Χάνω το στήριγμα μου

[Θεοφανία]

Έχω έρθει σε αντιπαράθεση πολλές φορές με κάποιους από εσάς σ' αυτό το χώρο. Για πράγματα πεζά ή για αξίες ζωής. Για έννοιες απλές, ή έννοιες που καθορίζουν το ποιοι είμαστε. Για το μικρό και το μεγάλο. Για το τίποτα και το όλο...
Και σήμερα αγαπώ κάθε στιγμή που πάτησα στο πληκτρολόγιο το παραμικρό κόμμα ή παύλα ή τις τελίτσες μου που λένε πολλά - για μένα - όταν είναι πάνω από μία, στις αναζητήσεις μου μέσα από τις συνομιλίες μου μαζί σας. Συγχωρείστε μου την κάθε ειρωνεία, υπερβολή, καγχασμό, αν εισπράξατε τον παραμικρό αρνητισμό από μένα ζητώ μια τεράστια συγγνώμη - η μεγαθυμία σας ήταν η αγάπη σας να απαλύνετε έναν πόνο ανθρώπινο, πέρα από αντιπαλότητες και αντιγνωμίες σε θέματα καθημερινότητας.
Όλα έχουν την αξία τους.
Η μεγαλύτερη αξία ωστόσο , πάνω από τις διαφωνίες και το αντίρροπο των απόψεων, είναι να είσαι άνθρωπος , να νοιώθεις τον άλλον, να στηρίζεις , να αγαπάς...

σαββα...μακάρι να ήξερες πόσες φορές σκέφτηκα πως θέλω να τσακώνομαι μαζι σου...να πιάνουμε την τρίχα, να την κάνουμε τροιχιά και να την τραβάμε όλοι μαζι στο φόρουμ. Να πλακωνόμαστε και να βριζομαστε για μερες χωρίς να βγαζουμε άκρη, (πράγμα συνηθες για μας), να γραφουμε σεντόνια προκειμένου να πείσουμε ο ένας τον άλλο πως έχει δίκιο.
Να πιανόμαστε απ' ότι μπορούμε φτάνει να επικρατήσει αυτός με τις καλυτερες ατακες και τα αδιασειστα επιχειρήματα .

Παιδική χαρά.
Ένα ιντερνετικο τσιρκο.

Και κάπου εκει ήρθε ο θάνατος και γονατίσαμε όλοι μπροστά του.

Το τσίρκο έγινε νεκροταφείο και ο εγωισμός μας μια αγκαλιά.

Μπορεί να μην έχει τόσο σημασία για σένα. Και λέω σημασία απ' την άποψη πως δεν επηρεάζει την καθημερινότητα σου, δεν απαλύνει τον πραγματικό πόνο σου.

Όμως, ακόμη και πως αυτό που περνάς επηρέασε κάποιους από μας, πως μας ξενυχτησε περιμένοντας ένα καλό νέο, πρώτα για σένα και επειτα για μας μήπως και πιστεψουμε στα θαύματα, σίγουρα σε κάνει έστω και με δυσκολία να χαμογελάσεις, γιατί κάπου βαθιά μέσα σου χαίρεσαι που υπάρχουν .... άνθρωποι.
Άγνωστοι που ταυτίστηκαν με την αγωνία σου, ακόμη και αν σε ήξεραν σαν ένα νικ...άνθρωποι που έκαναν ένα μικρούλι κομμάτι του πονου σου δικό τους, γιατι αυτό είναι ζωη, αυτο είναι αγάπη.

Μπορεί να μη πιστεύεις στο Θεό, πίστεψε όμως στην αγαπη και μπορεί να την εισπράξεις από κει που ποτέ δεν περίμενες.

Κόψτο σε κοματακια και μοιράσου το μαζί μας.

Είναι μακρύς ο δρόμος. Μη τον διανυσεις μόνος σου.

[Arsi]

Ζω μια άλλη κατάσταση. Σ' ένα επίπεδο πάνω από τις ψυχικές μου αντοχές... Αλλά πιστεύω πως θα τα καταφέρω....


Αραβέλα , μου λείπεις καρδιά μου. Και λείπεις πιο πολύ στα παιδιά μας................
Διάλεξες ένα ταξίδι να κάνεις μονάχη σου. Το δικό μας κοινό ταξίδι κράτησε 32 χρόνια - και λάτρεψα που το έκανα μαζί σου....

Είναι δύσκολα αλλά θα τα καταφέρεις.. το λέω με βάση τη μαχητικότητα-δύναμη που εκπέμπεις και την σπίθα της ψυχής σου.

Δε μπορώ να φανταστώ πως είναι να ζει κάποιος μια τόσο μεγάλη απώλεια, μόνο υποθέσεις κάνω, αλλά γνωρίζω τον πόνο της ψυχής γενικότερα και συμπάσχω μαζί σου.
Το μοίρασμα πάντα βοηθάει όταν γίνεται σε ανθρώπους με ανοιχτές αγκαλιές κι εδώ είμαστε όλοι κοντά σου. Να μας μιλάς.

Καλό ταξίδι κι από μένα στην Αραβέλα κι ας μην τη γνώριζα και κουράγιο- δύναμη σε σένα και τα παιδιά σου. Αλήθεια τα παιδιά πως είναι? Εύχομαι να είστε ενωμένοι σα γροθιά και να στηρίζετε ο ένας τον άλλον αυτές τις δύσκολες ώρες. Καθένας με τον τρόπο του.

Είμαστε εδώ για σένα....

[carrie]

Oυτε εγω τα ηξερα αυτα σαββα, τα εμαθα καλα οταν πριν εξι μηνες και κατι εχασα τον πατερα μου.. Εχει πολλα ακομα, εννιαμερα, σαραντα, τριμηνα, εξαμηνα, και πολλα πενταευρα ακομα.. Δεν κοστιζει απλα ο Παραδεισος, ο ιδιος ο θανατος παντα ηθελε το κερμα του, στην εποχη μας απλα θελει πολλα κερματα παραπανω.. Ειναι τραγελαφικο, ουτοπικο, και πολλα πολλα αλλα..

Δεν εχω να παω κατι αλλο με εχουν πιασει απιστευτοι συναισθηματισμοι τις τελευταιες μερες.. ΕΙναι κατι πολυ συνταρακτικο να χανεις εναν ανθρωπο σου, θα αλλαξεις αναποφευκτα, μονο αυτο να ξερεις..

[just_40]

Τα θερμα μου συλληπητηρια ... απο την αρχη ευχομουν "μακαρι να ηταν ολα αλλιως" ... σε κανενα παιδι δεν "αξιζει" δεν αρμοζει να χασει την μανουλα του τοσο νωρις. Σαββα σιγουρα δεν ηταν επιλογη της συντροφου σου ... της μητερας των παιδιων σου...να ΜΗΝ γερασετε μαζι...μην την κακιζεις απλα να την αγαπας ....εκει που ειναι.
Λυπαμε ειλικρινα.

[streidi]

Σάββα χαίρομαι τόσο πολύ που μας μιλάς! Αγγίζεται η αγάπη... :-) Περίεργο που συμβαίνει μέσα από μια οθόνη, κι όμως. Με εντυπωσιάζει η δύναμη που διαφαίνεται μέσα από το γραπτό σου μια τέτοια στιγμή. Και μόνο από το γεγονός ότι εκφράζεσαι βασικά, και τόσο συγκροτημένα, ακόμα και σε αυτές τις στιγμές που δεν ξέρω αν υπάρχουν πιο δύσκολες... Μπήκες πολύ στις καρδιές μας αυτές τις μέρες αλλά κάτι μου λέει ότι δεν είναι μόνο λόγω της κατάστασης, δεν ξέρω αν θα συνέβαινε τόσο πολύ με κάποιον άλλον (τουλάχιστον όσον αφορά εμένα). Τόσο άσχημο αυτό με το πεντάευρω που περιγράφεις, τόσο άσχημο... Δεν έχει καμια σχέση με αυτό ο Θεός Σάββα, αλήθεια σου λέω... Θυμήσου πόσο είχε νευριάσει με κάτι αντίστοιχο μέσα σ'ένα ναό. Τα παιδάκια σου είναι πολύ τυχερά που σε έχουν μπαμπά πάντως. Τα λέω λίγο ασύνδετα ε; Εύχομαι καλή δύναμη και περιμένουμε νέα σου, πάντα.

[depi74]

Σαββα μου...αυτο με το πενταευρω...θα συναντησεις παρα πολλα με κατι τετοια....αποτην μια θα σου φαινονται τοσο παραξενα..και απο την αλλη θα σε πιανει νευρικο γελιο.....μπροστα μου μαλλωνε η επιτροπη της εκκλησιας ποιος θα παρει τα χρηματα απο το ενοικιο που δωσαμε,για την αιθουσα, για το μετεπειτα καφε....ειχα μεινει αφωνη...
Σημερα γιορτη της μητερας...και αν θες το πιστευεις,σκεφτηκα τα παιδια σου...ο πρωτος χρονος θα ειναι δυσκολος φιλε μου....η γιορτη,τα γενεθλεια...ολα...αλλα....ΕΙΣΑ Ι στηριγμα πλεον....και εμεις πιστευουμε το δικο σου....τοσο μακρια αλλα και τοσο κοντα σου..

[Φωτεινη!]

σαββα μου,ειμαστε ολοι ανθρωποι..κι ας ειμαστε μονο νικς..καποιος υπαρχει πισω απο το πι σι,ναι?
Ολοι ανησυχουμε,ολοι πονεσαμε μαζι σου..εγω να σου πω φοβαμαι οταν σε διαβαζω τοσο ψυχραιμο..φοβαμαι μηπως δεν βγαζεις τον πονο σου και κρατας "χαρακτηρα" για να στηριξεις τους υπολοιπους.
ΔΕΝ πρεπει να πνιξεις τον πονο σου,καλε μου.
Αγγιγμα συμπαραστασης απο εμενα,ο,τι κι αν αξιζει αυτο απο μια αγνωστη!

[boubourina]

σαββα μου,ειμαστε ολοι ανθρωποι..κι ας ειμαστε μονο νικς..καποιος υπαρχει πισω απο το πι σι,ναι?
Ολοι ανησυχουμε,ολοι πονεσαμε μαζι σου..εγω να σου πω φοβαμαι οταν σε διαβαζω τοσο ψυχραιμο..φοβαμαι μηπως δεν βγαζεις τον πονο σου και κρατας "χαρακτηρα" για να στηριξεις τους υπολοιπους.
ΔΕΝ πρεπει να πνιξεις τον πονο σου,καλε μου.
Αγγιγμα συμπαραστασης απο εμενα,ο,τι κι αν αξιζει αυτο απο μια αγνωστη!

Sabb συλληπητηρια και παλι αγαπημενε φιλε,
Ηθελα να σου πω οτι αν μπορεις και ξεσπας καλως, αν παλι δεν μπορεις παλι σε καταλαβαινω. Οταν εχεις πλεον τοσες ευθυνες για τοσα πολλα η φυσικη αμυνα του μυαλου ειναι να βαλει σε ταξη την νεα κατασταση που προκυπτει και μετα υποσχεσαι στον εαυτο σου οτι θα χαλαρωσεις, θα σπασεις, θα πενθησεις.
Μονο μην αργησεις πολυ να σπασεις.
Εγω αργησα και εγινε κολαση η καθε μου μερα.
Ουτε ενα δακρυ δεν ετρεχε μεχρι τα 40. Περιγελουσα την κατασταση και ελεγα σε ολους εχετε δει χηρα χωρις χαρτομαντηλο?
Ομως τωρα μετα απο 2 μηνες ειναι σαν να ξυπνησα απο εναν τρελο εφιαλτη και ζω οχι πια στο ονειρο αλλα στην πραγματικοτητα μου τον τρελο μου εφιαλτη. 2 μηνες ηξερα οτι τον εχω χασει, ηξερα οτι τωρα πια ειμαι μονη μου, ηξερα οτι η αγαπη μου ηταν σε αλλους ουρανους, αλλα τωρα καταλαβα οτι τον εχω χασει για ΠΑΝΤΑ!, θα ειμαι μονη μου για ΠΑΝΤΑ!!, η αγαπη μου δεν θα ειναι ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ μαζι μου! Το παιδι μου δεν θα ξαναδει τον πατερα του ΠΟΤΕ.
Μην μπεις σε εργασιοθεραπεια για να μην σκεφτεσαι, δωσε στον εαυτο σου λιγο χρονο να καταλαβει τι εχει γινει.
Ειχες μεχρι πριν λιγες μερες τον ρολο του συζυγου, του συντροφου, του φιλου, του πατερα.
Τωρα ολοι συρρικνωνονται σε ΕΝΑΝ! εισαι ΜΟΝΟ πατερας και τιποτα αλλο και αυτο θα κρατησει καμποσο καιρο.
Προσπαθησε να επανασυνταξεις δυναμεις και να επαναορισεις τους ρολους σου. Αυτο θα σε φερει σε ισορροπια με τον πονο σου και την θλιψη σου, δεν θα στα απαλυνει αλλα θα σου επιτρεπει ... να τα επιτρεπεις στον εαυτο σου.
Καλη δυναμη σε οποιο μονοπατι και αν περπατας αυτη την ωρα.

[ΝΑΤΑΛΙ]

ΟΧΙ! οχι αυτη τη λεξη *ΠΟΤΕ!*. εγω δεν την αντεχω! στο σπιτι μου τα ρουχα του ειναι στην κρεμαστρα. τον περιμενω..απλα πηγε ενα ταξιδι και να γυρισει.
ενας μηνας...χωρις δακρυ δεν περασε ουτε μια μερα...κουραστικα...θελω να παω κοντα του.οπου και αν ειναι.

[chr1986]

Συλλυπητήρια sabb, κουράγιο και δύναμη, για τα παιδιά σου.. Και για εκείνη όμως... Δε θα ήθελε να σε δει να το βάζεις κάτω..

[marouba]

Σάββα, όπως όλοι ετσι και εγω παρακολουθούσα το forum κάθε μέρα για να δω τις εξελίξεις, λυπάμαι πάρα πολύ..... Μου θύμισες εμένα την τελευταία μέρα στην εντατική ήξερα πως δεν θα την ξαναδώ...... Δυστυχώς αυτά είναι τα παιχνίδια της ζωής.... Έχεις 2 υπέροχα παιδιά όπως και'γω κοίτα μην τα <<βλάψεις>> άθελα σου με τον πένθος σου.... Προσπάθησε να βρείς κάποιον ειδικό για βοήθεια.

[RainAndWind]

Καλημέρα Σάββα. Αν πρόσεξες, κανένας μας πια δε σε λέει sabb. Είναι λες και ο θάνατος της γυναίκας σου έσπασε ένα φράγμα ανάμεσα στη διαδικτυακή σου παρουσία και στην πραγματική σου ζωή. Μακάρι να μη χρειαζόταν και συ νά'χες μαζί σου τη σύντροφό σου. Έγινε όμως. Είναι πια γεγονός. Πόσο θα σου χρειαστεί αυτό το οδυνηρό γεγονός να το ξεπεράσεις, δεν ξέρω. Και δεν ξέρω και αν είναι καν κατάλληλο το ξεπερνώ. Πώς να ξεπεράσεις την αγάπη? Η αγάπη πάντα σε ξεπερνά. Όπως κι ο θάνατος. Είναι υπερβατικά και τα δύο, δεν είναι ειρωνικό? Ίσως να υπάρχει μάλιστα και λίγος θάνατος μέσα στην αγάπη, ή λίγη αγάπη μέσα στο θάνατο? Μπουρμ******λα πρωινιάτικα που θά'λεγε κι ένας παλιός -χαμένος επίσης- φίλος.
Σκεφτόμουνα αυτό το πεντάευρω. Πόσα μου θύμισε δικά μου. Τους παπάδες μέσα στο νεκροταφείο να γυρνάνε γυρεύοντας που θα πουλήσουν την πραμάτεια τους. Και μας, μια οικογένεια σπασμένη έτσι κι αλλιώς, ενωμένοι στο θρήνο και στη σιωπή των αποκαλύψεων του τετελεσμένου. Φτηνά σας πήγε. Εμάς μας ζήτησε δεκαπεντάευρω. Γιατί ήξερε πως θα τα δίναμε, αφού ήμασταν εκεί για ένα δεκάχρονο παιδί. Τόσο σάπιοι και στυγνοί εκμεταλλευτές του ανθρώπινου πόνου είναι. Ένα ψάλσιμο ροδάνι, στο τσάκα τσάκα για να πάνε στους επόμενους πελάτες, και δες ρε, ούτε έναν λόγο αληθινής παρηγορίας, ούτε ένα βλέμμα συμπονετικό, μόνο κάτι άψυχα, άνευρα, πολυμασημένα λόγια απέξω, παπαγαλία σωτήρια. Εννοείται ότι εγώ ήμουν αλλού στο ψαλτήρι και πως μισούσα να μοιράζομαι στιγμές που σε σημαδεύουν με ένα τσούρμο άσχετους. Αλλά δε με άκουγε και κανένας όταν τους έλεγα άστε τον παπά και τα κεριά δε μας χρειάζονται. Να πάνε να χεστούν κι αυτοί κι οι σωτηρίες τους.

Εύχομαι κάθε μέρα να μπορείτε αρχικά να τα βγάζετε πέρα, και λίγο λίγο να μπορέσετε να το δεχτείτε και να προχωρήσετε. Σκέφτομαι όσα έγραψες, σκέφτομαι τα 32 χρόνια, σκέφτομαι το μικράκι σας, σκέφτομαι και την εφηβεία, που νά'χει μέσα σ'αυτήν ένας έφηβος να πέσει και σε πιο βαθιά νερά... Αλλά θα τα καταφέρετε Σάββα, είμαι βέβαιη, γιατί είσαι ένας καλός πατέρας, όσο σ' έχω διαβάσει, που τιμά το ρόλο του απέναντι στα βλαστάρια του. Είσαι ο κορμός, που από σένα θα πάρουνε χυμούς, από σένα θα αντλήσουνε σοφία και κουράγιο. Και θα τά'χεις το νου σου και κείνα εσένα. Μέσα στην ατυχία σας αυτή, εξακολουθείτε να είστε μια τυχερή, δεμένη, στρωτή οικογένεια και δε φοβάμαι τέτοιες οικογένειες, ξέρω πόση αξία έχουν. Τι όμορφο όνομα είχε η γυναίκα σου. Στο καλό Αραβέλλα.

Σε φιλώ Σάββα. Όποτε μπορείς, έχεις τη διάθεση και το χρόνο να μας γράφεις πώς τα πάτε, είστε μέσα μας πια σα μια δική μας οικογένεια, δεν έχει και σημασία που δεν ξέρουμε καν την όψη σας, ήρθε το πράγμα έτσι που μοιραστήκαμε με έναν τρόπο παράξενο τις διαδρομές σας. Νά'στε καλά και γεροί όλοι σας!

[KaterinaKostas]

ΟΧΙ! οχι αυτη τη λεξη *ΠΟΤΕ!*. εγω δεν την αντεχω! στο σπιτι μου τα ρουχα του ειναι στην κρεμαστρα. τον περιμενω..απλα πηγε ενα ταξιδι και να γυρισει.
ενας μηνας...χωρις δακρυ δεν περασε ουτε μια μερα...κουραστικα...θελω να παω κοντα του.οπου και αν ειναι.

Και μενα εκει,,,,,,στη ντουλαπα,τον περιμενω καθε απογευμα...................για μια ζωη θα περιμενω............

[Remedy]

Και μενα εκει,,,,,,στη ντουλαπα,τον περιμενω καθε απογευμα...................για μια ζωη θα περιμενω............

αν θελετε μια πρακτικη συμβουλη, απο καποια που εχει ζησει γυρω στους 5 θανατους πολυ κοντινων προσωπων (ο ενας δικος μου και οι 4 του πρωην μου)
οσο κι αν σας φαινεται ισως οδυνηρο.
αδειαστε ΑΜΕΣΩΣ αυτα τα ρουχα.
δωστε τα οπου τα δινουν, σε συγγενεις, σε εκκλησιες, θα βρειτε που...
ΑΜΕΣΩΣ ΟΜΩΣ...
οσο τα κρατατε θα ζειτε μεσα σε ενα μαυσωλειο....

δεν λεω οτι θα ξεχασετε, κανεις δεν ξεχναει.
θα εχετε ομως ενα περιβαλλον που ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΕΙ καποτε να ξεχασετε και θα σας δινει ΚΑΙ στιγμες ηρεμιας...

[Remedy]

Σαββα καλησπερα
πως να ειναι το μεσημερι σου αραγε?
ελπιζω υποφερτο
δεν ξερω και τι απεγιναν τα ασφικτικα οικονομικα σου προβληματα...
ελπιζω να βρεθηκαν καποιες λυσεις εστω γι αυτα.
κατι να αρχισει να πηγαινει καπως καλα σε αυτη τη ζωη που σε δοκιμαζει τοσο, τον τελευταιο καιρο.
κουραγιο...