Που είναι η ΕΛΠΙΔΑ , οεο;

[donald_girl]

Ήθελα πολύ να εκφραστώ. Πνιγόμουν λίγο και είπα να σας γράψω. Έχω μεγάλη ανάγκη για επικοινωνία. Είναι και που στο site μου δεν μπορώ να γράφω για τον εαυτό μου, παρα μόνο να καταγράφω γεγονότα και εξελίξεις...
Όσοι με θυμάστε, μπορεί να θυμάστε και την ιστορία μου. Μια απόπειρα αυτοκτονίας πριν 3 χρόνια, αφορμή ένας γκόμενος-αιτία τα σκατά παιδικά χρόνια και η σχέση με τους γονείς μου και όλους τους ανθρώπους που είχα γύρω μου. Πριν ενάμισι χρόνο ένας χωρισμός μετά από τρία χρόνια σχέσης που κυριολεκτικά με τσάκισε και με έχωσε ακόμη πιο βαθιά στην ήδη υπάρχουσα κατάθλιψη. Το αντιμετωπισα με περισσότερα φάρμακα και ηρεμιστικά... Έκανα και μερικές σαχλαμάρες, όπως για κάποιο καιρό να πηδιέμαι με όποιον να ναι και μετά να γυρνάω σπίτι και να τον παρακαλαω ξανά με μηνυματα, να κλαίω και να θέλω να πεθάνω...
Μετά όμως παρόλο το χάος με πολύ κόπο πήρα το πτυχίο μου και έκανα μια καινούργια σχέση με έναν άνθρωπο που αληθινα με αγαπάει. Έκανα και πολλά βήματα μπροστά στο να με ανακαλύψω...
Ήρθε όμως η ρίξη με τους γονείς μου τον περασμένο Αυγουστο. Βλέπετε ο καλός μου πατέρας θα είχε χτίσει 4 πολυκατοικιες λέει αν δε σπουδαζα και εμενα στη Ρόδο και γινομουν κομμώτρια από τεε... Δεν του προσέφερα τίποτα... Και πέταξε και εκείνες τις μέρες της μετακόμισης μου -που δεν έκανα- και όλες τις ζωγραφιες που έκανα στα σκουπίδια γιατι τις θεωρούσε άχρηστες για μεταφορα... Το ίδιο ήθελε να κάνει και με τα βιβλία μου. Με έλεγε ******* και πολλά ακόμη που δε συγκράτησα επειδή δεν άντεχα να θυμάμαι... Τα έχω όμως γράψει με ένα ψηφιακό εγγραφέα φωνής και ανά πάσα στιγμή μπορώ να τα βάλω να παίξουν! 3 Μέρες πριν φύγουμε για Ρόδο τους είπα να πάνε μόνοι τους... (είχαν ερθει για την ορκομωσια και τη μετακόμηση) ... Παρεπιπτώντως η ορκωμοσια δεν θυμοταν καν ποτε ήταν!

Σήμερα μένω σχεδόν ένα χρόνο με το φίλο μου στο ίδιο σπιτι. Δεν πιστευα ποτε πως θα καταφερνα κάτι τετοιο. Είναι δυσκολα πολλες φορες γιατι δεν έχουμε αρκετα λεφτα, με σέβεται όμως και με αγαπάει.

Πολλές φορές πέφτω. Έχω προδωθει πολύ και πληγωθει από τους ανθρωπους και δεν θέλω κανέναν παρα μόνο εκείνον. Είναι και που δε βρίσκω ανθρώπους με κοινα ενδιαφέροντα με μενα. Οι κοπέλες στην ηλικία μου συζητάνε για ρούχα, νύχια και μαλλιά.... Παλιά έκανα το λάθος να προσπαθώ να προσαρμοστώ, και τελικά ούτε καλά περνούσα, ούτε αληθινούς φίλους είχα... Και το ίδιο γινόταν και στις προηγούμενες σχέσεις μου, γιατι προσπαθούσα να κολλήσω με κόσμο που δεν ταίριαζα! Ουφ δε θέλω να αναλώνομαι σε μικρότητες. Βέβαια, έτσι είμαι μόνη μου, το έχω δεχθει όμως. Και δεν έχω και παρατράγουδα.
Πεφτω που σκέφτομαι το παρελθον, τις προδοσίες, τους γονείς μου, τη Ρόδο μου δε μπορω να πάω, την Ελλάδα που πάει κατα διαόλου, την ανεργία μου, τους ανθρώπους που δε ξυπνάνε από το ληθαργο λες και με κάτι τους έχουνε ψεκάσει... Θέλω να γίνει μια επανάσταση απέναντι σε οτιδηποτε σάπιο και δε γίνεται επειδη δυστυχώς μόνη μου δεν μπορω να την κάνω αφού ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη... Και απλά γράφω, γράφω, γράφω μήπως και μια μέρα υπάρξει ελπίδα!
ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΟΕΟ;

αυτά για αρχή...

[carrie]

Αμα τη βρεις να με ειδοποιησεις, σου στελνω το τηλ μου με π.μ.

(kidding)

[donald_girl]

Ουφ! :-| Is anybody out there?

[Θεοφανία]

ει...κοπελιά! χρόνια και ζαμάνια...
χαίρομαι που βρήκες το δρόμο σου σε ένα κομμάτι της ζωής σου.
Λυπάμαι που ακόμη σε πονάει και σε επηρεάζει το θεμα των δικων σου.
Τα έχουμε συζητήσει χίλιες φορές εδώ μέσα: μερικοί άνθρωποι δεν είναι πλασμένοι για γονείς, γίνονται γιατί τους το επιβάλλει το σύστημα και μετά έχουμε όλα αυτα τα "καλά" με παιδιά να περνούν όλη τους τη ζωή σε ψυχολόγους ψάχνοντας να βρουν που φταίνε.
Εκεί είναι η λύση σου. Να σταματήσες να αυτομαστιγώνεσαι για κάτι που δε φταις...

[zervg]

Το θέμα είναι απλό, που επιλέγεις κάθε φορά να επικεντρώνεις την προσοχή σου, στα θετικά ή στα αρνητικά; Αυτά που βιώνουμε και ο τρόπος που τα βιώνουμε, δεν εξαρτάται μόνο από την αντικειμενική υφή τους, αλλά και από, ίσως δε και κυρίως, την υποκειμενική οπτική που τα βλέπουμε.

[carrie]

Λοιπον να κατι ενδαιφερον που σκεφτομουν το πρωι, με δαιφορα λιγο ημερων, και επειδη μου το θυμισε τωρα ο προλαλησας, ας το γραψω! Ειναι ενα περιστατικο που συνεβη και εμπλεκονταν 3 ατομα, μου εδωσε καθε ενα απο αυτα τα 3 ατομα διαφορετικη εξηγηση, οχι υποθετικη, αλλα γεγονοτα!

Π.χ. Ειναι η μαμα Μαρια, η κορη Ελενη, και ο γιος Αρης, και προσφατα η Ελενη μετακομισε παλι στο πατρικο της. Η εξηγηση για το γεγονος: Μανα: εμεινα εγκυος και αγχωθηκε οτι τωρα πια δε θα νοιαζομαι για αυτην και γυρισε στην πατρικη εστια για να κανει το μωρο και αν τη φροντιζω, γιατι ειναι πολυ ζηλιαρα και απο οταν εμεινα εγκυος επαθε κατι κρισεις πανικου και γυρισε επαρχια και απο τοτε δημιουργει ολο προβληματα. Αρης: Η μανα μου ηθελε η Ελενη να ειναι μαζι μας, και της ελεγε οτι το σπιτι μας ειναι εδω και την περιμενει παντα ενα ζεστο πιατο φαι και ανησυχουσε για την ΕΛενη που ζουσε μονη της στην Αθηνα και ανακουφιστηκε οταν γυρισε εδω γιατι δεν ειχε πια αγχος για τηνα δερφη μου. Ελενη: Στην περιοχη που εμενα χτυπαγε ο "Κατσαβιδακιας", και μια μερα μου χτυπησε το κουδουνι ενας που ελεγε και καλα οτι ηταν ντελιβερυ μποι και οτι ειχα παραγγειλει πιτσα και επεμενε να του ανοιξω και δεν εφευγε με χρι που αρχισα να φωναζω και καλα το αγορι μου για να ακουσει οτι ηταν καποιος αντρας μεσα, και τον εβλεπα απο το θυροτηλεφωνο και η περιγραφη ταιριαζε στον κατσαβιδακια, και επειδη εμενα σε διπλοκατοικια φοβηθηκα παρα πολυ, και ειχα χωρισει τοτε και με το αγορι μου και εμενα μονη μου και φοβομουν, και γυρισα πισω. ΠΟιος λεει την αληθεια; Εγω θα ελεγα και οι 3!

[donald_girl]

Εκεί είναι η λύση σου. Να σταματήσες να αυτομαστιγώνεσαι για κάτι που δε φταις...

Σίγουρα, αλλά η αλήθεια είναι πως όσα χρόνια και να περάσουν ένα παιδί αποζητάει την αγάπη των γονιών... Και εγώ την αποζητάω αλλά δυστυχώς, ή δεν έχουν ή δεν ξέρουν τον τρόπο... Πάντα γίνονται όλα σκατα. Και έγω ζητάω γιατί τους έχω ανάγκη. Πολλά θα ήταν αλλιώς αν τους είχα. Είχε έρθει πριν περίπου 2 μήνες η μάνα μου, έμεινε 2 βδομάδες. Τα κάνε παλι σκατα και έφυγε. Όταν κατέβηκε από το αεροπλάνο πετούσα από τη χαρά μου. Όταν έφευγε έκλαιγα για όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε μαζί και δεν κάναμε εξαιτίας της μαλάκινσης εγκεφάλου που έχει...... Ουφ!

[Θεοφανία]

Σίγουρα, αλλά η αλήθεια είναι πως όσα χρόνια και να περάσουν ένα παιδί αποζητάει την αγάπη των γονιών... Και εγώ την αποζητάω αλλά δυστυχώς, ή δεν έχουν ή δεν ξέρουν τον τρόπο... Πάντα γίνονται όλα σκατα. Και έγω ζητάω γιατί τους έχω ανάγκη. Πολλά θα ήταν αλλιώς αν τους είχα. Είχε έρθει πριν περίπου 2 μήνες η μάνα μου, έμεινε 2 βδομάδες. Τα κάνε παλι σκατα και έφυγε. Όταν κατέβηκε από το αεροπλάνο πετούσα από τη χαρά μου. Όταν έφευγε έκλαιγα για όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε μαζί και δεν κάναμε εξαιτίας της μαλάκινσης εγκεφάλου που έχει...... Ουφ!

και τι θα κάνεις στην υπόλοιπη ζωή σου?
Θα κλαις και θα αυτοτιμωρεισαι επειδή οι δικοί σου δεν αλλάζουν τρόπο σκέψης?
Ξέρεις βαθιά μέσα σου πως δνε πρόκειται να αλλάξει τίποτα, παρά μόνο ο τρόπος που τους βλέπεις εσύ.
Συμβιβάσου με την κατάσταση και κοίτα εσένα γιατί χάνεις άδικα τον καιρό σου και κάποτε θα μετανιώσεις που δεν έζησες έτσι όπως σου άξιζε παρά κάτω από μια μαυρίλα που δεν επέλεξες και δεν φταις γι' αυτήν.

[donald_girl]

Θα προσπαθήσω να κάνω μικρά βήματα για να μην το σκέφτομαι... Αλλά είναι δύσκολο. Υπάρχει ένα τεράστιο κενό

[donald_girl]

Ουφ... Δεν είμαι μόνο εγώ που είμαι έτσι σωστά;
Και όπως έγραψα και στο αρχικό μου κείμενο " Είναι και που δε βρίσκω ανθρώπους με κοινα ενδιαφέροντα με μενα. Οι κοπέλες στην ηλικία μου συζητάνε για ρούχα, νύχια και μαλλιά.... Παλιά έκανα το λάθος να προσπαθώ να προσαρμοστώ, και τελικά ούτε καλά περνούσα, ούτε αληθινούς φίλους είχα... Και το ίδιο γινόταν και στις προηγούμενες σχέσεις μου, γιατι προσπαθούσα να κολλήσω με κόσμο που δεν ταίριαζα! Ουφ δε θέλω να αναλώνομαι σε μικρότητες. Βέβαια, έτσι είμαι μόνη μου, το έχω δεχθει όμως. Και δεν έχω και παρατράγουδα. "
Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που είναι μόνοι τους- η σχεδόν μόνοι που δε ξέρουν γιατί ή τι ψάχνουν... εγώ είμαι στην άλλη κατηγορία. Υπάρχουν και άλλοι σαν εμένα όμως;
Μήπως να είσαι 24 και να κουβαλάς αυτά τα μυαλά είναι και ενα είδος κατάρας; Μήπως θα "έπρεπε" απλώς να με νοιάζει που θα πιω φραπέ , τι θα φορέσω και το χρώμα θα είναι η αντάυγια;
Χμμμ κάτι δεν κολάει εδώ!

[donald_girl]

Τα βράδια ξυπνάνε οι δικοί μου βρικόλακες. Δεν έχω καθαρό μυαλό. Ζητάνε το δικό τους αίμα=προσοχή... Και κάνω μαλακίες για να τραβήξω την προσοχή. Ευτυχώς όχι επικίνδυνα πράγματα. Πλέον τα ξεχνάω όταν ξημερώνει. Το μυαλό θολώνει και αναρωτιέται... Ζητάει!
Ε, εσύ! Εσύ που "μ αγαπούσες" παλιά... Πως είναι δυνατόν να μ λεγες ψέματα!; Απαιτώ να με θυμάσαι! Όχι, όχι... Δε σ αγαπάω.Κάθε άλλο. Ο εγωισμός μου ζητάει ικανοποίηση... Θέλω όλος ο κόσμος να περιστρέφεται γύρω μου και όλοι να παραδέχονται την υπεροχή μου. Να παραδέχονται πως είμαι η καλύτερη, να με προσκυνάνε. Έτσι κάθομαι και θυμάμαι ένα περελθον που κανονικά δεν δίνω για αυτό πεντάρα, και ρίχνω δολώματα δήθεν ενδιαφέροντος από την πλευρά μου για να τσιμπήσω το ενδιαφέρον που ζητάω από την άλλη πλευρα... Βέβαια αποτυγχάνω ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ! Βέβαια , όλα αυτά τι νύχτα που ξυπνούν οι δαίμονες...
Αλλά είπαμε, θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής.Θέλω να αναγνωρίζουν εμένα ωα την καλύτερη.
Γιατί; Γιατί βαρέθηκα να είμαι το ΤΙΠΟΤΑ, να μην υπάρχω, να μη μου δίνει κανείς σημασία και να είμαι αόρατη. Να μη μετράει η άποψη μου και γενικά να είμαι το μυρμήγκι. Έχω θυμό και θέλω να ξεσπάσω τόσο πολύ. Βαρέθηκα την αφάνεια, κάθε είδους. Από παιδί έτσι. Καλά θέλω και εκδίκηση.
Ναι ναι δεν έχω ωριμάσει... Αλλά ντάξει ξέρω τι σκατά έχω στο αχυρενιο μυαλό μ και τα παραδέχομαι...

[donald_girl]

Ανίατη η κατάθλιψη αλλά τη συνήθισα. Δεν έχω αυταπάτες. Μπορεί να μην με αφήνουν τα φάρμακα τα κλαίω υστερικά και να τρέξω να κάνω κακό σε μένα αλλά υπάρχει μέσα μου βαθειά θλίψη. Τα υστερικά κλάματα αντικαταστάθηκαν από σιωπηλά δάκρυα που απλώς μπορώ και αντέχω. Τα φάρμακα αυτό μπορούν και κάνουν, σε κάνουν απλώς να μπορείς να αντέχεις τα σκατά. Τα σκατά φυσικά δεν εξαλείφονται και εσύ δεν νιώθεις ευτυχία, απλώς αντέχεις περισσότερο και δεν κάνεις κακό στον εαυτό σου. Δεν παύεις βέβαια να βλέπεις πως είναι εκεί, δε παύεις να νιώθεις θλίψη, αλλά αντέχεις...
Ευτυχία; Τι είναι αυτό; Χωρίς ελπίδα; Που να το βρω;
Και προσπαθώ προσπαθώ προσπαθώ... Αλλά....

Μοναξιά.
Όσο και αν έχω μια σχέση αυτό το γολγοθά τον περνάω μόνη μου- φαντάζομαι και εσείς. Δε γίνεται διαφορετικά. Όταν ταξιδεύεις μέσα στη ψυχή σου είσαι πάντα μόνος-η

Ανεργία.
Έχω απηυδήσει πλέον. Σηκώνω τα χέρια ψηλά! Ναι ούτε για καφέδες δε με παίρνουν να φτιάχνω, ούτε για σερβιτόρα... Δεν έχω το προσόν της εξωτερικής εμφάνισης για τέτοια... Δηλαδή μια χαρά είμαι αλλά χοντρούλα. Λέω στο δικό μου σε φάση απελπισίας " ε πες στον τάδε γνωστό σου να με βάλει στην τάδε αηδιαστική καφετέρια στη πλατεία που θέλουν σερβιτόρες. Μπορεί να το σιχαίνομαι το μέρος αλλά τι να κάνω. Εγώ θα ρίξω τα στάνταρ μου, αυτοί θα με πάρουν;". Η απάντηση: "Όχι δε πρόκειται επειδή είσαι χοντρή για αυτούς... Δεν είσαι αυτό που θέλουνε, αδύνατη με μεγάλα βυζιά"

Ανθρώπινες Σχέσεις
Τις προάλλες έμαθα πως ο πρώην μου (με τον οποίο ήμουν μαζί 3 χρόνια και με χώρισε κερατώνοντας με και κάνοντας σχέση με αυτήν με την οποία με κεράτωσε) άφησε έγκυο την νυν του (με την οποία τότε με είχε κερατώσει) και θα παντρευτούν τον άλλο μήνα. Παρόλα αυτά εγώ έκανα ειρήνη μαζί του και ζήτησα να είμαστε φίλοι και μάλιστα μετά από μία συζήτηση καταλήξαμε πως θα μπορούσαμε να είμαστε φίλες και με τη νυν... Ο δικός μου ο νυν με λέει χαζή που κάθομαι και ασχολούμαι με εκείνους που με έβλαψαν και κάνω ειρήνη όπως ψάχνει να κάνει ειρήνη ο Γιωργάκης με τους Τούρκους.

Φιλία
Φίλους δεν έχω. Είμαι μόνη μου σαν τη καλαμιά στον κάμπο. Εγώ και τα σκυλιά μου.... Από το σπίτι βγαίνω σπάνια όταν βγαίνουμε με το δικό μου, και αυτό δεν είναι και εύκολο να πας κάπου να πιεις ένα καφέ ή ενα ποτό όταν δεν έχεις μία... (Εντωμεταξύ και αυτός έχασε τη δουλειά του, αλλά παριστάνει τάχα τον ελεύθερο επαγγελματία σε μια δουλειά που βγάζει 0 ευρω το μήνα και πληρωνει ενοικιο-ρευμα και λοιπά λειτουργικά έξοδα για την "επιχειριση" για να κάνει τα καπρίτσια του πατέρα του που χρωστούσε στην εφορία και του τη φόρτωσε γιατι δε γινόταν αλλιώς αφού θα πήγαινε φύλακη!)
Και με τι όρεξη να βγω και που; Λύσσα κακιά κάθομαι σπίτι και κλαίω τη μοίρα μου... Σηκώνομαι, κάνω ότι πρέπει να κάνω και περιμένω να φύγει η γαμημένη μέρα. Βέβαια ούτε τη νύχτα μπορώ πλέον να κοιμηθώ αφού σκέφτομαι.
Μόνο όταν γίνω πολύ κομμάτια κοιμάμαι...

Τα 7 κακά της μοίρας μου
Και όταν πάλι ξυπνήσω θα ακούσω μπινελίκι... Είναι που δεν είμαι και "καλή νοικοκυρά" και τα ακούω από τον δικό μου... Μόλις ακούσω το μπινελικι μου, θα πάω να κλάψω σιωπηλά λίγο. Θα γράψώ στο site, θα δω τι έχω να κάνω. Κομματιασμένη ψυχικά δεν έχω όρεξη για τίποτα και αρχίζω να νιώθω ζαλάδα και πως θέλω να κοιμηθώ. Παραίτηση. Βασικά παίζει να ξυπνάω τη νύχτα όταν κοιμάται επειδή νιώθω πιο ήρεμη πως δεν έχω κάποιον επάνω από το κεφάλι μου να φωνάζει "Εύα!!!". Τη νύχτα επίσης δε χτυπάνε τα τηλέφωνα. Δε με παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου για κουτσομπολιό και επειδή ψάχνει δεκανίκι. Πρέπει να απαντήσω με ένα "κοιμάμαι"=Άσε με ήσυχη, άντε γαμήσου.

Ψυχοθεραπεία
Καλά ήταν όταν ήμουν φοιτήτρια και πήγαινα σε μια υπηρεσία για φοιτητές που υπήρχε. Μετά ένα χρόνο πριν πάρω πτυχίο η ψυχολογος που με παρακολουθούσε πήγε Αμερική και τωρα που γυρισε βλέπει επί πληρωμη. Τελευταία στο κέντρο ψυχικής υγειας που πάω είναι φέξε μ και γλίστρισα... Κάνουν απλώς διαπιστώσεις. "Είδαμε ότι σ συμβαίνει αυτό"- Χαίρω πολύ αυτό το ξέρω και εγώ!!! Για καινούργιο μου το λες;;; Λύσεις θέλω! Βοήθεια ζητάω! Ξέρω τι γίνεται, τι να κάνω δε ξέρω!!!

Απελπισία

[carrie]

Μια τερααστια αγκαλια ευακι απο μενα....... τοοοοοοοοοοοοοοσο μεγαλη!!!! τι εχεις σπουδασει και δε βρισκεις δουλεια; Καποια αλλη προοπτικη δεν υπαρχει;; κατι που να σου αρεσει να κανεις;; εχω υπαρξει στη θεση σου, να μη μπορω να συνεννοηθω με κανεναν και να ειμαι μονη μου ή μετα μονο με τον φιλο μου, και ηταν χαλια το ξερω.. Ειναι δυστυχως σαν τα αυγα μας να πεσανε σε λαθος φωλια, και μεγαλωνουμε ασχημοπαπα αναμεσα σε παπακια.. Μονο που μαντεψε τι, εμεις μπορουμε να γινουμε κυκνακια στο τελος.. Ερχεται μια μερα που το βλεπεις.. και βρισκεις ατομα σαν και σενα, και μπορεις να ανοιξεις τα φτερα σου κυνηγωντας τα ονειρα σου. Οσο δυσκολα και αν φαινονται τωρα, και αυτα θα περασουν, συγκεντρωσου σε εσενα, στο τι θες εσυ, κανε πραγματα για τον εαυτο σου, απο αυτα που σου αρεσαν να κανεις οταν ησουν παιδι, η τουλαχιστον σκεψου τα..

Υπομονη ευακι, με αγγιξε το μηνυμα σου, σου στελνω ο,τι περισσευμα αγαπης εχω.. <3

[donald_girl]

Μια τερααστια αγκαλια ευακι απο μενα....... τοοοοοοοοοοοοοοσο μεγαλη!!!! τι εχεις σπουδασει και δε βρισκεις δουλεια; Καποια αλλη προοπτικη δεν υπαρχει;; κατι που να σου αρεσει να κανεις;; εχω υπαρξει στη θεση σου, να μη μπορω να συνεννοηθω με κανεναν και να ειμαι μονη μου ή μετα μονο με τον φιλο μου, και ηταν χαλια το ξερω.. Ειναι δυστυχως σαν τα αυγα μας να πεσανε σε λαθος φωλια, και μεγαλωνουμε ασχημοπαπα αναμεσα σε παπακια.. Μονο που μαντεψε τι, εμεις μπορουμε να γινουμε κυκνακια στο τελος.. Ερχεται μια μερα που το βλεπεις.. και βρισκεις ατομα σαν και σενα, και μπορεις να ανοιξεις τα φτερα σου κυνηγωντας τα ονειρα σου. Οσο δυσκολα και αν φαινονται τωρα, και αυτα θα περασουν, συγκεντρωσου σε εσενα, στο τι θες εσυ, κανε πραγματα για τον εαυτο σου, απο αυτα που σου αρεσαν να κανεις οταν ησουν παιδι, η τουλαχιστον σκεψου τα..

Υπομονη ευακι, με αγγιξε το μηνυμα σου, σου στελνω ο,τι περισσευμα αγαπης εχω.. <3

Σε ευχαριστώ για τη διαδικτυακή αγκαλιά! Ακόμη και αυτήν τη μακρινή την έχω ανάγκη.
Δημοσιογραφία έχω σπουδάσει, και δημοσιογράφος μάλλον γεννήθηκα. Από 10 ετών , από το 96 αυτό ήθελα να κάνω... Το είχα γράψει σε ένα "Σκέφτομαι και γράφω" στο σχολείο, που έλεγα τα όνειρα μου. Ήθελα και να πάω στη Ντίσνευλαντ και να ταξιδέψω με αερόστατο, μόνο αυτό όμως πέτυχα επειδή μάλλον ήταν το πιο σημαντικό για μένα.
Δούλεψα σχεδόν τσάμπα σε διάφορες κωλοφυλλάδες όπως ένα ένθετο της εφημερίδας τα Νεα και κάποια περιοδικά - ένα μάλιστα έκανε 6 μήνες να μου δώσει το ποσο των 100 ευρώ...
Είδα το χάος... Εμάς τους νέους δημοσιογράφους μας έχουν για να βγάζουμε όλη τη δουλειά δωρεάν και φυσικά ΜΑΥΡΑ και να πληρώνονται οι μαθουσάλες, κοιλαράδες που έρχονται κάθε 2-3 βδομάδες βρίζουν και πίνουν ουίσκια... Τα βρόντηξα, άλλωστε δεν έβγαζα λεφτά , δεν ασκούσα το λειτούργημα μου, καταρρακωνόμουν ψυχικά και φυσικά δεν υπήρχε πιθανότητα να βγάλω ψωμί ώστε να αξίζει να υπομένω! Σε συζητήσεις που έχω με συναδέλφους νέους δημοσιογράφους- όχι ονόματα φυσικά- δικαιώνομαι απόλυτα για την επιλογή μου αυτή. Στράφηκα λοιπόν στο διαδίκτυο για να ασκήσω απρόσκοπτα και ανενόχλητη το λειτούργημα μου και από εκεί και πέρα ψάχνω για οποιαδήποτε δουλειά απλώς για τα χρήματα. Βέβαια έχω κάνει διάφορες δουλειές- ανασφάλιστη ΠΑΝΤΑ! Από το να δουλεύω σε χαζές ΜΚΟ στο δρόμο να ψάχνω τους "υποστηρικτές" τους - και τελικά να με αναγκάσουν σε παραίτηση με τη δικαιόλογια πως είμαι "σπυριάρα" ενώ η πραγματική αιτία ήταν πως δεν ήθελαν να μου βάλουν ΙΚΑ και φοβόντουσαν μην τους την κάνω... Μέχρι το να πηγαίνω πόρτα πόρτα να πουλάω συνδέσεις τηλεεφωνίας , μέχρι τηλεφωνικές πωλήσεις(χωρίς μεγάλη επιτυχία...). Όταν σπόυδαζα έκανα ήμουν στα Νεα , έγραφα σε περιοδικο, ήμουν στη σκατόGreenpeace 6 ώρες τη μέρα, και είχα και το site μου. Ταυτόχρονα με κατάθλιψη...
Τώρα μας έφαγε η μαρμάγκα...
Εντωμεταξύ από προσόντα άλλο τίποτα... Αν είχαν λίγο μυαλό να καταλάβουν... Αλλά δε βλέπουν! δε τους νοιάζει!!

Και ναι είναι πολλά...
Υπομονή ναι;!
Αλλά πόση;
Κάθε μέρα πολεμάω πολεμάω πολεμάω
Να βγει κάτι όμως .... ! Μικρό όχι μεγάλο... Αλλά κάτι! Θέλω μια μικρή αχτίδα φωτός!

[carrie]

θα ηθελες να βρεις δουλεια στο εξωτερικο αφου εχεις πολλα προσοντα;; Μερικες φορες αμα κανουμε κατι και δεν πετυχαινει, πρεπει να αλλαξουμε προσανατολισμο, οχι απαραιτητα επαγγελματικο! Δημοσιογραφια σε καποιο ιεκ η στο πανεπιστημιο;