Δυστυχως τοσο αντεξα...και τι δεν θα εδινα για να ημουν λιγο πιο δυνατη!

[Karol]

Ειμαι πολυ στεναχωρημενη και απογοητευμενη με τον εαυτο μου και τις αντοχες μου!!...Εχω φτασει σε ενα σημειο ομως, οπου δεν παει αλλο...Μερα με την μερα συνηδητοποιω οτι μενω κοντα του μονο και μονο επειδη ειμαι δεμενη μαζι τ και μου ειναι δυσκολο πολυ να του πω να χωρισουμε...Ομως δεν νιωθω πλεον κατι ερωτικο , τον βλεπω πραγματικα σαν ενα κοντινο μου ατομο που θα ηθελα να ειμαι κοντα τ οποτε εκεινος με ζηταει και να τον κανω να νιωθει ομορφα με την παρουσια μου!! Προσπαθησα 3 μιση μηνες να βρω κατι να με κρατησει σε αυτη τη σχεση, να βρω κατι που να μου τον θυμιζει οπως ητανε πριν..Ομως δεν υπαρχει τιποτα...Παλια δεν τον ενοιαζε τιποτα, ητανε ανεξαρτητος , δεν φοβοτανε κατι, διασκεδαζε μεχρι το πρωι!!! Τωρα πλεον ειναι τοσο μαζεμενος και κλεισμενος μεσα στο σπιτι αποκωμενος απο ολους που νιωθω πως φροντιζω το μικρο μ αδερφακι...Sex, δεν μου ζηταει ποτε, αν εγω παω να αρχισω κατι καλως αλλα και παλι υπαρχουν πολλες δυσκολιες..Δεν με διεκδικει καθολου,δεν με περνει για καληνυτα και σπανια για καλημερα...Μου εχουν λειψει τοσο πολυ...Πριν λιγες μερες αργησε να παρει το πρωι το φαρμακο και μετα απο καποιες ωρες του ηρθανε σκεψεις...Με πηρε αμεσως τηλεφωνο και μου ειπε να παω απο εκει ...Οταν πηγα οι γονεις του ητανε αναστατωμενοι και τον ειδα να τρεμει...υστερα καθησαμε αγγαλια και ηρεμισε..Ειμαι το μονο ατομο που τον ηρεμει και αυτο με κανει να νιωθω τοσο μεγαλη ευθυνη...αλλα Παιδια ισως να μην εισαστε τα καταλληλα ατομα για να με βοηθησετε και να μου πειτε την γνωμη σας γιατι πολλοι απο εσας εχουν ψυχικες ασθενειες Ομως οι ψυχολογοι που εχω ρωτησει δεν με εχουν βοηθησει και πολυ, τα λενε καπως ωμα τα πραγματα και δεν μ'αρεσει ο τροπος τους, οποτε σας παρακαλω , ας μου απαντησει μονο οποιος δεν με κατακρινει , ποιος ειναι ο πιο ανωδυνος τροπος να του πω πως δεν μπορω αλλο να ειμαι μαζι του??

[Alone_In_The_Dark]

Βρίσκεσαι σε μία πραγματικά δύσκολη θέση.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα είναι η κατάσταση.

Αν κατάλαβα καλά ο φίλος σου πάσχει από κάποια ψυχωτική διαταραχή (από το γεγονός ότι άνοιξες το θέμα σου στην κατηγορία των ψυχώσεων).

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αν δε διεκδικείς την αγιοποίηση μάλλον πρέπει να απομακρυνθείς. Θα είναι δύσκολο και για σένα και γι'αυτόν. Όμως από το να καταστρέφονται δυο ζωές ίσως είναι καλύτερα έτσι.

Τον τρόπο με τον οποίο μπορείς να το καταφέρεις αυτό θα τον βρεις μόνη σου. Ίσως πρέπει να συμβουλευθείς το δικό του θεραπευτή/ψυχίατρο προκειμένου να σου δώσει κάποια στοιχεία ή κάποια συμβουλή για το πώς μπορείς να το κάνεις πιο ανώδυνο γι'αυτόν. Το θέμα είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα θα σου δημιουργηθούν κι εσένα ενοχές και θα δυσκολευτείς να χωνέψεις την ιδέα ότι άφησες έναν άνθρωπο που αγαπούσες γιατί δεν άντεχες άλλο την κατάστασή του.

Αν μιλούσαμε για έγγαμη κατάσταση ή την ύπαρξη παιδιών η στάση μου θα ήταν διαφορετική. Στην προκειμένη περίπτωση όμως έχεις βρεθεί άθελά σου σε μία κατάσταση η οποία μπορεί να σε κρατάει εκεί για πάντα από φόβο μην τον πληγώσεις.

Από ότι κι αν πάσχει ο φίλος σου εξακολουθεί να είναι άνθρωπος. Και θεωρώ ότι σε κανέναν άνθρωπο δεν αρμόζει το να είμαστε κοντά του από λύπηση. Ακόμα κι αν δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, πολύ φοβάμαι ότι δε γίνεται αλλιώς. Εκτός κι αν όπως προείπα είσαι διατεθιμένη να αφιερώνεις την καθημερινότητά σου και να αναλώνεσαι ψυχή τε και σώματι σε μία κατάσταση η οποία εσένα δε σε καλύπτει.

Δυστυχώς το θέμα σχέσεων που είναι από τη φύση του άσ'τα να παν στο διάολο, γίνεται ακόμα χειρότερο όταν πρόκειται για άτομα με διαταραχές.

Ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις φρόντισε να το κάνεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο γι'αυτόν (αυτό ναι, του το "χρωστάς") αλλά και για σένα. Μη διστάσεις να έχεις έτοιμο το τηλέφωνο του δικού σου θεραπευτή για να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τις ενοχές που πιθανόν να σου δημιουργηθούν.

Ό,τι κι αν αποφασίσεις καλό κουράγιο εύχομαι και σε σένα και στο παληκάρι και στην οικογένειά του.

(Προσωπική γνώμη εξέφρασα, οπότε feel free to argue).

[Karol]

Μιλησα με ψυχολογους μου ειπανε τροπους...να του πω πως θελω χρονο και τετοια..αλλα δεν τα καταφερα..Πιεζομαι τοσο πολυ...Οταν τν βλεπω να ειναι καλα και να βελτιωνεται αμεσως μεσα μου εμφανιζεται η ελπιδα πως ναι θα μπορεσουμε να το παλεψουμε μαζι λιγο ακομα, αλλα μετα με το παραμικρο που θα θα τον κανει να μην ειναι ο εαυτος του (δηλαδη οπως ητανε παλια) καταρρεουν ολα μεσα μου....Θυμωνω και φοβαμαι πως το καταλαβαινει...Και επειδη δεν χρωσταω τιποτα και σε κανεναν και δεν θελω να καταστραφω απο το αγχος και την πιεση εφτασα σε αυτο το σημειο νωρις!!! Εμεινα διπλα του 3μιση μηνες καθημερινα! Ημουν μαζι του και στο μεγαλο του ψυχωτικο επεισοδιο...διπλα του...!!! Δεν ειναι λυπηση , νιωθω θυμο και οργη γιατι αυτο τ παιδι ητανε μια χαρα , πιο καλα και απο καλα!! Ποτε δεν θα το χωνεψω αυτο το ''ετσι ξαφνικα'' που να παρει ο διαολος ποτε...!

[elafi]

Δυσκολο θεμα ανοιγεις..

[Karol]

απλα γνωμες θελω...θα τον συναντησω σε λιγο και θελω να του το πω...να το βγαλω απο μεσα μου!

[Alone_In_The_Dark]

Κατ'εμέ πρέπει να μιλήσεις με το δικό του ψυχολόγο. Μάλλον είναι ο καταλληλότερος για να σου δώσει συμβουλές γύρω από το πότε και το πώς πρέπει να του το πεις. Εσύ θα πρέπει να διαβείς την πόρτα φυσικά απλά ίσως έτσι γίνει κάπως πιο ανώδυνο και για σένα και γι'αυτόν.

Η θέση είναι πραγματικά δύσκολη. Εδώ σε "φυσιολογικές" σχέσεις και ψάχνουμε ένα σκασμό τρόπους για να πούμε στο/στη σύντροφό μας ότι δε θέλουμε να συνεχίσουμε μαζί. Πόσο μάλλον σε τέτοιες καταστάσεις.

Έχεις μία έντονη συναισθηματική φόρτιση και είναι απολύτως λογικό. Κατ'εμέ πρέπει να προσπαθήσεις να ηρεμήσεις όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.

Όπως λες κι εσύ δε φταις πουθενά και σε τίποτα και δε χρωστάς σε κανέναν. Απλά η ζωή δεν καταλαβαίνει από "οφειλές" και "δικαιώματα" ώστε να μοιράζει δίκαια τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες εκπλήξεις.

Την απόφασή σου φαίνεται να την έχεις πάρει. Είτε γιατί δεν αντέχεις να βιώνεις αυτή την κατάσταση, είτε γιατί σου προκαλεί άγχος, θυμό ή οτιδήποτε άλλο.

Όλοι μας νιώθουμε οργή όταν κάποιος κοντινός μας άνθρωπος περνάει δύσκολες ώρες/μέρες/μήνες/ζωή. Και οργή και θλίψη και τύψεις κι ενοχές κι ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς.

Το δύσκολο κατ'εμέ δε θα είναι να του το πεις. Το δύσκολο θα είναι να το τηρήσεις όταν, την επόμενη φορά που θα έχει ένα επεισόδιο ή θα είναι στα κάτω του, σε πάρει τηλέφωνο για να ζητήσει τη συμπαράστασή σου, το να σε δει και τα λοιπά. Και πιθανόν να δεχτείς την ίδια πίεση κι από τους γονείς του.

Όπως και να'χει είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση και πρέπει να την πάρεις μόνη σου. Καλές οι απόψεις των άλλων, αλλά όταν σβήνουν τα φώτα θα μένεις μόνη σου να αντιμετωπίσεις τους προσωπικούς σου δαίμονες και κανείς δε θα βρίσκεται εκεί να σου δώσει κουράγιο ή να σε χαϊδέψει και να σε στηρίξει για την απόφαση που πήρες.

[Alone_In_The_Dark]

Δυσκολο θεμα ανοιγεις..

Μόνο δύσκολο?

Ασ'τα να παν στο διάολο.

[Karol]

Alone εχεις δικιο..Η αληθεια ειναι οτι δεν εχω τυψεις γι αυτο που παω να κανω, γτ ολοι οι ψυχιατροι και οι ψυχολογοι που απευθυνθηκα μου ειπανε οτι , ''οτι μπορουσες εκανες ..ησουν διπλα του και με το παραπανω, κανεις δεν μπορει να σε αναγκασει για τιποτα απο εδω και περα'' .. Αυτο, εχει μεινει στο μυαλο μου και μου δινει δυναμη για το επομενο βημα...το οποιο θα το κανω σημερα κιολας με οσο πιο απλα και ανωδυνα λογια μπορω...!! Πρεπει να ξερει την αληθεια...Αλλωστε πιστευω πως εχει αναγκη πολυ περισσοτερο μια φιλη η οποια θα ειναι εκει γι αυτον ανα πασα στιγμη παρα μια κοπελα η οποια δεν θα μπορει να του δωσει το 100/100 της..!! Ελπιζω να δεχτει να ειναι φιλος μου και να μην με κανει περα και εμενα...

[Karol]

Αλλωστε το καλυτερο που μπορεις να κανεις για καποιον ειναι αυτο το οποιο μπορεις να αντεξεις...

[Alone_In_The_Dark]

Αυτό δεν το ξέρω..... (εννοώ το να μείνετε φίλοι)

Ούτε αν θα το δεχτεί επί της ουσίας, ούτε αν θα το δεχτεί προκειμένου να σε έχει δίπλα του ενώ αυτός θα συνεχίσει να σε θεωρεί κοπέλα του κι όχι φίλη του, ούτε αν είναι καλό για τον ίδιο το να σε πάρει σε κάποια φάση τηλέφωνο και να του πεις "δεν μπορώ να μιλήσω τώρα..." και να καταλάβει ότι είσαι με κάποιον άλλο. Ίσως η ολική απομάκρυνση είναι καλύτερη. ΙΣΩΣ! Ξαναλέω, κατ'εμέ ξεκαθάρισε όσο μπορείς το τοπίο ρωτώντας το γιατρό του.

Οι περιπτώσεις τύπου "θέλω να μείνουμε φίλοι" είναι αρκετά πολύπλοκες και για άτομα χωρίς διαταραχές. Κι όλοι το έχουμε βιώσει. Προσωπικά πάντοτε προτιμούσα ξεκάθαρες καταστάσεις. Αν χωρίσουμε τέλος. Δε λέω ότι θα σε δω στο δρόμο και θα αλλάξω πεζοδρόμιο αλλά όταν θες στήριξη και "παρέα" πάντα οι γνώριμες εικόνες θα σου θυμίζουν τα παλιά. Δεν μπορώ να ξέρω πώς νιώθει το παληκάρι, οπότε μιλάω για προσωπικές εμπειρίες που πιθανότατα ουδεμία σχέση έχουν με τον δικό σου αφ'ενός γιατί δεν έχω κάποια ψυχωτική διαταραχή κι αφετέρου γιατί δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.

Στη λήξη μίας "φυσιολογικής" σχέσης το πιο λογικό θα ήταν να σκεφτείς καθαρά και μόνο τον εαυτό σου και να προτείνεις μία "συμφωνία" που βολεύει εσένα στο μέγιστο βαθμό. "Θέλω να χωρίσουμε και να μείνουμε φίλοι!", "Θέλω να χωρίσουμε και να βρισκόμαστε πού και πού να τα λέμε", "Θέλω να χωρίσουμε αλλά επειδή κάνεις καλό κρεβάτι και ξυπνάς το κτήνος μέσα μου, θέλω να πηδιόμαστε κάθε πρώτη του μηνός", "Θέλω να χωρίσουμε και να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου" ή οτιδήποτε άλλο θέλεις.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως νομίζω πως πρέπει να σεβαστείς αυτό που θα είναι καλύτερο για τον φίλο σου. Ναι μεν να χωρίσεις αν θες και να μην καταπιεστείς να είσαι μαζί του, αλλά τουλάχιστον κάν'το με τον τρόπο που να είναι ο καλύτερος γι'αυτόν. ΑΝ αυτός ο τρόπος είναι το να χωρίσετε και να μην ξαναβρεθείτε ΠΟΤΕ τότε πρέπει να το δεχτείς κι ας μη σου αρέσει γιατί νιώθεις ότι θα σου λείψει.

Το ξαναείπα και πριν. Το μόνο πράγμα που "χρωστάς" είναι να τον σεβαστείς στον τρόπο με τον οποίο θα κάνεις αυτό που εν τέλει θα επιλέξεις.

Και ακόμα μία φορά να πω ότι όσα λέω τα λέω εκφράζοντας την προσωπική μου άποψη. Είναι ένα θέμα καθαρά δικό σου και ίσως μαλακίζομαι που γράφω κιόλας γιατί δε θέλω να σε πάρω στο λαιμό μου.

[gingertania1985]

Πόσο εξαρτημένος είναι αυτός από σένα; Πιστεύεις ότι θα καταρακωθεί αν του μιλήσεις;Φοβάσαι ότι η κατάσταση του μπορεί να χειρποτερέψει; Γιατι αν πάσχει από κατάθλιψη αυτό θα συμβει σίγουρα.

[Alone_In_The_Dark]

Πόσο εξαρτημένος είναι αυτός από σένα; Πιστεύεις ότι θα καταρακωθεί αν του μιλήσεις;Φοβάσαι ότι η κατάσταση του μπορεί να χειρποτερέψει; Γιατι αν πάσχει από κατάθλιψη αυτό θα συμβει σίγουρα.

Στις ψυχώσεις το έχει ανοίξει το θέμα οπότε μάλλον δε μιλάμε για κατάθλιψη.

Τέσπα. Θα μας ενημερώσει η ίδια υποθετω για το πώς πήγε.

[Θεοφανία]

..δεν έχει κατάθλιψη, αλλά ψύχωση, (η κάρολ έχει ανοίξει και άλλα θέματα).
Κάρολ, είμαι μαζί σου. Δεν είσαι υποχρεωμένη να είσαι ερωτευμένη με το ζόρι με κάποιον. Δεν φταίει κανένας από τους δύο για αυτή την εξέλιξη.
Αν θυμάμαι καλά είστε λίγο καιρό μαζί. Πιστεύω πως του φέρθηκες με τον καλύτερο τρόπο.
Η γνώμη μου είναι να μη τον αφήσεις σαν άνθρωπο γιατί θα του κάνεις μεγαλύτερη ζημιά απ΄όση ήδη έχει πάθει.
Δεν χρειάζεται να του κάνεις καμιά κουβέντα περί χωρισμού, μπορεί να τον ταράξει.
Άστο να τελειώσει μόνο του. Έτσι και αλλιώς προς τα εκεί πάει....

[path]

a)...Sex, δεν μου ζηταει ποτε, αν εγω παω να αρχισω κατι καλως αλλα και παλι υπαρχουν πολλες δυσκολιες..)<<-----< Γιατι ενω αυτος δεν ενδιαφερεται , εσυ επιμενεις να κανεται σεξ ?
β) ...Οταν πηγα οι γονεις του ητανε αναστατωμενοι και τον ειδα να τρεμει...υστερα καθησαμε αγγαλια και ηρεμισε..Ειμαι το μονο ατομο που τον ηρεμει )<<-----<< μηπως εγινες υποκαταστατο της μανας του; γι αυτο δεν νοιωθει και σεξουαλικη ελξη για σενα ,αλλα μονο να του διχνεις στοργη ???
ΜΗΠΩς ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΑς ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙς ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΕς ΔΗΛΩΣΕΙς ΠΕΡΙ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ,, ΝΑ ΤΟΥ ΦΕΡΕΣΑΙ ΑΠΛΑ ΦΙΛΙΚΑ , ΟΥΤΕ ΣΕΞ ΧΩΡΙς ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ , ΟΥΤΕ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΜΗΤΕΡΑς . ,, ΑΠΛΑ ΦΙΛΙΚΑ , ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙς ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΡΥΘΜΟ ΞΑΝΑ . Και με τον καιρο θα το αντιληφθει κι αυτος οτι τα πραγματα αλλαξαν ......

[ram]

karol............pes toy to tora poy einai noris,ego eimai me ton antra moy tosa xronia giati lega oti tha allaksei den ksero mporei na me theoroysa h super woman poy tha ton allaze tora exo ena paidi k exo mathei na zo mazi toy k oso k an thelo na fygo de mporo,fobamai k to ti pathei meta apo to xorismo kanto tora poy einai noris mh kaneis to lathos moy....