Που είναι η ΕΛΠΙΔΑ , οεο;

[μαρκελα]

Μην με παρεξηγήσεις, αλλά θα σε μαλώσω τώρα! Μήπως είσαι σε λάθος "πιάτσα"; Ο δημοσιογράφος είναι μονίμως της αλλαγής. Θα το ξέρεις ότι είναι ο τυχερός ηθοποιός, που διαλέγει μόνος του τους ρόλους του κι αυτό για ν' αλλάζει συνέχεια! Εσύ εξαίρεση αποτελείς; Βέβαια κι οι εξαιρέσεις υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τους κανόνες, αλλά ειλικρινά αυτό το επάγγελμα μόνο σταθερότητα δεν το χαρακτηρίζει. Μήπως είσαι σε σύγκρουση μ' αυτά που νομίζεις ότι θέλεις; Αφού τόχεις στην δημοσιογραφία, ήρθε η ώρα λοιπόν να παίξεις τον δικό σου ρόλο ζωής, γι' αυτό όχι άλλα δάκρυα πρόβες χρειάζεσαι!

[donald_girl]

Τις συγκεκριμένες σπουδές δεν τις διάλεξα λόγω χαρακτήρα. Όχι εγώ σταθερότητα χρειάζομαι.
Αυτή τη στιγμή σέρνομαι. Κάθε μέρα πέφτω όλο και πιο πολύ και νιώθω ακόμη πιο μόνη μ. Σαν τις κακές παλιές εποχές πριν 2 χρόνια
που χώρισα και κρατιόμουν με ηρεμιστικά και ένα γερό κοκτέιλ φαρμάκων. Έτσι νιώθω όπως τότε. Κομμάτια.
Δε μπορώ να σηκωθώ το πρωί- όχι επειδή νυστάζω- αλλά επειδή δεν αντέχω άλλη μια μέρα. Μετά το ξύπνημα ξεκινάει το κλάμα. Δεν έχω δύναμη για τίποτα. Δε σηκώνομαι από το κρεβάτι μ. Νιώθω μονίμως φόβο. Περιμένω απλώς να περάσει η μέρα να ρθει η νύχτα. Το βλέμα καρφωμένο στο κενό. Πάτος

[Gypsy Cello]

Τις συγκεκριμένες σπουδές δεν τις διάλεξα λόγω χαρακτήρα. Όχι εγώ σταθερότητα χρειάζομαι.
Αυτή τη στιγμή σέρνομαι. Κάθε μέρα πέφτω όλο και πιο πολύ και νιώθω ακόμη πιο μόνη μ. Σαν τις κακές παλιές εποχές πριν 2 χρόνια
που χώρισα και κρατιόμουν με ηρεμιστικά και ένα γερό κοκτέιλ φαρμάκων. Έτσι νιώθω όπως τότε. Κομμάτια.
Δε μπορώ να σηκωθώ το πρωί- όχι επειδή νυστάζω- αλλά επειδή δεν αντέχω άλλη μια μέρα. Μετά το ξύπνημα ξεκινάει το κλάμα. Δεν έχω δύναμη για τίποτα. Δε σηκώνομαι από το κρεβάτι μ. Νιώθω μονίμως φόβο. Περιμένω απλώς να περάσει η μέρα να ρθει η νύχτα. Το βλέμα καρφωμένο στο κενό. Πάτος

Eτσι όπως το περιγράφεις, μου φαίνεται ότι χρειάζεσαι ψυχολογική υποστήριξη. Έχεις απευθυνθεί ποτέ σε ειδικό; Τα φάρμακα μόνη σου τα πήρες ή με συνταγή; Θα διαφωνήσω με την Μαρκέλα, το τι κάνουμε στην επαγγελματική μας ζωή δεν συμβαδίζει απαραίτητα με τα προσωπικά.
Και μένα μου αρέσει η σταθερότητα αλλά αφού βλέπεις πως σε πληγώνουν και δεν τους νοιάζει, καλύτερα ν' αποχωρήσεις και που ξέρεις, μπορεί να στεριώσεις στην Ρόδο και να μην χρειαστεί ν' αλλάξεις ξανά!

[μαρκελα]

Χρειάζεται κάπου ν' ακουμπήσεις-τί λες;-να το μοιραστείς όλ' αυτό. Περνάς σίγουρα μια δύσκολη φάση, αλλά εσύ το ξέρεις περισσότερο απ' τον καθένα, ότι αν θες βοήθεια υπάρχει.. Κάνε κάτι γι' αυτό, εκτός αν είν' επιλογή να μείνεις για λίγο μόνη. Τελικά αυτός δεν θα σε ακολουθήσει; Αν δοκίμαζες για λίγο να ζήσεις μαζί τους "βλέποντας" κι εσύ κάπως απ' την μεριά σου το θέμα της "τάξης".. κι αυτό πιο πολύ για να μην πεις μετά στον εαυτό σου, ότι δεν τα εξάντλησες όλα. Άλλη μια υποχώρηση, αν αισθάνεσαι να θέλεις να το προσπαθήσεις.. και που ξέρεις καμμιά φορά!

[donald_girl]

Eτσι όπως το περιγράφεις, μου φαίνεται ότι χρειάζεσαι ψυχολογική υποστήριξη. Έχεις απευθυνθεί ποτέ σε ειδικό; Τα φάρμακα μόνη σου τα πήρες ή με συνταγή; Θα διαφωνήσω με την Μαρκέλα, το τι κάνουμε στην επαγγελματική μας ζωή δεν συμβαδίζει απαραίτητα με τα προσωπικά.
Και μένα μου αρέσει η σταθερότητα αλλά αφού βλέπεις πως σε πληγώνουν και δεν τους νοιάζει, καλύτερα ν' αποχωρήσεις και που ξέρεις, μπορεί να στεριώσεις στην Ρόδο και να μην χρειαστεί ν' αλλάξεις ξανά!

Από το 2007 παλεύω με ειδικούς ψυχιάτρους και ψυχολόγους. Πλέον δεν παίρνω φάρμακα συνειδητά, δεν βελτίωναν τίποτα άλλωστε, απλως συνεχώς μου αυξάνονταν οι δόσεις με αποτελέσματα που έχω περιγράψει σε προηγούμενο ποστ. Από εκεί και πέρα θα δεχόμουν ψυχολογική υποοστήριξη- και όχι φαρμακευτική ποτέ ξανά το τονίζω- αλλά θα έπρεπε να βρω έναν ψυχολόγο που να μην το ενδιαφέρει πρωτίστως το οικονομικό κέρδος...

[donald_girl]

Τελικά αυτός δεν θα σε ακολουθήσει; Αν δοκίμαζες για λίγο να ζήσεις μαζί τους "βλέποντας" κι εσύ κάπως απ' την μεριά σου το θέμα της "τάξης".. κι αυτό πιο πολύ για να μην πεις μετά στον εαυτό σου, ότι δεν τα εξάντλησες όλα. Άλλη μια υποχώρηση, αν αισθάνεσαι να θέλεις να το προσπαθήσεις.. και που ξέρεις καμμιά φορά!

Όχι δεν θα ακολουθήσει. Εγώ να κάνω υποχωρήσεις όσες να ναι δε με νοιάζει. Η μάνα του ΔΕ ΜΕ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ. Στην τελευταία κουβέντα με το δικό μου εκείνη ούρλιαζε πως δεν με θέλει με τίποτα.... Δεν είμαι εγώ που δεν βάζω νερό στο κρασί μου. Εγώ θα το προσπαθούσα ευχαρίστως και θα έκανα τουμπεκί όπου χρειάζεται... Εκείνη απλώς ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ. Βέβαια όταν πήγαινα σπίτι της και μαγείρευα ήταν καλά ( κάθε μέρα επί μήνες και μάλιστα με χρήματα δικά μου τα ψώνια...), και έβρισκε ένα πιάτο να φάει γυρνώντας από τη δουλειά της. Αλλά αυτό είναι το ευχαριστώ. Τι να πεις...

[μαρκελα]

Ο δικός σου τί είπε για την υστερία της; Δεν μπορεί να μην έχει πάρει καθόλου θέση! Πάντως αυτό που απομένει τώρα, είναι να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση, μαζί του, μόνη σου πλέον κι από κει και πέρα αν δεν προκύψει κάτι, εσύ από την μεριά σου εξάντλησες κάθε δυνατότητα, οπότε δεν έχεις λόγους να νιώθεις ότι δεν το πάλεψες όσο έπαιρνε. Η αποτυχία της σχέσης βαραίνει κυρίως τον ίδιο κι αν τελικά απομακρυνθείτε, το φαινόμενο συνηθισμένο και με συχνότητα. Δες το λοιπόν σαν την αφετηρία, που θα σε οδηγήσει πιο έμπειρη στις επιτυχίες που έρχονται!

[donald_girl]

Ο δικός σου τί είπε για την υστερία της; Δεν μπορεί να μην έχει πάρει καθόλου θέση! Πάντως αυτό που απομένει τώρα, είναι να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση, μαζί του, μόνη σου πλέον κι από κει και πέρα αν δεν προκύψει κάτι, εσύ από την μεριά σου εξάντλησες κάθε δυνατότητα, οπότε δεν έχεις λόγους να νιώθεις ότι δεν το πάλεψες όσο έπαιρνε. Η αποτυχία της σχέσης βαραίνει κυρίως τον ίδιο κι αν τελικά απομακρυνθείτε, το φαινόμενο συνηθισμένο και με συχνότητα. Δες το λοιπόν σαν την αφετηρία, που θα σε οδηγήσει πιο έμπειρη στις επιτυχίες που έρχονται!

Όχι μόνο δεν είπε τίποτα, αλλά και την δικαιολόγησε. Και σε κουβέντα που κάναμε είπε πως είναι δικό μου το λάθος- αυτό το νόημα βγήκε. Και η συζήτηση επικεντρώθηκε στο καλαθάκι της τουαλέτας που πολλές φορές δεν αδειάζω εγκαίρως... Γιατί το πιο σημαντικό από όλα τελικά είναι το καλαθάκι της τουαλέτας.... Και πως είχε δίκιο που είδε πρωτίστως το ζήτημα των συνθηκών επιβίωσης λέει.
Όχι δεν ζω σα τσιγγάνα - γιατί σαν κάτι τέτοιο με παρουσιάζουν. Μπορεί να μην είμαι το πιο τακτοποιημένο άτομο του κόσμου- στο σπίτι που πληρώνω με λεφτά των γονιών μου και θέλει να θεωρεί σπίτι του... Ωστόσο δεν είμαι το άκρο που θέλουν να παρουσιάσουν. Και συν τοις άλλοις όταν πρωτομπήκα στο σπίτι αυτό ήμουν πολύ αλλιώς μέχρι που είδα την αχαριστία. Όταν τα είχα όλα στην τρίχα ποτέ δεν ήταν αρκετό. Παράδειγμα. Πέρυσι είχα μόλις καθαρίσει τα πάντα ( και το έκανα μόνο εγώ ενώ αυτός απλώς είχε απαιτήσεις με τα πόδια στο τραπεζάκι) και περνώντας με τον κουβά είχε πέσει η πετσέτα του μπανιου χωρίς να το καταλάβω. Ε λοιπόν μου έκανε φασαρία για αυτό το πράγμα. Μέχρι που την είδα αλλιώς... Και φυσικά όταν το ανέφερα αυτό μου λέει πως δεν το θυμάται και πως ποτέ τα πράγματα δεν ήταν όπως θα έπρεπε. Κανείς λοιπόν δε θυμάται τίποτα πέρα από όσα τον συμφέρει. Και φυσικά θεωρούν τα πάντα μόνο δική μου υποχρέωση. Όταν τότε τον ρώτησα "Είναι όλα μια χαρά και μου φωνάζεις για την πετσέτα του μπάνιου", η απάντηση ήταν "Υποχρέωση σου είναι". Και τώρα "Ποτέ τίποτα δεν ήταν μια χαρά"
Εγώ είμαι το μίασμα... Και ναι άρχισα πολλά να τα γράφω γιατί ακόμη και όταν δεν το έκανα ήμουν και πάλι το μίασμα. Και η συγκεκριμένη με εθαβε στη μάνα μου για τον ίδιο ακριβως λόγο. Και πως θα έπρεπε να μαζεύω τις κάλτσες του γιου της που τις πετάει όπου να ναι, κι πως φταίει ο σκύλος που τις πέρνει και τις μασάει όχι εκείνος που τις πετάει όπου νά ναι. Για όλα ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ!
Και το αποκορύφωμα. Δεν μπορώ να ταξιδέψω με τα σκυλιά στο αεροπλάνο, πρακτικά επειδή δεν επιτρέπει η Aegean να δώσεις ηρεμιστικό στο σκύλο σ να κοιμηθεί στο ταξίδι, και επειδή ξέρω πως χωρίς αυτό δεν πρόκειται να είναι ήρεμος στο κλουβι ο Φίντο και δεν πρόκειται βάσει κανονισμού να αφήσουν να ταξιδέψει ένας σκύλος που τσιρίζει μέσα στο κλουβι του. Τρένο μόνο νυχτερινο με καμπίνα δικη μ μπορώ να πάρω και να περιμένω 17 ώρες μέχρι να ταξιδέψω απο πειραια για Ρόδο. Σύνολο ταξιδιού και αναμονής 38 ώρες. Για λεπτομέρειες για αυτό διαβάστε αυτό http://trupokarudos.com/?p=7181. Λοιπόν , δεν μου κάνει τη χάρη ούτε με πληρωμένα όλα να πάμε μαζί στον Πειραιά με αμάξι να πάρω το πλοίο. Δεν πειράζει... Ας περιμένω 17 ώρες για το πλοίο.. Δεν τρέχει και τίποτα!

[μαρκελα]

Πω, πω! Μακρυά κι όπου φύγει-φύγει! Καλέ αυτός έχει νοοτροπία του 1821. Τί να τον κάνεις; Σοβαρά μιλάς; Και κάθεσαι, ένα τόσο αξιόλογο κορίτσι και κλαις γι' αυτό το κελεπούρι, που θάλεγε κι η γιαγιά μου; Για σύνεθλε! Καλύτερα μόνη σου 1000 φορές!! Ευτυχώς που αποκαλύφθηκε και νωρίς. Δεν νομίζω να σε είχαν για πέταμα οι δικοί σου. Αυτός δεν πρόκειται να παντρευτεί ποτέ, παρά μόνο θα ζει μέχρι να γηροκομήσει και την γριά του και μετά μαγκούφης. Άστο καλύτερα, αρκετά θύμα του υπήρξες. Τί δουλειά κάνει;

[donald_girl]

Πω, πω! Μακρυά κι όπου φύγει-φύγει! Καλέ αυτός έχει νοοτροπία του 1821. Τί να τον κάνεις; Σοβαρά μιλάς; Και κάθεσαι, ένα τόσο αξιόλογο κορίτσι και κλαις γι' αυτό το κελεπούρι, που θάλεγε κι η γιαγιά μου; Για σύνεθλε! Καλύτερα μόνη σου 1000 φορές!! Ευτυχώς που αποκαλύφθηκε και νωρίς. Δεν νομίζω να σε είχαν για πέταμα οι δικοί σου. Αυτός δεν πρόκειται να παντρευτεί ποτέ, παρά μόνο θα ζει μέχρι να γηροκομήσει και την γριά του και μετά μαγκούφης. Άστο καλύτερα, αρκετά θύμα του υπήρξες. Τί δουλειά κάνει;

Έχει μια υποτιθέμενη επιχειρηση που του προσφέρει μόνο 50 ευρώ τη βδομάδα και πολλά χρέη. Και καλά τηλεοπτικές παραγωγές κλπ

[μαρκελα]

Κατάλαβα! Η υποτιθέμενη επιχείρηση μάλλον του χρησιμεύει σαν μέσον προβολής.. Τον χατζηλικώνει κιόλας η μάνα του φαντάζομαι. Αν ισχύει κι αυτό τότε φεύγεις "νύχτα" κι ούτε φωτογραφία σου δεν αφήνεις πίσω!

[donald_girl]

Κατάλαβα! Η υποτιθέμενη επιχείρηση μάλλον του χρησιμεύει σαν μέσον προβολής.. Τον χατζηλικώνει κιόλας η μάνα του φαντάζομαι. Αν ισχύει κι αυτό τότε φεύγεις "νύχτα" κι ούτε φωτογραφία σου δεν αφήνεις πίσω!

ισχύουν όλα

[Gypsy Cello]

Eγώ αναρωτιέμαι τι του βρήκες και τον ερωτευτηκες έτσι όπως είναι.....

[Gypsy Cello]

Από το 2007 παλεύω με ειδικούς ψυχιάτρους και ψυχολόγους. Πλέον δεν παίρνω φάρμακα συνειδητά, δεν βελτίωναν τίποτα άλλωστε, απλως συνεχώς μου αυξάνονταν οι δόσεις με αποτελέσματα που έχω περιγράψει σε προηγούμενο ποστ. Από εκεί και πέρα θα δεχόμουν ψυχολογική υποοστήριξη- και όχι φαρμακευτική ποτέ ξανά το τονίζω- αλλά θα έπρεπε να βρω έναν ψυχολόγο που να μην το ενδιαφέρει πρωτίστως το οικονομικό κέρδος...

μπορείς ν' απευθυνθεις στο δημόσιο τομέα, και εγώ αυτό θα κάνω.

[donald_girl]

Eγώ αναρωτιέμαι τι του βρήκες και τον ερωτευτηκες έτσι όπως είναι.....

πολλά πράγματα δεν είναι φανερα εξαρχής