ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΗΕLPPPP PLEASEEEE!!!!

[Παστελι]

Ασε ολγα και εγω τωρα προσπαθησα να κοιμηθω και με πιασε δυσπνοια και μια ενταση στο κωλοκεφαλι μου.Πως αντεχεται αυτο το πραγμα ρε παιδια?Ουτε και εγω νομιζω θα φτασω τα 40-45 ειδη μου βρηκαν ασθμα και ποιος ξερει τι αλλο.

[Ακροβατης]

και εσυ?και εμενα τα μηνιγκια μου πανε να σπασουνε.κλαιω και γελαω ,γελαω και κλαιω.μπορει να τρελαθω.θα σκασω δεν αντεχω αλλο ειμαι ετοιμη να σκασω.δεν πανε καλα τα νευρα μου.σπασανε.εχω ενταση παντου κανω μηχανικα πραγματα,ξεχναω αλλα,θελω να τραβηξω τα μαλλια μου και να χτυπησω το κεφαλι μου στον τοιχο να αρχιζω να ουρλιαζω μεχρι να βαρεθω.θελω να παω να πνιγω δεν αντεχω αλλο δεν αντεχω εφτασα στα ορια μου δεν μπορω πια δεν εχω δυναμη να παλεψω τιποτα και για κανεναν

[Παστελι]

Kουραγιο τα ιδια ειμαι και εγω και πως θα την βγαλω σημερα φοβαμαι να παρω ζαναξ.Εμενα τα μινιγκια απο δεξια με ποναει και το σαγονι μου δεν αντεχετε αυτο ρε ολγα.Τι να κανω που να βρω τον γιατρο να τον ρωτησω γιατι με επιασε δυσπνοια?αν μπορω να παρω ζαναξ θα τρελαθω.

[Παστελι]

θελω να πεθανω δεν αντεχω αλλο και εγω ολγα δεν αντεχω να μην καπνηζω να μην παιρνω ζαναξ να ηρεμω δεν αντεχω την βδομαδα 5 φορες να ειμαι λιωμα!!!!!

[Ακροβατης]

παμε τα παρουμε τα βουνα καλα εγραψες στο αλλο θεμα.να παρουμε τα βουνα να ησυχασουμε

[Παστελι]

to kefali moy den to paleuo 8a to kopaniso se kanena tixo

[melina20]

αχ ρε κοριτσια κουραγιο....ξαπλωστε χαλαρωστε καντε κατι να ηρεμησετε....και μενα το νευρικο μου συστημα εχει εξαντληθει,περιμενω να ρθει το βραδυ να πιω κανα κρασι να την ακουσω να βρω τον εαυτο μου..αλκολικη θα καταντησω απο τα 20 ετσι οπως παει η δουλεια...

[Παστελι]

εγω τι να πιω να χαλαροσω?ευτηχως καπως χαλαρωσα τωρα.

[melina20]

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΚΑΙ ΓΩ ΜΑΜΑΚΙΕΣ ΚΑΝΩ ΠΟΥ ΤΟ ΧΩ ΡΙΞΕΙ ΣΤΟ ΠΙΩΜΑ,Αλλα δεν μπορω να κανω και διαφορετικα...τα χαπια τα σιχαινομαι,αμα αρχιζω και ιπαιρνω θα νιωσω αρρωστη,τουλαχιστον τωρα στην ψευδαισθηση του αλκοολ,νιιωθω εστω και γι αυτο το λιγο που κραταει η επιδραση του φυσιολογικος ανθρωπος!!βλακειες....ολο βλακειες κανω...και την αλλη μερα χειροτερα

[Lacrymosa]

παιδια εμενα εχουν υποχωρησει αρκετα τα ψυχοσωματικα του αγχους, την ημερα δεν με πιανει γενικα αγχος εκτος αμα συμβει καποιο γεγονος κ με στρεσαρει κ το βραδυ απο κει που με πιαναν δυσπνοιες, αρρυθμιες, σφιξιμο κτλ.. τωρα τα εχω σε πολυ μικροτερο βαθμο, ηρεμησε αρκετα το νευρικο μου συστημα κ παιρνω λεξοτανιλ μονο οταν δεν αντεχω, οχι πια καθε μερα !! στο θεμα του αγχους εχω σημειωσει προοδο !! υπομονη παιδια κ ολα θα γινουν ας μην τα σκεφτομαστε κ τοσο γιατι ετσι επιδεινωνεται το υπαρχον προβλημα κ ναι η αισθηση που εχεις τη στιγμη της κρισης πανικου ειναι πραγματικα απαισια....

[neraida1]

Καλησπέρα. Μόλις εγγράφηκα στο forum γιατί με όσα έχω διαβάσει εδώ ξέρω πως όοι εσείς θα καταλάβετε και ίσως να απαντήσετε στους προβληματισμούς μου..
Υποφέρω κι εγώ από κρίσεις πανικού τον τελευταίο 1μιση χρόνο.. Νομίζω πως έχω κάνει τα πάντα και αποτέλεσμα δεν εχω δει... Ίσα- ίσα που όσο περνάει ο καιρός νιώθω και χειρότερα. Φρικάρω με το παραμικρό και το χειρότερο είναι ότι πια δεν αντέχω να είμαι χωρίς κάποιον δικό μου. Πουθενά!
Δεν θα αναφερθώ στα συμπτώματα μιας και από ότι βλέπω λίγο- πολύ είναι σε όλους κοινά. Θα πώ μόνο πώς ύστερα από πολλές συνεδρίες με ψυχολόγους, από 6 μήνες ομοιοπαθητικής, επισκέψεις σε παθολόγους, εξετάσεις, μια επίσκεψη σε ψυχίατρο και τους τελευταίους 4 μήνες θεραπεία με ανθοϊάματα συνεχίζω να νίωθω χάλια. Να πώ μόνο ότι είμαι άτομο που γενικότερα αποφεύγει τα φάρμακα, οπότε δεν μπήκα στη διαδικασία να πάρω φαρμακευτική αγωγή από την αρχή. Μόνο κάποια xanax μετά από παρότρυνση της μητέρας μου και αυτά σε πάρα πολύ άσχημες κρίσεις που έχω πάθει. Ομολογώ πως η ψυχοθεραπέια αν και με βοήθησε ουσιαστικά να καταλάβω σε ποιές καταστάσεις οφείλονται όλα αυτά (όχι πως δεν τις φανταζόμουν) δεν έκανε απολύτως τίποτα άλλο.
Το κύριο πρόβλημά μου αυτή τη στιγμή είναι ότι είμαι άνεργη (έφυγα από τη δουλειά μου γιατι πραγματικά οι συνθήκες ήταν απαράδεκτες και στην ουσία από εκέι άρχισαν όλα, εκεί "τα έπαιξα") δεν μπορώ να κάνω καμία κίνηση για να δουλέψω ξανά. Δεν πιστεύω οτι θα τα καταφέρω σε έναν καινούργιο χώρο εργασίας να ανταπεξέλθω στο άγχος του πρώτου καιρου, στις πιθανές υποχρεώσεις και το σημαντικότερο στο που θα στραφώ τις ώρες που με πιάνουν οι κρίσεις.. Ας μη κοροϊδευόμαστε, ποιος εργοδότης θα καταλάβει οταν του πώ "συγνώμη λίγο, εγώ ζαλίζομαι μπορω να καθίσω λίγο να ηρεμήσω??" πράγμα που είμαι σίγουρη οτι θα συμβεί από την πρώτη μέρα. Ή έστω και είμαι τυχερή και δεν με πιάσει.. δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γίνει την ώρα που θα έχω κάτι σημαντικό να κάνω και πάλι θα πρέπει να πω το ίδιο.. Την πόρτα θα μου δείξουν και δεν θα έχουν άδικο. Και για να μην παραξηγηθώ, δεν είμαι καταστροφολόγος που με λενε οι γύρω μου. Μιλάω έτσι γιατί είναι κάτι που το παθαίνω στο σπίτι που κάθομαι, στο περίπτερο που παίρνω τσιγάρα δεν θα το πάθω στην καινούργια μου δουλεια???
Άλλο θέμα μου επίσης είναι η οδήγηση.. ΤΡΕΜΩ.. Και σας μιλάω με μετριοπάθεια, οι φίλοι μου με φωνάζαν Σουμάχερ κάποτε... και τώρα δεν μπορώ καν να διανοηθώ ότι θα πρέπει να οδηγήσω μόνη μου...
Τώρα όσον αφορά το θέμα μου με τα χάπια, όσο κι αν προσπαθώ να το δω αλλιώς τόσο βλέπω μπροστά μου τον κόσμο να ουρλιάζει ότι απλά πνίγουν το πρόβλημα και αυτό αργά ή γρήγορα επιστρέφει.. Είμαι 27 χρονών.. Δεν μπορώ να με φανταστώ να πάιρνω χάπια για όλη μου τη ζωή. Και άσχετα με αυτό, είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει να βγαίνω έξω με φίλους συχνά, και όταν βγάινω θέλω να είμαι ελεύθερη να πιώ τα ποτά μου και όχι να παραγγέλνω perrier !!!!! Δεν έχω ιδιαίτερο θέμα με το ποτό αλλά είναι από τα λίγα πράγματα που μου έμειναν να κάνω και αρνούμαι να μου απαγορεύεται να πιώ ένα ποτό στη βόλτα μου και χωρίς κανείς να μου εγγυηθεί για πόσο θα πρέπει να το κάνω αυτό.
Πολλά είπα... Συγνώμη!
Αν κάποιος έχει να πεί κάτι πάνω σε όλα αυτά, οτιδήποτε, θα χαρώ να δω κάποιο σχόλιο.. Αλήθεια δεν την παλεύω και δεν ξέρω τι (άλλο) να κάνω!!!!!

[ioannis2]

Αχ...., έχω διαβάσει όλα τα μηνύματα σας και δεν ξέρω σε ποια να απευθυνθώ, στην Όλγα, Παστέλι, στη Νεράιδα που τώρα μπηκε στο φορουμ ή στη Λακριμοζ μου νοιωθει καπως καλήτερα. Λες και ακούω την ίδια ιστορία να επαναλαμβάνεται με διαφορετικά πρόσωπα.

Το σίγουρο είναι ότι ολοι θέλουμε να αλλάξουμε, να βελτιωθούμε. Είναι όμως στη μέση οι φοβερες αντιστάσεις του εαυτού μας, που δημιουργησαν με την παροδο του χρόνου ένα υποτίθεται χώρο ασφάλειας, δε μας αφηνουν να «βγουμε» έξω από το χωρο αυτό να κάνουμε το κατι διαφορετικό. Οι αντιστάσεις αυτές μας κτυπάν αλύπητα. Μας κράτησαν σε απόσταση από τους άλλους, απομωνωθήκαμε για αρκετό καιρό και δεν είναι εύκολο από τη μια μερα στην άλλη να αποκτήσεις την επικοινωνιακή δεξιότητα για να σε αποδεκτούν, συνεχίζεις να μένεις στο περιθώριο, αγωνίζεσαι να γίνεις αποδεκτός, κι όσο δε γίνεσαι άλλο τόσο απογοητεύεσαι.

Και μετα οι κρίσεις πανικού, να σε πιάνουν το βραδυ στο κρεβάτι έντονες σκέψεις και να μη μπορείς εύκολα να κλήσεις μάτι, έντονο άγχος και ένταση, να σκέφτεσαι τις ευκαιρίες που έχασες, όλα αυτά που καθημερινά στερήσαι λόγω της νοσηρής κατάστασης. Το κάπνισμα είναι μια διέξοδος, δεν προσφέρει όμως πολλά και συμβουλή όμως όσο το δυνατό λιγότερο. Το ίδιο και το ποτό. Δεν ξέρω αν τα φάρμακα βοηθούν, δεν έχω δοκιμάσει ποτέ, η λογική τους χρήση πιστευω θα βοηθά.

Η ψυχοθεραπεία βοηθά, μαθαίνεις τα ακριβή αίτια και τις διαστάσεις του προβλήματος σου, μαθαίνεις μέθοδο να αγωνιστείς να τα ξεπεράσεις και μετά μπαίνεις στον αγώνα, αλλά δεν είναι και τόσο εύκολα τα πράγματα, οι αντιστάσεις του εαυτού μας είναι έντονες. Η ψυχοθεραπεία βοηθά πολύ, απ εκεί και πέρα θέλει πολλή δύναμη να κάνεις αυτά που σε έμαθε πράξη. Τουλάχιστον μέσα από την πράξη, παρά τις συνεχείς αποτυχίες και απογοητεύσεις, οι όσες επιτυχίες σου δίνουν δύναμη, μετά το κανεις όλο και λιγότερο δύσκολα και έτσι τονώνετε η αυτοπαποίθηση σου.

Το να πεις δε θα ξεκινήσω μια δουλειά, δε θα ξεκινήσω να κάνω κάτι επιδή πιστεύω ότι θα αποτύχω, από τη δική μου εμπειρία, αυτό είναι το ότι χειρότερο, καταστράφηκες πριν καν ξεκινήσεις, και θα το μετανοιώσεις πικρά στο μέλλον όταν θα ρχεται στο νου σου η σκεψη γιατί φανηκα τόσο δειλός και δεν το έκανα. Υπομονή σε όλους σας, πρέπι να αγωνιζτούμε, δυστυχώς δεν υπήρξαμε ιδιαίτερα τυχεροί στη ζωή μας. Αυτά που για κάποιους είναι απλά και αυτονόητα. για άλλους είναι βουνά, όσο παράξενο κι όσο γελοιο μπορεί να φαίνεται.

[Ακροβατης]

παιδια εγω νομιζω οτι οι κρισεις πανικου δεν ειναι τιποτα αλλο απο καταπιεσμενα συναισθηματα οργης,θυμου,χαμηλης αυτοεκτιμησης και αυτοπεποιθησης.Αντιδρα το σωμα μας ,αντιδρα το μεσα μας επειδη ποτε δεν ανοιγομασταν.Κλειστα και απομονωμενα ατομα βιωναμε αυτο το στρεσαρισμα νιωθοντας ντροπη για οτι μας συμβαινει ,και οσο νιωθαμε ντροπη και λεγαμε ψεμματα στους αλλους οτι ειμαστε καλα για να μην καταλαβουν τι εχουμε αλλο τοσο αγχωνομασταν.Δεν εχουμε μαθει οι περισσοτεροι να βαζουμε ορους και ορια στους αλλους και ετσι αφηνουμε να μας ποδοπατανε και να χορευουν πανω μας.Δεν φταινε ομως οι αλλοι αν εμεις ειμαστε βλακες σε εισαγωγικα.Δεν φταιει κανενας τριτος αν τον αφησαμε να παρεμβαινει στη ζωη μας.Δεν φταιει κανεις αν εμεις δεν μαθαμε να λεμε οχι.Πιστευω οτι αν παψουμε να ριχνουμε ευθυνες στους αλλους και προσπαθησουμε Εμεις πρωτα για την βελτιωση μας ,αν παψουμε να αναρωτιομαστε ποιον στεναχωρησαμε και γιατι θα αλλαξουν πολλα.
H ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ που ειχα παει σε μια συνεδρια μου επισημανε οτι λεω μονιμως πρεπει να κανω αυτο για αυτον,πρεπει και πρεπεi οτι ζω με τη λεξη πρεπει..Kai μου ειπε οτι με δουλεια προσωπικη σιγα σιγα καλο θα ηταν να αντικαταστησω τη λεξη πρεπει με τη λεξη ΘΕΛΩ.Και θα επαναλαβω κατι αν εμεις ειμαστε ενταξει με τον εαυτο μας και γενικοτερα σωστοι τοτε ο αλλος εχει προβλημα αν θυμωνει,μας τη λεει, η οργιζεται.δυστυχως ολοι οι ανθρωποι εχουμε ενα κακο ,νιωθουμε καλα με την θλιψη του αλλου και την αδυναμια τουυ αλλα αβολα οταν ειναι δυνατος ,μηπως ειναι καιρος να αντλησουμε τη δυναμη που εχουμε μεσα μας ?γιατι την εχουμε.να παψουμε να μιζεριαζουμε ,?Πιστευω οτι μπορουμε να κανουμε τα παντα και κανενα κολοπανικος δεν θα μας βαλει κατι.Αν πεσουμε μαγκια μας,θα ξανασηκωθουμε,αν αποτυχουμε μας περιμενει μπροστα μια επιτυχια.

[Ακροβατης]

Καποτε ειχα μονιμα τη σκεψη στο μυαλο μου,γιατι οι αλλοι να ναι καλα και εγω οχι?γιατι οι αλλοι να ναι δυνατοι και ευτυχισμενοι και εγω οχι.αν κοιταξετε γυρω σας θα καταλαβετε οτι ολοι ειμαστε ανθρωποι με προβληματα,με θλιψη κατα διαστηματα και με θυμο πολλες φορες.παιδια κανεις δεν τα εχει ολα λυμενα στη ζωη του για αυτο παρτε το αλλιως :P Σημερα ειμαι πιο αισιοδοξη,μια καινουρια μερα αρχιζει.Σημερα θα αρχισω να με αγαπαω εστω και λιγο.Κοιταχτητε στον καθρεφτη και δωστε στον εαυτο σας ενα φιλακι,συγχωρειστε του τα λαθη και τις αδυναμιες του.ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ

[Αόρατος...]

Έτσι ακριβώς Ολγάκι και όσο πιο νωρίς το κατανήσουμε αυτό, (εννοείται και να πράττουμε ανάλογα), τόσο το καλύτερο.