Οι αγάπες χάνονται..

[a_friend]

Λένε οτι όταν τελειώσει μια αγάπη ένα κομμάτι της ψυχής σου φεύγει. Και πως σε επόμενες αγάπες ένα μέρος της καρδιάς σου μένει στον άνθρωπο που αγαπούσες πρίν. Για αυτό και η πρώτη αγάπη -λένε- είναι η πιο αγνή από όλες.

Βλέπω γνωστά μου πρόσωπα να περνάνε 1-2 χρόνια από τη ζωή τους μαζί και μετά αφού χωρίσουν ούτε που μιλιούνται, ούτε που ρωτάει ο ένας τι κάνει ο άλλος. Μέχρι τώρα δεν εχω πει καθόλου τη λέξη "σχέση" παρά μόνο τη λέξη "αγάπη".

Αλήθεια τι είναι η σχέση; Μια κατάσταση όπου ο ένας ελέγχει και προσαρμόζει τη ζωή του στον άλλο; Γιατί να θεωρούμε πως αν τελειώσει η "σχεσή" μετά δεν θα πρέπει να μιλάει ο ένας στον άλλον; Μήπως είναι δεδομένο πως αφού τελειώσει η σχέση τελειώνει και η αγάπη; Γιατί οι πλεοψηφία των χωρισμένων που γνωρίζω εγώ είναι και ερωτευμένοι. Που μας χρησιμεύει η σχέση με το νόημα που της έχουμε δώσει; Μονίμως βλέπω μπροστά μου ανθρώπους να υποφέρουν από τα "πρέπει" και τα "μη" της σχέσης. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την τεράστια διαφορά ανάμεσα στο "όλα" της σχέσης και του "τίποτα" του χωρισμού. Και για το τέλος μου ήρθε στο μυαλό ένα τραγούδι:


Αρχή και φινάλε, σκοτάδι και φως
αγάπη πανάρχαιο δράμα,
Σ' ακούω καρδιά μου δεν είμαι κουφός,
αγάπη τι δύσκολο πράγμα!

Σορός αναμνήσεις, δεν πάει καιρος
αγάπη και γέλιο και κλάμμα.
Στο τέλος δεν ήμουν πολύ τυχερός,
αγάπη τι δύσκολο πράγμα!

Οι αγάπες χάνονται,
σβήνουν σαν τα αστέρια,
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια...

Κολλάει ο χρόνος, δεν πάει εμπρός
και εσύ δεν μου στέλνεις πια γράμμα.
Δεν θές να με ξέρεις λες και είμαι εχθρός,
αγάπη τι δύσκολο πράγμα!

[LOGOPSYXOS]

Φίλε μου....οι περισσότεροί πιστεύω οτι δεν προλαβαίνουμε να δημιουργήσουμε μια σχέση...αλλά περνάμε απο δυο διαδοχικές φάσεις...Στην αρχή βρισκόμαστε σε ένα παρατεταμένο κατώφλι μιας σχέσης όπου εξειδανικεύοντας τον άλλον έχουμε προσδοκίες παράλογες καθώς περιμένουμε τα πάντα να μας τα δώσει ο άλλος...και μόλις περάσει κάποιο χρονικό διάστημα όπου οι προσδοκίες μας δεν ικανοποιούνται (που είναι και λογικό να συμβεί κάτι τέτοιο) τότε μπαίνουμε στο στάδιο τερματισμού της σχέσης που αντιστοιχεί στην ανώμαλη προσγείωση μιας εξίσου ανώμαλης απογείωσης...
Είμαι σε σχέση ...σημαίνει δουλεύω ,αγωνίζομαι για τη σχέση προσφέρω και διεκδικώ...Στην τελική η σχέση είναι ένας διάλογος συναισθημάτων,συμπεριφορώ� � και ονείρων και απ την πορεία αυτού του διαλόγου εξαρτάται και το πόσο δυνατό θα είναι το δέσιμο μας με τον συνάνθρωπο μας.Εμείς δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε αυτήν την πορεία...και βιώνουμε μια επίφαση/προσδοκία αγάπης ...την οποία αρχικά βαφτίζουμε ως αγάπη και μόλις μπούμε στη φάση τερματισμού διαπιστώνουμε οτι δεν έχει κανένα αντίκρυσμα μέσα μας.

[Black Rose]

*

[a_friend]

..και οτι είχαμε νιώσει για τις παλιές τώρα δεν είναι τίποτα..

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by a_friend
..και οτι είχαμε νιώσει για τις παλιές τώρα δεν είναι τίποτα..

Φυσικά και είναι...Είναι εμπειρία που μπορεί να λειτουργήσει ως εφόδιο για τις επομένες....ʼν το δούμε ως ΤΙΠΟΤΑ τότε κινδυνεύουμε να εγκλωβίσουμε στο ΤΙΠΟΤΑ και οτι πρόκειται να ακολουθήσει.....

[a_friend]

Originally posted by LOGOPSYXOS

Originally posted by a_friend
..και οτι είχαμε νιώσει για τις παλιές τώρα δεν είναι τίποτα..

Φυσικά και είναι...Είναι εμπειρία που μπορεί να λειτουργήσει ως εφόδιο για τις επομένες....ʼν το δούμε ως ΤΙΠΟΤΑ τότε κινδυνεύουμε να εγκλωβίσουμε στο ΤΙΠΟΤΑ και οτι πρόκειται να ακολουθήσει.....

Εγκλωβιζόμαστε.
Η σχέση λειτουργεί ως εφόδιο για επόμενες, μέχρις ότου δεν υπάρξει επόμενη και τότε έχουμε ξοδέψει τη ζωή μας στο να συλλέγουμε \"εφόδια\".

[harrys]

Μόνο για κείνη μη μου λες..


Αν έρθεις απ\'το σπίτι τα χαράματα

θα έχω το κλειδί πανω στην πόρτα
Αν θέλεις θα γκρεμισουμε τα φραγματα
δυο ταχυδρόμοι που ξεχάστηκαν στη βόλτα

Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνη μη μου λες
Μόνο για κείνη μη μου λες
Την έχω κλείσει μες στο χθές
Την έχω κλείσει μες στο χθές
Μόνο για κείνη μη μου λες

Αν έρθεις απ\' το σπίτι τα χαράματα
να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες
αυτές που ζωντανεύουνε τ\'αγάλματα
και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες

Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες

[raphsssodos]

ʼγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο
μη με φοβάσαι
Αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν
τον πρώτο σου έρωτα
Οι πιο πολλοι αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν
όπου και να \'σαι
Στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε
επικίνδυνα

Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται
πίσω απ\'τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
Μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
Στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι έίναι δύσκολο
Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου
κρύψου απο μένα
Δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι έιναι δύσκολο

[a_friend]

με άλλα λόγια :πάμε γιά άλλα...πιό ωραία..πιό μεγάλα ;););)

Πάντα θα υπάρχει κατι άλλο, πιο ωραίο, πιο μεγάλο, δεν είναι λογική αυτή.

[a_friend]

Δηλαδή εσύ τα ξεπερνάς όλα έτσι εύκολα;

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by a_friend
Δηλαδή εσύ τα ξεπερνάς όλα έτσι εύκολα;

Ίσως αυτό να είναι τελικά μια καλή εκκίνηση για τη συζήτηση μας....ο ρόλος του \"εύκολου\" και του \"δύσκολου\".Το να θρηνούμε για μια κατάσταση...είναι λογικό άν εξίσου \"λογικός\" είναι και ο χρόνος που το κάνουμε αυτό...ʼν όμως αυτό το μοιρολόι τείνει να μας καταβάλει ισόβια...τότε το λογικό γίνεται μάλλον βολικό μιας και το να μην κάνουμε τίποτα και να πενθούμε απλώς τον \"μακαρίτη\" (σχέση,άνθρωπο..κτλ) δεν απαιτεί δαπάνη ενέργειας...και άρα έχει ένα ψυχικό συμφέρον...έστω και αν αυτό είναι πολύ μικρότερο του συμφέροντος που θα αποκομίζαμε αν μπαίναμε στη διαδικασία να διεκδικήσουμε αυτά για τα οποία θρηνούμε...

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by LOGOPSYXOS

Originally posted by a_friend
Δηλαδή εσύ τα ξεπερνάς όλα έτσι εύκολα;

Ίσως αυτό να είναι τελικά μια καλή εκκίνηση για τη συζήτηση μας....ο ρόλος του \"εύκολου\" και του \"δύσκολου\".Το να θρηνούμε μια κατάσταση...είναι λογικό άν εξίσου \"λογικός\" είναι και ο χρόνος που το κάνουμε αυτό...ʼν όμως αυτό το μοιρολόι τείνει να μας καταβάλει ισόβια...τότε το λογικό γίνεται μάλλον βολικό μιας και το να μην κάνουμε τίποτα και να πενθούμε απλώς τον \"μακαρίτη\" (σχέση,άνθρωπο..κτλ) δεν απαιτεί δαπάνη ενέργειας...και άρα έχει ένα ψυχικό συμφέρον...έστω και αν αυτό είναι πολύ μικρότερο του συμφέροντος που θα αποκομίζαμε αν μπαίναμε στη διαδικασία να διεκδικήσουμε αυτά για τα οποία θρηνούμε...

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by Danay
*Σας αφιερώνω και εγώ ένα δικό μου ποίημα όταν υποτίθεται χώρισα ...
Γιατί από ότι φαίνεται όταν αγαπάς δεν χωρίζεις ποτέ, ποτέ δεν ξεχνάς το άτομο που σου χάρισε κάτι παραπάνω στην ρουτίνα σου, στην μοναξιά σου, στην καθημερινότητα σου και στα νεύρα σου ..
Danay

Τελικά σου τα χάρισε....ή απλώς εσύ τα βίωσες όλα αυτά κοντά του...και συνεπώς θα μπορούσες να βιώσεις τα ίδια ή και πολύ περισσότερα κοντά σε κάποιον άλλον άνθρωπο που θα δενόσουν περισσότερο μαζί του...Δεν θέλω να υποτιμήσω σε καμμιά περίπτωση τον άνθρωπου που σε μια δεδομένη χρονική στιγμή είναι πλάι μας...αλλά τελικά δεν μας χαρίζει κανείς και τίποτα....στα πλαίσια του δούναι και λαβείς της σχέσης...αυτές τις συναισθηματικές δοσοληψίες τις βιώνουμε και τις καταχωρούμε μέσα μας με ένα συγκινησιακό φορτίο που άλλοτε υπερυψώνει και άλλοτε υποβαθμίζει το έτερο ήμισυ μας....Αλληλεπίδραση ήταν...δώσαμε και πήραμε...ή πήραμε και δώσαμε..και με ανάλογο τρόπο μπορούμε να συμμετέχουμε σε μια λιγότερη καλή..ίδια ή και περισσότερο \"κερδοφόρα\" συναισθηματική δοσοληψία....Θυμώμαστε τους πρώην για ότι βιώσαμε κοντά τους....αλλά στόχος μας είναι με τους επόμενους να βιώσουμε ακόμα περισσότερα και ακόμα πιο ωφέλιμα πράγματα για εμάς...ώστε να βρούμε τελικά το ταίρι εκείνο που θα μπορούμε να αλληλεπιδρούμε μαζί του για όλη την υπόλοιπη ζωή μας.....

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by Danay
\"Τελικά σου τα χάρισε....ή απλώς εσύ τα βίωσες όλα αυτά κοντά του\"
Δηλαδή θέλεις να πεις ότι όλα αυτά που ένιωσα ήταν παραισθήσεις και λάθη του μυαλού μου;

Είναι τόσο κακό να δώσεις κάποιος κάτι σε κάποιον άλλον;
Είναι σαν να αναιρείς αυτό που μου λες όταν παρακάτω λες: δώσαμε και πήραμε...ή πήραμε και δώσαμε..

Ευχαριστώ Έλενα ..

Όχι..όχι...συγνώμη αν φάνηκε οτι αυτά που ένιωσες είναι παραίσθηση...κάθε άλλο...είναι η μέθη που μας προκαλεί ο έρωτας και που όλοι την βιώσαμε ..και πρώτος εγώ που τα γράφω...Απλώς αυτό που θέλω να τονίσω είναι οτι δεν μας χαρίζεται τίποτα και απο κανέναν...απλά στα πλαίσια του διαλόγου συναισθημάτων που αναπτύσεται σε μια σχέση παίρνουμε κάποια πράγματα σαν απάντηση σε αυτά που δίνουμε....Με πιο απλά λόγια...κάθε τι όμορφο που βιώσαμε στη σχέση...ήταν αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης....συμμετείχ αμε κι εμείς στην ομορφιά αυτή και όχι μόνο ο/η σύντροφος μας....ʼν λοιπόν υπάρχει μια τάση να εξιδανικεύουμε το έτερο ήμισυ....ισόποσα θα πρέπει να αποδίδουμε τιμές και στον εαυτό μας...γιατί αυτά που αναπολούμε είναι άθροισμα και των δυο....

[a_friend]

Φίλε LOGOPSYXE υποννοείς πως με όποιον άνθρωπο και να έχεις σχέση θα πάρεις ακριβώς τα ίδια πράγματα που θα έπαιρνες και με οποιονδήποτε άλλον; Αν ναι θα ήθελα πολύ να ακούσω τα επιχειρήματα σου και εν πάσει περιπτώση αν ήταν έτσι θα μπορούσες να μου εξηγήσεις γιατί ερωτεύτηκες κάποια αφού η σχέση με οποιονδήποτε άλλη θα σου έδινε τα ίδια πράγματα; Και όχι, οπωσδήποτε δεν \"παίρνουμε κάποια πράγματα σαν απάντηση σε αυτά που δίνουμε\" γιατί αν ήταν έτσι ο καθένας θα έδινε μόνο σε αυτούς που του έδιναν και δεν θα υπήρχε ούτε ένας δυστυχησμένος και κανένας που δεν θα άξιζει αυτά που πήρε.

Helena, χαίρομαι ιδιαίτερα που είναι τόσο αισιόδοξη. Θέλω να σου πώ οτι ούτε έχω κολλήσει, ούτε μοιρολογάω για κανέναν. Απλά βλέπω τις σχέσεις μου να έρχονται και να φεύγουν και απορώ τι μένει. Και δεν μπορεί να χωρέσει στο μικρό μου μυαλό το πως γίνεται την μια μέρα να είσαι τα πάντα για τον άλλον και την αμέσως επόμενη (αυτή του χωρισμού) να κάνετε πως δεν γνωρίζεστε. Τελευτάια αρχίζω να σκέφτομαι οτι μετά τον έρωτα το πιο καταστροφικό συναίσθημα που νιώθει κάποιος είναι ο εγωισμός. Σκέψου πόσοι άνθρωποι που αγαπιόντουσαν έχουν γίνει ξένοι λόγω εγωισμού.