Γιατί προβληματιζόμαστε?

[Christina82]

Καλημέρα,

κάθομαι και σκέφτομαι και το πιστεύω οτί το μυαλό κυριαρχεί και μπορεί να κάνει τα πάντα όπως και τα συναισθήματα είναι από εκεί...Όσοι έχουμε ψυχολογικά προβλήματα πέρα από σχιζοφρένειες κλπ γιατί να έχουμε? Μήπως βασανίζουμε τον εαυτό μας με το να σκεφτόμαστε? Σαφώς θέλουμε να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και να βρούμε λύσεις στα ψυχολογικα προβλήματα για να ζούμε μια πιο ήρεμη ζωή..Άλλοι ψάχνονται με τους εαυτούς τους για να τα λύσουν και άλλοι δεν μπαίνουν πλέον σε αυτή την διαδικασία γτ θεωρούν οτι γυρνάνε συνέχεια γύρω από το πρόβλημα και δεν τους βοηθά. Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι καλό ή κακό και αν αυτό σημαίνει οτί καλύπτεις και θάβεις τα προβλήματα σου γτ δεν θες να ασχοληθείς. Άν συμβαίνει αυτό πιστεύω οτί περισσότερο κακό κάνεις παρά καλό με το να μην θες να κοιτάξεις κατάματα μέσα σου. Μήπως όμως τελικά είναι καλό να μην πολυσκεφτόμαστε και να μην προβληματιζόμαστε και πολύ και να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας? Δλδ ας πούμε οτί έχουμε πρόβλημα με κάποιον γτ να σκάμε και να προβληματιζόμαστε? ας πάει στο διάολο όλο αυτό....Αρκεί εμείς να είμαστε καλά και ότι μας δυσκολεύει το πετάμε έτσι απλά.(?)Έχω μπερδευτεί!
Η φράση "δεν θα σκάσω και δεν θα αρρωστήσω για κανέναν και για τίποτα" ακόμα και για άτομα που αξίζουν..μήπως θα έπρεπε να την κάνουμε πράξη?Μήπως λέω βλακείες?

[keep_walking]

Υπαρχει αραγε απροβληματιστος? Σκεφτομαι οτι ολοι εχουμε ενα μυαλο που σκεφτεται ολο το 24ωρο , ακομα και στον υπνο. Εαν δεν ειχες προβληματα , σκοτουρες κλπ. τοτε τι θα εκανε αυτο το μυαλο , με τι θα ασχολιοταν?

Δεν μπορει να ειναι συνεχεια μες την τρελλη χαρα ή να σκεφτεται ευχαριστα πραγματα. Βεβαια αλλο να προβληματιζεσαι με το πως θα ριξω την κοπελλα απενατι και αλλο να προβληματιζεσαι με σκεψεις οπως ειμαι χαζος κλπ κλπ.:P

Δεν ξερω...

[Christina82]

Ο φίλος μου εχτές μου έλεγε οτί θεωρεί οτί δεν έχει προβλήματα και οτί δεν καταλαβαίνει γτ οι άνθρωποι να σκοτίζονται τόσο...όπως εγώ και οτί πρέπει να αισθανθώ cool & free..

[ioannis2]

Τα ψυχολογικά προβλήματα βρίσκονται στη σκέψη, μέσα στο κεφάλι και πουθενά αλλού. Σωστά το συνηδητοποιείς μεσα από τις ερωτήσεις που βάζεις. Το μεγάλο στοίχημα είναι να επαγκλωβιστούμε από τις σκέψεις αυτές.
Το ευχάριστο είναι ότι δεν επιβάλλεται να αλλάξουμε τον κόσμο για να γίνουμε καλά αλλά τον τρόπο με τον οποίο αντικρύζουμε και αντιμετωπίζουμε τον κόσμο.
Το χειρότερο είναι το να καθόμαστε να αναμοχλεύουμε τη σκέψη, τα έπρεπε, τα όχι, τα μην, τα λάθη. Με αυτό δεν πετυχαίνουμε τίποτα, δεν αλλάζει έτσι κάτι, ίσως έτσι να νοιώθουμε πιο άσχημα τελικά.
Το καλήτερο, αλλα πολύ δύσκολο είναι να κάνουμε βήματα εκεί που νοιώθουμε σφύξιμο στο στομάχι ή κόμπο στο λαιμό και αρχίζει να τρέχει ο ιδρώτας. Με αυτό τον τρόπο επαναπρογραμματίζεται το υποσυνείδητο και βελτιώνεται τελικά η ζωή μας.
Αυτά σαν κάποιες σκέψεις.......

[Arsi]

.Αρκεί εμείς να είμαστε καλά και ότι μας δυσκολεύει το πετάμε έτσι απλά.(?)Έχω μπερδευτεί!
Η φράση "δεν θα σκάσω και δεν θα αρρωστήσω για κανέναν και για τίποτα" ακόμα και για άτομα που αξίζουν..μήπως θα έπρεπε να την κάνουμε πράξη?Μήπως λέω βλακείες?

Μωρέ αν μπορούμε να το κάνουμε no problem!το θέμα ξεκινάει απ'τη στιγμή που δεν είμαστε καλά.
Νομίζεις ότι είναι εύκολο να πεις αη στο καλό του δε χαλιέμαι για κανέναν κ τίποτα κ καπάκι να συμβεί ? ε όταν δε συμβαίνει κ αρχίζουν τα συναισθήματα δυσφορίας λόγω κατάστασης αρχίζουν και οι σκέψεις για τα τι και πως.

Επίσης η σκέψη είναι ψυχοφθόρα όταν ανακυκλώνεται και δεν εξελίσσεται. Αλλά απαραίτητη πως να το κάνουμε. Όπως είπε και ο κηπ παραπάνω άλλωστε 24 ώρες το 24ωρο σκεφτόμαστε.....

[void]

Εγώ νομίζω ότι προβληματιζόμαστε γιατί αντικειμενικά υπάρχουν ζητήματα που απαιτούν λύση.Για παράδειγμα, προβληματίζομαι με τη δουλειά μου έτσι>?είμαι νέος, πτυχιούχος ανώτατης σχολής, είχα όνειρα, τα βλέπω να στραπατσάρονται ένα προς ένα..πως γίνεται να μην προβληματιστώ?θα πρέπει αν είμαι πολύ αναίσθητος ή να τα έχω όλα λυμένα..όταν λοιπόν προβληματίζομαι για κάτι συνήθως θα ανατρέξω στο παρελθόν, θα αναρωτηθώ για τις επιλογές μου, κατά πόσο ήταν σοφές, θα μου έρθουν μνήμες που θα με πληγώσουν..αυτό εγώ το θεωρώ υγιές.Δείχνει ότι τουλάχιστον βλέπω κατάματα τα προβλήματα μου, δεν κρύβομαι πίσω από το λαιφσταιλ της τέλειας ζωούλας μου..ποια τέλεια ζωή ?εδώ καταρρέουν τα πάντα γύρω μας..το θέμα είναι κατά πόσο μπορούμε να ελέγχουμε τις αρνητικές σκέψεις όταν παίρνουν τέτοια τροπή, που μας χαλάνε και μας κάνουν δυσλειτουργικούς..εκεί είναι η μαγκιά μας..

[Christina82]

Και όταν αφορά κάποια σχέση? Τι γίνεται? Γίνεται να μην προβληματιζόμαστε? Γίνεται να μην σκεφτόμαστε ποιό είναι το σωστό ή απλά λειτουργούμε όπως νιώθουμε και αν αρέσει στον άλλον με το έτσι θέλω?

[Gypsy Cello]

Καλημέρα Χριστίνα! Στο ότι δεν πρέπει να πολυσκεφτόμαστε συμφωνώ απολύτως! Σημειωτέον ότι σου το λέει ένας άνθρωπος ο οποίος σκέφτεται συνέχεια! Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να αναλύουμε κάποια σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν και να προσπαθούμε να βελτιώσουμε την ζωή μας. Πρέπει όμως ν' ασχολούμαστε με προβλήματα που μπορούν να λυθούν και όχι να μας βασανίζουν πράγματα τα οποία αποτελούν κανόνες πάγιους γι' όλους τους ανθρώπους. Ο θάνατος για παράδειγμα. Ναι όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα αλλά φοβούμενοι μην πεθάνουμε δεν ζούμε τελικά κι αυτό είναι παράλογο. Κι αν δεν ξέρετε τι να κάνετε με την σκέψη σας μετά, διαβάστε και κανένα βιβλίο, θα πάτε μπροστά! :)

[void]

Και όταν αφορά κάποια σχέση? Τι γίνεται? Γίνεται να μην προβληματιζόμαστε? Γίνεται να μην σκεφτόμαστε ποιό είναι το σωστό ή απλά λειτουργούμε όπως νιώθουμε και αν αρέσει στον άλλον με το έτσι θέλω?

χμμ...όταν έχεις μια σχέση λειτουργείς και λίγο με το ένστικτο..και το συναίσθημα.Εσύ από ό,τι έχω καταλάβει και από άλλα ποστς σου προβληματίζεσαι αρκετά με τη σχέση σου, έτσι?έχεις εντοπίσει ακριβώς τι είναι αυτό που σε προβληματίζει?

[Λήθη]

Χριστίνα, όλο αυτό που περιγράφεις θα ήταν πραγματικά θεάρεστο μόνο στην περίπτωση που τα ψυχολογικά μας προβλήματα ήταν συνειδητές σκέψεις και συνειρμοί του μυαλού.
Τα ψυχολογικά μας προβλήματα όμως, είναι ερήμην μας εγκεφαλικές διεργασίες και τις περισσότερες φορές δεν έχουμε πρόσβαση σε αυτές. Κινητοποιούν τους συναισθηματικούς μας μοχλούς καθορίζοντας συμπεριφορές, που μόνο με το αποτέλεσμά τους μπορούμε να προβληματιστούμε και όχι με την γενεσιουργό αιτία.

Αν τα προβλήματα που ο καθένας αναγνωρίζει στον εαυτό του, είναι τέτοια που δεν του δημιουργούν εμπόδιο στην κοινωνικοποίηση του και στην φυσιολογική του ζωή, τότε καλά θα κάνει να εκπαιδευτεί στο να αποφεύγει τέτοιου είδους ανούσιες σκέψεις.
Αν όμως παρατηρεί ότι βασανίζεται και δεν βιώνει μια ομαλή ζωή, τότε αυτό θα ήταν μία λάθος επιλογή αντίδρασης. Οφείλει να προβληματιστεί και να αξιολογήσει την κατάστασή του. Να παλέψει και να μεθοδεύσει μια αντίδραση που θα τον οδηγήσει σε μια καλύτερη -ποιοτικά- ζωή.

[deleted-member30-03]

ας μη το κουραζουμε το θεμα, οσο ζουμε σκεφτομαστε. εμενα με καλυψε αυτο:

Υπαρχει αραγε απροβληματιστος? Σκεφτομαι οτι ολοι εχουμε ενα μυαλο που σκεφτεται ολο το 24ωρο , ακομα και στον υπνο. Εαν δεν ειχες προβληματα , σκοτουρες κλπ. τοτε τι θα εκανε αυτο το μυαλο , με τι θα ασχολιοταν?

Δεν μπορει να ειναι συνεχεια μες την τρελλη χαρα ή να σκεφτεται ευχαριστα πραγματα. Βεβαια αλλο να προβληματιζεσαι με το πως θα ριξω την κοπελλα απενατι και αλλο να προβληματιζεσαι με σκεψεις οπως ειμαι χαζος κλπ κλπ.:P

Δεν ξερω...

θα μπορουσε να ειναι και μεστη τρελη χαρα και να κανει συνεχως θετικες σκεψεις, με τις καταληλες ουσιες. το θεμα ειναι οτι δε θα ειμασταν στη πραγματικοτητα τοτε. η πραγματικοτητα ειναι σκληρη και γεματη πικρα. κι εφοσον αυτη ειναι ετσι, ετσι θα ειναι και οι σκεψεις μας.

[Christina82]

Ξέρετε τι παθαίνω? Επειδή η οικογένεια μου μου δημιουργούσε πάντα ενοχές..όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε οποιαδήποτε σχέση κάθομαι και σκέφτομαι που έχω το λάθος προσπαθόντας να το διορθώσω και πλέον μπαίνω σε αυτη τη διαδικασία λόγω συνήθειας που μάλλον δεν πρέπει..

[Λήθη]

Ξέρετε τι παθαίνω? Επειδή η οικογένεια μου μου δημιουργούσε πάντα ενοχές..όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε οποιαδήποτε σχέση κάθομαι και σκέφτομαι που έχω το λάθος προσπαθόντας να το διορθώσω και πλέον μπαίνω σε αυτη τη διαδικασία λόγω συνήθειας που μάλλον δεν πρέπει..

Χριστινάκι, μη στεναχωριέσαι… Είναι προτέρημα για να τον άνθρωπο να σκέφτεται ότι μπορεί κάπου να έχει κάνει λάθος και να ελέγχει τον εαυτό του. Απλώς, μέτρον άριστον! Κακό είναι να αισθάνεσαι ότι πάντα φταις εσύ και να κατηγορείς τον εαυτό σου για όλα. Χρειάζεται ισορροπία.

[Christina82]

Το ξέρω αλλά πολλές φορές νομίζω οτί δεν μπορώ να διακρίνω αν φταίω τελικά εγώ με αποτέλεσμα για οτιδήποτε συμβαίνει να σκέφτομαι οτί εγω πρέπει να κάνω κάτι και να διορθωθώ...

[void]

Το ξέρω αλλά πολλές φορές νομίζω οτί δεν μπορώ να διακρίνω αν φταίω τελικά εγώ με αποτέλεσμα για οτιδήποτε συμβαίνει να σκέφτομαι οτί εγω πρέπει να κάνω κάτι και να διορθωθώ...

αυτό δεν είναι καλό...μπορείς να συμβουλεύεσαι κι άλλους ανθρώπους για κάποιο γεγονός που σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς ότι κάτι κάνεις λάθος.Αυτό το κάνεις σε όλες σου τις σχέσεις?