ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ- Νο2

[amelie74]

Οκ, θα κάτσει ο άλλος να ακούσει το πρόβλημα, θα σου πει και μια συμβουλή και μετα θα βγει ή θα μιλήσει με άλλους που έχουν να του πουν κάτι, ή ακόμη και να τον κάνουν να νιώσει καλύτερα.
Αν είχες και συ να επιλέξεις ανάμεσα σε ένα άτομο που κλαίγεται συνέχεια και ένα άλλο που θα πείτε ένα σωρό μπούρδες, αλλά θα σου φτιάξει τη διάθεση και θα ξεφύγεις για λίγο από τα δικά σου, τι θα επέλεγες?

δεν εχεις αδικο βρε Θεοφανια,αλλα ο χωρος στον οποιο συνυπαρχουμε εδω και τοσα χρονια,δεν ειναι ουτε καφετερια ουτε κανενα μεζεδοπωλειο.
ειναι φορουμ υποστηριξης ατομων που αντιμετωπιζουν ψυχολογικα θεματα,αλλος μεγαλυτερα αλλος μικροτερα.
αυτο που θελω να πω ειναι οτι αν δεν "κλαφτω" εδω μεσα που θα κλαφτω?
ειμαι η μονη αλλωστε που το κανω?
γιατι μπορει να δινω διασταση στο προβλημα μου,αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν υφισταται.

οσων αφορα τις συμβουλες σου για την συναναστροφη με ανθρωπους στην real life θα προσπαθησω να τις ακολουθησω γιατι ειναι σοφες.

μεχρι να τις κανω ομως πραξη....θα με "ανεχτεις" για λιγο ακομα "ακουγοντας" με να γκρινιαζω σαν μωρο "για το κουνουπι που με τσιμπησε?"

[Lacrymosa]

αμελι να σε ρωτησω κατι σχετικα με τη δουλεια που λες, τι σχολη εχεις τελειωσει ?? το χεις κυνηγησει να βρεις απασχοληση η το αντικειμενο σου δεν εχει?? στον οαεδ το σκεφτηκες?? γιατι ξες το να απασχολουμαστε καπου γεμιζει η μερα κ αλλαζει το μυαλο παρασταση..για part-time εστω το σκεφτηκες ??

[amelie74]

αχ λακρυμοζα μου πολυ πονεμενη ιστορια το θεμα της σχολης και πολυ πονεμενη ιστορια το θεμα της δουλειας.
ειχα περασει σε μια πολυ υψηλοβαθμη και πολλα υποσχομενη σχολη θετικης κατευθυνσης (εξ ου και η ανορθογραφια μου ), η οποια ομως συνειδητοποιησα στην πορεια οτι μου εφερνε απαιχθια με αποτελεσμα να την παρατησω.
καλουμαστε δυστυχως να παρουμε αποφασεις,οι οποιες καθοριζουν το μελλον μας σε μια ηλικια που δεν ξερουμε τι μας γινεται.
(οχι οτι τωρα ξερω)

οσων αφορα αυτο που ελεγα για τις προσπαθειες για επαγγελματικη καταξιωση δεν εννοουσα δουλεια...
τωρα θα με παρετε για θεοτρελλη αλλα εννουσα να δημοσιευσει τα ποιηματα και γενικοτερα τα γραπτα μου καποιος εκδοτικος οικος.
το ξερω δεν παω καλα..
για κανονικη δουλεια δεν ψαχνομαι πια.(ασε που και να ψαχνομουν σιγα μην εβρισκα στις μερες μας).
αλλα η ουσια ειναι οτι νιωθω οτι δεν μπορω να εργαστω (λογω αγχους).
η ψυχολογος μου πιστευει οτι μπορω απλα δεν εχω καποιο ισχυρο κινητρο.
το ιδιο και ο ψυχιατρος μου.
οπως λες και συ αλλα και η ψυχολογος μου η δουλεια βοηθαει πολλαπλως περα απο τον οικονομικο τομεα.
εχω υπαρξει εργαζομενη λακρυ μου και οση κουραση και αν ενιωθα,οση γκρινια κι αν εριχνα απο το πρωι ως το βραδυ για την προισταμενη μου,για καποιες συναδελφους μου,για το πρωινο ξυπνημα, τωρα συνειδητοποιω ποσο καλο μου ειχε κανει.
ενιωθα δημιουργικη,ειχα πολυ μεγαλυτερη αυτοεκτιμηση απο οτι εχω τωρα,ενιωθα αυτονομη(εστω και μερικως),τα Σαββατοκυριακα και οι αργιες επερναν αλλη αξια, εκει μεσα εκανα φιλιες και εναν αρκετα σοβαρο δεσμο,ασχετα αν δεν προχωρησε για καποιους λογους.

καποια στιγμη παραιτηθηκα απο τη δουλεια επειδη δεν τα πηγαινα καλα με καποια ατομα.
και καπου τοτε αρχισε να με παιρνει η κατω βολτα.
αρχισα να μπεκροπινω απο τις 10 το πρωι με αποτελεσμα να με βρουν μια μερα σε κωμα απο το αλκοολ οι γονεις μου και να με κουβαλανε σηκωτη οι τραυματιοφορεις στα επειγοντα και αλλη μια μερα παραλιγο να παθω εισροφιση στον υπνο μου απο το αλκοολ.

για το οτι αφησα τη σχολη ειλικρινα δεν μετανιωνω καθολου αλλα τωρα πια συνειδητοποιω οτι ηταν μεγαλο σφαλμα που την αφησα τη δουλεια.

πολλες παραιτησεις γενικοτερα περιλαμβανει η ζωη μου....
παραιτηση απο τη σχολη....
παραιτηση απο τη δουλεια...
παραιτηση απο την κοινωνικη ζωη που ειχα μεχρι πριν καποια χρονια...
μεχρι και τα αγγλικα μου παρατησα περσι παρολο που δεν ημουν και τοσο χαλια.
(ευτυχως που εχω και σενα καλη μου και μου θυμιζεις το αγγλικο λεξιλογιο μιας και απ'οτι εχω καταλαβει τα κατεχεις απταιστα τα αγγλικα).

[Θεοφανία]

δεν εχεις αδικο βρε Θεοφανια,αλλα ο χωρος στον οποιο συνυπαρχουμε εδω και τοσα χρονια,δεν ειναι ουτε καφετερια ουτε κανενα μεζεδοπωλειο.
ειναι φορουμ υποστηριξης ατομων που αντιμετωπιζουν ψυχολογικα θεματα,αλλος μεγαλυτερα αλλος μικροτερα.
αυτο που θελω να πω ειναι οτι αν δεν "κλαφτω" εδω μεσα που θα κλαφτω?
ειμαι η μονη αλλωστε που το κανω?
γιατι μπορει να δινω διασταση στο προβλημα μου,αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν υφισταται.

οσων αφορα τις συμβουλες σου για την συναναστροφη με ανθρωπους στην real life θα προσπαθησω να τις ακολουθησω γιατι ειναι σοφες.

μεχρι να τις κανω ομως πραξη....θα με "ανεχτεις" για λιγο ακομα "ακουγοντας" με να γκρινιαζω σαν μωρο "για το κουνουπι που με τσιμπησε?"

σιγουρα εδω ο χώρος είναι διαφορετικος από ένα καφέ, αλλά, εδώ αντικατορπτίζεται και το έξω μας.
Δηλαδή.
Ακόμη και εδώ μέσα μοιάζεις σα να μη θες να κοινωνικοποιηθείς.
Δεν γράφεις σε κανένα άλλο θέμα πέραν του δικού σου, ή πχ της λάκρι που σε στηρίζει εδώ και μιλάτε την ίδια γλώσσα. Στο παρελθόν σου έκανα έντονη κριτική για υτό, δεν χρειάζεται να το πούμε δημόσια. Αυτό όμως που είναι το ζουμί για μένα και θα βοηθήσει περισσότερο ΕΣΕΝΑ είναι να κάνεις διαλείμματα από το εγώ σου και καμιά βόλτα στους άλλους. Να ασχολείσαι και με κάτι πέρα από σένα.
Λες παρακάτω πως όλοι σου λένε ότι μπορείς να δουλέψεις, αλλά εσύ κρίνεις πως δεν μπορείς.
Τι θα γινόταν αν δεν μπορούσαν οι δικοί σου να σε στηρίξουν οικονομικά?
Θα πήγαινες για δουλειά θες δεν θες.
Εγώ δεν θα σου προτείνω να δουλέψεις αφού έχεις αυτή την πολυτέλεια. Πήγαινε όμως κάπου ως εθελόντρια. Υπάρχουν χιλιάδες οργανισμοί και σίγουρα πολλοί στην περιοχή σου. Ξέρεις τι όμορφα θα νιώσεις προσφέροντας βοήθεια στους άλλους?
Ξεκίνα μια δίαιτα, πήγαινε σε ένα ήσυχο γυμναστήριο ή κάνε γυμναστική σπίτι. Ξέρεις πόσο όμορφα θα αισθανθείς όταν δεις τον εαυτό σου να ομορφαίνει?
Συζήτησε με τη Βίκυ την αγοραφοβία σου και προσπάθησε να την καταπολεμήσεις.
Κοινωνικοποιήσου, εκεί είναι όλο το ζουμί.

[Lacrymosa]

αμελι κακως που παρατησες τη σχολη... ενα πτυχιο καλο θα ηταν να το ειχες, κι ας μην σου αρεζε αυτο που σπουδαζεις, ποτε δεν ξερεις πως τα φερνει η ζωη...
τεσπα το ζητουμενο δεν ειναι το παρελθον, αλλα το παρον...
εχεις σκεφτει το ενδεχομενο στον οαεδ?? η σε καποιο μαγαζι/καπου που ξερεις οτι μπορεις να ανταπεξελθεις?? δεν ειναι κ κακο να ρωτησεις ευθεως, στην τελικη η μιση ντροπη δικια σου, η μιση δικια τους... αλλα μην προδικαζεις γιατι μενεις απραγη ετσι...
οπως σου εγραψε η θεοφανια σχετικα με την κοινωνικοποιηση, εκει πρεπει να εστιασεις, γιατι οταν ασχολεισαι με κατι, ειτε ειναι δουλεια ειτε κατι αλλο, αποσπαται η σκεψη απο τη διπολικη κ τα συνεπακολουθα της κ ξελαμπικαρεις..

[amelie74]

Δεν γράφεις σε κανένα άλλο θέμα πέραν του δικού σου, ή πχ της λάκρι που σε στηρίζει εδώ και μιλάτε την ίδια γλώσσα. Στο παρελθόν σου έκανα έντονη κριτική για υτό, .....

και εξακολουθεις να μου κανεις.
Θεοφανια δεν ξερω πως να στο πω αλλα εισαι απο τα λιγα ατομα για τα οποια δεν ξερω τι να νιωσω?
η μαλλον νιωθω αντιφατικα συναισθηματα...
απο τη μια εκτιμηση για το οτι εχεις καταλαβει για μενα ορισμενα πραγματα που μου τα χουν πει μονο ειδικοι,χωρις καν να εισαι ειδικος ,χωρις καν να με εχεις δει απο κοντα.
εκτιμηση επισης για το γεγονος οτι καταλαβαινω οτι το να βοηθας τους ανθρωπους σου δινει ενα αισθημα πληροτητας.

απο την αλλη παλι με θυμωνεις(οχι γιατι δεν μου χαιδευεις τα αυτια-αν επιζητουσα απο σενα κατι τετοιο δεν θα σου εστελνα πριν απο λιγες μερες που ημουν χαλια προσωπικα μηνυματα σχετικα με το πως να αντιμετωπισω το αδιεξοδο στο οποιο βρισκομουν).
απλα με θυμωνεις γιατι η κριτικη σου οσο καλοπροαιρετη κι αν ειναι,ειναι εν μερει αδικαιολογιτα σκληρη.

οκ δεκτα ολα αυτα που λες περι κοινωνικοποιησης , αλλα οσων αφορα το που ποσταρω,εχω να πω τα εξης,παρολο που ειναι σαν να απολογουμαι για τις συμπαθειες μου και τις επιλογες μου,πραγμα που δεν το βρισκω και τοσο σωστο:

1)νομιζω πως εχω απαντησει στα προβληματα αρκετων μελων του φορουμ.
το οτι αυτα τα μελη ειναι διπολικα,εχει να κανει κυριως με το γεγονος οτι ταυτιζομαι περισσοτερο μαζι τους και ειναι λογικο αυτο,οπως π.χ. αν καποιος εχει ψυχωση ειναι λογικο να νιωθει πιο κοντα του τους ψυχωτικους παρα τους καταθλιπτικους
2)το οτι εχω ιδιαιτερη συμπαθεια στην Λακρυμοζα,δεν εχει να κανει μονο με το οτι με στηριζει ,ουτε μονο με το οτι εχει διπολικη διαταραχη.
εχει να κανει κυριως με την καλοσυνη που πηγαζει απο τα γραφομενα της,με το οτι θεωρω οτι για την ηλικια της εχει τρομερη συγκροτηση σκεψης και με το γεγονος οτι θαυμαζω την μαχητικοτητα με την οποια αντιμετωπιζει το "τερας της διπολικης" παρα το γεγονος οτι της διαγνωστηκε τοσο προσφατα και ηρθαν τα πανω-κατω στη ζωη της.
3)το γεγονος οτι ποσταρω κυριως στο θεμα μου, δεν εχει να κανει με το οτι ειμαι βουτηγμενη στο "εγω" μου, αλλα πελαγωμενη απο τα προβληματα μου,γιατι οπως εχεις καταλαβει βαλλομαι απο χιλιες πλευρες.
οταν ειμαι σε αυτη την φαση δεν μπορω να δωσω,γιατι για να δωσεις πρεπει να "εχεις".
4)ναι οκ ειμαι εγωκεντρικη,αλλα ρε συ Θεοφανια δεν ειμαι μονο αυτο.
πιστευω πως εχω και θετικα γνωρισματα στην προσωπικοτητα μου,τα οποια αλλα μελη τα εχουν αναγνωρισει και μου τα εχουν επισημανει.
εν ολιγοις πιστευω πως δεν ειμαι το "εγωκεντρικο τερας" που με παρουσιαζεις , εστω κι αν τα κινητρα αυτης της κριτικης σου πιστευω πως δεν ειναι για να με μειωσουν.

[arktos]

αμελι, αυτα τα προβληματα σου ποια είναι?

θα 'θελα να τα ξανακουσω.

[amelie74]

εχεις σκεφτει το ενδεχομενο στον οαεδ?? η σε καποιο μαγαζι/καπου που ξερεις οτι μπορεις να ανταπεξελθεις?? δεν ειναι κ κακο να ρωτησεις ευθεως, στην τελικη η μιση ντροπη δικια σου, η μιση δικια τους... αλλα μην προδικαζεις γιατι μενεις απραγη ετσι...

για να ειμαι απολυτα ειλικρινης,αυτο που θα φοβομουν αν πηγαινα να χτυπησω Λακρυ μου την οποιαδηποτε πορτα δεν θα ηταν τοσο το να μην με προσλαβουν αλλα το να με προσλαβουν.
και μην φανταστεις οτι ειμαι δα και η κορη του Ωναση.
στερουμαι καποια πραγματα(αναφερομαι και σε υλικο επιπεδο)απο το γεγονος οτι δεν εργαζομαι.
και ειλικρινα δεν εχω ξεκαθαρισει ακομα μεσα στο ρημαδι το μυαλο μου αν ειμαι ανεργη,αεργη ή ανικανη προς εργασια.

οσων αφορα αυτο που μου ειπατε τοσο εσυ οσο και η Θεοφανια περι κοινωνικοποιησης εχετε 1000% δικιο και εχω βρει εναν χωρο που θα με βοηθησει να κοινωνικοποιηθω απο Σεπεμβρη.

τωρα...οσων αφορα την προχθεσινη μας συζητηση θυμαμαι πως μου ανεφερες οτι εχασες εξαιτιας της διπολικης ενα εξαμηνο.
μια συμβουλη εχω να σου δωσω ως πολυ μεγαλυτερη και ως πολυ πιο καμμενη:
το οτι χαθηκε ενα εξαμηνο δεν ειναι τιποτα.ειναι κατι που αναστρεφεται παρα πολυ ευκολα.
ΑΠΛΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΧΑΘΕΙ "ΜΙΑ ΖΩΗ".
ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ.

[amelie74]

αμελι, αυτα τα προβληματα σου ποια είναι?

θα 'θελα να τα ξανακουσω.

αρκτε υποννοεις οτι δεν εχω προβληματα ή οτι δεν ειναι σοβαρα?
δεν σε γνωριζω προσωπικα αλλα νομιζω πως εχεις διαβασει απειρα ποστ μου σε αυτο το φορουμ και εχουμε ανταλλαξει πεντε κουβεντες.
παμε απο την αρχη λοιπον:

1)ενα γονεικο περιβαλλον ακρως καταπιεστικο και ακρως παρεμβατικο στη ζωη μου και στις προσωπικες μου επιλογες(σε σημειου να περναει απο την εγκριση τους μεχρι και το αρωμα που φοραω).
για να μην αναφερθω στο οτι μεχρι τα 21 μου ετρωγα ξυλο.
για να μην αναφερθω στην μεχρι αηδιας απαισιοδοξια που διακατεχει τον πατερα μου για τα παντα.
για να μην αναφερθω στο γεγονος οτι μολις νοσησα και αφησα το πανεπιστημιο η μανα μου με αποκαλουσε απλα τεμπελα.
2)ψυχικη διαταραχη,ειτε αυτη λεγεται διπολικη,ειτε μεταιχμιακη,ειτε αγχωδης (αμα εχεις παει σε τοσους ειδικους καπου μπερδευεσαι).
3)ελλειψη ερωτικου συντροφου εδω και αρκετο καιρο.
4)η αδερφουλα μου με την οποια εχουμε ερθει αρκετα κοντα τον τελευταιο καιρο πασχει απο ψυχωση.
παλιοτερα ζηλευα την προσοχη που της εδιναν οι γονεις.
πλεον στενοχωριεμαι που την βλεπω να υποφερει και δεν σου κρυβω πως αθελα της ωρες-ωρες με κουραζει.
5)ελλειψη κοινωνικης ζωης.

ειναι λιγα ή αμελητεα?

[arktos]

αμελι, αν ειχες κ ενα παιδί κ ένα σπιτι να συντηρήσεις παρεα με τη διπολική τί θα έκανες?

[amelie74]

αμελι, αν ειχες κ ενα παιδί κ ένα σπιτι να συντηρήσεις παρεα με τη διπολική τί θα έκανες?

αν ημουν στην θεση σου,θα παλευα σκληρα για να τα ανταπεξελθω,θα ιδρωνα,αντλωντας ομως δυναμη τοσο απο ανθρωπους που με εκτιμανε και αγαπανε (σε φιλικο επιπεδο) οσο και απο τον ανθρωπο της ζωης μου που με λατρευει,χωρις αυτο να σημαινει οτι πιστευω πως ολα αυτα σου χαριστηκαν.
οσο τυχερη θεωρω εσενα για αυτους τους ανθρωπους που εχεις διπλα σου,αλλο τοσο τυχερους θεωρω και εκεινους,γιατι απο οσο σε ξερω εισαι ενας ανθρωπος με μεγαλες ευαισθησιες και μεγαλη δοτικοτητα.

[Θεοφανία]

Αμελί θα ξεκινήσω με το εξής: δεν σε ξέρω, δεν με έχεις πειράξει και δεν έχω καμία διάθεση να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου.
Σου λέω μόνο τη ΔΙΚΗ μου γνώμη απέναντι στην κατάσταση σου και επειδή μου τη ζήτησες, όχι αυθαίρετα.
Αν δεν συμφωνείς ή με θεωρείς άδικη ή υπερβολική αδιαφόρησε και πήγαινε παρακάτω...

και εξακολουθεις να μου κανεις.
Θεοφανια δεν ξερω πως να στο πω αλλα εισαι απο τα λιγα ατομα για τα οποια δεν ξερω τι να νιωσω?
η μαλλον νιωθω αντιφατικα συναισθηματα...
απο τη μια εκτιμηση για το οτι εχεις καταλαβει για μενα ορισμενα πραγματα που μου τα χουν πει μονο ειδικοι,χωρις καν να εισαι ειδικος ,χωρις καν να με εχεις δει απο κοντα.
εκτιμηση επισης για το γεγονος οτι καταλαβαινω οτι το να βοηθας τους ανθρωπους σου δινει ενα αισθημα πληροτητας.

όντως, απλά ότι και να κάνω εγώ ή οποιοσδήποτε, αν δεν θες εσύ η ίδια να βοηθήσεις τον εαυτό σου, δεν θα υπάρξει κανένα αποτέλεσμα.

απο την αλλη παλι με θυμωνεις(οχι γιατι δεν μου χαιδευεις τα αυτια-αν επιζητουσα απο σενα κατι τετοιο δεν θα σου εστελνα πριν απο λιγες μερες που ημουν χαλια προσωπικα μηνυματα σχετικα με το πως να αντιμετωπισω το αδιεξοδο στο οποιο βρισκομουν).
απλα με θυμωνεις γιατι η κριτικη σου οσο καλοπροαιρετη κι αν ειναι,ειναι εν μερει αδικαιολογιτα σκληρη.

καλύτερα να είμαι υπερβολική και περισσότερο σκληρή απ όσο πρέπει, ώστε να μπαίνεις στον κόπο να κάνεις ερωτήσεις μέσα σου, που από τη μια απευθύνονται σε μένα, αλλά από την άλλη-την πιο σημαντική-στον εαυτο σου ε απώτερο κέρδος να σε καταλάβεις καλύτερα.

οκ δεκτα ολα αυτα που λες περι κοινωνικοποιησης , αλλα οσων αφορα το που ποσταρω,εχω να πω τα εξης,παρολο που ειναι σαν να απολογουμαι για τις συμπαθειες μου και τις επιλογες μου,πραγμα που δεν το βρισκω και τοσο σωστο:

1)νομιζω πως εχω απαντησει στα προβληματα αρκετων μελων του φορουμ.
το οτι αυτα τα μελη ειναι διπολικα,εχει να κανει κυριως με το γεγονος οτι ταυτιζομαι περισσοτερο μαζι τους και ειναι λογικο αυτο,οπως π.χ. αν καποιος εχει ψυχωση ειναι λογικο να νιωθει πιο κοντα του τους ψυχωτικους παρα τους καταθλιπτικους
2)το οτι εχω ιδιαιτερη συμπαθεια στην Λακρυμοζα,δεν εχει να κανει μονο με το οτι με στηριζει ,ουτε μονο με το οτι εχει διπολικη διαταραχη.
εχει να κανει κυριως με την καλοσυνη που πηγαζει απο τα γραφομενα της,με το οτι θεωρω οτι για την ηλικια της εχει τρομερη συγκροτηση σκεψης και με το γεγονος οτι θαυμαζω την μαχητικοτητα με την οποια αντιμετωπιζει το "τερας της διπολικης" παρα το γεγονος οτι της διαγνωστηκε τοσο προσφατα και ηρθαν τα πανω-κατω στη ζωη της.


δεν σε κριτίκαρα επειδή γράφεις μόνο στης λακρυμοζα το θέμα, δεν είναι θέμα μέλους, είναι θέμα πως ασχολείσαι μόνο με το μέλος που γράφει και ενδιαφέρεται περισσότερο από άλλους για το τόπικ σου.
Δηλαδή δεν υπάρχει κανένα άλλο μέλος που να θαυμάζεις την μαχητικότητα του, την καλοσύνη του και τον πόλεμο που κάνει με την αρρώστια του? Μη μένεις στη διπολική, υπάρχουν εκατοντάδες μέλη εδώ μέσα που χρειάζονται βοήθεια, έστω και μια καλή κουβέντα.


3)το γεγονος οτι ποσταρω κυριως στο θεμα μου, δεν εχει να κανει με το οτι ειμαι βουτηγμενη στο "εγω" μου, αλλα πελαγωμενη απο τα προβληματα μου,γιατι οπως εχεις καταλαβει βαλλομαι απο χιλιες πλευρες.
οταν ειμαι σε αυτη την φαση δεν μπορω να δωσω,γιατι για να δωσεις πρεπει να "εχεις".

Μα δεν μπορείς να το αποκτήσεις αυτό το "κάτι" αν δεν δημιουργήσεις τριβή με άλλους ανθρώπους. Οκ, έχεις προβλήματα, αλλά όπως σου λέει και η αρκτος παρακάτω τι θα έκανες αν είχες παιδί και σπίτι να στηρίξεις, δουλεύοντας? Δηλαδή, μήπως έχεις την πολυτέλεια να "βουλιάζεις" σε αυτά τα προβλήματα? Μήπως δεν θα ήταν τοσο μεγενθυμένα αν είχες ένα παιδί, έμενες σε ενοίκιο και έπρεπε να το ταίσεις και να πληρώσεις για να μη σε βγάλουν έξω?

4)ναι οκ ειμαι εγωκεντρικη,αλλα ρε συ Θεοφανια δεν ειμαι μονο αυτο.
πιστευω πως εχω και θετικα γνωρισματα στην προσωπικοτητα μου,τα οποια αλλα μελη τα εχουν αναγνωρισει και μου τα εχουν επισημανει.
εν ολιγοις πιστευω πως δεν ειμαι το "εγωκεντρικο τερας" που με παρουσιαζεις , εστω κι αν τα κινητρα αυτης της κριτικης σου πιστευω πως δεν ειναι για να με μειωσουν.

Σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να σε μειώσω, γιατί αν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο απλά θα αδιαφορούσα, πάγεια τακτική μου με μέλη που δεν νομίζω πως αξίζουν την προσοχή μου, προσπαθώ ΟΜΩΣ να σε ξυπνήσω, να δεις λίγο πιο πέρα από την παγίδα που έχεις βάλει τον εαυτό σου και χάνεις τόσο όμορφα πράγματα που απολαμβάνουν οι άλλοι άνθρωποι. Έχεις δικαίωμα και συ σε αυτό όπως όλοι μας.

Εν κατακλείδι, πιστεύω πως έχεις μάθει να αρκείσαι σε λίγα, ίσως φταίει και το περιβάλλον σου σε αυτό. Αν έχεις σίγουρη τη στέγη, το φαί και το χαρτζηλίκι, έχεις την πολυτέλεια να αφεθείς σε μια αιώνια γκρίνια.
Πρόσεξε όμως: αν δεν τα είχες όλα αυτά και ήσουν αναγκασμένη να δουλέψεις, (πχ αρκτος/μπροκεν), θα αναγκαζόσουν εκ των πραγμάτων να κοινωνικοποιηθείς και κει θα ερχόντουσαν οι φίλοι, οι σχέσεις, όλα.
Δεν θεωρώ δηλαδή καλο το ότι έχεις τα βασικά. Από κει προέρχεται η πηγή του κακού.

[arktos]

αν ημουν στην θεση σου,θα παλευα σκληρα για να τα ανταπεξελθω,θα ιδρωνα,ανλτωντας ομως δυναμη τοσο απο ανθρωπους που με εκτιμανε και αγαπανε (σε φιλικο επιπεδο) οσο και απο τον ανθρωπο της ζωης μου που με λατρευει,χωρις αυτο να σημαινει οτι πιστευω πως ολα αυτα σου χαριστηκαν.
οσο τυχαιρη θεωρω εσενα για αυτους τους ανθρωπους που εχεις διπλα σου,αλλο τοσο τυχαιρους θεωρω και εκεινους,γιατι απο οσο σε ξερω εισαι ενας ανθρωπος με μεγαλες ευαισθησιες και μεγαλη δοτικοτητα.

θα σου πω ομως εδω πως ειχα μεγάλες απωλειες.
κ νιωθω πολλες τυψεις.
έχασα χρονια που θα μπορουσα να μοιραστω με την κορη μου.
2 χρονια σε καταθλιψη, δν εδινα κατι σε κανενα.
μια αγκαλια μπορουσα να της προσφερω μονο.
στη δουλεια μου ακομη λενε διαφορα πισω απο την πλάτη μου.
δν μιλαω για το στιγμα εδω.
λεω για το οτι ποτε δν καταλαβαν πως προκειται για ασθενεια, αλλα για αδυναμια απεναντι σε προβληματα.

δν ειμαι κ τοσο τυχερή σε σχεση με τους ανθρωπους που εχω διπλα μου.
αν εξαιρεσω το παιδί μου, το συντροφο μου κ 2-3 φιλους, θα πρεπει να σου θυμισω πως ειχα ενα σύζυγο ο οποιος ειναι αλκοολικος.
οταν για 2 χρονια καταφερα μονη μου να κοψω το αλκοολ, μεσα στο σπιτι κυκλοφορουσε παντα ενα ουισκυ.
το ποτο που επινα.
ο ψυχίαττρος μου τοτε μού ειχε πει πως αυτη η κατασταση ειναι σαν να κλεινεις έναν καρδιοπαθή
μεσα σε ένα δωματιο με έναν καπνιστή που σβήνει το ένα κ αναβει το αλλο κ το δωματιο ειναι ερμητικά κλειστο.
να πω για τους γονεις μου?
που συνεχιζουν να θελουν αυτόν τον ανθρωπο διπλα μου.
να πηγαινω στο δικαστηριο για το διαζύγιο μου κ να βλεπω τον ιδιο μου τον πατερα διπλα στον πρωην.
σε αυτον που πολυ καλα γνωριζαν πως στις 3 τα ξημερώματα πήγαινε κ μου αγοραζε 2 κ 3 γρ κοκα για να εξυπηρετησει δικές του αναγκες.
κ χιλια 2 αλλα.
δν νομιζω πως ειναι κ τα καλυτερα ολα αυτά....

οφειλω ομως για να ζησω να συνεχισω να πολεμαω.
σου ειπα σε πριβε συνομιλια μας πως θα κανεις μια καλη αρχή για να αποκτησεις έναν κυκλο ανθρωπων.
ακομη ομως δν σε ειδα.
ελπιζω να συμβαινει αυτο γιατί εισαι λιγο πεσμενη αυτες τις μερες....

[Lacrymosa]

για να ειμαι απολυτα ειλικρινης,αυτο που θα φοβομουν αν πηγαινα να χτυπησω Λακρυ μου την οποιαδηποτε πορτα δεν θα ηταν τοσο το να μην με προσλαβουν αλλα το να με προσλαβουν.
και μην φανταστεις οτι ειμαι δα και η κορη του Ωναση.
στερουμαι καποια πραγματα(αναφερομαι και σε υλικο επιπεδο)απο το γεγονος οτι δεν εργαζομαι.
και ειλικρινα δεν εχω ξεκαθαρισει ακομα μεσα στο ρημαδι το μυαλο μου αν ειμαι ανεργη,αεργη ή ανικανη προς εργασια.

οσων αφορα αυτο που μου ειπατε τοσο εσυ οσο και η Θεοφανια περι κοινωνικοποιησης εχετε 1000% δικιο και εχω βρει εναν χωρο που θα με βοηθησει να κοινωνικοποιηθω απο Σεπεμβρη.

τωρα...οσων αφορα την προχθεσινη μας συζητηση θυμαμαι πως μου ανεφερες οτι εχασες εξαιτιας της διπολικης ενα εξαμηνο.
μια συμβουλη εχω να σου δωσω ως πολυ μεγαλυτερη και ως πολυ πιο καμμενη:
το οτι χαθηκε ενα εξαμηνο δεν ειναι τιποτα.ειναι κατι που αναστρεφεται παρα πολυ ευκολα.
ΑΠΛΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΧΑΘΕΙ "ΜΙΑ ΖΩΗ".
ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ.

amelie πιστευω πως εχεις πολυ δυναμη μεσα σου κ ικανοτητες αλλα ο φοβος της αποτυχιας κ της απορριψης σε μπλοκαρει απ το να αναλαβεις κατι, ειτε αυτο ειναι εργασια, ειτε μια φιλικη/ερωτικη σχεση κτλ, κ με αποτελεσμα να μενεις απραγη... προσπαθησε να σπασεις αυτο το φοβο γιατι το αγχος ειναι ο χειροτερος συμβουλος κ να αντιμετωπισεις την αγοραφοβια... σκεψου πως γιατι οι αλλοι να τα καταφερνουν παρα τις οποιες αντιξοοτητες κ εσυ οχι ?? τι παραπανω εχουν?? προσπαθησε να απεμπολησεις τις αρνητικες κ απαισιοδοξες σκεψεις κ βαλε για αρχη εναν ευκολο κ προσβασιμο στοχο, κ παλεψε για αυτο, κ ας αποτυχεις, που πραγμα δυσκολο αμα προσπαθησεις πραγματικα, αλλα κ αυτο να συμβει θα εισαι ησυχη με τη συνειδηση σου οτι προσπαθησες κ δεν αφεθηκες...

ανικανη προς εργασια σαφως κ δεν εισαι, δεν εχει σχεση το οτι εισαι bipolar με το αν μπορεις να δουλεψεις, απλως προσπαθησε να βρεις μια δουλεια που θα αντεχεις κ δεν θα τα παρατησεις.. λες παραπανω οτι παλιοτερα που ειχες απασχοληση περαν των οποιων προβληματων στον εργασιακο κυκλο ενιωθες πιο γεματη κ πληρης, αυτο νομιζω λεει πολλα...

δεν υπαρχει λογος να φοβασαι κανεναν, δεν λεω βεβαια να αρχισεις να χτυπας ασυστολα πορτες αλλα καπου που βλεπεις οτι μπορεις να ανταποκριθεις κανε την κινηση κ η μιση ντροπη δικια τους...

η εργασια προσφερει πολλα οφελη, περαν των οικονομικων απολαβων, σε προσωπικο, διαπροσωπικο, ψυχοθεραπευτικο επιπεδο... μην το αφηνεις ετσι, εγω να φανταστεις που παρολο που ενδεχεται λογω διπολικης να μην μπορεσω να δουλεψω στο αντικειμενο που σπουδαζω, μιας κ ειναι λεπτο κ εχω να κανω με αλλους ανθρωπους, δεν το βαζω κατω ουτε θα παρατησω τη σχολη, κ μπορει να εχασα ενα εξαμηνο, αλλα εχω βαλει στοχο στην εξεταστικη σεπτεμβριου να τα περασω κ τα 6 !!!

διαβασα για τη συμπεριφορα των γονιων σου κ φρικαρα, ακομα ετσι σου συμπεριφερονται ?? εχεις προσπαθησει να τους βαλεις στη θεση τους ??

[amelie74]

δεν σε κριτίκαρα επειδή γράφεις μόνο στης λακρυμοζα το θέμα, δεν είναι θέμα μέλους, είναι θέμα πως ασχολείσαι μόνο με το μέλος που γράφει και ενδιαφέρεται περισσότερο από άλλους για το τόπικ σου.

οταν Θεοφανια μου,εχεις συνηθισει να εισαι μια ζωη στην απ'εξω δλδ στο περιθωριο , το να ασχολειται καποιος τοσο πολυ μαζι σου ειναι μια παρηγορια.
διφορετικα αναβιωνουν μεσα σου, ολες οι περιθωριοποιησεις/απορριψεις που εχεις βιωσει στο παρελθον.