Σχέση ωραιοπαθή με άτομο χαμηλής αυτοεκτίμησης?

[vgiann26]

Καλησπέρα σας!
Είμαι γυναίκα 32 ετών και κάτοικος Αθηνών. Θα ήθελα να σας περιγράψω και το δικό μου πρόβλημα ούτως ώστε να μπορούσα να έχω κάποια πιο αντικειμενική γνώμη και συμβουλή.
Το θέμα που με αφορά είναι η τελευταία σχέση μου και η αλληλεπίδρασή μου με αυτήν.
Αρχικά θα ήθελα να σας περιγράψω λίγο τον εαυτό μου. Είμαι μια συμπαθητική εμφανισιακά κοπέλα, με μεταπτυχιακές σπουδές και μια θέση σε ένα κρατικό οργανισμό. Σαν χαρακτήρα θα με περιέγραφα ως καλό παιδί, πολύ μαζεμένο όμως και ντροπαλό. Σε κάποιο βαθμό (δεν μπορώ να αξιολογήσω σε πιο) έχω αναγνωρίσει ότι έχω πρόβλημα χαμηλής αυτοεκτίμησης, που εστιάζεται κυρίως στα προσωπικά μου, αφού στα επαγγελματικά μου νοιώθω πιο δυνατή. Πιο συγκεκριμένα, δεν έχω μεγάλα κόμπλεξ με την εμφάνισή μου, αλλά έχω μεγάλη ανάγκη να εισπράττω ενδιαφέρον, προσοχή, φροντίδα και τρυφερότητα από τον σύντροφό μου. Έχω την ανάγκη να επιβεβαιώνομαι από αυτόν, χωρίς να με ενδιαφέρουν τα κολακευτικά σχόλια άλλων. Επίσης, όσο η σχέση μου με κάποιον προχωράει και έχω αισθήματα, τόσο επιζητώ περισσότερο ενδιαφέρον και σκέψη.

Το πρόβλημά ξεκινάει με την τελευταία μου σχέση. Ο άνθρωπος αυτός (ηλικίας 40 ετών) είναι εμφανισιακά ένας όμορφος άντρας, ευκατάστατος, πολύ κοινωνικός. Πριν από εμένα είχε 2 σχέσεις, την πρώτη εκ των οποίων απατούσε κατά κόρων και τη δεύτερη, την είχε για δύο χρόνια χωρίς να της δίνει σημασία, γυρνούσε από εδώ και από εκεί, ενώ μετά, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, άλλαξε κάτι μέσα του και στα 36 του αποφάσισε να της αφοσιωθεί (είχαν σκεφτεί μάλιστα και το γάμο).

Τη σχέση αυτή την ξεκίνησα με πολύ καλή διάθεση από μέρους μου. Προσπάθησα να αφήσω πίσω ό,τι θέματα είχα από παλαιότερες σχέσεις μου και να το δω ξεκάθαρα. Δυστυχώς, ο άνθρωπος αυτός είχε το κακό για εμένα συνήθειο να μιλάει για όλες τις προηγούμενες γυναίκες με τις οποίες έβγαινε. Και όχι μόνο αυτός. Και η οικογένειά του, οι φίλοι του, οι γνωστοί του. Άκουγα συνέχεια για ιστορίες με μοντέλα (η δουλεία του είχε σχέση με τον χώρο της μόδας), αεροσυνοδούς, τουρίστριες, άλλες κοπέλες, κούκλες όπως τις χαρακτήριζε, κλπ…..Ακόμα και στο περίπτερο να ήθελε να μου πει πως είχε πάει, θα άκουγα ότι «τότε που έβγαινε με κάποια χ και είχαν πάει στο περίπτερο».
Στην αρχή η αλήθεια είναι ότι προσπαθούσα να τα προσπερνώ όλα αυτά, αλλά μετά από κάποιους μήνες δεν άντεξα και του είπα πως δεν το αντέχω αυτό. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να έχω εικόνα όλων των παλιών του ιστοριών, οι οποίες με κάνουν να νιώθω άσχημα. Όσον αφορά αυτό το σημείο, η αλήθεια είναι ότι σε κάποιο βαθμό και μετά από πολύ καιρό και τσακωμούς προσπάθησε να το περιορίσει.

Ένα δεύτερο θέμα που είχα, είναι ότι τον πρώτο χρόνο της σχέσης μας, μου ανέφερε ότι συνάντησε ή μίλησε με κάποια/ες φίλες του, οι οποίες δεν είχαν ποτέ όνομα, ιδιότητα, στοιχεία και προφανώς παρουσία. Όταν πάλι μετά από κάποιο καιρό που συνέβαινε αυτό του είπα ότι μου φαίνεται περίεργο, απάντησε ότι δεν μου είπε τίποτα γι’ αυτές διότι δεν τις ξέρω. Υποστήριξε ότι δεν καταλάβαινε ότι αυτό είναι περίεργο, αφού πρόκειται για φίλες του και αν άλλη φορά ακούσω ότι βγήκε με κάποια και δεν μου δώσει γι’ αυτήν κάποια στοιχεία τότε να το πάρω στραβά….
Τέλος, ένα άλλο χαρακτηριστικό το οποίο έχω παρατηρήσει σε αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι συνέχεια θέλει τον θαυμασμό. Μου λέει με μεγάλη χαρά ότι οι φίλες τις αδερφής του είπαν τι ωραίο αδερφό έχει, ότι οι φίλες της κουμπάρας του όταν τον γνώρισαν ενθουσιάστηκαν, γελάει μόνος του όταν θυμάται ότι στην προσπάθειά του να κάνει σε ένα φίλο του προξενιό μια κοπέλα, εκείνη είπε κάτι κολακευτικό για εκείνον και όχι για τον φίλο του.
Όλα τα παραπάνω με έχουν κάνει να πιστεύω ότι ο άνθρωπος αυτός θέλει να επιβεβαιώνεται συνέχεια για το πόσο ωραίος είναι και πόσες κατακτήσεις έχει. Με φοβίζει ότι, ακόμα και τώρα να είναι πιστός, αν αύριο βγάλει δυο ρυτίδες παραπάνω, ασπρίσουν τα μαλλιά του ή εμφανιστεί κανένα εικοσάχρονο μοντέλο θα με απατήσει για να επιβεβαιώσει ότι μετράει. Νοιώθω συνέχεια ανασφαλής δίπλα του και χωρίς εμπιστοσύνη. Παρόλο, που εκείνος μου λέει ότι είναι πολύ εντάξει απέναντί μου, ότι έχει αλλάξει σε σχέση με παλιά και ότι θα έπρεπε να βλέπω πόσο χρόνο περνάμε μαζί, εγώ δυσκολεύομαι να τον πιστέψω. Με ενοχλεί που δεν είναι τρυφερός (για πλάκα πολλές φορές του λέω να έρθει κοντά μου για να του δείξω πως γίνεται μια αγκαλιά) και αυτό το εισπράττω σαν έλλειψη συναισθημάτων.
Μάλιστα, όταν σε άσχετες στιγμές, αισθάνομαι ότι κάτι από τα παραπάνω αναζωπυρώνεται, κλείνομαι στον εαυτό μου και δεν μιλάω. Μπορεί π.χ. να συναντάει κάποιο γνωστό του που είχε ένα εστιατόριο και να τον ρωτάει για μια σερβιτόρα «πολύ ωραία κοπέλα» -όπως λέει- που είχε στο εστιατόριο και δούλευε και εγώ εκείνη την ώρα αισθάνομαι πάλι ανασφαλής. Πλάθω στο μυαλό μου ιστορίες ότι κάτι είχε κάνει μαζί της, ότι ήταν τόσο κούκλα που τη θυμάται ακόμα και νοιώθω χάλια. Κλείνομαι στον εαυτό μου, χάνω το γέλιο μου, αλλάζω στάση και εκείνος δεν καταλαβαίνει τι μου έχει συμβεί.
Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω ανακυκλώνονται τα τελευταία δύο χρόνια, ίσως και περισσότερο με τον καιρό, αφού εγώ δένομαι συναισθηματικά περισσότερο μαζί του.
Πριν κάποιες μέρες πάλι τσακωθήκαμε και του είπα να χωρίσουμε. Μου είπε ότι δεν καταλαβαίνει τις συμπεριφορές μου και ότι δεν γίνεται μετά από δύο χρόνια να μην έχει βελτιωθεί το θέμα της εμπιστοσύνης μου.
Δεν ξέρω αν είμαι εγώ η προβληματική, λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης ή/και εκείνος, λόγω ίσως ωραιοπάθειας. Σας παρακαλώ δώστε μου την άποψή σας και κάποιες συμβουλές.
Σας ευχαριστώ και συγγνώμη για το κουραστικά μεγάλο μήνυμά μου.

[carrie]

Aρχικο μου συναισθημα: ΕΙσαι πιο πολυ επικεντρωμενη σε αυτον απο ό,τι εισαι σε εσενα.

Δευτερο συναισθημα: Στενζχωρηθηκα για τον φιλο σου που εχει τετοι αεξαρτηση απο τοσες γυναικες και τη γνωμη τους για να συνεχιζει αυτος να αναπνεει. Αυτο σημαινει οτι αισθανεται λιγος μεσα του.

Τριτο συναισθημα: Τι μεγαλη παγιδα που ειναι η ομορφια, αμα μεγαλωνεις ειδικα και ακους ολο για αυτο και μαθαινεις ενδομυχα οτι για αυτο μονο αξιζεις, αρα αυτη την επιβεβαιωση συνεχιζεις να αποζητας.

Τεταρτο συναισθημα: Δε μιλας για τα συναισθηματα σου ιδιαιτερα, τουλαχιστον ΚΑΘΟΛΟΥ για θετικα. Το "δενομαι συναισθηματικα περισσοτερο μαζι του" δεν ειναι συναισθημα, ειναι συνηθεια και απωλεια τους εαυτου σου, επειδη σε κανει να νιωθεις προφανως "μη αρκετη", κι αυτο σε φοβιζει οτι θα τον χασεις, και ετσι "δενεσαι περισσοτερο"!! Και το "Προσπάθησα να αφήσω πίσω ό,τι θέματα είχα από παλαιότερες σχέσεις μου και να το δω ξεκάθαρα", παλι δεν ειναι συναισθημα. Το "με φοβιζει οτι θα με απατησει", "νοιωθω συνεχεια ανασφαλης διπλα του και χωρις εμπιστοσυνη", "με ενοχλει", "δεν το αντέχω αυτό", το "νοιωθω χαλια", "νιωθα ασχημα" και το "αισθανομαι παλι ανασφαλης" (ολες αυτες δικες σου λεξεις και εκφρασεις), ειναι συναισθηματα, και μαλιστα, αρνητικα!

Πεμπτο συναισθημα: "έχω μεγάλη ανάγκη να εισπράττω ενδιαφέρον, προσοχή, φροντίδα και τρυφερότητα από τον σύντροφό μου. Έχω την ανάγκη να επιβεβαιώνομαι από αυτόν, χωρίς να με ενδιαφέρουν τα κολακευτικά σχόλια άλλων. Επίσης, όσο η σχέση μου με κάποιον προχωράει και έχω αισθήματα, τόσο επιζητώ περισσότερο ενδιαφέρον και σκέψη." Αυτα ειναι απολυτως λογικα να τα ζητας απο τον αλλο, αλλα για να τα εχεις χρεαιζεσαι πρωτα απο ολα να αγαπας εσυ τον εαυτο σου, για να μην εξαρτασαι απο τον αλλο, και γιατι τοτε θα καταφερεις να εχεις καποιον διπλα σου που να σε αγαπαει, γιατι πολυ απλα, επειδη θα αγαπας τον εαυτο σου και θα τον σεβεσαι θα θες το καλυτερο για αυτον.

Εκτο συναισθημα: Οταν εισαι κουλ και ψυχραιμη τα βλεπεις λογικα τα πραγματα, oπως μας το περιγραφεις εδω, και μαλιστα του ειπες και να χωρισετε. Αυτο μπορει να ηταν και εν βρασμω, αλλα και παλι κατι δειχνει!

Εβδομο και τελευταιο: Το οτι δεν μπορει να δειξει τρυφεροτητα ειναι μεγαλο μειον, και αυτο θα παραμεινει. Δεν νομιζω οτι μια γυναικα που θελει τρυφεροτητα μπορει να συνεχισει να ειναι με ενα τετοιον ανθρωπο, και αν το κανει θα υποφερει και θα γινει σαν τα μουτρα του στο τελος, μιλω εξ ιδιας πειρας.

Γενικο συμπερασμα: Δεν ειδα κατι σε αυτα που εγραψες που να σε κραταει σε αυτη τη σχεση, περα απο το οτι ειναι ωραιος (η αιωνια καταρα του ειναι αυτη), και οτι σε κραταει κολλημενη μαζι του δινοντας σου λιγα ψιχουλα αγαπης, και ετσι δημιουργουνται οι εξαρτητικες σχεσεις, καθως εσυ μενεις, ελπιζοντας οτι θα παρεις και αλλο, και οτι καποτε τα ψιχουλα θα γινουνε φραντζολα να χορτασεις!! Highly unlikely with that one!

[Θεοφανία]

Εγώ πάντως βλέπω πως αυτός έχει χαμηλή αυτοεκτίμιση και προσπαθεί να σου περάσει πως είναι ο αούπερ ουάου, γιατί αν το πίστευε δεν θα το διαφήμιζε τόσο πολύ...:)

Απ την άλλη πρόσεχε μήπως είναι από αυτούς που έφτασαν 40, (συμβαίνει και στις γυναίκες αυτό) και αποφάσισαν να κάνουν σχέση με κάποιον/α που συγκεντρώνει όλα τα προτερήματα για γάμο και οικογένεια τύπου: καλή κοπέλα, σοβαρή, υπεύθυνη και εμπιστοσύνης.
Αυτό όμως δεν είναι έρωτας, γιατί τέτοιου είδους συμβιβασμοί για να γίνουν στο μυαλό κάποιου, από πίσω δουλεύουν παράλληλες σχέσεις.

Εσύ νιώθεις πως αυτός ο άνθρωπος είναι ερωτευμένος μαζί σου?

[claire]

ο φίλος σου μάλλον δεν έχει πολλή αυτοπεποίθηση κατά βάθος. γι' αυτό και νιώθει την ανάγκη να δείχνει διαρκώς πόσο επιτυχημένος είναι στις γυναίκες. τέτοιοι τύποι όχι μόνο δεν αλλάζουν, αλλά παθαίνουν τρελή κρίση μεγαλώνοντας.
στο μεταξύ απορώ πως αντέχεις! εγώ είτε θα τον δούλευα για τις άπειρες "φανταστικές " του φίλες, είτε θα τον έκραζα που όλο λέει για το πόσο ωραίο τον βρίσκουν όλες.

[imagine]

Δεν ξέρω αν είναι ανασφαλής ή υπερφίαλος "νομίζω-ότι είμαι-σούπερ-γκόμενος" ωραιοπαθής... πρέπει όμως να είναι απίστευτα κουραστικό να ασχολείται συνέχεια με την ομορφάδα και τις κατακτήσεις του.

Συμφωνώ με την claire 100%. Πάρτον στο δούλεμα λιγάκι (έως πολύ) μπας και έρθει στα ίσα του. Το τραβάει ο οργανισμός του!!!

[Gypsy Cello]

Και ΄γω πιστεύω πως ο τύπος έχει μεγάλη ανασφάλεια, τουλάχιστον από τα όσα περιγράφεις. Ιδιαίτερη εντύπωση μου κάνει το γεγονός ότι οι συγγενείς και οι φίλοι του μιλάνε μπροστά σου για άλλες γκόμενες. Μήπως τους βάζει αυτός; Δεν μπορεί να είναι τόσο αγενείς... η μήπως μπορεί; Όπως και να έχει, μ' εκνευρίζει το γεγονός ότι δεν σου προσφέρει τρυφερότητα και μην σταθείς σε απόψεις του τύπου "άντρας είναι, δεν μπορεί να είναι τόσο ευαίσθητος!" σε πληροφορώ ότι υπάρχουν άντρες που είναι σαν μεγάλα μωρά με περίσσεια τρυφερότητας και αγάπης. Έχω και ΄γω την εντύπωση ότι σε κράταει έτσι απλά γιατί αποφάσισε να "τακτοποιηθεί", να θυμάσαι, είναι επικύνδυνο πράγμα η "τακτοποίηση". το σημείο κλειδί είναι να καταλάβεις ότι εγκλωβίζεσαι σε μια εξαρτητική σχέση η οποία δεν έχει να σου προσφέρει τίποτα άλλο από το να σου μειώνει κι' άλλο την αυτοπεποίθηση. Είσαι 32 χρονών δεν γέρασες ακόμα ή μήπως αυτό πιστεύεις; Αγνόησε τον και ψάξε να βρεις μια σχέση που θα σου προσφέρει όσα εσύ ζητάς.

[zervg]

Πάντα διαβάζοντας τέτοιου είδους κείμενα, μου δημιουργείται η απορία, πως γίνεται ενώ όλοι όσοι το διαβάζουν να βλέπουν καθαρά την εικόνα που προκύπτει (και από την οποία πηγάζουν και οι λύσεις), εκείνος που τα έγραψε να μην τα βλέπει, εντάξει οι υπόλοιποι τα βλέπουμε αποστασιοποιημένοι και αυτό ίσως είναι το κλειδί, αν τα δει όμως και το ίδιο άτομο αποστασιοποιημένα θα αντιληφθεί και την εικόνα και ωραία ας υποθέσουμε ότι αυτό δεν είναι τόσο απλό, παρ' όλ' αυτά νομίζω ότι με μια πολύ προσεκτική ανάγνωση των γραφομένων του το ίδιο το άτομα μπορεί να αντιληφθεί αυτό που βλέπουν και όλοι οι άλλοι. Στην προκειμένη ότι δηλ και σύμφωνα με τα γραφόμενα, βλέπουμε δυο ανθρώπους που έχουν μη συμβατές ανάγκες, με μικρά περιθώρια αλλαγών και που είναι μαζί εξαιτίας υπέρμετρων συμβιβασμών, η διέξοδος είναι νομίζω προφανής.:rolleyes:

[Gypsy Cello]

Αχ zervg ξέρεις πόσο δύσκολη είναι η αποστασιοποίηση; Τις περισσότερες φορές υπερισχύει το συναίσθημα έναντι της λογικής. Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στον έρωτα γιατί αυτός νικάει πάντα έτσι κι αλλιώς. Αναφέρομαι στην ανασφάλεια που αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι ειδικά όταν υπάρχουν προβλήματα και ελλείψεις που προκύπτουν απο την παιδική ηλικία ενός ανθρώπου και τον καθιστούν ανίκανο ν' αυτονομηθεί. Και εμείς που τα γράφουμε τα ίδια περνάμε ή θα περάσουμε και αναζητούμε μέσα από την αντικειμενική ματιά των άλλων λύσεις στα προβλήματα.