DΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥς ΓΟΝΕΙς ΜΟΥ

[Παστελι]

Αυριο η πρωτη σχολικη μερα μετα τις διακοπες του πασχα με αποτελεσμα να ερθουμε με τον γιο μου στο σπιτι μας στην πολη.Δεν αντεχω φοβαμαι μακρια απο τον μπαμπα μου και την μαμα μου.15 μερες ενιωθα μεγαλη ασφαλια κοντα τους ακουγοντας τις φωνες τους ακουγοντας την μανα μου να πλενει πιατα και να παιζει ονλαιν ταβλι ολοι αυτοι οι ηχοι με κανανε να νιωθω προστατευμενη και ασφαλης σαν μωρακι.
Ελεος ποσο πια θα τραβιξει αυτο?
Την μερα ολα καλα στο σπιτι αλλα το βραδι γινεται μαυρη σκια να με πλακωσει.Η απολυτη υσιχια με σκοτωνει ειδηκα οταν κοματε ο μικρος.
Ειπα να μην παρω ζαναξ αλλα πηρα δεν αντεξα .Ειχα ολο αυτο το αγχος μακρια απο τους γονεις και με στεναχωρεσε π ο μικρος μαλωσε με τα φιλαρακια του και τον βριζανε ολοι μαζι.Ο δικος μου δεν εχει αδερφια και ξαδερφια και τα 2α ξαδερφια π εχει τον εχουν απομονωσει και δεν ξερω γιατι.
Με στεναχωρει τοσο αυτο με στεναχωρεσε πολυ για το παιδι μου να μην εχει παρεα μολις ηρθαμε απο το χωριο αυτο ηταν το καλοσωρισμα για τον μικρο μου!
Θα σκασω φοβαμαι στης 9 μαιου εκλεισα ραντευου με ψυχιατρο η οποια ομως δεν γραφει ζαναξ μπορει ν μ γραψει κατι πιο ελφρι και οχι νακρωτικο και αυριο 8α κλεισω και εμ ψυχολογο.τελικα δεν ειμαι καλα π εκοψα τα σεροξατ αλλα δεν θα τα ξανα αρχησω
ξεσκασα λιγο.

[Παστελι]

πρεπει να αρχησω παλι γυμναστικη που την παρατησα και διατροφη.πρεπει να τα κανω ολα αυτα τρελενομαι δεν σκευτομαι καθαρα .πρεπει να παρω το δωρο π δουλευα το καλοκαιροι και δεν το δινουν οι αχρηστοι να παω να παρω τροφημα και γαλα για τον μικρο και καλοκαιρινα ρουχα πρεπει ολο πρεπει θα τα γραψω καποου να τα κανω ενα ενα αθα τρελαθω.θια πηδηχτω απο το παραθυρο καπου ακποθυσα να το λενε λολο.

[Παστελι]

επισης πρεπει να φτιαξω την κωλοσυμπεριφορα μου τι πραγμα ειναι αυτο ρε?ετημη για καυγα ειμαι ελεος.πως θα τα κανω ολα αυτα?

[Παστελι]

ΠΩς ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΦΟΒΑΜΑΙ!!!ΠΟΛΥ ΥΣΙΧΙΑ!!ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΡΑΣΕΙ ΤΟ ΖΑΝΑΞ ΝΑ ΣΚΕΥΤΩ ΚΑΘΑΡΑ ΤΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΥΡΙΟ.ΚΙΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΩΣΟΥΝ ΠΑΛΥ ΤΟ ΔΩΡΟ ΜΟΥ ΘΑ ΣΦΑΚΤΩ ΘΑ ΤΟΥς ΒΡΙΣΩ ΘΑ ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ?

[Φένια]

Παστέλι είσαι πολύ δυνατή κι ας είσαι μακριά απο τους γονείς σου!
Να ξέρεις ότι οι γονείς σου είναι εκεί και σε αγαπάνε και όποτε ζητήσεις τη βοήθειά τους θα την έχεις!
Αυτό είναι αλήθεια και ίσως σου δώσει δύναμη!
Η προσαρμογή από τον έναν τόπο στον άλλον είναι πάντα δύσκολη υπόθεση για εμάς τους πιο ευαίσθητους!
Αύριο όλα θα είναι καλύτερα!

[carrot]

Τουλάχιστον έχεις το παιδάκι σου, δεν αισθάνεσαι λιγότερο μόνη έτσι?

Εμένα πάντως με έχει τσακίσει η μοναξιά. Δεν ξέρω τι έχω και δεν τραβάω κόσμο κοντά μου αλλά δεν παλεύεται η κατάσταση και είναι και μη αναστρέψιμη. Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερη κακία μου βγαίνει... μου ρχετε να κάνω κάνα έγκλημα γαμώ τη τρέλα μου

[ioannis2]

Τουλάχιστον έχεις το παιδάκι σου, άρα δεν είσαι τελείως μόνη. Μη σκέφτεσαι συνέχεια ότι είμαι μόνη, τώρα είναι βραδυ κλπ, νοιώθεις όλο και πιο άσχημα όταν κατευθενεις τη σκεψη σου μ αυτόν τον τρόπο. Ψάξε εκεί που είσαι να συσχετιστείς με ανθρώπους, πλησίασε ανθρώπους να βρεις άτομα, οικογενειες με τους οποίους θα μπορουσες να κανεις φιλίες, δείξε κοινωνικότητα και ευγένεια απέναντι τους ωστε να στο ανταποδώσουν. Άμα ψάξεις σίγουρα θα βρεις ανθρώπους με τους οποίους ταιριάζεις. Βρες επίσης χόμπι, πράγματα που σ αρεσουν να παιρνας την ωρα, διαβασμα, βολτες, βιβλια, έτσι ξεφευγεις.

[RainAndWind]

Άρα ο γυρισμός στο πατρικό σου, μητρικό σου, αυξάνει την αίσθηση ασφάλειας μεν, αλλά κάνεις και μια επιστροφή ψυχολογική στην παιδική σου ηλικία. Γυρίζεις ξανά στη θέση του ανήλικου, που χρειάζεται την παρουσία, την προστασία και το "κρύψιμο" κάτω από τις φτερούγες τους. Από τη μια σε βοηθά, έτσι αισθάνεσαι, αλλά από την άλλη σου αφαιρεί τη δυνατότητα να απεξαρτηθείς από την ανάγκη αυτή για προστασία. Έχεις σκεφτεί να μην πηγαίνεις για όσο καιρό έχεις αυτή την ανάγκη, αυξάνοντας τις δυνατότητές σου να προσαρμόζεσαι και να ανταποκρίνεσαι στη θέση του ενήλικα? Και σκέψου και το άλλο. Το παιδί σου έχει τη δυνατότητα να βλέπει τις αλλαγές που συμβαίνουν πάνω σου, στη συμπεριφορά σου, όταν πηγαίνεις από το ένα στο άλλο περιβάλλον. Ίσως κι αυτό λοιπόν να νιώθει καλύτερα στο σπίτι των γονιών σου, εφόσον εσύ νιώθεις εκεί "καλύτερα", και να αισθάνεται αβεβαιότητα και ανασφάλεια όπως εσύ όταν επιστρέφετε στο περιβάλλον που εσύ πρέπει να λειτουργείς ως ενήλικη.

Για μένα, απόφυγε τις επισκέψεις στο πατρικό, ας έρχονται εκείνοι γι αρχή, για να έχεις τη δυνατότητα να το δουλέψεις στο δικό σου χώρο. Θα συνδέσεις έτσι την ασφάλεια και με το δικό σου χώρο και σιγά σιγά θα νιώθεις καλύτερα και σ' αυτόν.

[Παστελι]

Oχι ρειν ειμαι ενας ανθρωπος που δεν φαινεται αν ειμαι καλα η οχι.Ακομα και οταν εχω πανικο δεν το καταλαβενει κανεις ειμαι σαν να εχω ενα κρυολογιμα.
Καλα λετε εχω το παιδι μου αλλα οταν κοιματε?Πρεπει να πηγαινω στο πατρικο οπως δηποτε οταν δεν εχει σχολειο το παιδι για να κανουμε οικονομια στα τροφημα στα ρευματα κλπ.Οι γονεις μου μας συντιρουνε ρειν και το καλοκαιρι που θα κλεισουν τα σχολεια θα παμε παλυ πισω.γιουπι!λολ.
Δεν θελω να ειμαι ετσι ολοκληρη γιαδουρα 31 χρονων αλλα τι να κανω?
Συνηθηζω σιγα σιγα και εδω καθε αρχη ειναι δυσκολη μονο.
Παιδια δεν μπορω να βγαλω ευγενια δυσκολευομαι τρομερα και να γελαω στους αλλους και οπως λες ο ινσεκτ δεν με πλησιαζει κανεις λες και εχω ανθρωποδιωκτη.
Εκτος απο παιδια στο σπιτι μου δεν παταει ανθρωπος και εχω και την προικα μου στολιμσενη λες και θα την δει κανεις.χααχχα.
Σημερα ειμαι καλυτερα πηρα το δωρο και ψωνισα πολλα πραγματα .Ευχομαι και τα βραδια να ειμαι οπως το πρωι χαρουμενη και ορεξατη αλλα καθε βραδι ειμαι χαλια κατι σαν να με πλακωνει στο στηθος.Ρε ινσεκτ ελα να ενωσουμε την μοναξια μας και εγω αντικοινωνικη ειμαι λολ.


υ.γ το σπιτι μου στην πολη ειναι πολυ μεγαλο και ομορφο με χληδατα επιπλα και θελω και απο την μια μου αρεσει να ζω εδω απο την αλλη οχι.

[Παστελι]

Τουλάχιστον έχεις το παιδάκι σου, άρα δεν είσαι τελείως μόνη. Μη σκέφτεσαι συνέχεια ότι είμαι μόνη, τώρα είναι βραδυ κλπ, νοιώθεις όλο και πιο άσχημα όταν κατευθενεις τη σκεψη σου μ αυτόν τον τρόπο. Ψάξε εκεί που είσαι να συσχετιστείς με ανθρώπους, πλησίασε ανθρώπους να βρεις άτομα, οικογενειες με τους οποίους θα μπορουσες να κανεις φιλίες, δείξε κοινωνικότητα και ευγένεια απέναντι τους ωστε να στο ανταποδώσουν. Άμα ψάξεις σίγουρα θα βρεις ανθρώπους με τους οποίους ταιριάζεις. Βρες επίσης χόμπι, πράγματα που σ αρεσουν να παιρνας την ωρα, διαβασμα, βολτες, βιβλια, έτσι ξεφευγεις.

Ειναι μεγαλη χαρα πυ εχω το παιδι μαζι μου αν και με κουραζει τρομερα ωρες ωρες.αν δεν εχεις παιδι δεν ξερεις τα βαρη της ευθυνης και ειδηκα για μια μανα με ψυχ προβληματα και χωρισμενη.Αλλα αυτα ειναι ευχαρηστα βαρη τελοςπαντων,Οσο για ανθρωπους δεν ταιριαζω με κανεναν οι συνομιληκες μου ειναι πολυ πισω στα μυαλα και 3-4 παιδια η καθε μια και η μονη σηζητηση ειναι τα πλεκτα τα προικια και τα κουτσουμπολια στην τηλεωραση.Ενω εμενα μαρεσει να συζηταω για τεχνολογια hacking στο ιντερνετ λολ για καλ βιβλια κλπ.το μονο κοινο ειναι οι συζητησεις γυρω απο τα παιδια.
Αλλα οπως εχω ξαναγραψει εχω ξεκοψει απο πολλες γιατι ακουγα να λενε παπαριες για μενα οτι σαν χωρησμενη τις ξεμιαλιζα και οτι με ταιζανε.Ποση μοναξια δεν αντεχετε.θα θελα να εχω εναν φιλο αλλα ουτε με αντρα κανω χωριο γιατι ειμαι αγρια και κολαω ασχημα και γινομαι απετητικια ουτε φιλη.Με το παιδι δεν μπορω να συζηταω τετοια θεματα και ιδιαιτερα τα ψυχολογικα μου θεματα .

[Παστελι]

Άρα ο γυρισμός στο πατρικό σου, μητρικό σου, αυξάνει την αίσθηση ασφάλειας μεν, αλλά κάνεις και μια επιστροφή ψυχολογική στην παιδική σου ηλικία. Γυρίζεις ξανά στη θέση του ανήλικου, που χρειάζεται την παρουσία, την προστασία και το "κρύψιμο" κάτω από τις φτερούγες τους. Από τη μια σε βοηθά, έτσι αισθάνεσαι, αλλά από την άλλη σου αφαιρεί τη δυνατότητα να απεξαρτηθείς από την ανάγκη αυτή για προστασία. Έχεις σκεφτεί να μην πηγαίνεις για όσο καιρό έχεις αυτή την ανάγκη, αυξάνοντας τις δυνατότητές σου να προσαρμόζεσαι και να ανταποκρίνεσαι στη θέση του ενήλικα? Και σκέψου και το άλλο. Το παιδί σου έχει τη δυνατότητα να βλέπει τις αλλαγές που συμβαίνουν πάνω σου, στη συμπεριφορά σου, όταν πηγαίνεις από το ένα στο άλλο περιβάλλον. Ίσως κι αυτό λοιπόν να νιώθει καλύτερα στο σπίτι των γονιών σου, εφόσον εσύ νιώθεις εκεί "καλύτερα", και να αισθάνεται αβεβαιότητα και ανασφάλεια όπως εσύ όταν επιστρέφετε στο περιβάλλον που εσύ πρέπει να λειτουργείς ως ενήλικη.

Για μένα, απόφυγε τις επισκέψεις στο πατρικό, ας έρχονται εκείνοι γι αρχή, για να έχεις τη δυνατότητα να το δουλέψεις στο δικό σου χώρο. Θα συνδέσεις έτσι την ασφάλεια και με το δικό σου χώρο και σιγά σιγά θα νιώθεις καλύτερα και σ' αυτόν.

Εχω σηνηθησει καπως δεν ειναι οπως πρωτα.Παλια οταν προτωχωρισα δεν ηθελα να το βλεπω καν το σπιτι μου.Σκεψου ειχα 3 χρονια να μηνω με αποθουσε ασχημα και ειχα ωλεθριες αναμνησεις εκει μεσα.

[Ακροβατης]

Πανικ εγω ειμαι της αποψης αν αισθανεσαι καλα στο σπιτι των γονιων σου(εχεις αναφερει οτι σου φερονται ομορφα) να πηγαινεις αν αυτο σου προσδιδει μια προσκαιρη ασφαλεια που ισως την εχεις αναγκη και μια παρεα.Καλη η ανεξαρτητοποιηση ,καλο το οτι πρεπει να σταθουμε στα ποδια μας μονοι,αλλα δεν ειναι και εγκλημα αν σε καποια φαση που ειμαστε πιεσμενοι και πολυ ανασφαλεις να δωσουμε το χερι σε καποιον ανθρωπο να μας βοηθησει.Δεν το θεωρω καθολου ντροπη σε καποιες δυσκολες φασεις της ζωη μας να εχουμε την αναγκη απο εναν αλλο ανθρωπο.

[Παστελι]

Να σου πω την αληθεια πουθενα δεν κανω εγω.Και εκει μεν νιωθω ασφαλεια αλλα μου λυπει το ομορφο μ και καθαρο σπιτι και πονανε τα κοκαλα μου εκει.Ειναι βουνο.....
Δεν κανω πουθενα εγω τελικα.

[RainAndWind]

Αν έχεις και ολέθριες αναμνήσεις από το σπίτι σου, τότε ακόμη μεγαλύτερη σημασία αποκτά το να το συνδέσεις με καλές και με αίσθημα ασφάλειας.
Αν οι γονείς σου σας συντηρούνε, δε μπορείς να διαπραγματευτείς να μένεις μαζί τους λιγότερο συχνά τουλάχιστον? Έχεις παρατηρήσει όταν γυρνάς στο δικό σου περιβάλλον μήπως τότε αρχίζεις να "παρατηρείς" όλο αδικίες εναντίον του παιδιού?

[Παστελι]

Αν έχεις και ολέθριες αναμνήσεις από το σπίτι σου, τότε ακόμη μεγαλύτερη σημασία αποκτά το να το συνδέσεις με καλές και με αίσθημα ασφάλειας.
Αν οι γονείς σου σας συντηρούνε, δε μπορείς να διαπραγματευτείς να μένεις μαζί τους λιγότερο συχνά τουλάχιστον? Έχεις παρατηρήσει όταν γυρνάς στο δικό σου περιβάλλον μήπως τότε αρχίζεις να "παρατηρείς" όλο αδικίες εναντίον του παιδιού?

Μα τον περισσοτερο καιρο δεν μενω μαζι τους μενω εδω σπιτι μου.Ναι εδω παρατηρω οτι φερονται ολλοι λιγο ασχημα στον γιο μου.Απο τοτε μαλιστα που ηρθαμε δεν τον κανει ανεις παρεα λες και επειδη ελειπε 15 μερες τον ξεχασανε.Τεσπα δεν θελω να αγχωνομαι με αυτο το θεμα πιστευω οτι θα βρει ακρη μονος του σε αυτο και βλεπω οτι ενταξη μια τον παιζουμε μια οχι.Σημερα πηρα κενουργιες κουρτινες στο σπιτι μου και την τοποθετησα με αγαπη και χαρα και μου εφτιαξε την διαθεση που πηρα νεα πραγματα στον μικρο και σε μενα και στο σπιτι μας.Το αγαπαω το σπιτι μ απλα τα βραδια κατι με πιανει δεν ειναι οπως παλιοτερα που ψυχοπλακονομουνα.