Πριν απ όλα εναν εγκάρδιο χαιρετισμο σε ολα τα μέλη και τους επισκέπτες του τόπου .
Μια σύντομη , πλήν σαφής και περεκτική ελπίζω , τοποθέτηση , απο εναν ταπεινό και νέο ψυχολόγο .

Η υπόθεση λοιπόν συνίσταται στο ότι σε περιπτώσεις δυσθυμίας ή κατάθλιψης δείχνει να υπάρχει μια όχι πάντα τόσο φανερή συσχετιση της διαταραχής με κάπιο τραυματικό ή ( ας μου επιτραπεί ο σκόπιμος νεολογισμός ) θανατερό περιστατικό.Θα ΄΄ηθελα να δούμε αυτόν τον χαρακτήρισμο ως διευρυμένο και με την παραδοχή οτι ακόμα και μικρές ή μεγαλύτερες καθημερινές απώλειες παραπέμπουν με κάποιο τρόπο σ'αυτο τα αναποτρεπτο γεγονός Με μια πολύ επιδερμική επισκόπηση του ζητήματος φαίνεται να υπάρχει , ή τελοσπάντων να ελλοχεύει σε κάθε παρόμοια εκδήλωση ψυχοπαθολογίας ένας ίσως ασυνείδητος φόβος θανάτου ή αφανισμού . Ισως εν τέλει αφορά την σχέση με το αντικείμενο για τους ψυχαναλυτες και το πόσο αυτο μπορει να υπαρχει πάντα ως παρόν και καθοριστικό .