ΑΠΙΣΤΙΑ: ΕΝΟΧΗ Η ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ? ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΑς

[ioannis2]

Δε μας είπες, κάνατε ιατρικές εξετάσεις για να δείτε αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας πχ αδύνατο σπέρμα ή δυσκολία στο να κρατήσεις παιδί;
Αν σε αγαπούσε τόσο πολύ όσο τον αγαπάς εσύ θα έμενε πιστός σ΄εσένα όπως ακριβώς κάνεις εσύ, θα σου συμπαραστεκόταν και θα κανε μαζί σου τα πάντα για να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Δε θα σε παραμέριζε από τη ζωή του ούτε θα γυρνούσε με την καθεμιά (εχεις κι αποδείξεις γι αυτό). Εμμέσως σε εγκατέλειψε με την πρώτη δυσκολία και περίπου τυπικά ζει μαζί σου.
Ζήτα του να κάνετε εξετάσεις αλλά και μίλα του ίσα ότι τον αγαπάς αλλά και ότι δεν ανέχεσαι πλεον.

[ΜΑΙΡΗ30]

Καλημέρα σε όλους.
Προφανώς έχω κουραστεί, το θέμα δεν είναι τόσο το ενδεχόμενο της απιστίας, το θεωρώ η κορυφή του παγόβουνου, όσο χαζό και αν φαίνεται.Μπορεί και να το έκανε για αυτοεπιβεβαίωση, αλλά όταν εγώ είχα καταρρεύσει μετά την τρίτη ατυχή προσπάθεια εξωσωματικής, εκείνος εξυνε τις πληγές. Προτίμησε να απομακρυνθεί και αντι, το γεγονός να μας κάνει μαι γροθιά, εκείνος κλέιστηκε στον εαυτό του.
Αυτό το γεγονός με έκανε να καταλάβω πόσο πολύ με είχε απορροφήσει η προσπα΄θεια να κάνω παιδί και πόσο πολύ είχα αφήσει τον εαυτό μου. Απλά είχα την ψευδαίσθηση οτι έιμασταν μαζί. Ναι, έμεινα πίσω, δίνοντας οτι είχα, καλύπτοντας τις ανασφάλειες και τις ανάγκες του, αλλά ποτε δεν κοίταξα, την δίκες μου. Τώρα ξυπνάω και μου φαίνεται περίεργο οτι θ έ λ ω να διεκδικήσω την ζώη και τ α θέλω μου και να ξεφύγω από τον εφιάλτη, του να μέινω μόνη μου. Αυτό με κράταγε, ο φόβος της μοναξιάς. Εκέινος το ήξερε και το ξέρει οτι είμαι ανασφαλής. Ξυπνώντας από το λήθαργο μου, νιώθει οτι κάτι γίνεται, κάτι αλλάζει και πατάει έκεί με την απειλή του διαζυγίου. ΔΕΝ θέλει να χάσει αυτά τα δεδομένα του, αλλά είναι δεδομένα και εγώ δεν θέλω πλέον να είμαι δεδομένη κανενός. Δεν μπορώ να θρέψω άλλο την εγωισμό του και κρύψω, για άλλη μια φορά από τον εαυτό μου την ζωή μου. θΈΛΩ να είμαι καλά, να είναι εκείνος καλά και αν μπορούμε να είμαστε καλά μαζί.
Συγγνώμη για το παραλλήρημα, αλλά η ψυχή μου κραυγάζει και δεν γλινεται να κάνω πως δεν ακούω πια.