Που είναι η ΕΛΠΙΔΑ , οεο;

[nflu]

Χρονια πολλα μικρη!!!!! σου ευχομαι οτι επιθυμεις κοριτσαρα μου...κι ολα να πανε στην ζωη σου καλα!!!!!!!!

[ηλιαχτίδα]

χρονια πολλα και απο μενα, αν και καθυστερημενα! να εισαι γερη και δυνατη.

[donald_girl]

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, έστω και καθυστερημένα...

Για τώρα θα ήθελα να διαβάσετε μια "ιστορία" που ανέβασα στο σάιτ μου.
Θεωρητικά είναι φανταστική, αλλά αναφέρεται σε μένα...

Είμαστε "φίλες"; Τι είναι αυτό;
Δεν είσαι πολύ μικρή για να ονειρεύεσαι, λένε... Είσαι άραγε όμως πολύ μικρή για να έχουν πεθάνει τα όνειρα σου; Αυτή η σκέψη τριγύριζε από νωρίς το πρωί στο νου της Γαβριέλας.
Δεν είχε πατήσει ακόμη τα 30 και ζούσε μέσα στη μοναξιά της, χωρίς όμως να καταλαβαίνει το γιατί.
Οι άλλοτε καλές της φίλες πλέον τη σνόμπαραν, την υποτιμούσαν, τη θεωρούσαν αποτυχημένη και δε ντρεπόντουσαν να της το πουν ανοιχτά. Ήταν εκείνη που θα μόλυνε την παρέα, επειδή δεν είχε αρκετά γεμάτο πορτοφόλι, δεν είχε μια καλή δουλειά, δεν είχε έναν αρκετά ευκατάστατο σύντροφο και έκανε το λάθος να φοράει αρκετά φθηνά ρούχα. “Δεν έχεις καταφέρει τίποτα. Ακόμη και εγώ πέτυχα πολλά περισσότερα από σένα και ας μην έχω τις δικές σου σπουδές”, της είχε πει πριν ένα περίπου χρόνο μια παλιά της φίλη, που πλέον εξαφανίστηκε από τη ζωή της μια και πλέον δεν είχαν πολλά να πουν. Άλλωστε η Γαβριέλα δεν είχε χρήματα να ανοίγει μπουκάλια στα μπουζούκια και ούτε μπορούσε να πάει εκεί φορώντας τα τζιν και τα μπλουζάκια που αγόρασε από τους Κινέζους. Η Γαβριέλα δεν ήταν πια εκείνη που ήξεραν οι φίλες της, είχε αλλάξει!
Όταν συνέβαινε να συναντήσει τυχαία κάποια από αυτές τις άλλοτε φίλες της, εκείνες πάντοτε της υπόσχονταν πως κάποια στιγμή θα βρεθούνε. Εκείνη η στιγμή δεν ερχόταν όμως ποτέ και ας μην επρόκειτο για πρωτοβουλία της Γαβριέλας!
Άλλες πάλι, απαξιούσαν ακόμη και να έχουν έναν τυπικό διάλογο μαζί της στο facebook... Η Γαβριέλα δεν ήταν αρκετά καλή ούτε και για διαδικτυακή “φίλη”. Εκείνες είχαν ανέβει κάποια επίπεδα, για ποιο λόγο να διατηρούν την οποιαδήποτε επαφή με μια φίλη από το σχολείο ή τη σχολή, που είχε “μείνει πίσω” και “δεν είχε προχωρήσει στη ζωή της αρκετά” ώστε να αξίζει τη φιλία τους;
Είχε κάνει το λάθος να μην είναι πια η ίδια... Τα βαμμένα ξανθά μαλλιά αντικαταστάθηκαν από φυσικό καστανό. Τα piercing εξαφανίστηκαν μαζί με τη μαγκιά που πουλούσε ως έφηβη και νεαρή ενήλικας. Εκείνη που κυκλοφορούσε μονίμως βαμμένη τη μέρα με αποχρώσεις που ταίριαζαν σε θαμώνα μπαρ, σήμερα δεν την πείραζε να βγαίνει έξω άβαφη και ας έχει σπυράκια... Άλλο ένα τεράστιο έγκλημα της ήταν πως είχε παχύνει! Έπαψε να πίνει και να ξερνάει και τις ώρες της πια δεν της περνούσε στις παραλιακές καφετέριες αναζητώντας τον επόμενο που θα θέλει να περάσει τη νύχτα μαζί της. Η Γαβριέλα δεν ήταν πλέον ένα ευχάριστο άτομο στην παρέα, είχε και μερικές ατυχίες στη ζωή της και αυτές τη στιγμάτιζαν ακόμη περισσότερο. “Που είναι η Γαβριέλα που ξέραμε;”, αναρωτιόντουσαν όλοι. Ακόμη και εκείνες οι φίλες που δεν τη σνόμπαραν ανοιχτά και που κράτησαν μια τυπική επαφή μαζί της είχαν την ίδια απορία, απλώς δεν είχαν το θάρρος να τη ξεστομίσουν. “Που είναι η Γαβριέλα που ξέραμε;”. Όλοι τους, παλιές φίλες που την άφησαν πίσω, συγγενείς, γονείς και αδέρφια πίστευαν πως η Γαβριέλα δεν είναι καλά, πως έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Φυσικά η λύση στο υποτιθέμενο πρόβλημα ήταν να την απομακρύνουν, αφού δεν τους έμοιαζε πια και φοβόντουσαν πολύ μήπως και τους “κολλήσει” το πρόβλημα της! Το γεγονός πως εκείνη κάποτε όταν τη χρειάστηκαν στάθηκε δίπλα τους και δεν τους εγκατέλειψε δεν είχε καμιά απολύτως σημασία...
Είχε έρθει η ώρα πια η Γαβριέλα να το πάρει απόφαση και να συμβιβαστεί με αυτό. Δεν υπάρχει φιλία, υπάρχουν μόνο παρέες που σε αποδέχονται μόνο όταν δεν χαλάς την “ατμόσφαιρα” της ρηχότητας και του κεφιού. Έτσι, απλώς έκλεισε τις πόρτες και κυρίως της πόρτες της ψυχής της. “Μπορώ και μόνη μου!”, σκέφτηκε και συνέχισε να περπατάει μέχρι το τέλος του δρόμου.

[fragile]

ντοναλντ γραφεις παρα πολυ ομορφα ρε συ!
ασχολεισαι επαγγελματικα με τη συγγραφη ή γραφεις μονο στο σαιτ σου?

[donald_girl]

ντοναλντ γραφεις παρα πολυ ομορφα ρε συ!
ασχολεισαι επαγγελματικα με τη συγγραφη ή γραφεις μονο στο σαιτ σου?

Βασικά από μικρή "το είχα"... Ποιήματα, διηγήματα, ένα μυθιστόρημα κλπ. Δεν έχει εκδοθεί κάτι.
Σπούδασα δημοσιογραφία και έχω δουλέψει κατά καιρούς σε κάποιες εφημερίδες και περιοδικά

[fragile]

οντως το εχεις!
οχι απλα το εχεις...το παραεχεις!!!
και γω γραφω ποιηματακια.
προσφατα μαλιστα τα εστειλα σε εναν εκδοτικο οικο.
οχι οτι θα γινει τπτ...το πιθανοτερο ειναι οτι θα παρω τα @@ μου, αλλα νομιζω οτι ειναι καλο να τολμαει κανεις οτιδηποτε, ακομα κι αν οι πιθανοτητες επιτυχιας ειναι ελαχιστες...

[donald_girl]

οντως το εχεις!
οχι απλα το εχεις...το παραεχεις!!!
και γω γραφω ποιηματακια.
προσφατα μαλιστα τα εστειλα σε εναν εκδοτικο οικο.
οχι οτι θα γινει τπτ...το πιθανοτερο ειναι οτι θα παρω τα @@ μου, αλλα νομιζω οτι ειναι καλο να τολμαει κανεις οτιδηποτε, ακομα κι αν οι πιθανοτητες επιτυχιας ειναι ελαχιστες...

Ευχαριστώ Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα με τους εκδοτικούς οίκους είναι περίεργα αλλά καλύτερα που το τόλμησες.

[Blue1]

donald ήθελα να σε ρωτησω: σε κάποιο ξενοδοχειο στην Ρόδο δεν ειναι ευκολο να βρεις δουλειά; Είχα έρθει αυτό το καλοκαιρι για διακοπές και διαπίστωσα για άλλη μια φορά ότι έχει παρα πολλές ξενοδοχειακές μοναδες. Σε ενδιαφερει κατι τέτοιο;΄

Και κατι άσχετο. Η παραλια της Τσαμπικα, ποσο ωραια ειναι!!!!

[donald_girl]

donald ήθελα να σε ρωτησω: σε κάποιο ξενοδοχειο στην Ρόδο δεν ειναι ευκολο να βρεις δουλειά; Είχα έρθει αυτό το καλοκαιρι για διακοπές και διαπίστωσα για άλλη μια φορά ότι έχει παρα πολλές ξενοδοχειακές μοναδες. Σε ενδιαφερει κατι τέτοιο;΄

Και κατι άσχετο. Η παραλια της Τσαμπικα, ποσο ωραια ειναι!!!!

Ξενοδοχείο; Μπρρρρρ! Μακριά από τα ξενοδοχεία... Ευγνωμονώ το Θεό που δεν με προσέλαβαν. Κανείς τους δεν πληρώνει... ποτέ!

[donald_girl]

Καλησπέρα σε όλους. Ήμουν περαστική και είπα να περάσω να σας ευχηθώ απλώς να έχετε όλοι μια πολύ καλή χρονιά!!!

[donald_girl]

΄Έχω τεραστια αναγκη για παρεα αυτή τη στιγμή...
Πλέον δεν ανήκω στα "καταθλιπτικά άτομα". Έχω αλλάξει πολύ τα τελευταία 2,5 χρόνια. Άλλος ανθρωπος...
Παρόλα αυτά, ζω πραγματικότητες που με πιέζουν και δε θελω να σπάσω ξανα

[αλεξανδρος_77]

no problem θα σου πω πμ

[ioannis2]

...
Παρόλα αυτά, ζω πραγματικότητες που με πιέζουν και δε θελω να σπάσω ξανα

Πραγματικότητες τετοιες πάντα θα ζουμε, ίδιες και χειρότερες απ αυτες που μας βύθισαν στην καταθλιψη κλπ συναφή, το ζήτημα ειναι πως τις αντιμετωπίζουμε. Το ότι αντεπεξέλθαμε απο εκεινες που αντιμετωπιζαμε τοτε πάει να πει πως βρηκαμε το σωστο τροπο (πχ θέληση, τροπος σκεψης, συμπεριφορασς, ενεργειες κλπ) για να το πετυχουμε. Με αυτο το σωστο πλεον τροπο θα αντιμετωπιζουμε και τις κάθε εφεξης δυσκολίες. Αμα η αλλαγη εχει εδραιωθει μεσα μας η παλινδρόμηση ειναι δυσκολο να συμβει.