Results 1 to 15 of 46
-
11-07-2011, 15:21 #1
- Join Date
- Jun 2011
- Location
- thessaloniki
- Posts
- 89
ολα αυτα που θελω να φωναξω, γτ με πνιγουν..
Καλησπερα σας, ειμαι 85 κιλα και εχω 1'72 υψος, και ναι δεν με λες αδυνατη ουτε καν κανονικη, και για μαντεψτε οοο ναι εχω γονεις και αδερφο αδυνατους..και φυσικα σε αυτη τη περιπτωση ξερετε τι ισχυει ' ''θανατος'' στο διαφορετικο', ναι..εγω ειμαι αυτο το διαφορετικο...ημουν το παιδακι που παντα ''επερνε'' ευκολα,που την πρωτη του, διαιτα, του την καναν στο νηπιαγωγιο. Η διαιτα μου τοτε με ειδικους διατροφολογους τουσ γονεισ μου περιελαμβανε 1 γευμα την ημερα και τπτ αλλο...Συχεχισα τη ζωη μου παραλληλα με τον αθλητισμο Το θεμα ειναι οτι ειναι οτι υπηρξα λεπτη στη ζωη μου, ναι το θυμαμαι και το βλεπω στις φωτογραφιες, και ομωσ αν με ρωτησετε ποτε δεν αισθανηκα λεπτη,ποτε δεν με αφησαν να το κανω..και ναι ετρωγα κρυφα γτ πολυ απλα δεν μπορουσα να φαω φανερα,αργοτερα ετρωγα και μου προκαλουσα εμετο,εβγαλαν καλουσ τα δαχτυλα μου, απο το γαστρικο υγρο εμαθα αργοτερα απο το ιντερνετ, και οι γονεις μου ακάθεκτοι η τρομοκρατεια σε ολο της το μεγαλειο,ακομα και τώρα όντας 22 χρονων τρωω κατι και το κρυβω σε ενα σωρο απο χαρτοπετσετες για να εξαφανισω ολα τα αποδεικτικα στοιχεια.. δεν με αγαπαω, για την ακριβεια με μισώ. χανω και περνω 20 κιλα εδω και 4 χρονια συνεχως. Αυτα τα χριστουγγενα θα με βρουν μανταρισμενη, παω για λιποαναροφηση, στο μυαλο μου φανταζει η μονη λυση και ασ μη γελιωμαστε, η μονη λυση για να σηκωθει η ψυχολογια μου απ τα πατωματα που βρισκετε εδω και χρονια..
ευχαριστω για την υπομονη σας,
φιλικα,
Δομινικη
- 11-07-2011, 15:39 #2
- Join Date
- Sep 2010
- Location
- Στον πλανήτη Happy
- Posts
- 455
Δομινκη μου η λιποαναρροφηση δεν ειναι λυση(και προπαντων στα κιλα που εισαι).Λιποαναροφηση κανουν οσοι εχασαν τα περιττα κιλα και εχουν τοπικο παχος σε καποια σημεια που θελουν να φυγει.Θα τραβηξεις απιστευτους πονους χωρις λογο.Ακομη και εγχειρηση στο στομαχι να κανεις αν δεν αλλαξεις τροπο σκεψης τα κιλα δεν θα φυγουν.Ουτε η ψυχολογια σου θα αλλαξει και ουτε θα αγαπησεις τον εαυτο σου.Σκεφτηκες να πας σε ενα ψυχολογο να σε βοηθησει?Νομιζω οτι θα σου κανει καλο.Τα κιλα σου δεν ειναι πολλα.Ενας ψυχολογος θα σε βοηθησει απιστευτα να αλλαξεις τροπο σκεψης και τα κιλα θα δεις οτι θα φυγουν ειτε μονη σου ειτε με καποιο διατροφολογο.
11-07-2011, 15:55 #3
- Join Date
- Jun 2011
- Location
- thessaloniki
- Posts
- 89
Σε ευχαριστω καλη μου που μπηκες στη διαδικασια να μου απαντησεις. Με παρακολουθουσε ψυχολογος, πασχω απο επεισοδιακη υπερφαγια, οταν ημουν πιο μικρη στην εφηβεια ειχα και βουλιμικα επεισοδια..Δεν εχεις ιδεα πωσ με κανουν να αισθανομαι με το σωμα μου, οι γονεισ μου, απο υπερβολικη αγαπη, το ξερω πως δεν ειναι απο κακια,αλλα δεν ξερω αν ξερεις πωσ ειναι αυτο βλεμα,που σε κοιτανε με χαμηλομενα βλεφαρα κουναν το κεφαλι και δειχνουν λυπηση αλλα και απογοητευση..εγω δεν το αντεχω αλλο αυτο, κουραστηκα..απο τοτε που με θυμαμαι ποτε δεν ημουν αρκετα καλη κυριωσ για τον πατερα μου..
11-07-2011, 16:18 #4
- Join Date
- Sep 2010
- Location
- Στον πλανήτη Happy
- Posts
- 455
Νομιζω οτι το χειροτερο ειναι να μην υπαρχει στηριξη απο αυτους που ειναι γυρω μας. Προσπαθουν να σε βοηθησουν αλλα οχι με το σωστο τροπο.Σε εκαναν να ντρεπεσαι ακομη και να φας(ακομη και οταν πεινας).Νομιζω αν τους μιλησεις θα σου κανει καλο.Και γω εβλεπα τους δικους μου που με κοιτουσαν αλλα στεναχωριουνταν γιατι δεν ειμαι εγω ευτυχισμενη οχι γιατι με λυπουνταν που εβαλα κιλα.Και γω καποτε ημουν 65κιλα με φλατ κοιλια και τωρα που με κοιτω στο καθρεφτη με εσωρουχα δεν με αναγνωριζω αλλα λεω οκ αυτο ειναι το σωμα μου,με αυτο θα "πορευτω" μεχρι να τα χασω σιγα σιγα.Ας μην κοιταμε μονο τα αρνητικα του σωματος μας(πχ τη κυταριτιδα)ας δουμε οτι εχουμε ωραιο στηθος πχ.Στον ψυχολογο πηγαινεις ακομη?Δεν σε βοηθησε?
11-07-2011, 16:32 #5
- Join Date
- Jun 2011
- Location
- thessaloniki
- Posts
- 89
Πραγματικα μπραβο σου που εχεις καταφερει να απομονώνεις τα θετικα σου απ τα αρνητικα.. χιλια μπραβο :thumbup: Εγω οταν πηγα ψυχολογο ηταν γιατι ειχα κλειστει ενα διαστημα στο δωματιο μου,δεν ανοιγα καν τα παντζουρια και ημουν με ιντερνετ και τηλεοραση, χαθηκα απ τισ παρεεσ μου.. μονο για να πας στι δουλεια εβγαινα εξω κοιμομουν 5-6 ωρα το πρωι και φυσικα αφθονο φαι... και οταν αποφασισα να παω γτ η κατασταση μου οδευε απ το κακο στο χειροτερο μου διεγνωσε καταθληψη και σκαλιζοντασ και επεισοδιακη υπερφαγια μου εγραψε και καποια αντικαταθλιπτικα και κατι για να κοιμαμαι τα βραδια αλλα αυτο σε συνεργασια με εναν ψυχιατρο γτ οι ψυχολογοι δεν μπορουν να γραφουν χαπια.. απλα το κστοσ ηταν μεγαλο και μετα επρεπε να σταματησω μου εβγαινε ο κουκος αηδονι..
11-07-2011, 16:41 #6
- Join Date
- Sep 2010
- Location
- Στον πλανήτη Happy
- Posts
- 455
Εδω που μπηκες θα βοηθηθεις νομιζω αρκετα.Προσωπικα με βοηθησε πολυ αυτο το φορουμ.Θα βρεις κοριτσια με το ιδιο προβλημα με σενα που καταφεραν να χασουν μεχρι και 50κιλα μονες τους χωρις εγχειρισεις.Εισαι μολις 22χρ και ειναι κριμα να σκεφτεσαι ετσι για τον εαυτο σου.
11-07-2011, 16:54 #7
- Join Date
- Jun 2011
- Location
- thessaloniki
- Posts
- 89
Σε ευχαριστω παρα πολυ, το ελπιζω...ευχομαι και συ να φτασεις τον στοχο σου, ηδη τα πασ θαυμασια..οι κόποι σου θα ανταμοιφθουν.. :starhit:
11-07-2011, 20:36 #8
- Join Date
- Nov 2009
- Posts
- 4,829
Δομινίκη, καταλαβαίνω σχεδόν απόλυτα το πώς αισθάνεσαι. Κι εγώ ανήκω σε οικογένεια που κυνηγά τα περιττά κιλά και τους απέδειξα περίτρανα πως ό,τι και να λέει κανείς, αυτός που θέλει να παχύνει, θα το κάνει με χαρακτηριστική άνεση και ο ίδιος, όταν θελήσει πραγματικά να αδυνατίσει, θα το κάνει επίσης. Όχι με άνεση, αλλά θα το κάνει.
Είμαι φοβητσιάρα, αλλά όχι κατά των επεμβατικών μεθόδων. Δεν ξέρω αν συμβουλεύτηκες ειδικό για τη λιποαναρρόφηση και σου έδωσε το οκ. Αν ναι, κάνε το, αν αυτό σε ανεβάσει ψυχολογικά. Η επιστήμη είναι εδώ για να τη χρησιμοποιήσουμε ως όπλο, αυτό είναι το moto μου. Ευτυχώς τα κιλά σου δεν είναι πολλά. Θα τα χάσεις, όποια μέθοδο και αν ακολουθήσεις. Απλά, σε παρακαλώ πολύ, αν αποφασίσεις οτιδήποτε επεμβατικό, φρόντισε να απευθυνθείς στον καλύτερο των καλυτέρων. Στην αφρόκρεμα και μόνο. Μην ανησυχείς, σκέψου ότι τα κιλά σου είναι πραγματικά λίγα και φρόντισε να ασχοληθείς πιο πολύ με το ψυχολογικό κομμάτι και τις ενδοοικογενειακές σχέσεις. Να είσαι καλά!
12-07-2011, 15:53 #9
- Join Date
- May 2011
- Posts
- 31
Originally posted by dominiki
Καλησπερα σας, ειμαι 85 κιλα και εχω 1'72 υψος, και ναι δεν με λες αδυνατη ουτε καν κανονικη, και για μαντεψτε οοο ναι εχω γονεις και αδερφο αδυνατους..και φυσικα σε αυτη τη περιπτωση ξερετε τι ισχυει ' ''θανατος'' στο διαφορετικο', ναι..εγω ειμαι αυτο το διαφορετικο...ημουν το παιδακι που παντα ''επερνε'' ευκολα,που την πρωτη του, διαιτα, του την καναν στο νηπιαγωγιο. Η διαιτα μου τοτε με ειδικους διατροφολογους τουσ γονεισ μου περιελαμβανε 1 γευμα την ημερα και τπτ αλλο...Συχεχισα τη ζωη μου παραλληλα με τον αθλητισμο Το θεμα ειναι οτι ειναι οτι υπηρξα λεπτη στη ζωη μου, ναι το θυμαμαι και το βλεπω στις φωτογραφιες, και ομωσ αν με ρωτησετε ποτε δεν αισθανηκα λεπτη,ποτε δεν με αφησαν να το κανω..και ναι ετρωγα κρυφα γτ πολυ απλα δεν μπορουσα να φαω φανερα,αργοτερα ετρωγα και μου προκαλουσα εμετο,εβγαλαν καλουσ τα δαχτυλα μου, απο το γαστρικο υγρο εμαθα αργοτερα απο το ιντερνετ, και οι γονεις μου ακάθεκτοι η τρομοκρατεια σε ολο της το μεγαλειο,ακομα και τώρα όντας 22 χρονων τρωω κατι και το κρυβω σε ενα σωρο απο χαρτοπετσετες για να εξαφανισω ολα τα αποδεικτικα στοιχεια.. δεν με αγαπαω, για την ακριβεια με μισώ. χανω και περνω 20 κιλα εδω και 4 χρονια συνεχως. Αυτα τα χριστουγγενα θα με βρουν μανταρισμενη, παω για λιποαναροφηση, στο μυαλο μου φανταζει η μονη λυση και ασ μη γελιωμαστε, η μονη λυση για να σηκωθει η ψυχολογια μου απ τα πατωματα που βρισκετε εδω και χρονια..
ευχαριστω για την υπομονη σας,
φιλικα,
Δομινικη
Αν ήξερες πόσο σε καταλαβαίνω θα τρόμαζες γλυκειά μου! Πρίν τρία χρόνια περίπου ήμουν κι εγώ σε άθλια ψυχολογική κατάσταση, με κατάθλιψη, υπερφαγία, ερωτική απογοήτευση και μια στάση για τη ζωή πολύ αρνητική. Όλοι προσπαθούσαν να μου πουν οτι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, εγώ όμως ήμουν τόσο βυθισμένη στην άβυσσο που δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα...Έβλεπα την εικόνα μου στον καθρέφτη, σε φωτογραφίες, στο βλέμμα ενός άντρα που μου άρεσε, και με μισούσα. Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ένιωθα ότι δεν ήμουν αρκετή, οτι ήμουν άσχημη, χοντρή, ανεπιθύμητη και ότι άλλο νιώθει κάποιος που έχει περάσει απο αυτή τη φάση.
Μετά απο πολλές πιέσεις μιας φίλης αποφάσισα να απευθυνθώ σε ψυχολόγο. Εκεί ξεκίνησε ένας αγώνας και μια πάλη μέσα μου για να καταφέρω να βγώ απο την κατάθλιψη που είχα πέσει και να κατανοήσω τους λόγους που ένιωθα έτσι.
Σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολο να παλεύεις με τον εαυτό σου και σίγουρα θέλει πολύ δουλειά κυρίως απο σένα την ίδια, ο ψυχολόγος απλά σου δίνει τα ερεθίσματα...
Απο εκεί λοιπόν ξεκινάνε όλα, απο το τι έχει ο καθένας μας στην ψυχούλα του...Όταν ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα θα δεις την κατάσταση καθαρά όπως είναι και θα νιώσεις πολύ καλύτερα, ακόμα και πρίν χάσεις τα κιλά σου.
Που δεν είναι πολλά, πίστεψέ με, ειδικά για το ύψος σου... Και σίγουρα γλυκειά μου η λιποαναρρόφηση δεν θα βοηθήσει ιδιαίτερα...Χάσε πρώτα τα κιλά που θέλεις, έστω και με αργό ρυθμό, έτσι δεν θα τα ξαναπάρεις ποτέ...Και μετά αν κάτι δεν σου αρέσει στο σώμα σου κάνε και κάποια επέμβαση...
Αν και είσαι ακόμα πολύ νέα και θα δεις οτι θα αλλάξει τελείως η εικόνα σου...
Ελπίζω να μην σε ζάλισα συνονόματη :wink1:
Φιλάκια πολλά κι ελπίζω να μπαίνεις εδώ συχνά να τα λέμε.
13-07-2011, 12:19 #10
- Join Date
- Jun 2011
- Location
- thessaloniki
- Posts
- 89
Originally posted by Ava
Δομινίκη, καταλαβαίνω σχεδόν απόλυτα το πώς αισθάνεσαι. Κι εγώ ανήκω σε οικογένεια που κυνηγά τα περιττά κιλά και τους απέδειξα περίτρανα πως ό,τι και να λέει κανείς, αυτός που θέλει να παχύνει, θα το κάνει με χαρακτηριστική άνεση και ο ίδιος, όταν θελήσει πραγματικά να αδυνατίσει, θα το κάνει επίσης. Όχι με άνεση, αλλά θα το κάνει.
Είμαι φοβητσιάρα, αλλά όχι κατά των επεμβατικών μεθόδων. Δεν ξέρω αν συμβουλεύτηκες ειδικό για τη λιποαναρρόφηση και σου έδωσε το οκ. Αν ναι, κάνε το, αν αυτό σε ανεβάσει ψυχολογικά. Η επιστήμη είναι εδώ για να τη χρησιμοποιήσουμε ως όπλο, αυτό είναι το moto μου. Ευτυχώς τα κιλά σου δεν είναι πολλά. Θα τα χάσεις, όποια μέθοδο και αν ακολουθήσεις. Απλά, σε παρακαλώ πολύ, αν αποφασίσεις οτιδήποτε επεμβατικό, φρόντισε να απευθυνθείς στον καλύτερο των καλυτέρων. Στην αφρόκρεμα και μόνο. Μην ανησυχείς, σκέψου ότι τα κιλά σου είναι πραγματικά λίγα και φρόντισε να ασχοληθείς πιο πολύ με το ψυχολογικό κομμάτι και τις ενδοοικογενειακές σχέσεις. Να είσαι καλά!
Καλη μου αβα.. σε ευχαριστω που μπηκες στη διαδικασια να μου απαντησεις, τα λογια σου ειναι πολυ ενθαρρυντικά για την ψυχολογια μου.. ευτυχως για την λιποαναρρόφηση εχω ενημερωθεί πληρως, και εχς παει στην καλυτερη γιατρο της θεσσαλονικης..πραγματικα με βοηθαν πολυ τα λογια σας και με συγκινουν..να στε καλα..
13-07-2011, 12:50 #11
- Join Date
- Jun 2011
- Location
- thessaloniki
- Posts
- 89
Originally posted by mendom76
Originally posted by dominiki
Καλησπερα σας, ειμαι 85 κιλα και εχω 1'72 υψος, και ναι δεν με λες αδυνατη ουτε καν κανονικη, και για μαντεψτε οοο ναι εχω γονεις και αδερφο αδυνατους..και φυσικα σε αυτη τη περιπτωση ξερετε τι ισχυει ' ''θανατος'' στο διαφορετικο', ναι..εγω ειμαι αυτο το διαφορετικο...ημουν το παιδακι που παντα ''επερνε'' ευκολα,που την πρωτη του, διαιτα, του την καναν στο νηπιαγωγιο. Η διαιτα μου τοτε με ειδικους διατροφολογους τουσ γονεισ μου περιελαμβανε 1 γευμα την ημερα και τπτ αλλο...Συχεχισα τη ζωη μου παραλληλα με τον αθλητισμο Το θεμα ειναι οτι ειναι οτι υπηρξα λεπτη στη ζωη μου, ναι το θυμαμαι και το βλεπω στις φωτογραφιες, και ομωσ αν με ρωτησετε ποτε δεν αισθανηκα λεπτη,ποτε δεν με αφησαν να το κανω..και ναι ετρωγα κρυφα γτ πολυ απλα δεν μπορουσα να φαω φανερα,αργοτερα ετρωγα και μου προκαλουσα εμετο,εβγαλαν καλουσ τα δαχτυλα μου, απο το γαστρικο υγρο εμαθα αργοτερα απο το ιντερνετ, και οι γονεις μου ακάθεκτοι η τρομοκρατεια σε ολο της το μεγαλειο,ακομα και τώρα όντας 22 χρονων τρωω κατι και το κρυβω σε ενα σωρο απο χαρτοπετσετες για να εξαφανισω ολα τα αποδεικτικα στοιχεια.. δεν με αγαπαω, για την ακριβεια με μισώ. χανω και περνω 20 κιλα εδω και 4 χρονια συνεχως. Αυτα τα χριστουγγενα θα με βρουν μανταρισμενη, παω για λιποαναροφηση, στο μυαλο μου φανταζει η μονη λυση και ασ μη γελιωμαστε, η μονη λυση για να σηκωθει η ψυχολογια μου απ τα πατωματα που βρισκετε εδω και χρονια..
ευχαριστω για την υπομονη σας,
φιλικα,
Δομινικη
Αν ήξερες πόσο σε καταλαβαίνω θα τρόμαζες γλυκειά μου! Πρίν τρία χρόνια περίπου ήμουν κι εγώ σε άθλια ψυχολογική κατάσταση, με κατάθλιψη, υπερφαγία, ερωτική απογοήτευση και μια στάση για τη ζωή πολύ αρνητική. Όλοι προσπαθούσαν να μου πουν οτι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, εγώ όμως ήμουν τόσο βυθισμένη στην άβυσσο που δεν μπορούσα να ακούσω τίποτα...Έβλεπα την εικόνα μου στον καθρέφτη, σε φωτογραφίες, στο βλέμμα ενός άντρα που μου άρεσε, και με μισούσα. Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ένιωθα ότι δεν ήμουν αρκετή, οτι ήμουν άσχημη, χοντρή, ανεπιθύμητη και ότι άλλο νιώθει κάποιος που έχει περάσει απο αυτή τη φάση.
Μετά απο πολλές πιέσεις μιας φίλης αποφάσισα να απευθυνθώ σε ψυχολόγο. Εκεί ξεκίνησε ένας αγώνας και μια πάλη μέσα μου για να καταφέρω να βγώ απο την κατάθλιψη που είχα πέσει και να κατανοήσω τους λόγους που ένιωθα έτσι.
Σίγουρα δεν είναι καθόλου εύκολο να παλεύεις με τον εαυτό σου και σίγουρα θέλει πολύ δουλειά κυρίως απο σένα την ίδια, ο ψυχολόγος απλά σου δίνει τα ερεθίσματα...
Απο εκεί λοιπόν ξεκινάνε όλα, απο το τι έχει ο καθένας μας στην ψυχούλα του...Όταν ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα θα δεις την κατάσταση καθαρά όπως είναι και θα νιώσεις πολύ καλύτερα, ακόμα και πρίν χάσεις τα κιλά σου.
Που δεν είναι πολλά, πίστεψέ με, ειδικά για το ύψος σου... Και σίγουρα γλυκειά μου η λιποαναρρόφηση δεν θα βοηθήσει ιδιαίτερα...Χάσε πρώτα τα κιλά που θέλεις, έστω και με αργό ρυθμό, έτσι δεν θα τα ξαναπάρεις ποτέ...Και μετά αν κάτι δεν σου αρέσει στο σώμα σου κάνε και κάποια επέμβαση...
Αν και είσαι ακόμα πολύ νέα και θα δεις οτι θα αλλάξει τελείως η εικόνα σου...
Ελπίζω να μην σε ζάλισα συνονόματη :wink1:
Φιλάκια πολλά κι ελπίζω να μπαίνεις εδώ συχνά να τα λέμε.
φιλακια,
δομινικη
13-07-2011, 13:15 #12
- Join Date
- May 2011
- Posts
- 31
Αφού το έχεις πάρει απόφαση λοιπόν να το κάνεις, απλά ψάξε το πολύ ώστε να απευθυνθείς στον καλύτερο ειδικό ώστε να σε προσέξει ιδιαίτερα. Ελπίζω όλα να σου πάνε καλά απο δω και πέρα και να γίνεις όσο όμορφη θέλεις ώστε να νιώσεις όπως ονειρεύεσαι κοριτσάκι...
Εμείς θα τα λέμε απο δω μέσα για να μοιραζόμαστε και τα νέα μας!!
Φιλάκια πολλά!!! :grin:
13-07-2011, 16:07 #13
- Join Date
- Jun 2011
- Location
- thessaloniki
- Posts
- 89
Originally posted by mendom76
Αφού το έχεις πάρει απόφαση λοιπόν να το κάνεις, απλά ψάξε το πολύ ώστε να απευθυνθείς στον καλύτερο ειδικό ώστε να σε προσέξει ιδιαίτερα. Ελπίζω όλα να σου πάνε καλά απο δω και πέρα και να γίνεις όσο όμορφη θέλεις ώστε να νιώσεις όπως ονειρεύεσαι κοριτσάκι...
Εμείς θα τα λέμε απο δω μέσα για να μοιραζόμαστε και τα νέα μας!!
Φιλάκια πολλά!!! :grin:
13-07-2011, 21:54 #14
- Join Date
- Aug 2008
- Posts
- 54
Δομινίκη το σκέφτηκα πολύ αν είναι να σου απαντήσω γιατί ίσως να μήν ξέρω πολλά για το θέμα σου και να καταλήξω να σε συγχίσω, οπότε σε παρακαλώ συγχώρεσέ με εκ των προτέρων....
Επειδή μεγάλωσα κι εγώ σε μία οικογένεια όπου η καταπίεση ήταν παρούσα στην καθημερινή ζωή μας, κι επειδή οι γονείς μου με είχαν πείσει πως ό,τι έκαναν ή έλεγαν ήταν "για το καλό μου", έμαθα λοιπόν κι εγώ πως η αυτοκαταστροφή είναι ένας φυσιολογικός τρόπος ν'αντιμετωπίζει κανείς τα προβλήματά του.
Έχασα 15 κιλά και ξαναπήρα 20 μέσα σε 4 χρόνια κι εγώ, επί δύο φορές, με το απλό μοτίβο: παρατάω σχολή -γυρίζω σπίτι = τρώω για να μη μιλήσω και αρχίσει καβγάς, πιάνω σχολή- μένω μόνη= τρώω σαν άνθρωπος ή και καθόλου απο αντίδραση.
Αν έχω μία συμβουλή να σου δώσω, είναι να απομακρυνθείς απο τους γονείς σου. Είτε να φύγεις απο το σπίτι, είτε να γίνουν τα αυτιά σου μπαινάκης βγαινάκης, δέν ξέρω πως αλλιώς, αλλά θα σε βοηθήσει παρα πολύ. Κι αυτό για να ξαναμάθεις πώς να περπατάς, πώς να νιώθεις, πώς να υπερασπίζεις τον εαυτό σου κλπ.
Ο τίτλος του ποστ σου είναι "ολα αυτά που θέλω να φωνάξω γιατί με πνίγουν" λες όμως "Δεν εχεις ιδεα πωσ με κανουν να αισθανομαι με το σωμα μου, οι γονεισ μου, απο υπερβολικη αγαπη, το ξερω πως δεν ειναι απο κακια". Επέτρεψε στον εαυτό σου να θυμώσει μία φορά με τους γονείς σου.
Είμαστε μία πουριτανική κοινωνία που αποθαρρύνει την έκφραση θυμού, αλλά ο θυμός και η οργή είναι φυσιολογικότατα συναισθήματα, έτσι κι εσύ αντί να τα καταπιεζεις μέσα σου, πες για μία φορα πώς είναι να είσαι εσύ με τους γονείς σου..
Κι εμένα μου πήρε 20 χρόνια μέχρι να τολμήσω να εκστομίσω -γιατί το σκεφτόμουν χρόνια- πώς ναι, τελικά η μάνα μου δέν ήθελε παιδιά και ετσι φάγαμε την παπάρα όλοι. Δέν επέτρεπα να μιλήσω έτσι μην τυχόν και προσβάλω τη μάνα μου που αναμφίβολα με αγαπάει, έχει όμως τα ζητήματά της κι έτσι έχω κι εγώ δικαίωμα να απογοητεύομαι -τουλάχιστο- με αυτά, εφόσον με επηρέασαν άμεσα.
Ελπίζω να σ'επηρρέασα έστω και λίγο θετικά. :)
Καλή συνέχεια!
14-07-2011, 11:37 #15
- Join Date
- Jun 2011
- Location
- thessaloniki
- Posts
- 89
Originally posted by karol_E
Δομινίκη το σκέφτηκα πολύ αν είναι να σου απαντήσω γιατί ίσως να μήν ξέρω πολλά για το θέμα σου και να καταλήξω να σε συγχίσω, οπότε σε παρακαλώ συγχώρεσέ με εκ των προτέρων....
Επειδή μεγάλωσα κι εγώ σε μία οικογένεια όπου η καταπίεση ήταν παρούσα στην καθημερινή ζωή μας, κι επειδή οι γονείς μου με είχαν πείσει πως ό,τι έκαναν ή έλεγαν ήταν "για το καλό μου", έμαθα λοιπόν κι εγώ πως η αυτοκαταστροφή είναι ένας φυσιολογικός τρόπος ν'αντιμετωπίζει κανείς τα προβλήματά του.
Έχασα 15 κιλά και ξαναπήρα 20 μέσα σε 4 χρόνια κι εγώ, επί δύο φορές, με το απλό μοτίβο: παρατάω σχολή -γυρίζω σπίτι = τρώω για να μη μιλήσω και αρχίσει καβγάς, πιάνω σχολή- μένω μόνη= τρώω σαν άνθρωπος ή και καθόλου απο αντίδραση.
Αν έχω μία συμβουλή να σου δώσω, είναι να απομακρυνθείς απο τους γονείς σου. Είτε να φύγεις απο το σπίτι, είτε να γίνουν τα αυτιά σου μπαινάκης βγαινάκης, δέν ξέρω πως αλλιώς, αλλά θα σε βοηθήσει παρα πολύ. Κι αυτό για να ξαναμάθεις πώς να περπατάς, πώς να νιώθεις, πώς να υπερασπίζεις τον εαυτό σου κλπ.
Ο τίτλος του ποστ σου είναι "ολα αυτά που θέλω να φωνάξω γιατί με πνίγουν" λες όμως "Δεν εχεις ιδεα πωσ με κανουν να αισθανομαι με το σωμα μου, οι γονεισ μου, απο υπερβολικη αγαπη, το ξερω πως δεν ειναι απο κακια". Επέτρεψε στον εαυτό σου να θυμώσει μία φορά με τους γονείς σου.
Είμαστε μία πουριτανική κοινωνία που αποθαρρύνει την έκφραση θυμού, αλλά ο θυμός και η οργή είναι φυσιολογικότατα συναισθήματα, έτσι κι εσύ αντί να τα καταπιεζεις μέσα σου, πες για μία φορα πώς είναι να είσαι εσύ με τους γονείς σου..
Κι εμένα μου πήρε 20 χρόνια μέχρι να τολμήσω να εκστομίσω -γιατί το σκεφτόμουν χρόνια- πώς ναι, τελικά η μάνα μου δέν ήθελε παιδιά και ετσι φάγαμε την παπάρα όλοι. Δέν επέτρεπα να μιλήσω έτσι μην τυχόν και προσβάλω τη μάνα μου που αναμφίβολα με αγαπάει, έχει όμως τα ζητήματά της κι έτσι έχω κι εγώ δικαίωμα να απογοητεύομαι -τουλάχιστο- με αυτά, εφόσον με επηρέασαν άμεσα.
Ελπίζω να σ'επηρρέασα έστω και λίγο θετικά. :)
Καλή συνέχεια!
συγγνωμη αν σε κουρασα και σε ευχαριστω που μοιραστηκεσ μαζι μου τις δικες σου σκεψεις, ευχομαι να τα λεμε,
φιλια
δομινικη
Can Zopiclone Really Help You Sleep Better Tonight?
30-07-2025, 14:13 in Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή