Με προβληματίζει

[carrot]

.................................................. .......

[RainAndWind]

Νομίζω πως ίσως εσύ να κουβαλάς το στίγμα Ίνσεκτ κι έτσι να αισθάνεσαι πως όλοι σε εχθρεύονται και σε κοιτάνε με ύφος υποτιμητικό.
Αλλά δε μπορεί λες να περάσει και να φύγει τελικά αυτή η εχθρότητα που σου βγαίνει?
Δεν ξέρω ποια άτομα εννοείς και ποια ψευδώνυμα, σου γράφω μονάχα αυτό που μου αφήνει η επικοινωνία μας, την αίσθηση ότι μπορεί να είναι περαστικό το βάσανο που περιγράφεις. Αν θέλεις να συζητήσουμε, μπορεί να σε ανακουφίσει o διάλογος, γράψε ό,τι σκέφτεσαι να δούμε πώς μπορούμε να το πιάσουμε και να το αποδομήσουμε στα εξ ων συνετέθη.:)

[carrot]

Μερικές φορές κινούμαι προς αυτές τις σκέψεις. Είναι να μην αρχίσει το τρένο να κινείται προς αυτή τη διαδρομή γιατί την πάτησα. Ωστόσο σίγουρα με θλίβει το γεγονός πως ακόμα και δω είμαι απομακρυσμένος από τους υπολοίπους...

[ioannis2]

insect, το φορουμ είναι κάτι σαν μικρογραφία της κοινωνίας. Από τα συμφραζόμενα του καθενός, τις εμπειρίες και το ύφος με το οποίο γράφει μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα για το χαρακτηρα. Αυτά που γραφει εδώ ο καθενας μας αποτελεύν για μενα αποτυπωμα χαρακτηρα. Και έπειτα, κάποιοι χαρακτηρες ελκύουν κόσμο και γίνονται αγαπητοί, καποιοι άλλοι μένουν πάντα πίσω και παλεύουν μπας κι αλλάξει κάτι. Έτσι, αφού είναι αποτύπωμα χαρακτήρα, μέσα από το λόγο τους κάποιοι εδώ είναι δημοφιλοίς, αρεστοί, ευχάριστοι ή όπως αλλιώς θες πες τους και αρκετοί θα θελαν να τους γνωρίσουν, ενώ άλλοι όχι ιδιαίτερα, απλά τους δίνουν (συνηθως οι πρωτοι) συμβουλές, ενθαρρυνση και σημασία. Συμφωνούμε;

Για σενα πιστευω είσαι απ αυτούς το παλεύουν να τους κανουν παρέα οι άλλοι, που προσπαθούν να ριξουν και καμιά κουβέντα σε μια συζήτηση απλά για να το κανουν, που περνούν πολλή ώρα μόνοι ψάχνοντας να κανουν κάτι αφού δεν έχουν κάποιους να τους κανουν παρέα και να πανε καπου μαζί, που νοιωθουν ανία λόγω αυτής της απομώνωσης, που συνηδητοποιούν όμως αυτά αλλά δεν ξερουν πως ακριβώς να τα αλλάξουν. έτσι είναι;

[Lacrymosa]

ινσεκτ πως εισαι ολα καλα ?? :)

[ioannis2]

Πιο πάνω έχω δώσει ένα προφίλ που πιστευω ταιριάζει στον ίνσεκτ, προφίλ που πιστεύω ταιριάζει ή πλησιάζει σε πολλούς εδώ, και γω παλιά είχα κάπως παρόμοιο προφίλ, τώρα έχω αρκετά απομακρυνθεί και κυρίως μου αποτελεί μόνο ανάμνηση. Και από την δική μου εμπειρία καθώς και άλλων ανθρώπων με τετοιο προφιλ τους οποίους γνώρισα, λέω και τονίζω ότι, εμείς ειδικά που θέλουμε να προσφέρουμε βοήθεια και στηριξη στους άλλους, τετοιους ανθρώπους πρέπει να τους αγκαλιάζουμε. Και όταν το λέω αυτό εννοώ μέχρι και κυριολεκτικά. Ποτέ δεν πρέπει να τους παραγνωρίζουμε ή να τους βάζουμε στο περιθώριο ή να μην τους δίνουμε σημασία ή χειρότερα να τους θεωρούμε κατώτερους μας.

Τετοιους ανθρώπους τους πλησιάζεις, αναπτύσσεις επικοινωνία μαζί τους και όταν με ειλικρίνεια τους δώσεις τη δυνατότητα να σου ξανοιχθούν κερδίζεις από αυτά που κρύβουν και με το που τους δινεις αυτη την ευκαιρία απλόχερα σου προσφέρουν. Και έχω διαπιστωσει ότι τετοιοι άνθρωποι έχουν πολλές φορές ένα απίστευτα ωραίο ψυχικό κόσμο. Τετοιους ανθρώπους τους κάνεις παρέα, ως ίσος προς ίσο, ποτέ δεν τους βλεπεις ως κατωτερους, τους δίνεις δυνατότητες, συζητάς μαζί τους, στέκεσαι δίπλα τους, τους προσφέρεις τη χαρά της παρέας που τους λείπει, τους προσκαλείς εκεί που οι άλλοι τους παραγνωρίζουν και στο τελος βγαινεις κερδισμένος αφού κερδίζεις τη φιλία τους. Μια φιλία που δημιουργείται με την εκτίμηση και το ενδιαφέρον που τους δείχνεις η οποία έχει πολλές ελπίδες να αντέξει στο χρόνο και να χεις στο τελος ένα καλό φίλο δίπλα σου στις δικες σου δυσκολίες.

[RainAndWind]

Βλέπουμε τα πράγματα όχι όπως είναι αλλά όπως είμαστε. Μπορεί να έχετε παρατηρήσει ότι σε περιόδους που αισθάνεται ένας άνθρωπος καλά, γεμάτος, ισορροπημένος, αντλεί ικανοποίηση από την καθημερινότητά του, δεν ασχολείται και του φαντάζουν όλοι και όλα γλυκούλια και τρυφερά.:P
Άρα? Αν φτιάξει η καθημερινότητά μου, αλλάζω εγώ ή το περιβάλλον αλήθεια? Μήπως αλλάζει ο τρόπος που αξιολογώ, γίνεται ελαστικότερος, απαλότερος, γίνεται λιγότερο αυστηρός? Μπορεί?

[carrot]

Ιωάννη & κορίτσια... από λόγια έχω χορτάσει. Δεν ελπίζω σε κάτι το ιδανικό αλλά δυστυχώς στερούμαι βασικών κοινωνικών αναγκών στη ζωή μου. Η ζωή μου έχει εξελιχθεί σε φαί και ύπνος και τίποτα παραπάνω και κάποια στιγμή πιθανώς να μείνει μόνο ο ύπνος. Έχω φτάσει σε μια ηλικία όπου τα παιχνίδια στον υπολογιστή και οι ταινίες δεν με γεμίζουν. Δουλειά έχω αλλά σε λίγο καιρό παίζει να είμαι άνεργος.
Μακάρι να μπορέσω να αντιδράσω πριν φύγουν και οι γονείς μου από την ζωή.

[asteriar]

Γλυκέ μου insect δεν ξέρω ποιο ήταν το αρχικό σου μνμ γιατί τώρα έχει μόνο αποσιωπητικά αλλά από τα συμφραζόμενα κατάλαβα αρκετά... Τις περισσότερες φορές νιώθω και είμαι κι εγώ απομακρυσμένη από τους άλλους... και όχι γιατί δεν θέλω να ενταχθώ αλλά πολλές φορές δεν κολλάω... Θλίβομαι απίστευτα όταν από τα δέκα άτομα που μπορεί να είναι στην παρέα θα με προσεγγίσουν ή θα προσεγγίσω μόνο τα τέσσερα και από εκεί και πέρα θα τύχει να μιλήσω με το ένα ή δύο άτομα.... Δεν καταλαβαίνω που φταίω και θα ήθελα στην πορεία της γνωριμίας μας να μου πείτε που σφάλλω και δεν μπορώ να είμαι κι εγώ μέρος του συνόλου........

[carrot]

Κοίτα για μένα το πρόβλημα είναι ότι ούτε από εδώ έχω καταφέρει να κάνω ένα φίλο μία φίλη.. ειλικρινά δεν ξέρω το γιατί. Ερωτικά επίσης έχω μείνει μόνος, χωρίς γυναίκα.
Με τις γυναίκες παρεξηγιέμαι εύκολα, είμαι καλό παιδί μέχρι να μου αστράψει. Παλαιότερα είχε τύχει να κάνω παρέα με μία την οποία είχα καψουρευτεί, την έβλεπα για δύο μήνες, τελικά φασωθήκαμε μετά από δύο μήνες αλλά την επόμενη μέρα μου ήταν ψυχρή σαν παγοκολώνα. Την πιάνω και την ρωτάω τι γίνεται και μου λέει ότι τα έχει με άλλον και θα έπρεπε να περιμένω. Της έριξα τέτοιο φτύσιμο μετά που η κοπέλα δεν το περίμενε με έβλεπε και ρωτούσε τους γνωστούς μου γιατί δεν μου μιλάει ο *** (είμασταν σε κοινό περιβάλλον). Και βέβαια δεν την ξαναείδα ποτέ μου από τότε...
Με φίλους δεν μπορώ να πω ότι συμβάδιζα και πολύ. Έκανα κάποιες παρέες οι οποίες δεν διαρκούσαν συνήθως και αρκετές φορές ήμουν ο απαρατήρητος της παρέας. Οι περισσότεροι δηλαδή γνωστοί υπήρξαν. Και οι αντρικές παρέες συνήθως χαλούσαν εξαιτίας γυναικών. Δεδομένο αυτό.
Με θλίβει όπως κι εσύ η έλλειψη κύκλου, γιατί έτσι ούτε γυναίκα πρόκειτε να βρω, ούτε φίλους αλλά και να προσπαθήσω να γραφτώ σε κάποιο άθλημα δύσκολα θα είμαι εγώ αυτός που θα παίρνει τις πρωτοβουλίες για συναντήσεις.
Γυναίκα φίλη δεν θα με πείραζε να είχα αλλά ξέρω ότι μόλις θα έβρισκε γκόμενο θα σταματούσα να την βλέπω.
Για το μόνο που χαίρομαι είναι ότι δεν είμαι απελπισμένος (τουλάχιστον όχι ακόμα) αλλά φέρομαι πολύ ράντομ σε κάθε καινούργια γνωριμία.
Εσύ έχεις φίλο?

[Σουέλ]

....................

[carrot]

Καληνύχτα για τώρα. Θα τα πούμε αύριο. kisses

[asteriar]

Κοίτα για μένα το πρόβλημα είναι ότι ούτε από εδώ έχω καταφέρει να κάνω ένα φίλο μία φίλη.. ειλικρινά δεν ξέρω το γιατί. Ερωτικά επίσης έχω μείνει μόνος, χωρίς γυναίκα.
Με τις γυναίκες παρεξηγιέμαι εύκολα, είμαι καλό παιδί μέχρι να μου αστράψει. Παλαιότερα είχε τύχει να κάνω παρέα με μία την οποία είχα καψουρευτεί, την έβλεπα για δύο μήνες, τελικά φασωθήκαμε μετά από δύο μήνες αλλά την επόμενη μέρα μου ήταν ψυχρή σαν παγοκολώνα. Την πιάνω και την ρωτάω τι γίνεται και μου λέει ότι τα έχει με άλλον και θα έπρεπε να περιμένω. Της έριξα τέτοιο φτύσιμο μετά που η κοπέλα δεν το περίμενε με έβλεπε και ρωτούσε τους γνωστούς μου γιατί δεν μου μιλάει ο *** (είμασταν σε κοινό περιβάλλον). Και βέβαια δεν την ξαναείδα ποτέ μου από τότε...
Με φίλους δεν μπορώ να πω ότι συμβάδιζα και πολύ. Έκανα κάποιες παρέες οι οποίες δεν διαρκούσαν συνήθως και αρκετές φορές ήμουν ο απαρατήρητος της παρέας. Οι περισσότεροι δηλαδή γνωστοί υπήρξαν. Και οι αντρικές παρέες συνήθως χαλούσαν εξαιτίας γυναικών. Δεδομένο αυτό.
Με θλίβει όπως κι εσύ η έλλειψη κύκλου, γιατί έτσι ούτε γυναίκα πρόκειτε να βρω, ούτε φίλους αλλά και να προσπαθήσω να γραφτώ σε κάποιο άθλημα δύσκολα θα είμαι εγώ αυτός που θα παίρνει τις πρωτοβουλίες για συναντήσεις.
Γυναίκα φίλη δεν θα με πείραζε να είχα αλλά ξέρω ότι μόλις θα έβρισκε γκόμενο θα σταματούσα να την βλέπω.
Για το μόνο που χαίρομαι είναι ότι δεν είμαι απελπισμένος (τουλάχιστον όχι ακόμα) αλλά φέρομαι πολύ ράντομ σε κάθε καινούργια γνωριμία.
Εσύ έχεις φίλο?

Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για εδώ γιατί έχει μόλις μια εβδομάδα που μπαίνω.... Όσες φιλίες και να έκανα στην ζωή μου πάντα έδινα τόσο πολλά με αποτέλεσμα να πληγώνομαι τόσο που αποφάσισα να μην το κυνηγάω άλλο κι εάν είναι να έρθει ας έρθει... Τις περισσότερες φορές είχα αγόρι αλλά ποτέ δεν το έβαζα πάνω από μια φιλία ή και το αντίστροφο.... Προσπαθούσα πάντα να κρατάω τις ισορροπίες σε αντίθεση με άλλους ανθρώπους που μόλις βρουν τον έρωτα της ζωής τους σε ξεχνάνε και όταν τους παρατήσει εσύ θα πρέπει να είσαι ακόμη εκεί.... Σκέφτομαι ότι ίσως φταίω κι εγώ γι ' αυτό... Είμαι πολύ επιλεκτική στους ανθρώπους που έχω δίπλα μου... Είμαι και λίγο δύστροπη... Αλλά ποιος είναι τέλειος??? Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα έκανα με κάποιον παρέα έτσι απλά για να τον εκμεταλλευτώ που βλέπω να γίνεται κατά κόρον από άλλους... Γυναίκα θα βρεις μην σε πιάνει το άγχος... Όσο για τις φιλίες και εγώ είμαι πολύ κλειστή ως άνθρωπος και έτσι όλες οι προσπάθειες μου απέτυχαν όταν γράφτηκα σε κάποιο άθλημα κτλ.... Όσο γι ΄αυτό που λες για τις φιλίες ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα δεν είναι πάντα έτσι... Στον άνθρωπο είναι... Χαίρομαι που δεν είσαι απελπισμένος και θέλω να πιστεύω πως κι εγώ δεν είμαι.... Καληνύχταααααα!!!! :)

[ioannis2]

Ή φιλία πιστεύω δεν έρχεται απ εκεί που δεν το περιμένεις, δεν είναι λαχείο ούτε κάτι απροοπτο στη ζωή.
Μέσα από την κοινωνική συναναστροφή, με κάποια άτομα, σχεδόν από τη αρχή της γνωριμίας, κρίνεις ότι με αυτά ταιριάζεις. Το ύφος, ο χαρακτήρας, τα πιστεύω, τα χόμπι, η συμπεριφορά, ο τρόπος σκέψης τους, κρίνεις ότι ταυτίζονται με τα δικά σου. Η ανάλογη διεργασία γίνεται και από την άλλη πλευρά. Θα λεγα πως όλα αυτά συνθέτουν μια κοινή χημεία. Και απ εκεί ξεκινά η καλή γνωριμία, η οποία γίνεται παρέα και εξελίσσεται σε σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοστήριξης, και το αποτέλεσμα της είναι η φιλία. Δένεσαι με τον άλλο και αυτό συνήθως αντέχει στο χρόνο.

Από τη δική μου εμπειρία, η φιλία ξεκινά να δημιουργείται από τα αρχικά στάδια της γνωριμίας, δεν είναι κάτι που προκύπτει μετά από πάρα πολλή καιρό γνωριμίας. Για μένα τα πρώτα σημάδια φαίνονται απο την αρχη, μέσα από αυτό το πλαίσιο που το περιγράφω ως χημεία. Χριάζεται όμως κανείς να κοινωνικοποιηθεί για να βρει τα κατάλληλα άτομα. Άμα από την αρχή δεν υπάρχει αυτή η χημεία, ως επί το πλείστον η γνωριμία παραμένει για μια ζωή γνωριμία, μπορεί να ξερεις τον άλλο εικοσι χρόνια και να ειστε απλά γνωστοί ή τυπικές σχέσεις. Για τον καθένα υπάρχουν τα καταλληλα άτομα, φτάνει να ψάξει γι αυτα να τα βρει.