ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΒΟΥΛΙΜΙΚΗ. ΕΙΣΑΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

[Militon]

"Μπάζα κοντές;" Το ένα εντελώς άσχετο με το άλλο! Το "ψηλές και άχαρες" όμως όχι!

"η μάνα που με είχε στην κοιλιά της εννιά μήνες αξίζει σεβασμό" Χιχιχιχι... για αυτό εξάλλου εφευρέθηκε και το "προσκύνημα στον τόπο που γεννήθηκες"....

[BrokeN_DoLL]

γιατι ρε τα κοροιδευεται? πω πω αμαν πια αυτη η δικηγορια του διαβολου!

[Militon]

γιατι ρε τα κοροιδευεται? πω πω αμαν πια αυτη η δικηγορια του διαβολου!

Ποιός κοροϊδεύει; :-Ρ

[BrokeN_DoLL]

το θεμα ειναι πως δεν υπηρχε κανενας προπαγανδισμος τα πραγματα εχουν ονομα. η κακια οπως και η καλοσυνη βγαινουνε αυθορμητα και ο ορος μπαζα κοντες και η μανα μ αξιζει σεβασμο ειναι οροι που χρησιμοποιω και πιστευω την ωρα που τα λεω απο κει κ περα οποιος πιστευει πως η μανα του δεν αξιζει σεβασμο ισως να χει και δικιο και να χει θεματα με αυτο. δεν θα το κρινω εγω

ναι πολλες δεν ειναι για να γινουν μανες. ελπιζω να μην ειμαι στο μελλον μια απο αυτες και να αναγκαστει το παιδι μου να γραφει εδω μετα απο 20 χρονια :p

[Militon]

το θεμα ειναι πως δεν υπηρχε κανενας προπαγανδισμος τα πραγματα εχουν ονομα. η κακια οπως και η καλοσυνη βγαινουνε αυθορμητα και ο ορος μπαζα κοντες και η μανα μ αξιζει σεβασμο ειναι οροι που χρησιμοποιω και πιστευω την ωρα που τα λεω απο κει κ περα οποιος πιστευει πως η μανα του δεν αξιζει σεβασμο ισως να χει και δικιο και να χει θεματα με αυτο. δεν θα το κρινω εγω

ναι πολλες δεν ειναι για να γινουν μανες. ελπιζω να μην ειμαι στο μελλον μια απο αυτες και να αναγκαστει το παιδι μου να γραφει εδω μετα απο 20 χρονια :p

παρανόησα μου φαίνεται. Δεν ήξερα ότι ήταν δικά σου αποφθέγματα και δεν τα είδα στην αρχική τους μορφή ολοκληρωμένα δλδ. Ο σεβασμός απέναντι στην μάνα να υποθέσω ότι δεν έχει να κάνει με το σεξουαλικό;

[BrokeN_DoLL]

Ποιο σεξουαλικο? σαν αυτα που υποστηριζει ο φροιντ?

[RainAndWind]

Broken, δε σε κατηγορώ ρε συ. Αλλά προσπαθώ να σου πω ότι κι εσύ κι εγώ και όλοι μας, ακόμη κι αν έχουμε τις καλύτερες και αγνότερες προθέσεις, δε μπορούμε να υποστηρίξουμε πως έχουμε μείνει "ανέπαφοι" από τους μύθους που στηρίζει η κουλτούρα μας. Σου επεσήμανα δύο σημεία που κι εσύ έπεσες θύμα στερεοτυπικής κληρονομιάς. Κι εγώ θύμα έχω πέσει (και πέφτω) πολλές φορές σε μύθους. Όσο πιο πολύ το ψάχνεις, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεσαι τους τρόπους που οι μύθοι αυτοί διαιωνίζονται στις ανθρώπινες συνειδήσεις, άντε, για να στο πω και πιο ψυχολογοκάτι, στο συλλογικό ασυνείδητο :P

Είσαι σίγουρη ας πούμε πως εσύ που λες ότι αγαπάς τη μητέρα σου είσαι πιο κάτι από εμένα που λέω πως δεν την αγαπώ?
Είσαι βέβαιη πως όταν γράφεις "η μάνα αξίζει σεβασμό" όπως πιο πάνω, δεν είναι απλά ένας όρος για σένα, δίχως αντίκρισμα και ουσία?
Γιατί θυμάμαι σε κάποιο θρεντ που είχες γράψει το εξής για εκείνην. Ε, να τις κάνει τις δουλειές, δε θα κάθεται να το ξύνει, όλη μέρα σπίτι είναι, εγώ δουλεύω"
Έχω καλή μνήμη η ρουφιάνα, ε? λολ
Άλλη στερεοτυπική επιταγή σχετικά με τη μητέρα που "δε δουλεύει". Είναι υποχρεωμένη να αναλάβει τον μεγαλύτερο όγκο της οικιακής εργασίας. Γιατί είπαμε?
Θέλεις να σου αναφέρω μερικά προς σκέψη?
Πάμε.

Υπάρχει μητρικό ένστικτο?
Αν ναι, γιατί κάποιες γυναίκες δεν το έχουν? Πώς εξηγείται η ύπαρξη γυναικών που δε θέλουν να γίνουν μητέρες? Υπάρχει το λεγόμενο βιολογικό ρολόι?
Γιατί για κάποιες δε χτυπάει ποτέ, ενώ άλλες το ακούνε μέρα νύχτα και αγχώνονται -καλή ώρα σαν τη Δήμητρα Παπαδοπούλου με τη φανταστική ατάκα "εγώ πότε θα γίνω μάνα?
Πώς εξηγείται ότι κάποιες μητέρες μετά την γέννηση του παιδιού τους παρουσιάζουν επιλόχεια κατάθλιψη? Το φαινόμενο Postpartum Depression δεν έχει λες να κάνει σε τίποτε με τις πολιτιστικές προπαγανδίσεις για το τέλειο μητρικό μοντέλο? Το αυτοθυσιαστικό, το δίχως ερωτήματα, το βέβαιο, σίγουρο, χωρίς αρνητισμούς και δίχως να τολμά να αρθρώσει ίχνος αρνητικών συναισθημάτων, σκέψεων, ενορμήσεων ακόμη και επιθετικών απέναντι στο βρέφος?
Πώς εξηγείται ότι στο ζωικό κόσμο, αν τον αντιπαραθέσουμε με τον ανθρώπινο, όταν μια μητέρα δεν έχει επάρκεια είτε τροφής, είτε δυνάμεων σωματικών αρκετές φορές σε αρκετά είδη θα εγκαταλείψει το γέννημά της?
Δε σου θυμίζει τίποτε τα κορίτσια αυτά τα ανύπαντρα, από περιβάλλοντα δίχως στήριξη, με κύκλο πίεσης και κατακραυγής, που εγκαταλείπουν το παιδί που μόλις γέννησαν?
Άλλο. Δεν υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στους ρόλους που αναλαμβάνει μια γυναίκα όταν επιπρόσθετα αναλάβει και τον μητρικό? Τότε γιατί έχει εφευρεθεί λες ο όρος "maternal wall" που περιγράφει τη σύγκρουση αυτή? Εφευρέθηκε για να περιγράψει μία ψυχοκοινωνική πραγματικότητα, που απλά δε συμφέρει να γίνεται και πολύ ορατή.
Ποιες είναι οι απαιτήσεις που η κουλτούρα ορίζει ως αναγκαίες για να χωράει μια μητέρα στο πρότυπο της "αυτοθυσιαστικής μητέρας" που αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στον έναν αυτό ρόλο και μάλιστα ΠΡΕΠΕΙ να εισπράττει τη μέγιστη χαρά, ικανοποίηση και γέμισμα από το ρόλο της?
Γιατί κάποιες γυναίκες νιώθουν λιγότερες όταν κάνουν καισαρική, γιατί δεν μπορούν να γεννήσουν "φυσιολογικά" ? Ακόμη και ο τρόπος που φέρνεις τα παιδιά σου στον κόσμο στερεοτυπικά συγκρίνεται με άλλον, ανώτερο και καλύτερο.
Μετά, γιατί υπάρχει η διαφορά ανάμεσα στους συντρόφους που είναι sex-typed και σε όσους είναι gender fluid, γιατί όσοι είναι κάπως πιο ελεύθεροι στο τι είναι γυναικείο και τι ανδρικό μοιράζονται τα βάρη καλύτερα από τα sex typed ζευγάρια?
Πόσο έχουν οι μύθοι αυτοί προπαγανδιστεί από θρησκείες? Πόσα έχουμε διαβάσει, ακούσει από τα μικράτα μας για τη μητέρα του χριστού, πόσο ειδωλοποιήθηκε ο μητρικός ρόλος και πόσο εξιδανικεύτηκε από τους "πόνους της παναγιάς" ?
Γιατί σε κάποιες χώρες, με κουλτούρα που διδάσκει τον μητρικό δεσμό με το παιδί ως απαράβατο, που ξεπερνάει ακόμη και τα όρια του θανάτου, επιτρέπεται μια μάνα να αυτοκτονήσει μαζί με το παιδί της? Ναι, θεωρείται θεμιτότερο από το να το αφήσει και καλά μόνο του στον κόσμο, Ιαπωνία πχ μελέτησε.
Γιατί ακόμη είναι ταμπού να πει μια γυναίκα πως δε θέλησε ποτέ και ούτε θα θελήσει να γίνει μάνα? Όχι ότι δεν το λένε κάποιες, εννοείται, αλλά μελέτησε τη στάση της κοινωνίας απέναντί τους, κάνουν και είναι τέρατα που κάτι τους λείπει, λολ

Και άμα συνεχίσω θα τα λέμε μέχρι αύριο.:P

Τα ίδια, με παραπλήσιο τρόπο, ισχύουν και για το νήμα που έβαλες. Κανένας μα κανένας και καμιά και κανένα δεν έχει μείνει ανέπαφη από τα ταμπού, τους μύθους και την πλύση εγκεφάλου της κουλτούρας στην οποία υπάγεται. Είτε έχει να κάνει με εμφάνιση, με φύλο, με ρόλο, με με με

[BrokeN_DoLL]

ωραια ολα αυτα που λες αλλα μην ξεχνας πως οι περιπτωσεις διαφερουν οπως υπαρχει ασπρο υπαρχει και μαυρο και φυσικα δεν χρειαζεται να ψυριζουμε τα παντα. μερικα θεματα ειναι απλα

το οτι κρινω σε πολλες περιπτωσεις την μανα μ σε αρνητικα της και αναλογα με την διαθεση μου εκεινη τη στιγμη δεν σημαινει οτι δεν την αγαπαω

το οτι δεν αγαπας εσυ - και ο καθε εσυ - την δικια σου δεν σημαινει πως ισως δεν την αγαπησες ποτε

ο δεσμος μανας - παιδιου ειναι διαδεδομενος αλλα οχι απολυτος. εδω κολλαει το η εξαιρεση επιβεβαιωνει τον κανονα!

[BrokeN_DoLL]

αλλωστε αμα το ψαξουμε και πολυ θα παμε πααααρα πολυ μακρια! στην ψυχολογια της μανας οταν ηταν παιδι,στην ψυχολογια της δικιας της μανας οταν ητανε παιδι, τους τροπους με τους οποιους εμεινε εγκυος, την ψυχικη της κατασταση, το ιδιο το παιδι και πως αντιλαμβανεται τον δεσμο κλπ

αν εμενα εγω εγκυος οταν με βιασανε και αναγκαστικα το κρατουσα, θα το αγαπουσα? εχω ακουσει περιπτωσεις που ναι! αλλες οχι γτ φυσικα τους θυμιζει εκεινο το περιστατικο! ομως περναει φευγαλεα το ενστικτο το μητρικο! δεν γινεται να το αρνηθεις

[Ακροβατης]

Broken, δε σε κατηγορώ ρε συ. Αλλά προσπαθώ να σου πω ότι κι εσύ κι εγώ και όλοι μας, ακόμη κι αν έχουμε τις καλύτερες και αγνότερες προθέσεις, δε μπορούμε να υποστηρίξουμε πως έχουμε μείνει "ανέπαφοι" από τους μύθους που στηρίζει η κουλτούρα μας. Σου επεσήμανα δύο σημεία που κι εσύ έπεσες θύμα στερεοτυπικής κληρονομιάς. Κι εγώ θύμα έχω πέσει (και πέφτω) πολλές φορές σε μύθους. Όσο πιο πολύ το ψάχνεις, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεσαι τους τρόπους που οι μύθοι αυτοί διαιωνίζονται στις ανθρώπινες συνειδήσεις, άντε, για να στο πω και πιο ψυχολογοκάτι, στο συλλογικό ασυνείδητο :P

Είσαι σίγουρη ας πούμε πως εσύ που λες ότι αγαπάς τη μητέρα σου είσαι πιο κάτι από εμένα που λέω πως δεν την αγαπώ?
Είσαι βέβαιη πως όταν γράφεις "η μάνα αξίζει σεβασμό" όπως πιο πάνω, δεν είναι απλά ένας όρος για σένα, δίχως αντίκρισμα και ουσία?
Γιατί θυμάμαι σε κάποιο θρεντ που είχες γράψει το εξής για εκείνην. Ε, να τις κάνει τις δουλειές, δε θα κάθεται να το ξύνει, όλη μέρα σπίτι είναι, εγώ δουλεύω"
Έχω καλή μνήμη η ρουφιάνα, ε? λολ
Άλλη στερεοτυπική επιταγή σχετικά με τη μητέρα που "δε δουλεύει". Είναι υποχρεωμένη να αναλάβει τον μεγαλύτερο όγκο της οικιακής εργασίας. Γιατί είπαμε?
Θέλεις να σου αναφέρω μερικά προς σκέψη?
Πάμε.

Υπάρχει μητρικό ένστικτο?
Αν ναι, γιατί κάποιες γυναίκες δεν το έχουν? Πώς εξηγείται η ύπαρξη γυναικών που δε θέλουν να γίνουν μητέρες? Υπάρχει το λεγόμενο βιολογικό ρολόι?
Γιατί για κάποιες δε χτυπάει ποτέ, ενώ άλλες το ακούνε μέρα νύχτα και αγχώνονται -καλή ώρα σαν τη Δήμητρα Παπαδοπούλου με τη φανταστική ατάκα "εγώ πότε θα γίνω μάνα?
Πώς εξηγείται ότι κάποιες μητέρες μετά την γέννηση του παιδιού τους παρουσιάζουν επιλόχεια κατάθλιψη? Το φαινόμενο Postpartum Depression δεν έχει λες να κάνει σε τίποτε με τις πολιτιστικές προπαγανδίσεις για το τέλειο μητρικό μοντέλο? Το αυτοθυσιαστικό, το δίχως ερωτήματα, το βέβαιο, σίγουρο, χωρίς αρνητισμούς και δίχως να τολμά να αρθρώσει ίχνος αρνητικών συναισθημάτων, σκέψεων, ενορμήσεων ακόμη και επιθετικών απέναντι στο βρέφος?
Πώς εξηγείται ότι στο ζωικό κόσμο, αν τον αντιπαραθέσουμε με τον ανθρώπινο, όταν μια μητέρα δεν έχει επάρκεια είτε τροφής, είτε δυνάμεων σωματικών αρκετές φορές σε αρκετά είδη θα εγκαταλείψει το γέννημά της?
Δε σου θυμίζει τίποτε τα κορίτσια αυτά τα ανύπαντρα, από περιβάλλοντα δίχως στήριξη, με κύκλο πίεσης και κατακραυγής, που εγκαταλείπουν το παιδί που μόλις γέννησαν?
Άλλο. Δεν υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στους ρόλους που αναλαμβάνει μια γυναίκα όταν επιπρόσθετα αναλάβει και τον μητρικό? Τότε γιατί έχει εφευρεθεί λες ο όρος "maternal wall" που περιγράφει τη σύγκρουση αυτή? Εφευρέθηκε για να περιγράψει μία ψυχοκοινωνική πραγματικότητα, που απλά δε συμφέρει να γίνεται και πολύ ορατή.
Ποιες είναι οι απαιτήσεις που η κουλτούρα ορίζει ως αναγκαίες για να χωράει μια μητέρα στο πρότυπο της "αυτοθυσιαστικής μητέρας" που αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στον έναν αυτό ρόλο και μάλιστα ΠΡΕΠΕΙ να εισπράττει τη μέγιστη χαρά, ικανοποίηση και γέμισμα από το ρόλο της?
Γιατί κάποιες γυναίκες νιώθουν λιγότερες όταν κάνουν καισαρική, γιατί δεν μπορούν να γεννήσουν "φυσιολογικά" ? Ακόμη και ο τρόπος που φέρνεις τα παιδιά σου στον κόσμο στερεοτυπικά συγκρίνεται με άλλον, ανώτερο και καλύτερο.
Μετά, γιατί υπάρχει η διαφορά ανάμεσα στους συντρόφους που είναι sex-typed και σε όσους είναι gender fluid, γιατί όσοι είναι κάπως πιο ελεύθεροι στο τι είναι γυναικείο και τι ανδρικό μοιράζονται τα βάρη καλύτερα από τα sex typed ζευγάρια?
Πόσο έχουν οι μύθοι αυτοί προπαγανδιστεί από θρησκείες? Πόσα έχουμε διαβάσει, ακούσει από τα μικράτα μας για τη μητέρα του χριστού, πόσο ειδωλοποιήθηκε ο μητρικός ρόλος και πόσο εξιδανικεύτηκε από τους "πόνους της παναγιάς" ?
Γιατί σε κάποιες χώρες, με κουλτούρα που διδάσκει τον μητρικό δεσμό με το παιδί ως απαράβατο, που ξεπερνάει ακόμη και τα όρια του θανάτου, επιτρέπεται μια μάνα να αυτοκτονήσει μαζί με το παιδί της? Ναι, θεωρείται θεμιτότερο από το να το αφήσει και καλά μόνο του στον κόσμο, Ιαπωνία πχ μελέτησε.
Γιατί ακόμη είναι ταμπού να πει μια γυναίκα πως δε θέλησε ποτέ και ούτε θα θελήσει να γίνει μάνα? Όχι ότι δεν το λένε κάποιες, εννοείται, αλλά μελέτησε τη στάση της κοινωνίας απέναντί τους, κάνουν και είναι τέρατα που κάτι τους λείπει, λολ

Και άμα συνεχίσω θα τα λέμε μέχρι αύριο.:P

Τα ίδια, με παραπλήσιο τρόπο, ισχύουν και για το νήμα που έβαλες. Κανένας μα κανένας και καμιά και κανένα δεν έχει μείνει ανέπαφη από τα ταμπού, τους μύθους και την πλύση εγκεφάλου της κουλτούρας στην οποία υπάγεται. Είτε έχει να κάνει με εμφάνιση, με φύλο, με ρόλο, με με με

εγω παντως μετα απο μια παλινδρομη κυηση που ειχα(οταν απεβαλα αισθανθηκα μια ανακουφηση οσο και αν φανω σκληρη γιατι δεν με θεωρω ικανη ακομα για μανα.ισως και να μην ειμαι ποτε ικανη να εχω ενα παιδι.δεν θελω το παιδι μου σε καμια περιπτωση να μου μοιασει και να παρει απο εμενα,δεν θελα με τιποτα να βγαλω τα απωθημενα μου πανω σε ενα παιδι,για αυτο συνειδητα τωρα επιλεγω οτι δεν μου κανει η μητροτητα.δεν ξερω αν θα επρεπε να αισθανομαι τυψεις για αυτο αλλα θα αισθανομουν περισσοτερες αν εκανα ενα παιδι για να γεμισω δικα μου κενα απωθημενα και ανασφαλειες.

[BrokeN_DoLL]

ολγα δν ξερω αν σε καταλαβαινω η οχι αλλα το κοινο μας ηταν πως ημουν κ εγω εγκυος αλλα εχω το ειχα ριξει. δεν ειχα νιωσει κατι ενιωσα κατι που δν ξερω τι αλλα δεν στεναχωρεθηκα πολυ. ομως δεν σκεφτηκα καθολου πως αμα το φερνα στον κοσμο θα εμοιαζε σε μενα. να ειναι 1α γερο και μετα θα παρει ερεθισματα απο τον κοσμο γυρω του οχι αποκλειστικα απο μενα η απο σενα! εκτος αν το χουμε κλεισμενο σε ενα κελαρι και βλεπει μονο εμας

δεν χρειαζεται να ανησυχεις για το αν γινει οπως εισαι η για το αν βγαλεις απωθημενα πανω του γιατι υπαρχει και η περιπτωση να το δεις τελειως αλλιως απ οτι περιμενεις. μπορει να δωσεις τον καλυτερο εαυτο σου και να γινει αυτο που θεωρεις πως δεν ησουν εσυ ποτε

2 κοπελες παλιες μ συμμαθητριες, διδυμες, βουτιγμενες στα ναρκωτικα απο μικρες,καθαρισανε και φετος παντρευτικαν και καναν παιδια και οι 2. απο 1 συκγριση φωτογραφιων και μονο βλεπεις ποσο αυτες οι κοπελες αλλαξανε με τις γεννησεις των μωρων τους,.,.

[RainAndWind]

Μα δεν είπα μπρόκεν πως δεν αγαπάω τα παιδιά μου γιατί εμένα η μητέρα μου δε με αγάπησε- έστω με υγιή τρόπο. Λέω το εξής. Πως και οι αγάπες μας σμιλεύονται και αλλοιώνεται η σημασιολογία τους κάτω από την επίδραση του πολιτισμού μας. Άρα και η μητρική. Στη δική μου περίπτωση, το αγαπώ το παιδί μου δε συνεπάγεται θέλω το καλό του αυτόματα και ξέρω γω καλύτερα απ' όλους να το στηρίξω το καλό αυτό, γιατί "εγώ η μάνα η προικισμένη από τη φύση με το ένστικτο το απαράμιλλο" και τέτοια κουραφέξαλα. Ξέρω πως έχω ένα σωρό ελλείψεις. Ελλείψεις όμως φωτισμένες από τον προβολέα του πολιτισμού (μέσα σ' άλλα).

Γιατί εύχεσαι να μη γράφει το παιδί σου εδώ σε 20 κάτι χρόνια? Δε σημαίνει γράφω σε ένα φόρουμ ότι έχω καταστραφεί κιόλας. λολ
Κι αυτό στίγμα ρε! χαχααα

[BrokeN_DoLL]

μα ναι ειναι στιγμα αμα δεν ητανε δεν θα μασταν ολοι ανωνυμοι θα χαμε βαλει κατω απο καθε ποστ μας ολα τα στοιχεια και τα τηλεφωνα μας καθως και φωτος με οικογενειακες μας διακοπες. δεν ξερω....τι να πω

μπερδευομαι γιατι δεν γινεται να μην υπαρχουν στιγματα!γιαυτο βγηκε η λεξη για να προσδιορισει κατι που υπαρχει

[RainAndWind]

Ναι, σιγά μη βάλω και ημερομηνία γέννησης. Άλλο το'να άλλο τ' άλλο. Και σε φόρουμ με διαφορετικό περιεχόμενο να μπεις, username δε χρησιμοποιείς?

[BrokeN_DoLL]

ναι αλλα ακομα περισσοτερο που δεν θες να σε πιασει το αφεντικο σου να γραφεις εδω μεσα η να δει ποστ σου. δεν ειναι ολα τα φορουμ ιδια. αμα εγραφα με φορουμ παιδοφιλων ?

λοοοοοοοοολ ''σιγα μη βαλω και η/νια γεννησης!'' λεει! αχαχχαχααχα! ολα τα αλλα θα τα βαζες αυτο θα ταν το βασικο που θα λειπε?!αχαχαχ γαματο!λολ