Ο κόσμος δεν ξέρει να αγαπά..Γιατί?

[Θεοφανία]

και εμενα η μανα μου εβλεπε ανταγωνιστηκα.ειναι τρομερο!!!
εκτως απο αυτο το μισος για τον πατερα μου που ενιωθε παντα το πληρωνα εγω. π.χ. ελεγε *εισαι *******,σαν το πατερα σου*.συνεχεια με προσβαλε..
φυσικα και δεν ειχα που να μιλησω οτι και μου εχει συμβει!
οταν παντρευτηκα και απεκτησα παιδι,ηρθε στο σπιτι μου (μενει 3000χμ.μακρια,ευτυχως),ειδε ποσο καλος ειναι ο αντρας μου,και τι ειπε??
*στριγγλες παντα ειναι τυχερες....*
τωρα που τον εχασα,εκλεγε πολυ,βεβαια.αλλα ως εκει.και που να καταλαβει οτι εγω δεν εχασα απλα τον αντρα μου και τον πατερα των παιδιων μου.εχασα τον μοναδικο ανθρωπο στη ζωη μου,που στο προσωπο του βρηκα αγαπη..Αγαπη που εξαχνα σε ολη τη ζωη μου.Που να το καταλαβει,αφου η ιδια ποτε δεν το ειχε και ποτε δεν ειχε να δωσει!
οχι,η μανα μου δεν με φροντιζε οπως εκεινος. αλλα με εβριζε συνεχως.
καποια στιγμη ειπε,μαλιστα,πως τωρα να καταλαβω πως ειναι να ζεις μονη...περασανε τοτε μολις 2-3 μερες απο τοτε που εχασα την αγαπη μου...
καπου στο βαθος της ψυχης της χαρηκε για αυτο που με βρηκε? η μου φανηκε?

το λιγότερο που μπορώ να σκεφτώ για μια μάνα που λειτουργεί έτσι, είναι πως δεν είναι στα καλά της.
Δεν μπορώ να πιστέψω ούτε για ξένο να έχει τέτοια συναισθήματα, πόσο μάλλον για τη γυναίκα που σε γέννησε.

[ioannis2]

και εμενα η μανα μου εβλεπε ανταγωνιστηκα.ειναι τρομερο!!!
εκτως απο αυτο το μισος για τον πατερα μου που ενιωθε παντα το πληρωνα εγω. π.χ. ελεγε *εισαι *******,σαν το πατερα σου*.συνεχεια με προσβαλε..
φυσικα και δεν ειχα που να μιλησω οτι και μου εχει συμβει!
οταν παντρευτηκα και απεκτησα παιδι,ηρθε στο σπιτι μου (μενει 3000χμ.μακρια,ευτυχως),ειδε ποσο καλος ειναι ο αντρας μου,και τι ειπε??
*στριγγλες παντα ειναι τυχερες....*
τωρα που τον εχασα,εκλεγε πολυ,βεβαια.αλλα ως εκει.και που να καταλαβει οτι εγω δεν εχασα απλα τον αντρα μου και τον πατερα των παιδιων μου.εχασα τον μοναδικο ανθρωπο στη ζωη μου,που στο προσωπο του βρηκα αγαπη..Αγαπη που εξαχνα σε ολη τη ζωη μου.Που να το καταλαβει,αφου η ιδια ποτε δεν το ειχε και ποτε δεν ειχε να δωσει!
οχι,η μανα μου δεν με φροντιζε οπως εκεινος. αλλα με εβριζε συνεχως.
καποια στιγμη ειπε,μαλιστα,πως τωρα να καταλαβω πως ειναι να ζεις μονη...περασανε τοτε μολις 2-3 μερες απο τοτε που εχασα την αγαπη μου...
καπου στο βαθος της ψυχης της χαρηκε για αυτο που με βρηκε? η μου φανηκε?

Πολύ συγκινεί αυτό που γράφεις Νάταλυ. Αυτό που μόνο μπορείς να κάνεις είναι να προσκολληθείς στην ανατροφή των παιδιών σου, δλδ τους καρπούς της αγάπης του άντρα που αγάπησες, να βλέπεις στο πρόσωπο τους την μορφή του άντρα σου και να ναι η προσφορά σου σ αυτά σαν αγάπη προς τον ίδιο και έτσι δε θα βιώνεις τόσο έντονα την απουσία του, και να τους προσφέρεις την αγάπη που θα θελες να σου πρόσφερε η μάνα.
Κουράγιο, να σαι δυνατός άνθρωπος, βάζε μπροστά στο νου αυτούς που αγαπάς, όχι αυτούς που σου στέρησαν την αγάπη.

[Christina82]

NATALI πραγματικά συγκινήθηκα με αυτό που έγραψες! Είσαι πραγματικά τυχερή που βρήκες έναν άνθρωπο να σε αγαπα..Σε αυτό να μένεις και να θυμάσαι! Ξέρεις πλέον πως είναι να σε αγαπουν.Εγώ δεν το έχω νιώσει ακόμα και πολύ φοβάμαι οτί επειδή δεν έχω πάρει αγάπη οτί δεν είμαι ικανή να διακρίνω αν κάποιος με αγαπά.
Με πολλούς ανθρώπους που έχω μιλήσει έχουν αμφιβάλλει και δεν μπορούν να δεχτούν οτί υπάρχουν γονείς που δεν αγαπούν ή έστω δεν συμπεριφέρονται με αγάπη προς τα παιδιά τους και αμφιβάλλουν για την ιστορία μου..Πολλοί λένε οτί δεν υπάρχει μητέρα ή πατέρας που βαθιά μέσα του δεν αγαπά το παιδί του!Ναι,ok!Ίσως σε αυτό να συμφωνήσω δεν ξέρω.Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ τον λόγο που δεν το δείχνουν στα παιδιά τους παρά μόνο αρνητικά συναισθήματα..

[giorgos panou]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΧΡΙΣΤΙΝΝΑ¨)
Θαυμαζω την δυναμη σου , αλλος -αλλη στην θεση σου μπορει να ειχε λυγισει! το οτι εχεις περασει τοσο ασχημα παιδικα χρωνια ,το οτι εχεις βρεθει χωρις να φταις σε ενα τοσο ασχημο οικογενιακο περιβαλλον ειναι μια εμπειρια που εχεις αποκτησει στην ζωη σου , ναι μεν ειναι ασχημη και οδυνηρη η ολη σου φαση , αλλα ολα αυτα σε εκαναν ενα κοριτσι διαμαντι απο οτι φαινεται, γιατι παιδια με τετοιες εμπειριες ειτε γυνονται αρνητικα ατομα επιθετικα ! και με μισος μεσα τους, ειτε γινονται με μεγαλη καρδια, με σεβασμο για τους γυρο τους και με διαθεση να δωσουν αγαπη στους γυρο τους! γυνονται οι καλητεροι γονεις και οι πιο ερωτευσιμοι συντροφοι! Χριστινακι , ζηλευω τους γυρο σου ειναι πολυ τυχεροι που σε εχουν δυπλα τους !
Δεν υπερβαλω καθολα ! ετσι ειναι ,συνηθως! και απο τα γραπτα σου δειχνεις πως με επιβεβαιωνεις! αρα λοιπον σταματα να στεναχωριεσαι και να νιωθεις ασχημα ! καιρος να νιωθεις υπερυφανη και χρησιμη κοπελα!
Αυτα απο εμενα , ευχομαι τα καλυτερα ! τα αξιζεις !

[ΝΑΤΑΛΙ]

Χριστινα,υπάρχουν γονεις που δεν αγαπούν τα παιδιά τους. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπούν κανέναν.Πόσες φορές έχω ακούσει ότι κάποιος (κάποια) παράτησε τα παιδία του για να κάνει τη ζωή του! Ο πατέρας μου,ας πουμε,από τότε που χωρίσανε-χάθηκε.όυτε ενα τηλέφωνο!
Και το πλήρωσα ακριβα...
Οσο για τουν αγαπημένο μου...ναι,είμαι τυχερή που μου τον έστειλε ο θεός. ΄το άξιζα?
αλλά είμαι πολυ άτυχει που μου τον πήρε. τελικά δεν τον άξιζα? ήταν σπάνια ψυχή...η αληθεια είναι πως μόνο όταν έχασα κατάλαβα ότι ήμουν ευτυχισμένη μαζί του.ότι ήταν σπάνιος.ότι χωρις εκείνον δεν την θέλω τη ζωη μου.
αυτή είναι η τιμωρία μου,δεν είναι τύχη.Δεν ξέρω αν μπορέσω ποτέ να το ξεπεράσω αυτο...δεν ξέρω.
Χριστινα,τον άνθρωπο που μπορεί να μας αγαπήσε πραγματικά, μερικές φορές δεν τον βλέπουμε ενώ είναι διπλα μας. πρεπει να ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους.να ξερουμε να δίνουμε.
εγω ήμου 28 όταν γνώρισα τον αντρα μου.πόσους και πόσους ειχα γνωρίσει πριν!

[Christina82]

Γιώργο σε ευχαριστώ πολύ για όσα έχεις διακρίνει και πραγματικά ένιωσα πολύ τα λογια σου να με διαπερνουν!Με άγγιξες!Μην ζηλεύεις γτ ουσιαστικά δεν έχω κοντά μου κανέναν που να με έχει "δει" μέσα μου!
Ναταλι λυπάμαι πολύ για τον χαμό σου!Αλλά θα πρέπει να τον θυμάσαι και να τον έχεις πρότυπο και προχώρα μπροστά όσο μπορείς!Το μνμ του Γιάννη λέει όσα θα ήθελα και εγώ να σου πω!Μην κλείνεσαι...τα πάντα συμβαίνουν για κάποιο λόγο!Σου εύχομαι να γνωρίσεις ξανά έναν άνθρωπο που να σε αγαπήσει όπως θες.Σου εύχομαι από εδώ και πέρα να έχεις μια ευτυχισμένη ζωή γτ πέρασες και εσύ πολλά και το αξίζεις!Βρες την ευτυχία!Πάρε δύναμη από την αγάπη που ευτυχώς είχες και ένιωσες στη ζωή σου..Έχεις δίκιο στο ότι όταν χάνουμε κάποιον καταλαβαίνουμε την αξία του. Είμαι από τους ανθρώπους όμως που δεν το κάνω..χάνω ανθρώπους και φεύγω από κοντά τους όταν πρέπει και είναι για καλό.Δεν είμαι αχάριστη! Πολλοί όμως κάνουν το λάθος και διώχνουν ανθρώπους γτ δεν εκτιμούσαν ποτέ και μετά το μετανιώνουν που είναι πλέον αργά για γυρισμο.Έτσι συμβαίνει με μένα που όταν με χάνουν ψάχνουν να με βρουν!Απιστευτο και τραγικό!

[Seduction]

Yπάρχουν πραγματικά όμορφοι, ιδιαίτεροι και ευαίσθητοι άνθρωποι στο φόρουμ. Μπράβο

[ΝΑΤΑΛΙ]

Ευχαριστώ,Χριστινα. Σύγουρα να τον θυμάμαι όσα ζω.
Εγώ μάλλον ημουν λίγο αχάριστη.Έχω ελλατώματα,είμαι δύσκολη -άλλωστε σκορπιός και να'ναι έυκολος...γίνεται? Δεν μετανιώνω για τις πράξεις μου,αλλά για τα λόγια μου. Καμια φορα τα λόγια όμως πονάνε σαν το μαχαίρι.
Ωσα για το ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο-δεν το πιστευω.Στην περιπτωση μου-για ποιο λόγο καταστρέφεται κάτι τόσο ωραίο?

Στη ζωή πρεπει να μάθουμε να συγχωρούμε,όλοι κάνουμε λάθη.Γιατι να μην υπάρχει δέυτερη ευκαιρία για αυτους που μετάνιωσαν? Γιατι να'ναι αργά για γυρισμό? Απο τα λάθη μας μαθαίνουμε.

[Empneustns]

Χριστινα,υπάρχουν γονεις που δεν αγαπούν τα παιδιά τους. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπούν κανέναν.Πόσες φορές έχω ακούσει ότι κάποιος (κάποια) παράτησε τα παιδία του για να κάνει τη ζωή του! Ο πατέρας μου,ας πουμε,από τότε που χωρίσανε-χάθηκε.όυτε ενα τηλέφωνο!
Και το πλήρωσα ακριβα...
Οσο για τουν αγαπημένο μου...ναι,είμαι τυχερή που μου τον έστειλε ο θεός. ΄το άξιζα?
αλλά είμαι πολυ άτυχει που μου τον πήρε. τελικά δεν τον άξιζα? ήταν σπάνια ψυχή...η αληθεια είναι πως μόνο όταν έχασα κατάλαβα ότι ήμουν ευτυχισμένη μαζί του.ότι ήταν σπάνιος.ότι χωρις εκείνον δεν την θέλω τη ζωη μου.
αυτή είναι η τιμωρία μου,δεν είναι τύχη.Δεν ξέρω αν μπορέσω ποτέ να το ξεπεράσω αυτο...δεν ξέρω.
Χριστινα,τον άνθρωπο που μπορεί να μας αγαπήσε πραγματικά, μερικές φορές δεν τον βλέπουμε ενώ είναι διπλα μας. πρεπει να ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους.να ξερουμε να δίνουμε.
εγω ήμου 28 όταν γνώρισα τον αντρα μου.πόσους και πόσους ειχα γνωρίσει πριν!

τωρα τον επομενο θα ξερεις να τον αγαπας και να του το δειχνεις....και να το νοιωθεις
αυτο κερδισες απο ολο αυτο το θεμα,την σοφια να εκτιμας αυτο που εχεις...αλλιως δεν θα το μαθαινες αυτο...
και τον αντρα σου ουτε στον εδωσε ουτε στον πηρε κανενας.
κινηθηκε μεσα στα νηματα της ζωης και καποια στιγμη εφυγε,οπως το ιδιο θα γινει με ολους μας...τουλαχιστον ας μαθουμε να κινουμε αυτα τα νηματα με το σωστο τροπο και να το κανουμε να αξιζει για οσο ειμαστε εδω.

[ΝΑΤΑΛΙ]

Empneustns,δεν νομίζω ότι είπα πουθενά ότι *εγω δεν ήξερα να αγαπώ*.Ο άντρας μου ήταν ευτυχισμένος μαζί μου. Ολα αυτα τα χρόνια ήμουν μοναδική γυναίκα που ηθελε. Οπως και για εμένα,ηταν ο μαναδικός. Την αγάπη την δείχναμε,δεν τη λέγαμε.Όπως εγω ημουν σύγουρη για εκείνον,θέλω να πιστέυω οτι ηταν και εκείνος για εμένα.
Αυτό το λεει ολα.
Και για τον *επόμενο*..δεν κατάλαβα. Αυτό που με ενδιαφέρει-είναι τα παιδιά μου,και όχι πως να βρω *τον επόμενο*.Αλλωστε άντρες σαν αυτόν που είχα σπανίζουν τοοοοοοοσο,που ούτε καν συζητηση!

[Christina82]

Empneustns,δεν νομίζω ότι είπα πουθενά ότι *εγω δεν ήξερα να αγαπώ*.Ο άντρας μου ήταν ευτυχισμένος μαζί μου. Ολα αυτα τα χρόνια ήμουν μοναδική γυναίκα που ηθελε. Οπως και για εμένα,ηταν ο μαναδικός. Την αγάπη την δείχναμε,δεν τη λέγαμε.Όπως εγω ημουν σύγουρη για εκείνον,θέλω να πιστέυω οτι ηταν και εκείνος για εμένα.
Αυτό το λεει ολα.
Και για τον *επόμενο*..δεν κατάλαβα. Αυτό που με ενδιαφέρει-είναι τα παιδιά μου,και όχι πως να βρω *τον επόμενο*.Αλλωστε άντρες σαν αυτόν που είχα σπανίζουν τοοοοοοοσο,που ούτε καν συζητηση!

NATAΛΙ συγνωμη που παρεμβαίνω αλλά ο Empneusths δεν νομίζω οτί είπε κατι κακό. Είναι φυσιολογικό να προχωράμε στη ζωή μας. Επείδη έγινε κάτι τραγικό στη ζωή μας δεν σημαίνει οτί θα αφιερωθούμε στην λύπη μας..Η ζωή προχωρα και που ξέρεις?Αυτό το σπάνιο να το ξαναβρείς..Ακόμα η ζωή δεν έχει τελειώσει και δεν ξέρουμε το πεπρωμένο μας.Ας είμαστε ανοιχτοί για να μπορούμε να "δούμε" αυτό το καλό που μπορεί να μας χτυπά την πόρτα και να μην το αγνοούμε...
Στο λέω αυτό γτ η μητέρα μου που έχασε τον πατέρα μου σε μικρή ηλικία πάντα ήθελα να βρει κάποιον και να ξαναφτιάξει την ζωή της..