Να πω και κάτι για την ψυχοθεραπεία. Πράγματι τα συστήματα στις διάφορες χώρες σχετικά με το πώς καταλήγει κανείς να είναι ψυχοθεραπευτής, διαφέρουν. Η ολοκληρωμένη εκπαίδευση πάντως, οπουδήποτε είναι απαιτητική και μακροχρόνια.

Για να μπορεί να σταθεί κανείς ως ψυχοθεραπευτής, χρειάζεται απαραίτητα ένα πρώτο πτυχίο ψυχολογίας (ή ψυχιατρικής ή άλλου πολύ συναφούς κλάδου) και εκτενή μετεκπαίδευση μετέπειτα. Όπως δεν μπορεί ένας απόφοιτος 4ετούς πτυχίου ψυχολογίας να βγει έξω και να κάνει ψυχοθεραπεία με το καλημέρα σας, άλλο τόσο (και πολύ περισσότερο) δεν μπορεί και ένας απόφοιτος ιδιωτικής σχολής συμβουλευτικής-ψυχοθεραπείας. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που λόγω της δυσκολίας να ξεκινήσουν με ένα πρώτο πτυχίο ψυχολογίας, πάνε και γράφονται στα ιδιωτικά 4ετή+ προγράμματα για να γίνουν σύμβουλοι. Π.χ. υπάρχουν αρκετοί επιχειρηματίες που θα πείσουν έναν απόφοιτο πληροφορικής ότι μπορεί με 4 χρόνια να βγει έξω και να ανοίξει γραφείο κάνοντας συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία αδιακρίτως. Όπως είπαμε, δυστυχώς δεν υπάρχει και κανένα νομικό πλαίσιο για αυτό.

Οπότε, έχουμε το φαινόμενο να δηλώνουν και σε αρκετές περιπτώσεις να εργάζονται ως ψυχοθεραπευτές (λόγω δημοσίων σχέσεων, θράσους, αλαζονείας, άγνοιας ή οτιδήποτε άλλο) άτομα που είναι τραγικά ημιμαθή και μάλιστα πολλές φορές χωρίς να το συνειδητοποιούν κιόλας.