??????????

[ram]

γεια σας,για αρχη να πω ποσσ δεν ξερω πως πρεπει να ξεκινησω...ειμαι 24 χρονων παντρεμενη εδω και 3 χρονια ειμαστε μαζι βεβαια πολυ περισσοτερα,κ εχω μια κορη 2,5 ετων.απο την αρχη ηξερα οτι ο αντρας που παντρεφτικα ειναι εθισμενος στα ναρκωτικα καναμε πολλες προσπαθειες για να ξεκοπσει κ το αποτελεσμα δεν ειναι κακο αν σκεφτουμε οτι τωρα δεν κανει χρηση χημικων ναρκωτικων ελπιζω να καταλαβαινετε τι εννοω σαν πατερας ειναι αρκετα καλος κ η μικρη του χει αδυναμια,εγω δυστηχως νιωθω κουρασμενη,δεν με κανει πλεων να νιωθω ωραια ανακαλυπτω καθε μερα οτι περνει τηλεφωνα μια αλλη γυναικα...δεν ξερω τι να κανω αν δεν υπηρχε η κορη μου σιγουρα θα χωριζα τωρα φοβαμαι.φοβαμαι 2 πραγματα 1ον μη κανω κακο στη κορη μου μ'αυτον τον τροπο δεν θελω να της στερισω τον πατερα της κ 2ον αν εμεις χωρισουμε ο γιωργος(αντρας μου) που θα παει αφου δεν εχει οικογενεια κ πως θα καταληξει?αν πρεπει να καταστραφει 1 ατομο κ να στερισω σε ενα αλλο αυτον που αγαπαει για να ειμαι εγω καλα ειναι εγωιστικο..ομως δεν αντεχω αλλο!!!

[zervg]

Χμ, δύσκολη κατάσταση, παρ' ολ' αυτά δεν νομίζω ότι δεν πρέπει να την αφήσεις έτσι και να μην κάνεις τίποτα. Σαν αρχή συζήτα την κατάσταση με τον άντρα σου και θέσε τον προ των ευθυνών του, δεν ξέρω αν υπάρχει διάθεση από μέρους σου, αλλά θα μπορούσε να γίνει μια προσπάθεια να διορθώσει την συμπεριφορά του. Αν τώρα δεν υπάρχει διάθεση προς αυτή την κατεύθυνση είτε από μέρος σου είτε από μέρους του, τότε δεν βλέπω για ποιο λόγο να ζεις σε μια κατάσταση που σε καταπιέζει, δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να συνεχίσεις έτσι χωρίς αυτό να σε επηρεάσει άσχημα και τότε εκτός από την ζημιά που υφίστασαι εσύ, θα υπάρξει επίπτωση και στο παιδί γιατί υπ αυτές τις συνθήκες δεν νομίζω να μπορέσεις να είσαι άψογη ως γονέας.

[ram]

η αληθεια ειναι οτι το εχω συζητησει μαζι του αρκετες φορες με αποτελεσμα να αλλαζει συμπεριφορα για λιγο κ μετα ξανα παλι τα ιδια.εγω σιγουρα τον αγαπαω αλλα δεν μπορω να σκεφτομαι οτι θελει καποια αλλη κ εκτος αυτου ειμαι πολυ καχυποπτη απεναντι του σε θεμα ναρκωτικων οποτε παει καπια βολτα με φιλους του σκεφτομαι διαφορα κ οταν γυρναει παρατιρω τις κορες των ματιων του κ κοιταζω να δω μηπως εχει κανει κατι. Σ'αυτο το πραγμα εχω κουραστει δεν εχω πλεον εμπιστοσυνη..αλλα επειτα ενας χωρισμος εχει συνεπειες κ εγω φοβαμαι.(ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου)

[Deep purple]

ram δεν μπορώ να σου απαντήσω τι να κάνεις, ίσως πρέπει να το παλέψεις όσο γίνεται. Όσο για το θέμα της καχυποψίας, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Και εγώ το περνάω αυτό και ξέρω ΠΟΣΟ κουραστικό είναι. Είναι όμως κουραστικό και για τον άλλο άνθρωπο που πρέπει συνεχώς να αποδεικνύει ότι είναι καθαρός. Είναι δύσκολη η κατάσταση, και αφου υπάρχουν συναισθήματα είναι και αδιέξοδη. Προσπάθησε να του πεις τα συναισθήματά σου, ήρεμα, όμορφα.
Δώσε ενα φιλάκι στην κόρη σου!

[ram]

ευχαριστω πολυ....μονο που καταφερα να πω αυτα που περναω κ αυτα που νιωθω αισθανομαι πολυ καλυτερα κ πραγματικα ευχαριστω......αυριο θα προαπαθησω να τα πω κ στον ιδιο ξανα αυτα που νιωθω κ ελπιζω να με ακουσει κ να με καταλαβει...