ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΠΟΝΑΜΕ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΘΕΜΑ

[boubourina]

Σαββα, Softaki, Ναταλι, Κατερινακι, streidi και ολοι οι αλλοι.
Ηθελα να ανοιξω αυτο το θεμα για να μην νιωθει κανενας οτι μιλαμε για το θεμα του ενος και οχι για ολους μας. Εδω θα μπορουμε να γραφουμε την καθε μας σκεψη την καθε μας μερα, και οσοι μας λενε δυο λογια συμπαραστασης θα ειναι λογος γλυκος για ολους εμας που ποναμε.

[ανεμος]

Αληθεια,εισαι καλυτερα?

[crazy_diamond]

boubourina, πολύ γλυκιά και όμορφη η σκέψη σου

Σάββα, ΝΑΤΑΛΙ, Κατερινάκι, streidi και softάκι μου αυτό για σας, για σένα boubou και για όσους βαδίζουν το δρόμο των δακρύων..





Ένα χρόνο μετά τη δική μου απώλεια νιώθω ότι το δικά μου βήματα σε αυτόν τον δρόμο δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα,
όμως το σκοτάδι δεν είναι πια πυκνό.
Υπάρχουν πολλές πολλές χαραμάδες και το φως και η ζεστασιά τρυπώνουν όλο και πιο συχνά, όλο και πιο δυνατά.

Ευχή από καρδιάς για κουράγιο, να απαλύνει ο πόνος σας με το χρόνο, να νιώσετε και πάλι ζεστασιά μέσα σας.. μέσα μας..

[boubourina]

Τρελοδιαμαντακι για σενα και ολους εμας!!!

[boubourina]

http://youtu.be/JxPj3GAYYZ0

[boubourina]

δεν μπορω να το δημοσιευσω σωστα! βγαινει μονο το site

[Θεοφανία]

γεια και απο μένα....πιο παλιά απ' ότι εσεις στο θάνατο, αλλά μερικά πράγματα δεν αλλάζυν ποτέ ...(δυστυχώς).....μόνο λειαίνονται....

[soft]

Μακρινο το φως φανταζει στη ψυχη μου .. και για να με προφτασει θα πρεπει να βαλει τα δυνατα του.


http://www.youtube.com/watch?v=646Kt...layer_embedded

δικο μου / του .

[Gypsy Cello]

Απ' ότι καταλαβαίνω αυτό που σας συνδέει είναι η απώλεια αγαπημένων προσώπων, εγώ δεν το έχω βιώσει έντονα ακόμα αλλά καταλαβαίνω ότι είναι σαν να χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου. Φοβάμαι πολύ κιόλας γιατί είμαι μοναχοπάιδι και οι γονείς μου ηλικιωμένοι..(συγγνώμη αν ακούγομαι εγωκεντρική). Η σκέψη μου είναι μαζί σας. Καλό κουράγιο.

[soft]

Μου λειπει το μοιρασμα ,μου λειπεις ολος Και στο διαολο ολοι ,οι αγαπητοι συνανθρωποι μου οποιοι και αν ειναι αυτοι

μου ειπε καποιος /α ,και επαθα, στο χερι σου ειναι να το αφησεις ,και με αυτο γελαγα μετα !!

[boubourina]

τι να αφησεις softaki!!! τον πονο να φυγει? την αναμνηση να σβησει? Δεν καταλαβα.... τι ειναι? διακοπτης να τον κατεβασεις και να σταματησει η παροχη ρευματος? και εγω ακουσα το φοβερο...."αφου σου αρεσει, βασανισου με την σκεψη του.... η ζωη ειναι μπροστα σου και δεν το καταλαβαινεις..." λες και μιλαμε για τον γκομενο που με παρατησε

[boubourina]

Gypsy Cello ( tsigganiko violi) δεν χρειαζεται να βιωσεις κανεναν πονο ουτε να προσπαθησεις να ερθεις στη θεση μας. Και μονο το οτι ριχνεις μια ματια σε οτι νιωθουμε και εισαι εκει με εναν σου λογο να μας δειξεις την εγνοια σου ειναι υπεραρκετο! Γονεις.... οσο μεγαλο και αν ειναι, εαν ειναι αγαπημενοι σου και εχουν ενα δυνατο ρολο στη ζωη σου, ποτέ δεν εισαι ετοιμος να τους χασεις ακομα και αν ειναι 100 χρονων, οχι δεν ειναι εγωιστικο και εγωκεντρικο να θελουμε τους αγαπημενους μας για παντα κοντα μας.

[RainAndWind]

Καλημέρα θέλω να πω απλά κι εύχομαι να είστε κάπως καλύτερα αυτές τις μέρες. Δεν έχω την ψευδαίσθηση πως μπορεί να ξεπεράσει χαμό αγαπημένου πλάσματος σύντομα, καμιά και κανένας, θέλει τη συμβολή του πανδαμάτορα χρόνου η λείανση που ανέφερε η θεοφανία.(πάρε και μία θετική θεοφ και μόνο για τη λέξη, με συγκίνησες άτιμο). Κουράγιο, υπομονή και όταν έχετε τη διάθεση ή το χρειάζεστε έντονα, μοιραστείτε ό,τι ζείτε και σας αφορά.

*yep, de m'afhnei gia thetikh

[spiros33]

καλησπερα παιδια.

Εχω χασει τον πατερα μου απο καρκινο και γνωριζω απο πρωτο χερι τι ειναι το πενθος,η συντριβη της ψυχης απο τον πονο που προκαλει η απωλεια ενως αγαπημενου μας ανθρωπου.....
Εγω θυμαμε πλεον μονο τις καλες στιγμες του Πατερα μου.Τις τελευταιες μερες τις ζωης του (που ηταν οι ποιο οδυνηρες για εκεινον) χρειαζεται προσπαθεια το μυαλο μου για να τις επαναφερω και παλι οχι ολες ,παρολο που δεν εφυγα σχεδον καθολου απο διπλα του και ημουν εκει ακομα και οταν ''εφυγε''........ειναι σαν το μυαλο μου να εχει κανει ''διαγραφη'' αυτες τις στιγμες......οι ψυχολογοι λενε οτι ο εγκεφαλος το κανει μετα απο καιρο αυτο (διαγραφει) πολυ ασχημες εμπειριες για να μας προστατευσει.....
Οι πρωτοι μηνες ηταν εφιαλτης.......τον εψαχνα,τον φωναζα ακομα και του μιλουσα σαν να ειναι διπλα μου.....δεν δεχομουν με τιποτα οτι πεθανε....(εδω κανω την παρανθεση για να σας πω οτι δεν ημουν ποτε το παιδι που εξαρτομουν απο την οικογενεια μου και δεν περιμενα ουτε εγω οτι θα μου ''στιχιζε'' τοσο) ......
Μια μερα μιλουσα με την αδερφη του πατερα μου και μου ειπε....-Σπυρο ο μπαμπας πεθανε και πρεπει να το δεκτεις......κοντεψε να την αρχησω στα μπινελικια....-οχι τις λεω δεν το δεχομαι....
Μπηκα σε μια διακδικασια αρνησης....δεν δεχομουν οτι πεθανε.....δεν αντεχα να ακουω καν να μιλανε για εκεινον σε παραλθοντα χρονο....
Περασαν μηνες και το ιδιο.....εκεινη την εποχη ειχα πολλες κρισεις πανικου οποτε επερνα και φαρμακα,αλλα σε αυτο το κομματι δεν με βοηθουσαν καθολου ενω στις κρισεις ειχα βελτιωση...
Μετα την ανηση του θανατου του,ηρθε το σταδιο του ΓΙΑΤΙ...??? τα εβαλα με τον Θεο με του γιατρους με τα παντα......και με ετρωγε γιατι εκεινον?? Γιατι??
Ακολουθησε το διαστημα πλεον τις απολυτης θληψης......το ποιο μακροχρονιο.....στην αρχη ηταν σαν βουνο στο στηθος.......με τον χρονο και με την οδυνη να υποχωρει μαζι με το Γιατι,αρχισα να βιωνω πλεον και να καταλαβαινω οτι,οτι και εαν κανω δεν προκειτε να του μιλησω η' να τον δω σαν παρουσια ποτε ξανα.....αυτο ποναει παρα πολυ αλλα ετσι ειναι....ειναι το διαστημα τις αποδοχης της απολειας του αγαπημενου μας.....
4 χρονια μετα δεν εχει περασει ακομα το σταδιο τις θληψης για τον αδικο χαμο του πατερα μου,αλλα πλεον ελπιζω οτι ισως εαν υπαρχει μετα θανατον ζωη να τον συναντισω.Κατι ακομα που με ευχαριστει αν κανω και με παρηγορει,ειναι να μιλαω για εκεινον για το τι εκανε,πως το εκανε,τι με εμαθε,οτιδιποτε και εχω προσαρμωσει αθελα μου καποιες συνηθειες του και στο δικο μου εαυτο...ετσι νιωθω μια σχετικη ανακουφηση πρωτον δεν τον λησμονω,οποτε ζει μεσα μου,δευτερον δεν αφηνω το στενο οικογενειακο περιβαλλον να τον ξεχασει,οποτε ειναι εστω, σαν ''νοερη'' παρουσια αναμεσα μας(παραδειγμα λεω πολλες φορες-ο μπαμπας τι θα ελεγε για αυτο?? η' θυμαστε που θα το εκανε με αυτον τον τροπο??) ετσι τον κραταμε αναμεσα μας.Τριτων αθελα μου διαπιστονω οτι εχω παρει καποιες συνηθιες του και αυτο με ευχαριστει.
Σημερα μετα τεσσερα χρονια ακομα θρηνο για εκεινον αλλα η θληψη και η οδυνη εχουν μαλακωσει πολυ, γιατι ο Θεος θελετε,το ανθρωπινο μυαλο ισως....βρηκε τροπους ''αμυνας'' και ανασυκροτησης.....
Ευχομαι σε ολους μας να ημαστε πρωτα γεροι σε υγεια,μετα κουραγιο για να συνεχησουμε να ζουμε,ετσι μεσα απο εμας ζουνε και ''εκεινοι''..........οσο δεν τους ξεχναμε ζουνε,εστω ζουνε παντα μεσα μας.......
ευχαριστω.

[soft]

τι να αφησεις softaki!!! τον πονο να φυγει? την αναμνηση να σβησει? Δεν καταλαβα.... τι ειναι? διακοπτης να τον κατεβασεις και να σταματησει η παροχη ρευματος? και εγω ακουσα το φοβερο...."αφου σου αρεσει, βασανισου με την σκεψη του.... η ζωη ειναι μπροστα σου και δεν το καταλαβαινεις..." λες και μιλαμε για τον γκομενο που με παρατησε

Οταν ο αλλος εχει αποσυνδεθει απο συναισθηματα , και εχει χασει καθε επαφη με το μεσα του τοτε ναι ,ολα γ αυτον φανταζουν διακοπτες δωματιου , που μπορεις να τους κατεβαζεις και να τους χειριζεσαι σαν ενα διακοπτακι μηχανηματακι απαθειας οποτε θελεις .... ο πονος η οργη η θλιψη ο θυμος ο θρηνος η νοσταλγια η επιθυμια οι ανασφαλειες σου ολα αμφισβιτουνται , Και κει ναι,αυτοι σου" λενε και κατσε και βασανισου" ,η , αρκετα δεν κουραστηκες ακομα να τον σκεφτεσαι ?? κτλ
Προσωπικα δεν τους θελω αλλο διπλα μου κοριτσι μου .Στην αρχη με πονουσαν τα λογια τους και με εφτασαν σε σημειο να αναρωτιεμαι αν ολα αυτα που νιωθω ειναι φυσιολογικα ,τωρα απλα γελαω με πικρια , Και σκεφτομαι ,τι ανθρωποι ??