Ο ρόλος του φόρουμ

[Λήθη]

Όχι, δεν είναι θέμα νηπαγωγείου, το αντίθετο, είναι θέμα ωριμότητας και δύναμης.
Εμένα αν μου την πει κάποιος ή με ενοχλήσει δεν υπάρχει περίπτωση να ανοίξω ολόκληρο θέμα πιάνοντας το από πάνω και γύρω-γύρω.
Ότι σε χαλάει πρέπει να το λύνεις άμεσα και να πηγαίνεις παρακάτω.
Φιλικά στο λέω.

Η κατά μέτωπο επίθεση δεν είναι για όλους τους χαρακτήρες, αλλά κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, νομίζω ότι είναι τι καλύτερο! Θα συμφωνήσω με την Θεοφανία. Κάνουμε την ζωή μας πιο ευκολη έτσι!

[Gypsy Cello]

Συμφωνώ με Θεοφανία, πρέπει να ονοματίζεις γιατί αυτό σημαίνει ευθέως.Αλλιώς δημιουργούνται και άλλες παρεξηγήσεις πάνω στις παρεξηγήσεις και γινόμαστε μπουρδέλο με το συμπάθειο :)

[void]

Συμφωνώ με Θεοφανία, πρέπει να ονοματίζεις γιατί αυτό σημαίνει ευθέως.Αλλιώς δημιουργούνται και άλλες παρεξηγήσεις πάνω στις παρεξηγήσεις και γινόμαστε μπουρδέλο με το συμπάθειο :)

απλώς έθεσα ένα ζήτημα όπως το βλέπω εγώ, δε χρειάζεται να γίνει μπουρδέλο κανένας..

[void]

Όχι, δεν είναι θέμα νηπαγωγείου, το αντίθετο, είναι θέμα ωριμότητας και δύναμης.
Εμένα αν μου την πει κάποιος ή με ενοχλήσει δεν υπάρχει περίπτωση να ανοίξω ολόκληρο θέμα πιάνοντας το από πάνω και γύρω-γύρω.
Ότι σε χαλάει πρέπει να το λύνεις άμεσα και να πηγαίνεις παρακάτω.
Φιλικά στο λέω.

εγώ δε λειτουργώ όμως έτσι,ο χαρακτήρας μου είναι διαφορετικός ειδικά μέσα από ένα φόρουμ.Εμένα με προβληματίζει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κυρίως και φυσικά το ένιωσα και σε προσωπικό επίπεδο.Φαντάζομαι πως έχω το δικαίωμα να παραθέσω μια προσωπική μου άποψη σχετικά με το φόρουμ.Εγώ έτσι εισέπραξα ορισμένες καταστάσεις και απλά το είπα.

[Gypsy Cello]

απλώς έθεσα ένα ζήτημα όπως το βλέπω εγώ, δε χρειάζεται να γίνει μπουρδέλο κανένας..

Τρόπος του λέγειν, μην παρεξηγηθούμε χεχε!!

[BrokeN_DoLL]

ελα τωρα αστα αυτααααα βαλε την κουκουλα και δειξε με το δαχτυλοοοο! χοχοχοχοοχο (πλακιτσα)

[kokoa]

Βρε void πως συμβαινει οποτε σου απευθυνω το λογο να το κανω με στιχους?:)

Αν...

Αν μπορεις να κρατιεσαι νηφαλιος, σαν ολοι τριγυρω
τα ‘χουν χαμενα και φταιχτη σε κραζουν για τουτο…
Αν μπορεις να πιστευεις σε σενα, σαν ολοι για σενα αμφιβαλλουν,
μα και ν’ ανεχεσαι εσυ ν’ αμφιβαλλουν για σενα…

Αν μπορεις να προσμενεις, χωρις ν’ αποκανεις ποτε καρτερωντας…
Κι αν, σα σε μπλεξουνε ψευτες, εσυ σε ψευτιες δεν ξεπεσεις…
Κι αν μισημενος, κρατεις την ψυχή σου κλεισμενη στο μισος,
μα χωρις και να δειχνεις ποτε περισση καλοσυνη
κι ουδε παρά πολύ συνετος στις κουβεντες σου να’ σαι…

Αν μπορεις να ονειρευεσαι, διχως ωστοσο να γινεις
των ονειρων σου σκλάβος ποτέ. Κι αν στοχάζεσαι πάντα,
μα χωρίς και να κάνεις τη Σκέψη σκοπό σου…

Αν μπόρεις ν΄άνταμώνεις τον Θρίαμβο κ’ είτε την Ηττα
και να φέρνεσαι πάντα στους δυο κατεργάρους αυτους ολοιδια…
Αν μπορείς, να υποστείς μιαν αλήθεια που λες, να τη βλέπεις,
διαστραμμένη απ’ αχρειους, να γινει για βλακες παγιδα…

Κι αν της ζωης σου το εργο, μπορεις να το βλεπεις συντρίμια,
και να σκυβεις ξανα, να το χτιζεις ξανα, με φθαρμένα εργαλεία…

Αν μπορείς να σωριαζεις μια στιβα τα κερδη, το βιος σου,
και σε μια ζαρια να ρισκαρεις τα πάντα, μια κ’ έξω,
και να χανεις, και παλι ν’ αρχιζεις απ’ τ’ αλφα,
διχως ποτε μια κουβεντα να πεις για τα κερδη που πανε…

Αν μπορεις ν’ αναγκασεις τα νευρα, τους μυς, την καρδιά σου,
να δουλευουν ακομα για σε κι αφου σπασουν, και αφου παραλυσουν,
κι ετσι μπορεις να κρατησεις ακομα, σα μέσα σου πια δεν υπαρχει
τιποτα – ξον απ’ τη θεληση που τους προσταζει: «Βαστατε!»…

Αν, με τα πληθη μιλώντας, φυλαξεις την πασα αρετη σου…
Κι αν, με Ρηγαδες παρεα, δεν χασεις το νου σου…
Κι αν ουτε εχτροι, μα ουτε φιλοι ακριβοι, να σε πληξουν μπορουνε…
Κι αν λογαριαζεις τους παντες, αλλά και κανεναν περισσια…

Κι αν μπορεις να διατρεχεις στο κάθε λεφτο, που αδυσωπητο φευγει,
όλο τον δρόμο που πρεπει να γίνεται μες στους εξηντα τους χτυπους,
- τοτε δική σου θα’ ναι όλη η Γη, κι ότι μέσα της κλείνει,
και – τρανοτερο! – τοτε πια γενηκες Αντρας*, παιδι μου!

Ρυντγυαρ Κιπλινγκ

*Οπου Αντρας μπορεις να βαλεις Γυναικα με Γ κεφαλαιο:)

[void]

ελα τωρα αστα αυτααααα βαλε την κουκουλα και δειξε με το δαχτυλοοοο! χοχοχοχοοχο (πλακιτσα)

ναι εγώ και ο Αρτέμης Μάτσας!!

[void]

Βρε void πως συμβαινει οποτε σου απευθυνω το λογο να το κανω με στιχους?:)

Αν...

Αν μπορεις να κρατιεσαι νηφαλιος, σαν ολοι τριγυρω
τα ‘χουν χαμενα και φταιχτη σε κραζουν για τουτο…
Αν μπορεις να πιστευεις σε σενα, σαν ολοι για σενα αμφιβαλλουν,
μα και ν’ ανεχεσαι εσυ ν’ αμφιβαλλουν για σενα…

Αν μπορεις να προσμενεις, χωρις ν’ αποκανεις ποτε καρτερωντας…
Κι αν, σα σε μπλεξουνε ψευτες, εσυ σε ψευτιες δεν ξεπεσεις…
Κι αν μισημενος, κρατεις την ψυχή σου κλεισμενη στο μισος,
μα χωρις και να δειχνεις ποτε περισση καλοσυνη
κι ουδε παρά πολύ συνετος στις κουβεντες σου να’ σαι…

Αν μπορεις να ονειρευεσαι, διχως ωστοσο να γινεις
των ονειρων σου σκλάβος ποτέ. Κι αν στοχάζεσαι πάντα,
μα χωρίς και να κάνεις τη Σκέψη σκοπό σου…

Αν μπόρεις ν΄άνταμώνεις τον Θρίαμβο κ’ είτε την Ηττα
και να φέρνεσαι πάντα στους δυο κατεργάρους αυτους ολοιδια…
Αν μπορείς, να υποστείς μιαν αλήθεια που λες, να τη βλέπεις,
διαστραμμένη απ’ αχρειους, να γινει για βλακες παγιδα…

Κι αν της ζωης σου το εργο, μπορεις να το βλεπεις συντρίμια,
και να σκυβεις ξανα, να το χτιζεις ξανα, με φθαρμένα εργαλεία…

Αν μπορείς να σωριαζεις μια στιβα τα κερδη, το βιος σου,
και σε μια ζαρια να ρισκαρεις τα πάντα, μια κ’ έξω,
και να χανεις, και παλι ν’ αρχιζεις απ’ τ’ αλφα,
διχως ποτε μια κουβεντα να πεις για τα κερδη που πανε…

Αν μπορεις ν’ αναγκασεις τα νευρα, τους μυς, την καρδιά σου,
να δουλευουν ακομα για σε κι αφου σπασουν, και αφου παραλυσουν,
κι ετσι μπορεις να κρατησεις ακομα, σα μέσα σου πια δεν υπαρχει
τιποτα – ξον απ’ τη θεληση που τους προσταζει: «Βαστατε!»…

Αν, με τα πληθη μιλώντας, φυλαξεις την πασα αρετη σου…
Κι αν, με Ρηγαδες παρεα, δεν χασεις το νου σου…
Κι αν ουτε εχτροι, μα ουτε φιλοι ακριβοι, να σε πληξουν μπορουνε…
Κι αν λογαριαζεις τους παντες, αλλά και κανεναν περισσια…

Κι αν μπορεις να διατρεχεις στο κάθε λεφτο, που αδυσωπητο φευγει,
όλο τον δρόμο που πρεπει να γίνεται μες στους εξηντα τους χτυπους,
- τοτε δική σου θα’ ναι όλη η Γη, κι ότι μέσα της κλείνει,
και – τρανοτερο! – τοτε πια γενηκες Αντρας*, παιδι μου!

Ρυντγυαρ Κιπλινγκ

*Οπου Αντρας μπορεις να βαλεις Γυναικα με Γ κεφαλαιο:)

ναι όντως..σημασία έχει ότι πετυχαίνεις τους αγαπημένους μου..:-)

[void]

Τρόπος του λέγειν, μην παρεξηγηθούμε χεχε!!

ποιος να παρεξηγηθεί βρε τζίπσι μου? :-)

[Λήθη]

Παιδιά, ας μην λέμε κι ότι θέμε… Θέτε δε θέτε η void ένα δίκιο το έχει, για να μην σας πω και δύο! Αυτό που ένιωσε εκείνη το ένιωσα κι εγώ από την πρώτη σχεδόν μέρα. Υποτίθεται ότι ένα καινούργιο μέλος σε ένα φόρουμ υποστήριξης, θα υποστηριχτεί στο χρόνο προσαρμογής του. Μπαρμ******λα! Ευχτυχώς που είμαι μαθημένο το βουνό στα χιόνια. Αυτό που ένιωσα είναι αυτό που λέει ο Ζήκος ως μπακαλόγατος στην εν λόγω ταινία: ¨Διακρίνω μια ψυχρασία! Πότε ψυχραστήκατε;»
Και τελικά, αφού περάσαμε τον σκόπελο του ότι μπορεί να είμαι μια άλλη από αυτή που δηλώνω, άτομα τα οποία υποτίθεται ότι αυτά είμαι και το κρύβω, μου έστειλαν προσωπικά μηνύματα και μου εξήγησαν την κατάσταση πως έχει. Οι μόνοι!

ΥΓ: Για να μην είμαι αχάριστη και η Θεοφανία. Κάτι μου είχε πει, αλλά δεν το είχα φανταστεί σε τέτοιο βαθμό.

[void]

δεν κάνεις ένα forward σε αυτά τα μηνύματα να καταλάβω κι εγώ τι παίζει????μην αισθάνομαι ο τρελλός του χωριού!

[Λήθη]

δεν κάνεις ένα forward σε αυτά τα μηνύματα να καταλάβω κι εγώ τι παίζει????μην αισθάνομαι ο τρελλός του χωριού!

Τι λες κι εσύ καλό μου; Να βγάλω στη φόρα προσωπικά μην.; Πας καλά; Α εσύ τον πήρες στα σοβαρά τον Αρτέμη Μάτσα! Σύνελθεεεεεεεε....... (χαχαχαχα)

[void]

Ναι έχεις δίκιο.Δεν υπάρχει λόγος για κάτι τέτοιο - ακόμα κι αν ήμασταν χαφιεδόμουτρα. Έχω διαμορφωμένη άποψη και πάντα εμπιστεύομαι το ένστικτό μου.Από κει και πέρα, νισάφι με την κλάψα μου πια!!φιλιά πολλά και ευχαριστώ για την ανταπόκριση.

[BrokeN_DoLL]

βγαλτε τα μωρε να τσακωθουμε λιγο ;p