ΣΕ ΚΛΟΥΒΙ....(ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΟ)

[Deep purple]

Γλυκιά μου αν κατάλαβα καλά γύρισες μετά από σπουδες στους δικους σου. Είναι μια μεταβατική περίοδος προσαρμογής, ακομα και τέλεια να ηντα η σχέση σου με τους δικους σου, σε τετοιες αλλαγές πάντα τα πράγματα ειναι δύσκολα. Μη φοβασαι τη διαφορετικοτητα. Δεν χρειάζεται οπωσδήποτε να κάνεις οικογένεια, δε χρειάζεται οπωσδήποτε να εισαι μεσα σε μια σχεση. Προχώρα με ενα χαμόγελο βεβαιότητας πως ο,τι και αν σου ερθει στη ζωη θα το παλέψεις.

Συνέχιζε να ζωγραφίζεις, και μη φοβάσαι αν ο καθρέφτης ειναι θαμπός. Αυτή ειναι η προσωπικότητά σου, δεν χρειάζεσαι την τέλεια γωνία και τις λεπτομέρειες, παρά μόνο να εκφράσεις αυτό που αισθάνεσαι, και να συνεχίζεις να χτίζεις αυτό που είσαι. Ο δρόμος ειναι μακρύς και με εκπλήξεις. Θα δεις. Ολα θα πανε καλύτερα, κάποιες φορές μπορει και οχι, αλλά στο τέλος του δρόμου η ζωγραφιά σου θα ειναι μοναδική.

[PostMortem]

Λιονταράκι απο το ποστ σου βλέπω οτι είμαστε σε μια παρόμοια κατάσταση..Και εγω δεν τα πάω καλά με τους δικούς μου και το κακό είναι οτι πιστεύουν οτι τα κάνουν όλα σωστά και οτι δεν με έχουν πληγώσει ανεπανόρθωτα..Αντιθέτως με κατηγορούν οτι εγώ φταίω, ότι είμαι βάρος κλπ..Μέχρι και σε σημείο τραγικό να διαβάσει η μάνα μου το ημερολόγιο μου όταν είχα τάσεις αυτοκτονίας και να το ξέρει και απλά να μην την νοιάζει..Είχα πέσει σε κατάθλιψη, είχα παρατήσει την σχολή μου, έδιωξα μακριά μου ανθρώπους που νοιάζονταν για μένα λόγω αυτού, έχασα όλους τους φίλους μου, έκανα κακό στον εαυτό μου και μέσα σε όλα προσπαθούσα μάταια για λίγη επικοινωνία όμως ήρθε εκείνη η στιγμή πριν απο λίγους μήνες που είπα ΦΤΑΝΕΙ, δεν θα κάτσω να σκάσω για 2 άτομα με ψυχολογικά προβλήματα που δεν μπορούν να δουν πέρα απ'την μύτη τους! Η συμβουλή μου είναι να μην χολοσκάς για το τι πιστεύουν οι άλλοι ακόμα και αν είναι αίμα σου, κάνε αυτό που σε ευχαριστεί και σε κάνει χαρούμενη. ΤΕΛΟΣ.

[John11]

Λιονταράκι απο το ποστ σου βλέπω οτι είμαστε σε μια παρόμοια κατάσταση..Και εγω δεν τα πάω καλά με τους δικούς μου και το κακό είναι οτι πιστεύουν οτι τα κάνουν όλα σωστά και οτι δεν με έχουν πληγώσει ανεπανόρθωτα..Αντιθέτως με κατηγορούν οτι εγώ φταίω, ότι είμαι βάρος κλπ..Μέχρι και σε σημείο τραγικό να διαβάσει η μάνα μου το ημερολόγιο μου όταν είχα τάσεις αυτοκτονίας και να το ξέρει και απλά να μην την νοιάζει..Είχα πέσει σε κατάθλιψη, είχα παρατήσει την σχολή μου, έδιωξα μακριά μου ανθρώπους που νοιάζονταν για μένα λόγω αυτού, έχασα όλους τους φίλους μου, έκανα κακό στον εαυτό μου και μέσα σε όλα προσπαθούσα μάταια για λίγη επικοινωνία όμως ήρθε εκείνη η στιγμή πριν απο λίγους μήνες που είπα ΦΤΑΝΕΙ, δεν θα κάτσω να σκάσω για 2 άτομα με ψυχολογικά προβλήματα που δεν μπορούν να δουν πέρα απ'την μύτη τους! Η συμβουλή μου είναι να μην χολοσκάς για το τι πιστεύουν οι άλλοι ακόμα και αν είναι αίμα σου, κάνε αυτό που σε ευχαριστεί και σε κάνει χαρούμενη. ΤΕΛΟΣ.

Σε αυτά που συμφωνώ, να πω κάτι. Συνήθως οι άνθρωποι που κάνουν κακό, κατέχουν και τη δύναμη (δεν την αφήνουν γιατί με αυτό τον τρόπο χειρίζονται τους άλλους). Και βρισκόμενος κάποιος σε αδυναμία είναι αρκετά δύσκολο να τα βάλει με κάποιον "δυνατό". Ίσως και σχεδόν αδύνατο. Με την επανάσταση και την αντιπαλότητα δεν γίνεται κάτι. Χρειάζεται άλλος τρόπος, το μυαλό. Όχι η πονηριά, αλλά το μυαλό.