακομα!
φυσικα υπαρχει η λογικη μας, αλλα για οσο κραταει ακομα η τραγικη αυτη αναμονη σου, ας ευχηθουμε ολοι για ενα θαυμα...
να εκαναν λαθος οι γιατροι και να αναστραφει η κατασταση, εστω αυτη την τελευταια στιγμη.
στο ευχομαι σαββα, με ολη μου την ψυχη!

Σ' ευχαριστώ Ρεμ...
Ναι, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και κάθε λεπτό που περνάει και είναι ακόμη ζωντανή, σκέφτομαι από μέσα μου "ε ρε να δώσει μια η καρδιά της ανάποδες στροφές και να ξαναπάρει μπρος" και να καταπιούν οι γιατροί τ' ακουστικά τους...
Αλλά ξέρεις πως δεν πιστεύω σε θαύματα....

[iberis]

sabb λυπάμαι πολύ γι' αυτήν την εξέλιξη... είναι απίστευτο πραγματικά πώς μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα από την μία μέρα στην άλλη. Πολλές φορές θεωρούμε την υγεία μας δεδομένη. Πολύ νέος άνθρωπος για να χάσει τη ζωή της, δεν ξέρω τι να πω. Από την φύση μου είμαι πάντα αισιόδοξη και εύχομαι πραγματικά να έχει γίνει κάποιο λάθος, να καταφέρει να αντέξει ο οργανισμός της και να επανέλθει ... μιλάς όμως για μια κατάσταση μη αναστρέψιμη. Κουράγιο γι' αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Καταλαβαίνω την ανάγκη σου να φανείς ψύχραιμος για χάρη των παιδιών που βρίσκονται σε ευαίσθητες ηλικίες. Ο μικρός σου είναι σε μία ηλικία που μπορεί να αντιληφθεί πλήρως τι έχει συμβεί και θα τον επηρεάσει η απώλεια. Η κόρη σου βρίσκεται επίσης στην δύσκολη ηλικία της εφηβείας και θα χρειαστεί κι εκείνη στήριξη. Δεν ξέρω αν βρίσκεσαι σε κατάσταση που να μπορείς να συμβουλευτείς κάποιον παιδοψυχολόγο. Έψαξα στο ίντερνετ και βρήκα δύο γραμμές που παρέχουν εκτός των άλλων και συμβουλευτική στήριξη σε γονείς για θέματα που αφορούν τα παιδιά τους : 1056 (χαμόγελο του παιδιού- λειτουργεί 24 ώρες και 7 ημέρες την εβδομάδα) και 801 801 1177 (από Δευτέρα μέχρι και Παρασκευή από τις 9:30 το πρωί έως τις 8:30 το βράδυ).
Καλή δύναμη

[Remedy]

θαυματα γινονται σαββα!
δεν εχει σημασια αν ειναι θεικη η προελευση τους η οχι.
σημασια ειναι οτι γινονται για ολους τους ανθρωπους!
μπορει να γινονται για διαφορους λογους που δεν εχουν γινει γνωστοι ακομα. μπορει το περιβοητο ανεκμεταλλευτο 90% του εγκεφαλου.
στην περιπτωση της γυναικας σου, μπορει η δικια της επιθυμια για ζωη που ελπιζω να ειναι ψηλα, να ευχεται να ζησει για να δει τα παιδια σας να μεγαλωνουν και γι αοποιοδηποτε αλλο προσωπικο της λογο.
προσωπικα πιστευω οτι τα επηρρεαζει η επιθυμια μας να γινουν, αλλα δεν εχει καμια σημασια αν αυτο ισχυει η οχι.
σημασια εχει οτι ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ!

[gus1973]

Κουράγιο Σάββα…
Συγκέντρωσε τις δυνάμεις σου, επικεντρώσου στο «τώρα»…
Μην ξεχνάς ότι η αγαπημένη σου σύντροφος είναι ακόμη στη ζωή και όσο συμβαίνει αυτό υπάρχει ελπίδα…
Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο, αλλά προσπάθησε να μην σκέφτεσαι τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον και πως θα το αντιμετωπίσεις… ανάλογα με τις εξελίξεις θα πράξεις…και από την παρουσία σου και τα γραφόμενα σου σε αυτό το χώρο, είμαι σίγουρος ότι θα κάνεις όσα χρειάζονται τόσο για σένα όσο και για την οικογένεια σου…
Κουράγιο και δύναμη!

[RainAndWind]

Όχι ρε γμτ. Δεν έχω λόγια ρε σαμπ! Ειλικρινά. Τι να σου πω τώρα γμτ μου. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως η ίδια η ζωή είναι απρόβλεπτη και πως όσο εύκολα και στιγμιαία μπορεί να ανατραπεί από ένα γεγονός που φαίνεται να μην αφήνει ελπίδες για κάτι διαφορετικό, πως το τέλος είναι μοιραίο, έτσι μπορεί και στην επόμενη γωνιά να περιμένει το θετικά αναπάντεχο. Δε θέλω να μιλήσω άλλο, έχω σοκαριστεί. Έχεις την αμέριστη συμπαράσταση, τη σκέψη, τις ελπίδες μου και ό,τι θες είμαι εδώ. Μίλα αγόρι μου, να μας μιλάς.
Ας μην πούμε για το αύριο ακόμη, ας το περιμένουμε κρατώντας έναν μυστικό τόπο μέσα μας όπου μία φλογίτσα μπορεί να αναζωπυρωθεί και να ζεστάνει ξανά την καρδούλα της γυναίκας σου. Σε φιλώ Σάββα. Και με τη σκέψη μόνο αγκαλιάζω εσένα και την οικογένειά σου. Ας είναι αυτή μία καλή μέρα για σας, ας είναι.

[Φωτεινη!]

κουραγια Σαββα ...θεε μου δεν εχω λογια...θαυματα γινονται Σαββα μου,ακομα κι αν αυτο σημαινει δυναμη να ανταπεξερθεις σε κατι συνταρακτικο και τραγικο..
Σε αγκαλιαζω...μακαρι να μπορουσα να παρω λιγο πονο...να δωσω λιγη δυναμη...

[γιώτα2]

Σαββα ευχομαι ολοψυχα να γινει το θαυμα και ολο αυτο να θυμιζει εναν κακο ονειρο.κουραγιο πρεπει να φανεις δυνατος για τα παιδακια σου.
ολοι σου στελνουμε την πιο θετικη μας ενεργεια.

[Empneustns]

περασε οσο περισσοτερο χρονο μπορεις μαζι της Σαββα,ελπιζω να γινει κατι καλο και να αναρρωσει,ποτε δεν ξερεις...
δωστης αυτο που ξερεις πως μπορεις να δωσεις,αγαπη,να την νοιωσει εντονα...
ελπιζω τα πραγματα να παν καλυτερα...πραγματικα το ελπιζω

[Boltseed]

Κουραγιο saab... πραγματικα... μακαρι να πανε ολα καλα...


Παντως μην ανησυχεις τοσο για τα παιδια. Αυτα καταλαβαινουν ισως πολλα παραπανω πραγματα απο οτι οι μεγαλοι ,γενικα μην υποτιμας την κριση τους. Υπαρχουν στιγμες στην ζωη μας που μπορει να μας σοκαρουν και μετα να μας αφησουν ρεκους, υπαρχουν ομως και η περιπτωση να μας σοκαρουν και μετα να αναπτυξουμε μηχανισμους και να βγουμε πιο δυνατοι. Φροντισε να γινει το δευτερο... οτι μα οτι και να γινει..

[sabb]

Σας ευχαριστώ όλους για τα θερμά σας λόγια και την συμπαράσταση σας. Την έχω τόσο ανάγκη να βρω εκείνη την δύναμη που χρειάζομαι να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Όλοι μου λένε να σταθώ βράχος...
Έχω κι εγώ καρδιά γμτ μου, πόσο να πνίγω τον πόνο μου και να κάνω τον δυνατό και αλώβητο από ένα τέτοιο χτύπημα...

Μόλις γύρισα από το νοσοκομείο. Οι πιθανότητες επιβίωσης είναι πλέον μηδενικές, το μηχάνημα υποστήριξης απλά κρατά την γυναίκα μου στη ζωή, τα ζωτικά όργανα σιγά σιγά αρχίζουν να νεκρώνονται. Φυσικά είναι σε καταστολή και ο γιατρός της μου είπε πως δυστυχώς τώρα πια είναι ζήτημα ωρών να επέλθει το μοιραίο.
Έχω περίπου μισή ώρα να θρηνώ - τόσο όσο διαρκεί η απόσταση από το νοσοκομείο στο σπίτι μου - κλαίω σαν μικρό παιδί μέσα στο αυτοκίνητο που την χάνω έτσι, αμαχητί, χωρίς να μπορώ να πολυκαταλάβω ακόμη πως και τι...
Και παράλληλα να σκέφτομαι τα πρακτικά θέματα...
Πήγα σπίτι και λέω στον μικρό μου : " Λοιπόν μεγάλε η τύχη σου είναι απίστευτη..Τώρα που ήμουν στο νοσοκομείο , η μαμά επειδή ξέρει τι τσαπατσούλης είναι ο μπαμπάς κι επειδή πρέπει να μείνει κι άλλες μέρες στο νοσοκομείο, μου είπε να σε πάω να μείνεις για λίγες μέρες στο φίλο σου τον Ηλία...Εκτός αν δεν θέλεις.."
Τα ματάκια του άστραψαν, τι το καλύτερο να μείνει με τον πιο αγαπημένο του φίλο για λίγες μέρες...Μ'αγκάλιασε και μου είπε να δώσω ένα φιλάκι στη μανούλα για το δώρο που του κάνει....
Πόσο ν'αντέξω και να μην τον αγκαλιάσω , να υποκριθώ τον άνετο, πως δεν τρέχει τίποτε.

Κι όμως άντεξα... Έμαθα να είμαι ψύχραιμος πια μπροστά στα παιδιά ....

Προσαρμόζομαι ? Από τώρα ?

Κι αν θέλω να κλάψω, προφασίζομαι πως πάω να πάρω εφημερίδα , γάλα ή μικροπράγματα και γυρνάω σαν την άδικη κατάρα στους δρόμους, αδιάφορος για το τι θα πει ο κόσμος που ένας μαντράχαλος κοντά στα δυο μέτρα γυρνάει κλαίγοντας στους δρόμους μέχρι να βγει από μέσα μου όλη εκείνη φόρτιση, η οργή που κάθονται σαν πέτρα πάνω στο στήθος μου.

Και ξαναγυρνάω να κάνω τον καραγκιόζη...

Δύσκολο ρόλο μου ανάθεσες να παίξω ψυχή μου και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα...

[streidi]

Αχ ρε Σάββα... Απίστευτο... Είναι τόσο κρίμα.. και τόσο ξαφνικό... και τόσο δύσκολο... Μακάρι να γίνει ένα θαύμα, μακάρι... Όμως καλά κάνεις και προετοιμάζεις τον εαυτό σου για το χειρότερο... αλλά είναι τόσο δύσκολο... Γέμισα το κείμενο αποσιωπητικά γιατί δεν ξέρω τι να σου γράψω, μακάρι να μπορούσαμε κάπως να σε βοηθήσουμε να το σηκώσεις όλο αυτό..

Όσο για το μικρό, προετοίμασέ τον, είναι τόσο τόσο δύσκολο το ξαφνικό. Πες του ότι η μαμά είναι πολύ άρρωστη, ότι μπορεί να μην τα καταφέρει. Καλύτερα να του έρθει σιγά σιγά όσο είναι δυνατόν. Και καλύτερα να το ζήσει, και να είναι μπροστά όταν, αν χρειαστεί να την αποχαιρετήσει, βοηθάει να το βιώσει. (αυτά από προσωπική μου παρόμοια εμπειρία). Το παιδί θα ψάχνει από σενα να δει πώς να αντιδράσει, τι ''επιτρέπεται'' να κάνει, δεν είναι κακό να σε δει πολύ λυπημένο ή να κλαις γιατί έτσι θα ξέρει ότι δεν πειράζει να ξεσπασει και εκείνο και είναι πολύ σημαντικό αυτό.
Εύχομαι να γίνει ένα θαύμα, μακάρι...

[katerinaki]

Sab τωρα διαβασα αυτο σου συμβαινει κ κλαιω μαζι σου. Δεν μπορω να σταματησω τα δακρυα, πολυ μεγαλος πονος, αγριος, απροσμενος.....
Εισαι παρα πολυ δυνατος, σε παρακαλω να αντεξεις με την λογικη σου κ να κρατηθεις απο εκει , εχεις χρεος να το κανεις για να συνεχισεις ,γιατι σε χρειαζονται πολλοι σ αυτη τη ζωη.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!

[Sepia]

κουράγιο πραγματικά σε σένα και στη δύναμη που θα ανακαλύψεις σιγά σιγά οτι κρύβεις...