Ο κόσμος δεν ξέρει να αγαπά..Γιατί?

[Christina82]

Δυστυχώς όταν κάνεις παιδιά στα 19 σου είσαι ακόμα παιδί για να ξέρεις να μεγαλώνεις παιδιά!

[RainAndWind]

Χριστίνα, η μητέρα σου ήταν αυτή που έπρεπε να τολμήσει να σε προστατέψει με έναν τρόπο που να σου αποδείκνυε πως σε έβαζε πάνω από οτιδήποτε
και οποιονδήποτε στη ζωή της. Ήταν αυτή που έπρεπε όταν το έμαθε πια να φροντίσει να κλείσει τον κύκλο αυτό, κι έτσι να υπήρχε η δυνατότητα ο πόνος σου να έχει
ένα πρόσωπο, μία παραδοχή πως υπάρχει, ενώ τώρα, έτσι όπως το χειρίστηκε, σου έδωσε πιστεύω το μήνυμα της ντροπής. Με τη σιωπή της σου δίδαξε τη σιωπή του πόνου σου.
Ο πόνος σου αγάπη μου όμως δεν είναι βουβός. Όλες εδώ μέσα τον αφουγκραζόμαστε. Μη σταματήσεις να πιστεύεις σε σένα, μη σταματήσεις τη διαδικασία της γιατρειάς.
Η ζωή είναι εδώ, ζήσ'την. Σου λέω πως κι εγώ έχω περάσει από κει που έχεις περάσει. Σε νιώθω κοπέλα μου. Όλα θα πάνε καλά. Θα μπορέσεις να ξεπεράσεις. Ίσως σου πάρει καιρό, αλλά θα ξεπεράσεις. Ό,τι θες να συζητήσεις, κάντο, μίλα για ό,τι εσύ θες, άνοιξέ το. Έχεις κάθε δικαίωμα και στο θυμό και στην πίκρα για το άδικο. Κανένας δε θα σου πει πως δεν έχεις το δικαίωμα σε κάθε σου συναίσθημα.

[John11]

δεν φευγουν ποτε απο το υποσυνηδυτο και μας βγαινουν στην καθημερινη μας ζωη με διαφορους τροπους χωρις να το καταλαβαινουμε!

Κατ' αρχή δεν είναι στο υποσυνείδητο αλλά στο κανονικό μυαλό μας, αυτό που χρησιμοποιούμε καθημερινά (να το πούμε συνειδητό; ). Το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο είναι "ανακαλύψεις" κάποιων για να εξηγήσουν κάτι που δεν μπορούν να εξηγήσουν με άλλο τρόπο. Καλύτερα να μην υπάρχει εξήγηση παρά λάθος εξήγηση.

το κακο ειναι οτι ολα αυτα χριστινα που βιωνουμε στα παιδικα μας χρονια τα κουβαλαμε σε ολη μας την ζωη!

Mια σοβαρή ερώτηση. Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί τα κουβαλάμε σε όλη μας τη ζωή; Γιατί μερικά πράγματα δεν τα κουβαλάμε ενώ άλλα τα κουβαλάμε; Κάποιος μπορεί να απαντήσει βιαστικά ότι εξαρτάται από την ένταση των γεγονότων. Θα πω όχι, και θα ξανακάνω την ερώτηση.
Θα πάω ένα βήμα παρακάτω. Είναι το ίδιο το γεγονός που μας δηλητηριάζει την υπόλοιπη ζωή μας ή κάτι που συμβαίνει σε επόμενες χρονικές στιγμές;
Δεν κάνω αυτές τις ερωτήσεις εκ του ασφαλούς. Είναι ερωτήσεις πρώτα προς εμένα.

[ioannis2]

Τραυματίστηκες ψυχικά ως παιδί, εκεί που άλλα παιδιά ζούσαν ανέμελα.
Μέσα σου κρύβεις χαρίσματα και δυνατότητες τα οποία όμως έχουν επισκιαστεί, όπως όταν ήσουν άριστη μαθήτρια και μετά ήρθε ο πόνος και σε έριξε. Αυτό ως παράδειγμα από τη ζωή σου ότι διαθέτεις μέσα σου πολλά. Αυτά τα χαρίσματα ξεκίνα με πείσμα να τα βγάζεις στην επιφάνεια, το παρελθόν απομάκρυνε το από την πρώτη γραμμή της σκέψης σου γιατί δυστυχώς δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, μόνο πόνο προκαλεί στο σήμερα, απογοήτευση και δε μας αφήνει να προχωρήσουμε και να χαρούμε όπως ονειρευόμαστε τη δική μας ζωή.
Δυστυχώς η αρνητική ενέργεια ξεκινά από τους δικούς μας ανθρώπους και μας στιγματίζει.

[Christina82]

Τραυματίστηκα και τραυματίζομαι ακόμα...προσπαθώ να ξεχάσω το παρελθόν και να κάνω πιο θετικά τα πράγματα γύρω μου και σε μένα. Το θέμα είναι οτί ο κόσμος μέσα μου έχει αλλάξει και σχεδόν συνέχεια έχω θλίψη. Όταν με κοιτάνε οι άνθρωποι διακρίνουν στα μάτια μου αυτή τη θλίψη..μου λένε"πολύ θλιμμένα μάτια έχεις". Σαν άνθρωπος είμαι πολύ χαμογελαστός και ευχάριστος για τους άλλους και μου αρέσει να κάνους τους γύρω μου να γελάνε..Δεν είμαι όμως ευτυχισμένη...δεν νιώθω την αγάπη των ανθρώπων που έχω γύρω μου...δεν με γεμίζουν και σκέφτομαι μήπως φταίω εγώ γι αυτό!

[ioannis2]

Δεν νοιώθεις την αγάπη των ανθρώπων που έχεις γύρω σου επειδή: είτε έχεις δίπλα σου ακατάλληλους για τα αισθήματα σου ανθρώπους που σε πλήγωσαν ή δεν σε καταλαβαίνουν, ειτε αυτά που έζησες σε έκαναν να απομακρυνθεις από τους ανθρώπους, να μην μπορείς να αναπτύξεις οικειότητα μαζί τους και να εκφράσεις ελεύθερα τα συναισθήματα σου. Και άμα δεν μπορείς να εκφραστείς όπως θα πρεπε και να αναπτύξεις οικειότητα ο άλλος μπορεί να δυσκολεύεται να σε πλησιάσει, να κρατά καποια απόσταση και έτσι να μην του δίνεται η ευκαιρία να σε καταλάβει και να σου δίνει αγάπη. Ίσως θα πρεπε να διακρίνεις ποιοι από αυτούς που ξέρεις είναι κατάλληλα για σενα άτομα με τα οποία μπορείς να συνδεθείς ή να ψάξεις να βρεις τετοια άτομα.

Η θλίψη είναι γι αυτά που πέρασες, που δε θα θελες ποτε να τα ζήσεις, και γι αυτά που θα θελες να έχεις και στερείσαι, και όλα αυτά έρχονται μπροστά στα μάτια σου οποιαδήποτε στιγμή, ακόμα κι όταν κάνεις κάτι ή μιλάς με άλλους. Τα συναισθήματα αυτά σε συνοδέύουν όπου βρεθείς. Αν μπορούσες να μειώσεις την ένταση τους, να επιδιώκεις να φέρνεις στο νου πράγματα που σου προκαλούν χαρά, να επιδιώκεις να κάνεις πράγματα ή να πηγαίνεις σε χώρους που σε απομακρύνουν από αυτές τις σκέψεις, να κάνεις όσο περισσότερο μπορείς αυτά που σε γεμίζουν και σε βοηθούν να ξεφύγεις, να ψάξεις να βρεις θετικά στη ζωή σου και αυτά να τα ανακαλείς στη σκέψη όσο πιο συχνά γίνεται. Όλα αυτά μειώνουν το χώρο που καταλαμβάνουν οι σκέψεις που προκαλούν θλίψη. Ίσως αυτό σταδιακά, με τον καιρό να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις αυτη την κατάσταση.

[Christina82]

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολεμάω για όλα αυτά..κάνω πράγματα που με γεμίζουν αλλά έχω περισσότερο την ανάγκη να έχω επιτέλους έναν άνθρωπο να μου δώσει αγάπη και να ακούει την ψυχή μου..να είναι δίπλα μου. Πολεμάω από μικρή και εντελώς μόνη και πολλές φορές νιώθω οτί με έχει ταλαιπωρήσει και με κουράζει γι αυτό έγραψα και το θέμα "Γιατί προβληματιζόμαστε?"..το κακό είναι οτί δεν σκέφτομαι οτί πονάω απλά πονάω και προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά ή να απασχολώ τον εαυτό μου με ωραία πράγματα αλλά και πάλι δεν γίνεται τπτ..

[tzina]

ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΩ Ε Μ Ε Ν Α !!!

[Christina82]

Τζινα το ξέρω γι αυτό έγραψα στο θέμα σου οτί σε καταλαβαίνω...

[ioannis2]

Όπως λες έχεις περισσότερο ανάγκη να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου να σου δίνει αγάπη, να ακούει την ψυχή σου. Το δρομο που οδηγεί στη δική σου λύτρωση τον ξέρεις πολύ καλά, καλήτερα από τον οποιονδήποτε, ξέρεις τι θέλεις και ξέρεις πως θα θελες να φτιάξεις τη ζωή σου. Δεν χρειάζεσαι καθοδήγηση γι αυτό, έχεις χαράξει μέσα σου τη ζωή σου όπως τη θέλεις να γίνει.

Όμως σου λείπει αυτός ο άνθρωπος που θα θελες να χεις δίπλα σου σε όλη αυτή την πορεία. Την ύπαρξη ενός τετοιου ανθρώπου τη στερήθηκες απο παιδί. Ήταν αυτό που σου έλειπε όταν από μικρή ξεκίνησες να παλεύεις. Ήταν αυτό που έψαχνες να βρεις στους πιο κοντινούς σου ανθρώπους αλλά απογοητευόσουν. Κάποιον που να μπορεί να σε καταλάβει, να σου συμπαρασταθεί, που να σε εμπνέει να του πεις αυτά που σε βασανίζουν και έτσι να ξαλαφρώσεις, που να τρέχεις κοντά του στην κάθε δυσκολία και να νοιώθεις την αγάπη του. Πως μοιάζει αυτός ξέρεις πολύ καλά.

Από τη στιγμή που ξέρεις τι θέλεις στη ζωή σου και ξέρεις πως θα μοιάζει αυτός ο άνθρωπος πιστεύω θα τα καταφέρεις. Και έχεις δυνάμεις για να τα πετύχεις αυτά όπως τις απέκτησες μέσα στιος δικές σου δυσκολίες. Είσαι χαρακτήρας που δεν τα βάζει κάτω αλλά παλεύει. Όλα θα πάνε καλά, μόνο να σαι αισιόδοξη.

[RainAndWind]

Το άτομο αυτό έχει βγει υποθέτω από τη ζωή της μάνας σου?

[Christina82]

Γιάννη μιλάς πολύ σωστά και σε ευχαριστω! Rain το άτομο αυτό έφυγε όταν ήμουν 11 ή 12 χρονών τότε που σταμάτησαν όλα αυτά..Αλλά ξέρω οτί απέκτησε μια κόρη γύρω στα 10,φαντάζεσαι τις αμαρτίες του να τις τραβήξει εκείνη..μακάρι όχι!

[Seduction]

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ?!!!

Γιατί δεν τ' αφήνεις ΟΛΑ πίσω σου, να ξεκινήσεις την δική σου ζωή;

Kαμαρούλα μια σταλιά δυο επί τρία...

[Christina82]

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ?!!!

Γιατί δεν τ' αφήνεις ΟΛΑ πίσω σου, να ξεκινήσεις την δική σου ζωή;

Kαμαρούλα μια σταλιά δυο επί τρία...

Προσπαθώ! άλλα είναι τόσο δύσκολο μερικές φορές...νιώθω σαν καταραμένη.

[Seduction]

Προσπαθώ! άλλα είναι τόσο δύσκολο μερικές φορές...νιώθω σαν καταραμένη.

Καταλαβαίνω, αλλά σκέψου το έτσι.

Μην προσπαθείς, ΚΑΤΑΦΕΡΕ το.

Πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες, τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν είναι εύκολο στη ζωή. Μην μένεις σ' ένα περιβάλλον που σε πνίγει. Οσο το καθυστερείς, τόσο χάνεις δυνάμεις, ενέργεια, θέληση...

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ. Η ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΣΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ. ΔΕΣ ΤΗΝ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ Κ Α Τ Α Φ Ε Ρ Ε ΤΟ. ΓΙΑ ΣΕΝΑ.