Κοινωνική ζωή

[elafi]

Δεν καταλαβα τι θα ανακαλυψω? Οτι ολοι εχουμε πανω κατω τα ιδια προβληματα? Ενδεχομενως, αν αυτο σε βοηθαει να καταλαβεις καλυτερα τον εαυτο σου.. Εγω παλι προτιμω να τα εξατομικευω σε ο,τι με αφορα, για να εχω υποψη μου που να κοιταξω. Οχι οτι δε μπερδευομαι στην πορεια. Επισης, μην κολλας. Κοιτα και σε κανενα αλλο φορουμ να βοηθηθεις, δες και τπτ αλλο.

[carrot]

Εσύ επειδή είσαι γυναίκα πιθανώς να μην τα ακούσεις αυτά, αν πας κόντρα στους ιδρυτές της ιδέας αυτού του χώρου ίσως στα ψάλει κάποια από τις γνωστές άγνωστες .
Η λίμπα ας πούμε που είναι και αυτή κοπέλα τα είχε ακούσει για τα καλά παρόλο που η κοπέλα δεν έβρισε ποτέ της. Τεσπα, όσο πιο πολύ εκτεθείς τόσο περισσότερο θα ξεγυμνωθείς, θα νιώσεις ευάλωτη και θα τα ακούσεις απο αυτούς που δεν έχουν "κανένα πρόβλημα".

[elafi]

Ωραια συμπεριφορα μου περιγραφεις, αλλα εχω ακουσει για τετοιου ειδους ρατσισμο και απο αλλου. Επισης, αν μεταξυ μας σε δικα μας φορουμ εχουμε προβληματα ρατσισμου με τις ψυχικες παθησεις και τα συμπτωματα τους, ποσο μαλλον απο εξω τι γινεται, και ποση προσοχη απαιτειται εδω για να μη θιχτει κανενας αδικως η να μη δημιουργηθουν θεματα και παρεξηγησεις απο το πουθενα. Εν παση περιπτωσει, ποιος ειναι ο "φυσιολογικος" που θα κρινει αρνητικα εμας τους "ασθενεις" και με βαση ποια λογικη??!

[carrot]

Έτσι όπως το βλέπω φυσιολογικός είναι αυτός που εξελίσεται με πρότυπο τη μάζα, με μαζική συμπεριφορά λολ να σου δώσω να καταλάβεις. Όλοι αυτοί όταν είναι με παρέα νιώθουν παντοδύναμοι και θάβουν, κοροιδεύουν και λοιπά ενώ αν τους πετύχεις μόνους τους είναι τσάμπα μάγκες. Μιλαώ από εμπειρίες μου εκτός φορουμ.

[elafi]

Καταλαβα. Ξερω τι λες, νομιζω. Μπορει επισης αυτοι να θαβουν ακριβως επειδη εχουν συγγενη η οι ιδιοι καποιο προβλημα, συνηθως το κουκουλωνουν με την ειρωνια. Αυτο συζηταγαμε σε μια παρεα τις προαλλες. Μην κρινεις βιαστικα.

[ioannis2]

Το φόρουμ είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, μόνη διαφορά η ανωνυμία και η απόσταση. Ο λόγος του καθενός εδώ είναι ανάλογα με το χαρακτήρα, τις εμπειρίες και τα δικά του βιώματα. Μέσα από αυτόν μπορείς να διακρίνεις, έστω σε κάποιο βαθμό, το χαρακτήρα του. Με κάποιους θα τα βρεις, με άλλους θα ρθεις σε ρήξη. Το βλέπω όμως και από μια άλλη οπτική, μέσα από την ανωνυμία και την απόσταση μαθαίνεις να πειραματίζεσαι, βλέποντας αντιδράσεις όταν επιλέγεις τη ρήξη. Αυτοί που τα βρήσκουν μεταξύ τους εδώ είναι πιο έυκολο να τα βρουν όταν συναντηθούν εκεί έξω, φτάνει να μην υπάρχει επιπολαιότητα και ανειλικρίνεια στην επικοινωνία.

Συμφωνώ μαζί σου incect ότι φυσιολογικός έχει πάρει την έννοια αυτού που εξελίσσεται με πρότυπο τη μάζα, όποιος διαφέρει από τη μάζα καταδικάζεται εμμέσως πλην σαφώς από τη μάζα στην περιθωριοποίηση, ακόμα και στη χλεύη. Και σίγουρα δεν αναφέρομαι σε ακραίες μορφές συμπεριφοράς ή που αποσκοπούν να βλάψουν τους άλλους που αναμφισβήτητα δεν είναι φυσιολογικές.
Elafi, όντως, άμα είναι δικός τους άνθρωπος ξέρουν να τον κουκουλώνουν και να τον δικαιολογούν, ακόμα και αν πρόκειται για ακραία μορφή αποκλίνουσας συμπεριφοράς, απλά επειδή είναι δικός τους, άμα δεν είναι δικός τους, για την ίδια πράξη τον στήνουν στον τοίχο, σαν σε εκτελεστικό. Είναι το να σαι μέλος της κλίκας, μετά όλα δικαιολογούνται και πέφτουν στα μαλακά, ακόμα και ακραίες μορφές συμπεριφοράς.

Στη ζωή είναι να μάθει ο καθένας να ναι ο εαυτός του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να βελτιώνεται. Με κάποιους θα αναπτυξεις φιλία. Τους υπόλοιπους που ναι και οι περισσότεροι απλά μαθαίνεις πως να τους αντιμετωπίζεις και να μην πέφτεις ψυχολογικά.

[RainAndWind]

'Ινσεκτ, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει απίστευτες και μάλλον ανεξερεύνητες ακόμη δυνατότητες πλαστικότητας. Για ό,τι σου λείπει θα έχεις μια υπεραπλήρωση σε άλλα νευρωνικά συστήματα και ικανότητες που σε κάνουν ξεχωριστό σε τομείς. Όμως ζούμε και έχουμε μεγαλώσει σε κοινωνία που επικεντρώνεται στην έλλειψη, στο μειονέκτημα και στην "αναπηρία".
Δηλαδή στο τι σε κάνει να μετράς πόντους στα πλην σου και όχι στα συν. Έτσι μαθαίνουμε πως χρειάζεται να "γίνουμε κάπως", όχι να δεχόμαστε πως "είμαστε κάπως" και από κει και πέρα να εντοπίζουμε τα συν μας και καλλιεργώντας τα να τα αναδεικνύουμε.
Αφού λοιπόν διδαχτήκαμε πως ό,τι κάνει τον άνθρωπο διαφορετικό πρέπει να διορθωθεί παρεμβατικά και επιθετικά, διαιωνίζουμε και μεις τα πρότυπα και τις συστάσεις της κουλτούρας μας. Αν εξετάσεις το πόσο ακραία αντιμετωπίζεται το ίδιο ζήτημα σε διαφορετικές κουλτούρες όπως και σε διαφορετικές εποχές, τότε διαπιστώνει κανείς ότι το "πρόβλημα" δεν είναι πάντα και παντού πρόβλημα, και δεν έχει η τάδε κοινωνία την ίδια οπτική πάνω στο ίδιο ζήτημα με μία άλλη.

Αν λοιπόν, ας υποθέσουμε τώρα, ότι μπορούμε να πάμε σε μια κοινωνία που δε θα υπερτονίζει ό,τι σε κάνει να μην συνδέεσαι με τους άλλους, αλλά σου τονίζει τους τομείς της εξαιρετικότητάς σου, τότε κι εσύ θα μπορούσες να έχεις τη δυνατότητα να μην αισθάνεσαι ότι είσαι λειψός, αλλά ότι απλά στο φάσμα της ανθρώπινης neurodiversity, έχεις τα δικά σου ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που σε κάνουν όχι κακό ή καλό, ή ελαττωματικό ή ικανό, αλλά μονάχα άλλο κομμάτι του φάσματος αυτού. Όταν λοιπόν λες στον εαυτό σου δε μπορώ να επικοινωνήσω όπως θέλω, σου μετράς τα πλην, όταν θα πεις μπορεί να μην είμαι στο επικοινωνιακό καλός αλλά πού το αναπληρώνω αλήθεια? Σε ό,τι το αναπληρώνεις είναι οι άλλοι πλην, έτσι δεν είναι?

άρα? Μήπως ισχύει αυτό που έλεγε ο Πορτοκάλος στο My big fat greek wedding?
but in the end we are all FRUIT.:D

[Arsi]

'Ινσεκτ, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει απίστευτες και μάλλον ανεξερεύνητες ακόμη δυνατότητες πλαστικότητας. Για ό,τι σου λείπει θα έχεις μια υπεραπλήρωση σε άλλα νευρωνικά συστήματα και ικανότητες που σε κάνουν ξεχωριστό σε τομείς. Όμως ζούμε και έχουμε μεγαλώσει σε κοινωνία που επικεντρώνεται στην έλλειψη, στο μειονέκτημα και στην "αναπηρία".
Δηλαδή στο τι σε κάνει να μετράς πόντους στα πλην σου και όχι στα συν. Έτσι μαθαίνουμε πως χρειάζεται να "γίνουμε κάπως", όχι να δεχόμαστε πως "είμαστε κάπως" και από κει και πέρα να εντοπίζουμε τα συν μας και καλλιεργώντας τα να τα αναδεικνύουμε.
Αφού λοιπόν διδαχτήκαμε πως ό,τι κάνει τον άνθρωπο διαφορετικό πρέπει να διορθωθεί παρεμβατικά και επιθετικά, διαιωνίζουμε και μεις τα πρότυπα και τις συστάσεις της κουλτούρας μας. Αν εξετάσεις το πόσο ακραία αντιμετωπίζεται το ίδιο ζήτημα σε διαφορετικές κουλτούρες όπως και σε διαφορετικές εποχές, τότε διαπιστώνει κανείς ότι το "πρόβλημα" δεν είναι πάντα και παντού πρόβλημα, και δεν έχει η τάδε κοινωνία την ίδια οπτική πάνω στο ίδιο ζήτημα με μία άλλη.

Αν λοιπόν, ας υποθέσουμε τώρα, ότι μπορούμε να πάμε σε μια κοινωνία που δε θα υπερτονίζει ό,τι σε κάνει να μην συνδέεσαι με τους άλλους, αλλά σου τονίζει τους τομείς της εξαιρετικότητάς σου, τότε κι εσύ θα μπορούσες να έχεις τη δυνατότητα να μην αισθάνεσαι ότι είσαι λειψός, αλλά ότι απλά στο φάσμα της ανθρώπινης neurodiversity, έχεις τα δικά σου ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που σε κάνουν όχι κακό ή καλό, ή ελαττωματικό ή ικανό, αλλά μονάχα άλλο κομμάτι του φάσματος αυτού. Όταν λοιπόν λες στον εαυτό σου δε μπορώ να επικοινωνήσω όπως θέλω, σου μετράς τα πλην, όταν θα πεις μπορεί να μην είμαι στο επικοινωνιακό καλός αλλά πού το αναπληρώνω αλήθεια? Σε ό,τι το αναπληρώνεις είναι οι άλλοι πλην, έτσι δεν είναι?

άρα? Μήπως ισχύει αυτό που έλεγε ο Πορτοκάλος στο My big fat greek wedding?
but in the end we are all FRUIT.:D

Πάρα πολύ ωραίο ποστ!

[carrot]

Το φόρουμ είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, μόνη διαφορά η ανωνυμία και η απόσταση. Ο λόγος του καθενός εδώ είναι ανάλογα με το χαρακτήρα, τις εμπειρίες και τα δικά του βιώματα. Μέσα από αυτόν μπορείς να διακρίνεις, έστω σε κάποιο βαθμό, το χαρακτήρα του. Με κάποιους θα τα βρεις, με άλλους θα ρθεις σε ρήξη. Το βλέπω όμως και από μια άλλη οπτική, μέσα από την ανωνυμία και την απόσταση μαθαίνεις να πειραματίζεσαι, βλέποντας αντιδράσεις όταν επιλέγεις τη ρήξη. Αυτοί που τα βρήσκουν μεταξύ τους εδώ είναι πιο έυκολο να τα βρουν όταν συναντηθούν εκεί έξω, φτάνει να μην υπάρχει επιπολαιότητα και ανειλικρίνεια στην επικοινωνία.

Συμφωνώ μαζί σου incect ότι φυσιολογικός έχει πάρει την έννοια αυτού που εξελίσσεται με πρότυπο τη μάζα, όποιος διαφέρει από τη μάζα καταδικάζεται εμμέσως πλην σαφώς από τη μάζα στην περιθωριοποίηση, ακόμα και στη χλεύη. Και σίγουρα δεν αναφέρομαι σε ακραίες μορφές συμπεριφοράς ή που αποσκοπούν να βλάψουν τους άλλους που αναμφισβήτητα δεν είναι φυσιολογικές.

Ναι και μερικές φορές είναι νομίζω τόσο απλά τα πράγματα. Kill or die ένα πράμα, ποιος θα ξεγελάσει ποιόν, ποιός θα γαμήσει περισσότερο, ποιά θα ρίξει τις περισσότερες χυλόπιτες και πάει λέγοντας.
Σε αυτό που είπες πιο κάτω έχω να κάνω μερικές σκέψεις. Πιστεύω ότι για πολλούς από μας δεν θέλει και πολύ να περάσουμε αυτή τη νοητή γραμμή και να ακολουθήσουμε την πολιτική των εντόμων.

[carrot]

'Ινσεκτ, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει απίστευτες και μάλλον ανεξερεύνητες ακόμη δυνατότητες πλαστικότητας. Για ό,τι σου λείπει θα έχεις μια υπεραπλήρωση σε άλλα νευρωνικά συστήματα και ικανότητες που σε κάνουν ξεχωριστό σε τομείς. Όμως ζούμε και έχουμε μεγαλώσει σε κοινωνία που επικεντρώνεται στην έλλειψη, στο μειονέκτημα και στην "αναπηρία".
Δηλαδή στο τι σε κάνει να μετράς πόντους στα πλην σου και όχι στα συν. Έτσι μαθαίνουμε πως χρειάζεται να "γίνουμε κάπως", όχι να δεχόμαστε πως "είμαστε κάπως" και από κει και πέρα να εντοπίζουμε τα συν μας και καλλιεργώντας τα να τα αναδεικνύουμε.
Αφού λοιπόν διδαχτήκαμε πως ό,τι κάνει τον άνθρωπο διαφορετικό πρέπει να διορθωθεί παρεμβατικά και επιθετικά, διαιωνίζουμε και μεις τα πρότυπα και τις συστάσεις της κουλτούρας μας. Αν εξετάσεις το πόσο ακραία αντιμετωπίζεται το ίδιο ζήτημα σε διαφορετικές κουλτούρες όπως και σε διαφορετικές εποχές, τότε διαπιστώνει κανείς ότι το "πρόβλημα" δεν είναι πάντα και παντού πρόβλημα, και δεν έχει η τάδε κοινωνία την ίδια οπτική πάνω στο ίδιο ζήτημα με μία άλλη.

Αν λοιπόν, ας υποθέσουμε τώρα, ότι μπορούμε να πάμε σε μια κοινωνία που δε θα υπερτονίζει ό,τι σε κάνει να μην συνδέεσαι με τους άλλους, αλλά σου τονίζει τους τομείς της εξαιρετικότητάς σου, τότε κι εσύ θα μπορούσες να έχεις τη δυνατότητα να μην αισθάνεσαι ότι είσαι λειψός, αλλά ότι απλά στο φάσμα της ανθρώπινης neurodiversity, έχεις τα δικά σου ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που σε κάνουν όχι κακό ή καλό, ή ελαττωματικό ή ικανό, αλλά μονάχα άλλο κομμάτι του φάσματος αυτού. Όταν λοιπόν λες στον εαυτό σου δε μπορώ να επικοινωνήσω όπως θέλω, σου μετράς τα πλην, όταν θα πεις μπορεί να μην είμαι στο επικοινωνιακό καλός αλλά πού το αναπληρώνω αλήθεια? Σε ό,τι το αναπληρώνεις είναι οι άλλοι πλην, έτσι δεν είναι?

άρα? Μήπως ισχύει αυτό που έλεγε ο Πορτοκάλος στο My big fat greek wedding?
but in the end we are all FRUIT.:D

Η πιο μεγάλη απάντηση που παίρνω σε αυτό το θέμα!
Λοιπόν ναι σίγουρα έχει δυνατότητες ο ανθρώπινος εγκέφαλλος, έχει το φυσικό κομμάτι (ένστικτο) και το εμπειρικό, καθώς και πλήθος λειτουργιών.
Ανάπηρο δεν θα με έλεγα, ίσως να έχω περάσει διάφορες καταστάσεις στη ζωή μου, ίσως να το κουράζω το θέμα αλλά έχω δει ανάπηρους σε νοσοκομεία με πραγματικές βλάβες στον εγκέφαλλο και δεν ήταν το ίδιο.
Σήμερα (χθές) θα με έβαζα τιμωρία αν γκρίνιαζα έστω και μια φορά και πράγματι δεν γκρίνιαξα για τίποτα (λολ). Έκανα ένα διάλλειμα όμως από την θετική προσέγγιση...
Πρόβλημα εννοείς ατομικό η κοινωνικό (για το είδος αυτού του προβλήματος)?

[carrot]

Παιδιά τα καλά νέα είναι ότι το πρόβλημα αυτό της καθυστέρησης φαίνεται να έχει βελτιωθεί, τα ξεκάρφωτα λόγια δηλαδή και η ολική αναισθησία από το περιβάλλον. Αν και μπορώ να πω πως μια αφηρημάδα την είχα πάντοτε.
Νομίζω πως είμαι αρκετά καλύτερα γενικά αλλά το παλεύω ολομόναχος.

[PostMortem]

http://www.mazi.org.gr/%CE%A7%CF%81%...81%CE%B1%CF%82 <-- εδω ειναι τα κεντρα για ατομα με ψυχολογικα ρροβληματα.
Για πεζοποριες που κανει και καλο στην υγεια ειναι εδω ---->> http://www.pezoporia.gr/pez/syllpra.asp?cat=pos&id=att Αλλοι συλλογοι ειναι εδω --> http://www.anthropos.gr/search.asp?Section=3 εχει και αλλους πολλους

Μήπως ξέρεις αν υπάρχει κάποιος σύλλογος που να μπορείς να μάθεις να παίζεις κάποιο μουσικό όργανο δωρεάν?

[elafi]

Σε ενδιαφερουν τα κεντρα ημερας? Εκει κανεις διαφορες δραστηριοτητες, δεν ξερω για μουσικη. Στους δημους, σε καποιους, κανουν και μουσικη, δωρεαν η νομιζω με συμβολικο αντιτιμο. Ψαξε τι εχεις στην περιοχη σου, βοηθαει και το διαδικτυο.

[carrot]

Από την άλλη, έχω ένα πρόβλημα εδώ και λίγο καιρό. Με πιάνει συχνά ένα μούδιασμα στο αριστερό χέρι και πόνοι στην καρδιά.
Ερχεται ο θάνατος, και θα είναι λυτρωτικός για τη ζωή που ζω. Μόνο νεκρός θα βρώ την αξιοπρέπεια μου νιώθω.
Όχι ότι ενδιαφέρει και κανέναν, χεστήκατε παντόκορφα αλλά το γράφω για να έχω την ψευδαίσθηση ότι ενδιαφέρεται κάποιος.

[carrot]

Βγήκα ρε παιδιά μετά από καιρό με παρέα και νιώθω μια απογοήτευση. Ήμουν εκτός κλιματος. Δεν συμετείχα πολύ, όταν ανέβασα στροφές για λιγο και μίλησα ας πούμε μιλούσα με ένα άτομο μόνο. Στην αρχή έκανα καλή εντύπωση αλλά με την πρώτη μαλακία ξενέρωσαν όλοι μαζί μου και δεν μου μιλούσαν. Τελικά την τελευταία ώρα απλά περίμενα να περάσει η ώρα. Ήταν σαν να μιλούσαν μεταξύ τους μόνοι τους και σαν να μην υπάρχω εγώ. Πείτε μου ρε παιδιά είναι άλλος κανείς σε αυτή την κατάσταση, ώρες ώρες αγριέυω με τη κατάσταση άλλες φορές βυθίζομαι απλά στο τίποτα.
Εκτός αυτού αφού έχω πιεί νιώθω σαν νεκρός ένα πράμα δεν μπορώ νασ το εξηγήσω καλύτερα.