8 μήνες μετά...

[carrie]

Το παιδι εχει αναγκη αγαπη και φροντιδα και την παρουσια της μανας, τα πτυχια και η δουλεια της λιγο ενδιαφερον εχουν για αυτο.

Το απο κατω ειναι η αποψη μου για το πως ειναι πιο ευτυχισμενα και ολοκληρωμενα τα δυο φυλα και τα παιδια τους μετεπειτα, σε περιπτωση που επιλεξουν να κανουν οικογενεια, καθως ειναι διαφορετικα, συμπληρωματικα και ετσι τα εχει φτιαξει η φυση. Η γυναικα απο τη φυση της ειναι τρυφερη, δοτικη και μητρικη, ο αντρας το αντιθετο. Για να υπαρχει μια ισορροπια χρειαζεται μια αντιθεση, οχι και οι δυο προς μια κατευθυνση αλλα ο ενας προς τον αλλο.

μετα απο πολυ διαβασμα, σπουδες (αν και δεν εχουν σημασια), και προσωπικο ψαξιμο εχω καταληξει σε αυτη την αποψη, η οποια ειναι ουτοπικη δεδομενων των συνθηκων. Ας δουλευει η γυναικα φυσικα και ας ειναι δημιουργικη, αλλα τα πρωτα χρονια ζωης του παιδιου της ειναι καλο να ειναι εκει, συνεχεια, και η γλυκητητα και η κατανοηση της κραταει την οικογενεια ενωμενη, γιατι ως γνωστον οι αντρες.. ειναι αλλο φρουτο, και ολιγον αιωνια παιδια. Δεν ειπαμε να την βαραει με το ροπαλο και να καθεται, δεμιλησα για τετοιες εξτριμ καταστασεις. και ναι η αποψη μου ειναι δε μπορεις να εισαι σωστη στα καθηκοντα σου σαν μανα (και δευτερευοντως σαν συζυγος) και να εισαι και καριεριστα, ειναι και οι δυο (τρεις) εξαιρετικα απαιτητικοι ρολοι, ασχετα αν ο ρολος της μανας (και συζυγου) πια θεωρειται κατωτερος (λανθασμενα και κακιστα). Ειναι σαν να προσπαθεις να πιεις με νερο με σουρωτηρι.

[Remedy]

Η γυναικα απο τη φυση της ειναι τρυφερη, δοτικη και μητρικη, ο αντρας το αντιθετο. .

δηλαδη? αγριος, παρτακιας και εχθρικος? μονο @ δεν τον ειπες.
(οχι οτι δεν ειναι μερικοι, αλλα οχι και ολοι...) :Ρ

[Θεοφανία]

Το παιδι εχει αναγκη αγαπη και φροντιδα και την παρουσια της μανας, τα πτυχια και η δουλεια της λιγο ενδιαφερον εχουν για αυτο.

δεν διαφωνω καθόλου, γι αυτό μίλησα για μητέρες που είναι έτοιμες.

Το απο κατω ειναι η αποψη μου για το πως ειναι πιο ευτυχισμενα και ολοκληρωμενα τα δυο φυλα και τα παιδια τους μετεπειτα, σε περιπτωση που επιλεξουν να κανουν οικογενεια, καθως ειναι διαφορετικα, συμπληρωματικα και ετσι τα εχει φτιαξει η φυση. Η γυναικα απο τη φυση της ειναι τρυφερη, δοτικη και μητρικη, ο αντρας το αντιθετο. Για να υπαρχει μια ισορροπια χρειαζεται μια αντιθεση, οχι και οι δυο προς μια κατευθυνση αλλα ο ενας προς τον αλλο.

όχι, δεν νομίζω πως χρειάζεται καμία αντίθεση για να έρθει η ισορροπία αλλά ο στόχος για οικογένεια και πάνω απ' όλα η συνειδητοποίηση πως θέλει κάποιος να γίνει γονιός.

μετα απο πολυ διαβασμα, σπουδες (αν και δεν εχουν σημασια), και προσωπικο ψαξιμο εχω καταληξει σε αυτη την αποψη, η οποια ειναι ουτοπικη δεδομενων των συνθηκων..

η οποία άποψη μετά από σπουδές και ψάξιμο είναι αυτή?

Αντι να ειναι τα θηλυκα ασφαλη λιμανια για τον κουβαλητη του σπιτιου, πηγη παρηγοριας, ασφαλειας, ζεστασιας και αγαπης για τον αντρα τους, μανες της νεας γενιας, διαμορφωτες παιδιων και αρα του μελλοντος της κοινωνιας, γινανε "αντρακια", πηγανε στις φαμπρικες, φυγανε απο το σπιτι, και καθε βραδυ δυο αγωνιστες γυριζανε σε αυτο, με κανεναν να αγκαλιασει και να φροντισει τα "τραυματα" τους.. ..

γιατί λίγο αργότερα έγραψες το παρακάτω και πραγματικά μπερδεύτηκα για το τι πιστεύεις.

Ας δουλευει η γυναικα φυσικα και ας ειναι δημιουργικη, αλλα τα πρωτα χρονια ζωης του παιδιου της ειναι καλο να ειναι εκει, συνεχεια, και η γλυκητητα και η κατανοηση της κραταει την οικογενεια ενωμενη, γιατι ως γνωστον οι αντρες.. ειναι αλλο φρουτο, και ολιγον αιωνια παιδια. Δεν ειπαμε να την βαραει με το ροπαλο και να καθεται, δεμιλησα για τετοιες εξτριμ καταστασεις. και ναι η αποψη μου ειναι δε μπορεις να εισαι σωστη στα καθηκοντα σου σαν μανα (και δευτερευοντως σαν συζυγος) και να εισαι και καριεριστα, ειναι και οι δυο (τρεις) εξαιρετικα απαιτητικοι ρολοι, ασχετα αν ο ρολος της μανας (και συζυγου) πια θεωρειται κατωτερος (λανθασμενα και κακιστα). Ειναι σαν να προσπαθεις να πιεις με νερο με σουρωτηρι.

[carrie]

Oλα οσα εγραψα τα πιστευω. Απλα το πρωτο ποστ ηταν πιο ποιητικο και συναισθηματικο. Δεν ακυρωνα τη γυναικα ως δημιουργικη υπαρξη, αλλα επικεντρωθηκα στην θηλυκη της φυση που την εχει χασει, νομιζω οτι η βιωση της θηλυκοτητας της της δινει επισης χαρα, και οτι χρεαιζεται οπως ειπαμε. Επισης, καθε φορα σε ενα ποστ δε μπορω να βαζω ολο το περιεχομενο της ιδεας μου και ξεκαθαρα κιολας, δρα και το συναισθημα, και ο χρονος, και η βαρεμαρα, και ολα παιζουν το ρολο τους.

ναι ρεμ ειναι λιγο αγροικοι :p

[carrie]

Επισης δεν πιστευω οτι μια γυναικα γενναει παιδια και γουσταρει αντι να τα μεγαλωνει να πηγαινει στη φαμπρικα (τη λεξη τη χρησιμοποιησα γιατι αναφερθηκα και σε παλιοτερες εποχες). ΑΝ ειναι ετσι, ας παει και νταλικερης να τα βλεπει 1 φορα το τριμηνο. Μην αναλυουμε τον κωνωπα ψαχνοντας για και καλα αντιφασεις. Αυτη ειναι η αποψη μου, και ειναι γνωστο οτι δεν εκφραζομαι ουτε πληρως ουτε καθαρα. αμα με αυτο υπαρχει προβλημα τι να κανω, δατς μι.

[Remedy]

κοπελια δεν υπαρχει μονο η φαμπρικα..
μπορει να κανει κατι πιο δημιουργικο.
αλλα και φαμπρικα να ειναι, μπορει να της ειναι πολυ σημαντικο να ειναι ανεξαρτητη αντι να τρεμει το διαζυγιο γιατι δεν θα χει να φαει,,, (παρεμπιπτοντως, αυτος ειναι ο λογος που αυξηθηκαν τα διαζυγια..το οτι μειωθηκε η υποκρισια και οχι το οτι χαλασε ο κοσμος)

αν επιμενεις παντως, ΤΩΡΑ ΘΑ ΦΩΝΑΞΩ ΤΗΝ ΡΕΙΝ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ ΘΑ ΕΙΝΑΙ !!!!!!!!!!!!!

[John11]

ναι το θεμα ειναι οτι ποτε δεν εχω σκεφτει ή ονειρευτεί 'αχ να μου δοθει η ευκαιρία να το ζήσω'
εν αντιθεσει έχω ονειρευτεί να μου έρθουν άλλου ειδους ευκαιρίες

Και δεν χαίρεσαι! Ξέρεις πόσα προβλήματα γλυτώνεις; Φαντάζομαι ότι θα έχεις πολύ μεγαλύτερη ηρεμία από όσους τυχαίνει να έχουν την ανάγκη να είναι πιο ενεργοί.
Σκέφτομαι ότι, το σεξ δεν έχει καμμιά σχέση με την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Και επίσης έχει πολύ μικρή σχέση με τις συντροφικές σχέσεις. Πολύς κόσμος μπερδεύει τη σεξουαλική έλξη με το συναισθηματικό δέσιμο. Και ίσως καλύτερα έτσι, γιατί δεν "μπλέκεται" σε σκέψεις και αναλύσεις. Αλλά αν δεις τους άλλους γύρω σου, άσχετα το τι λένε ή πώς φέρονται, θα παρατηρήσεις ότι το σεξ δεν έχει καμμιά σχέση με τις συντροφικές σχέσεις. Το έχεις παρατηρήσει; Εγώ το παρατήρησα πολύ αργότερα -αν έχω καταλάβει σωστά-. Εσύ που είσαι αποστασιοποιημένος λογικά θα πρέπει να μπορείς να το εντοπίσεις ευκολότερα. Έχω δίκιο;


> Κι εγώ είχα φάει κόλλημα με τη σωτηρία της ψυχής (απο εκεί και το nickname) αλλά
> επειδή μάλλον είναι πολύ μεγάλο πράγμα είναι και δύσκολο να επιτευχθεί...

Ποιά είναι για σένα η σωτηρία της ψυχής;
.

[John11]

Και όσο "μένω" στο θέμα, μου έρχονται κάποιες σκέψεις. Αν είσαι σε κάποιο θέμα ή κάποιο τομέα έστω ελαφρά λίγο έξω από το μέσο όρο, τότε "στιγματίζεσαι". Ζούμε σε μια κοινωνία που δεν αφήνει τους ανθρώπους να είναι ελεύθεροι. Μπορώ να το πω: μια κοινωνία "του μέσου όρου".
Μόνο έδώ στο forum αν διαβάσεις θέματα άλλων θα διαπιστώσεις ότι μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα που βγαίνει προς τα έξω παρά το ίδιο το πρόβλημα. Και εγώ δεν διαφέρω από αυτό τον κανόνα. Το ίδιο το "πρόβλημα" είναι συνήθως ασήμαντο, η αντίδραση των άλλων μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα για αυτό.
Αν κάποιος είχε φόβο ή φόβους, αν είχε κάποια αποτυχία ή αποτυχίες, αν είχε κάποια αδυναμία ή αδυναμίες, αν είναι το ένα ή το άλλο, σίγουρα δεν θα αισθανόταν άσχημα αν δεν το "πέρναγε" σε εκείνον η αντίληψη του "κόσμου".
Π.χ. εσύ, αν δεν υπήρχαν οι άλλοι να σε "ενημερώσουν" για το ότι είσαι "έξω από το μέσο όρο" δεν θα το γνώριζες. Θα το ήξερες; Σκέψου το.

Και όσοι υποφέρουν από ένα πρόβλημα λόγω διαφοράς από το μέσο όρο, συνήθως γίνονται οι ίδιοι καταπιεστές των άλλων. Έχω παρατηρήσει, ότι οι καταπιεσμένοι άνθρπωποι γίνονται οι ίδιοι καταπιεστές. Όχι όλοι, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό.

Και για να επανέλθω στο θέμα, ξέρεις σε πόσους αρέσει εξαιρετικά το ψάρεμα; Σε πόσους είναι απλά αδιάφορο; Και από την άλλη πόσοι αηδιάζουν με το ψάρεμα; Αλλά το ψάρεμα δεν είναι ταμπού. Για την κοινωνία μας το σεξ είναι. Αν θες πολύ είσαι ******* ή πόρνος, μαλάκας ή χωρίς ηθική. Αν θες λίγο είσαι παράξενος ή ψυχρή. Και άλλος βγαίνει με τη σημαία της επιτυχίας και την ανεμίζει, άλλος παίρνει δύναμη από αυτό, άλλος επιβεβαίωση, κλπ, κλπ. Και έχουμε φτιάξει και κανόνες γι' αυτό. Βέεεβαια! Αν έχεις καλή σεξουαλική επαφή έχεις και καλή σχέση καθώς και ευτυχισμένη ζωή. Βέεεεεεβαια. Γι' αυτό όταν το χάσουμε εμφανίζεται εντελώς 'τυχαία' μπροστά μας η άβυσσος της κατάθλιψης...
Μην πω άλλα, γιατί αν πιάσει κανείς την κάθε πτυχή του θέματος γράφει βιβλίο. Νομίζω κατάλαβες τι θέλω να πω.

[carrie]

Ειπα οτι μιλησα για φαμπρικα γιατι ειχα στο μυαλο μου καποιες περασμενες δεκαετιες. Και επισης ειπα οτι δε συγκρινω με τα χειροτερα, πιθανοτητα οτι θα τρωει ξυλο αν δεν ειναι οικονομικα ανεξαρτητη κτλ, καθως επισης παλι τονισα οτι ολα αυτα τα ελεγα και για το τι ειναι πιο καλο για τα παιδια, δλδ να εχουν την μαμα τους διπλα τους στο μεγαλωμα τους. Οχι να εχουν την μαμα τους και να τρωει ξυλο. Ειπαμε ειναι λιγο ουτοπικη η αποψη μου, μιλαω για το ιδανικο, συμφωνα και με την επιστημη, και αναφερεται σε ατομα που θελανε να κανουν οικογενεια, οχι που παντρευτηκαν με το ζορι και θελανε να γινουν δικηγοροι, ηταν ομοφυλοφιλες, δεν ηταν για οικογενεια τελοσπαντων, και βρεθηκαν με δυο παιδια που μισουν επειδη νιωθουν οτι τους στερησαν τη ζωη ή με ενα συζυγο που επισης μισουν γιατι ειναι βιαιος. Οσο για το οτι αυξυθηκαν τα διαζυγια επειδη μειωθηκε η υποκρισια, καποιος παρατηρωντας την κατασταση θα ελεγε οτι μαλλον αυξηθηκαν τα διαζυγια επειδη αυξηθηκε η υποκρισια. Παντρευεσαι απο ερωτα κιολας, και ανακαλυπτεις σε δεκα χρονια οτι ο αντρας σου ειναι γκει/εχει 3 εξωγαμα/ειναι ναρκομανης/εχει χασει την επιχειρηση του στα χαρτια, οτι η γυναικα σου ειναι τραβεστι/την ενδιαφερει μονο το πορτοφολι/δεν σε θελει ερωτικα πια/τα εχει με τον κουμπαρο/κουμπαρα απο πριν το γαμο σας. Καποτε ξερανε οτι δεν ξερανε τι θα τους βγει ο αλλος που παντρευονταν αλλα επρεπε να το υπομενουν. Τωρα υποτιθεται οτι ξερουν ποιος ειναι ο αλλος, εχουν εμπειριες, εχουν συγκατοικησει απο πριν και γνωριζονται, μπορουν να δουν απο πριν αν ειναι καλος ο αλλος κι αν υποκρινεται, οταν μιλαμε για χρονια σχεσης πριν οδηγηθουν στο γαμο, αρα θα περιμενε κανεις να μειωνονται τα διαζυγια για αυτους τους λογους, και να που ομως αυξανονται. Ωραια ναι μεν δεν υποφερουν για πολυ καιρο σε αδιεξοδες σχεσεις, αλλα και παλι ομως οτι φτανουν σε αυτους αδιεξοδους γαμους και κανουν και παιδια, και ζουν μετα τα παιδια με χωρισμενους περιστασιακους γονεις ειναι καλο; Ειπα παλι δε μιλαω για τα χειροτερα και δε συγκρινω με αυτα, ουτε τα κρινω, γιατι υπηρχαν λογοι που εχουμε οδηγηθει εδω ως κοινωνια, το θεμα ειναι ομως επιδη η κατασταση δεν ειναι η καλυτερη, να προσπαθησουμε να την αλλξαουμε, μιλαω λοιπον για το τι θα ηταν καλο. Γιατι ναι χρειαζεται και η κατανοηση και η υπομονη και η προσπαθεια και απο τα δυο μερη για εναν γαμο, αλλιως αστο ρε φιλε, μην το κανεις καθολου, οπως και με τα παιδια. Αυτο δυστυχως δεν εχουμε επιγνωση. Οτι δεν ειμαστε ετοιμοι για γαμους και παιδια και να μετα. Αρα με υποκρισια η χωρις, αυτο που λειπει ειναι η ευθυκρισια. Και πως να την αποκτησουμε οταν εχουμε κι εμεις μεγαλωσει καπως, επειδη κι οι γονεις μας μεγαλωσαν καπως απο τους δικους τους γονεις, και επαναλαμβανουμε μοτιβα. Πρεπει να σπασει ο κυκλος, για να μην δημιουργουμε ολο και πιο δυστυχισμενες γενιες. Κι αυτο γινεται μονο αν το καταλαβουμε..

[Θεοφανία]

Ειπα οτι μιλησα για φαμπρικα γιατι ειχα στο μυαλο μου καποιες περασμενες δεκαετιες. Και επισης ειπα οτι δε συγκρινω με τα χειροτερα, πιθανοτητα οτι θα τρωει ξυλο αν δεν ειναι οικονομικα ανεξαρτητη κτλ, καθως επισης παλι τονισα οτι ολα αυτα τα ελεγα και για το τι ειναι πιο καλο για τα παιδια, δλδ να εχουν την μαμα τους διπλα τους στο μεγαλωμα τους. Οχι να εχουν την μαμα τους και να τρωει ξυλο. Ειπαμε ειναι λιγο ουτοπικη η αποψη μου, μιλαω για το ιδανικο, συμφωνα και με την επιστημη, και αναφερεται σε ατομα που θελανε να κανουν οικογενεια, οχι που παντρευτηκαν με το ζορι και θελανε να γινουν δικηγοροι, ηταν ομοφυλοφιλες, δεν ηταν για οικογενεια τελοσπαντων, και βρεθηκαν με δυο παιδια που μισουν επειδη νιωθουν οτι τους στερησαν τη ζωη ή με ενα συζυγο που επισης μισουν γιατι ειναι βιαιος. Οσο για το οτι αυξυθηκαν τα διαζυγια επειδη μειωθηκε η υποκρισια, καποιος παρατηρωντας την κατασταση θα ελεγε οτι μαλλον αυξηθηκαν τα διαζυγια επειδη αυξηθηκε η υποκρισια. Παντρευεσαι απο ερωτα κιολας, και ανακαλυπτεις σε δεκα χρονια οτι ο αντρας σου ειναι γκει/εχει 3 εξωγαμα/ειναι ναρκομανης/εχει χασει την επιχειρηση του στα χαρτια, οτι η γυναικα σου ειναι τραβεστι/την ενδιαφερει μονο το πορτοφολι/δεν σε θελει ερωτικα πια/τα εχει με τον κουμπαρο/κουμπαρα απο πριν το γαμο σας. Καποτε ξερανε οτι δεν ξερανε τι θα τους βγει ο αλλος που παντρευονταν αλλα επρεπε να το υπομενουν. Τωρα υποτιθεται οτι ξερουν ποιος ειναι ο αλλος, εχουν εμπειριες, εχουν συγκατοικησει απο πριν και γνωριζονται, μπορουν να δουν απο πριν αν ειναι καλος ο αλλος κι αν υποκρινεται, οταν μιλαμε για χρονια σχεσης πριν οδηγηθουν στο γαμο, αρα θα περιμενε κανεις να μειωνονται τα διαζυγια για αυτους τους λογους, και να που ομως αυξανονται. Ωραια ναι μεν δεν υποφερουν για πολυ καιρο σε αδιεξοδες σχεσεις, αλλα και παλι ομως οτι φτανουν σε αυτους αδιεξοδους γαμους και κανουν και παιδια, και ζουν μετα τα παιδια με χωρισμενους περιστασιακους γονεις ειναι καλο; Ειπα παλι δε μιλαω για τα χειροτερα και δε συγκρινω με αυτα, ουτε τα κρινω, γιατι υπηρχαν λογοι που εχουμε οδηγηθει εδω ως κοινωνια, το θεμα ειναι ομως επιδη η κατασταση δεν ειναι η καλυτερη, να προσπαθησουμε να την αλλξαουμε, μιλαω λοιπον για το τι θα ηταν καλο. Γιατι ναι χρειαζεται και η κατανοηση και η υπομονη και η προσπαθεια και απο τα δυο μερη για εναν γαμο, αλλιως αστο ρε φιλε, μην το κανεις καθολου, οπως και με τα παιδια. Αυτο δυστυχως δεν εχουμε επιγνωση. Οτι δεν ειμαστε ετοιμοι για γαμους και παιδια και να μετα. Αρα με υποκρισια η χωρις, αυτο που λειπει ειναι η ευθυκρισια. Και πως να την αποκτησουμε οταν εχουμε κι εμεις μεγαλωσει καπως, επειδη κι οι γονεις μας μεγαλωσαν καπως απο τους δικους τους γονεις, και επαναλαμβανουμε μοτιβα. Πρεπει να σπασει ο κυκλος, για να μην δημιουργουμε ολο και πιο δυστυχισμενες γενιες. Κι αυτο γινεται μονο αν το καταλαβουμε..

ναι, χαίρω πολύ, αλλά πολύ ιδανικά τα βλέπω αυτά που αναφέρεις.
Δεν έχω αντίρηση φυσικά, μακάρι να ήταν έτσι.
Εκεί που διαφωνώ κάθετα και οριζόντια είναι στα παρακάτω που τα θεωρώ ακραία και αναχρονιστικά.

Πραγματικα στεναχωριεμαι που καποιοι ανθρωποι νιωθουν ετσι.. Αλλα δεν ειναι μονο οι αντρες.. Η μαλλον, οι αντρες χασανε το ρολο τους, οταν οι γυναικες μετα το Β' ΠΠ χασανε τον δικο τους.. Αντι να ειναι τα θηλυκα ασφαλη λιμανια για τον κουβαλητη του σπιτιου, πηγη παρηγοριας, ασφαλειας, ζεστασιας και αγαπης για τον αντρα τους, μανες της νεας γενιας, διαμορφωτες παιδιων και αρα του μελλοντος της κοινωνιας, γινανε "αντρακια", πηγανε στις φαμπρικες, φυγανε απο το σπιτι, και καθε βραδυ δυο αγωνιστες γυριζανε σε αυτο, με κανεναν να αγκαλιασει και να φροντισει τα "τραυματα" τους..


Σας καταλαβαινω εσας αντρες που δεν εχετε πια αυτο το θηλυκο ασφαλες λιμανι να σας γαληνευει και να δινει νοημα στη ζωη σας, και τις γυναικες που χαμενες στον πολεμο αποδειξης της "ισοτητας" και της ικανοτητας τους, χασανε τον εαυτο τους, την θηλυκοτητα τους, την γονιμοτητα τους, την ασφαλεια και την ζεστασια που τους εδινε ο αντρας τους και την ικανοποιηση που τους εδινε η ανατροφη των παιδιων τους, που θεωρουνε πια οτι ειναι πολυς "λιγος" ρολος....

Καταλάβαίνεις βέβαια πως το αρχικό σου ποστ δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό, έτσι δεν είναι?

[carrie]

Εγω βλεπω να εχουν σχεση, καθε στιγμη δεν εχουμε την ιδια διαθεση, συναισθηματα και λογους για να μιλησουμε για κατι, εκεινη τη στιγμη ειχα στεναχωρεθει να βλεπω δυο νεα παιδια να εχουν τοσο πονο και αξοδευτα συναισθηματα. και ναι ειπαμε μιλαω για ουτοπιες. Συμφωνω οτι οι γυναικες και οι αντρες εχουν μπερδευτει με τους ρολους τους, αυτο ο ολος ο κοσμος το βλεπει. Συμφωνω οτι η φυση εκανε θηλυκο και αρσενικο για καποιους λογους, συμφωνω οτι οι μαναδες πρεπει να ειναι θηλυκα και συμπαραστατες στον αντρα τους και διαμορφωτες προσπωπικοτητας των παιδιων τους. Εκτος και αλλαξουμε ρολους εντελως, η γυναικα να δουλευει και ο αντρας να μεγαλωνει τα παιδια. Κι αυτο γινεται, μονο να τα γενναει δε μπορει (ακομα), αλλα ειναι γεγονος οτι αυτη η φρντιδα και η συμπαρασταση χρειαζεται μες στην οικογενεια. Αμα λειπουν και οι δυο 12 ωρες και γυρνανε εξαντλημενοι ποιος θα τη δωσει σε ποιον; Οπως φυσικα ο αντρας πρεπει να τιμα και να σεβεται και να αγπαει τη γυναικα του και την οικογενεια του, αλλα η γυναικα εχει τα μητρικα ενστικτα, η γυναικα εχει την τρυφεροτητα και το συναισθηματισμο, η γυναικα παραγει την ορμονη της αγαπης, την ωκυτοκινη, ψεματα να πω; Και τωρα πια δεν τα βγαζει αυτα γιατι ειναι αδυναμια, γιατι ειναι γυναικουλιστικα και αλλα τετοια γραφικα, και προσπαθει να γινει αντρας. Συμφωνω οτι σε αυτη τη διαδικασια χασαμε τη θηλυκοτητα μας και τη γονιμοτητα μας. Ο ανθρωπος εχει αναγκη απο στοργη, απο προσοχη, φροντιδα, αγαπη τρυφεροτητα, αν και τα δυο ατομα ειναι ολη τη μερα εξω παλευοντας σε δουλειες στη ζουγκλα της κοινωνιας και οι δυο γυριζουν σπιτι και πεφτουν να κοιμηθουν εξαντλημενοι, τσακωνονται, θελουν χρονο για τον εαυτο τους ενω και ο χρονος που ειναι μαζι ειναι λιγοστος, δεν καλυπτεται αμφοτερα αυτη η αναγκη για γαληνη και φροντιδα και διαλυονται τα σπιτια.. Το βλεπω αυτο το σεναριο πολυ συχνα, δε μπορεις να μου πεις οτι ειναι της φαντασιας μου..

[deleted-member141015]

carrie μου κι εγώ έμεινα άναυδη διαβάζοντας το αρχικό ποστ, αλλά και στα υπόλοιπα έχω αρκετές ενστάσεις. Μιλάς για χρόνο, αγάπη και ενδιαφέρον, για τη σημασία της πρώιμης παιδικής ηλικίας και σε αυτά σαφώς συμφωνεί τόσο η επιστημονική κοινότητα όσο και η καθημερινή μας εμπειρία. Αλλά το πώς όλα αυτά ορίζονται και πόσο / με ποιον τρόπο είναι 'καθοριστικά' είναι υπό συζήτηση. Το να είναι η γυναίκα το 'θηλυκό ασφαλές λιμάνι που δίνει νόημα στη ζωή' του άντρα και των παιδιών τι σχέση έχει με την επιστήμη? Το να έχουν τα παιδιά έναν τουλάχιστον άνθρωπο δίπλα τους στο μεγάλωμά τους, είναι σαφώς σημαντικό, δηλαδή να υπάρχει ένας άνθρωπος που θέλει και μπορεί να ανταποκριθεί στις πρακτικές και κυρίως τις συναισθηματικές ανάγκες ενός παιδιού. Το να μεταφράζουμε όμως αυτή τη γενική ιδέα σε μια συγκεκριμένη εικόνα της γυναίκας που ασχολείται αποκλειστικά με την ανατροφή των παιδιών και δεν εναντιώνεται στην 'φύση' της (η οποία είναι??), σε αντίθεση με τη εργαζόμενη, αυτή που πάει βόλτα στο Μιλάνο, ή αυτή που αναθέτει ένα μέρος της φροντίδας στον παιδικό σταθμό, είναι μια εικόνα που απλά αναπαράγει στερεότυπα.

[deleted-member141015]

Εγω βλεπω να εχουν σχεση, καθε στιγμη δεν εχουμε την ιδια διαθεση, συναισθηματα και λογους για να μιλησουμε για κατι, εκεινη τη στιγμη ειχα στεναχωρεθει να βλεπω δυο νεα παιδια να εχουν τοσο πονο και αξοδευτα συναισθηματα. και ναι ειπαμε μιλαω για ουτοπιες. Συμφωνω οτι οι γυναικες και οι αντρες εχουν μπερδευτει με τους ρολους τους, αυτο ο ολος ο κοσμος το βλεπει. Συμφωνω οτι η φυση εκανε θηλυκο και αρσενικο για καποιους λογους, συμφωνω οτι οι μαναδες πρεπει να ειναι θηλυκα και συμπαραστατες στον αντρα τους και διαμορφωτες προσπωπικοτητας των παιδιων τους. Εκτος και αλλαξουμε ρολους εντελως, η γυναικα να δουλευει και ο αντρας να μεγαλωνει τα παιδια. Κι αυτο γινεται, μονο να τα γενναει δε μπορει (ακομα), αλλα ειναι γεγονος οτι αυτη η φρντιδα και η συμπαρασταση χρειαζεται μες στην οικογενεια. Αμα λειπουν και οι δυο 12 ωρες και γυρνανε εξαντλημενοι ποιος θα τη δωσει σε ποιον; Οπως φυσικα ο αντρας πρεπει να τιμα και να σεβεται και να αγπαει τη γυναικα του και την οικογενεια του, αλλα η γυναικα εχει τα μητρικα ενστικτα, η γυναικα εχει την τρυφεροτητα και το συναισθηματισμο, η γυναικα παραγει την ορμονη της αγαπης, την ωκυτοκινη, ψεματα να πω; Και τωρα πια δεν τα βγαζει αυτα γιατι ειναι αδυναμια, γιατι ειναι γυναικουλιστικα και αλλα τετοια γραφικα, και προσπαθει να γινει αντρας. Συμφωνω οτι σε αυτη τη διαδικασια χασαμε τη θηλυκοτητα μας και τη γονιμοτητα μας. Ο ανθρωπος εχει αναγκη απο στοργη, απο προσοχη, φροντιδα, αγαπη τρυφεροτητα, αν και τα δυο ατομα ειναι ολη τη μερα εξω παλευοντας σε δουλειες στη ζουγκλα της κοινωνιας και οι δυο γυριζουν σπιτι και πεφτουν να κοιμηθουν εξαντλημενοι, τσακωνονται, θελουν χρονο για τον εαυτο τους ενω και ο χρονος που ειναι μαζι ειναι λιγοστος, δεν καλυπτεται αμφοτερα αυτη η αναγκη για γαληνη και φροντιδα και διαλυονται τα σπιτια.. Το βλεπω αυτο το σεναριο πολυ συχνα, δε μπορεις να μου πεις οτι ειναι της φαντασιας μου..

Ναι οκ εσύ μπορεί να το βλέπεις έτσι, μην το μπερδεύουμε όμως με την 'επιστημονική κοινότητα' που ανέφερες σε άλλα ποστ...

[carrie]

Καλα αυτη ειναι η αποψη μου, και δεν την αλλαζω γιατι δεν με πειθει καποιο απο τα επιχειρηματα που εχω ακουσει, που δεν εχω ακουσει και κανενα, απλα διαφωνιες ακουω. Οσο για το οτι γυναικα πρεπει να ειναι ασφαλες λιμανι ναι , αν η σχεση θελουμε να ειναι καλη και να λειτουργησει χρεαιζεται αυτο, οπως και χρεαιζεται ο αντρας να σεβεται και να αγαπαει και να φροντιζει τη γυναικα του. αλλα το πρωτο ποστ απευθυνοταν κυριως σε αντρες καθως δυοα ρσενικα μελη μιλαγανε πριν, οποτε εχει λογο που ηταν ετσι. τα ιδια παντελακη μου, τα ιδια παντελη μου. Α και το ενα προσωπο που να φροντιζει το παιδι, δεν πρεπει να ειναι η μανα; Να ειναι και η φιλιππινεζα ειναι οκ; Που τα παιδια των β προαστειων οι πρτωες λεεις που λενε ειναι φιλιππινεζικες.

[carrie]

η επιστημονικη κοινοτητα μαρινα δε λεει οτι το παιδι χρειαζεται τη μανα του και τα πρωτα χρονια ειναι κρισιμα; σε αυτο το σημειο επικαλεστηκα την επιστημονικη κοινοτητα.