Τι είναι χειρότερο;

[carrot]

Να θέλει ο κόσμος το κακό σου η να αδιαφορεί πλήρως για σένα; Νομίζω είναι δύσκολο να πει κανείς τι είναι χειρότερο, και τα δύο σκατά είναι.

[Gypsy Cello]

Νομίζω πως η αδιαφορία είναι χειρότερη γιατί ως γνωστόν: άνθρωπος χωρίς εχθρούς, άνθρωπος χωρίς αξία. Αλλά γιατί αισθάνεσαι έτσι;

[athanasoudaki]

εγω παλι πιστευω να θελει το κακο σ ειναι χειροτερο γτ μπορει να σε ριξουν!!!ενω αμα απλα αδιαφορουν δν πρεπει να σε παιρνει απο κατω απλα το ενδιαφερον καποιου το κερδιζεις και με την συμπεριφορα σ!

[carrot]

Νομίζω πως η αδιαφορία είναι χειρότερη γιατί ως γνωστόν: άνθρωπος χωρίς εχθρούς, άνθρωπος χωρίς αξία. Αλλά γιατί αισθάνεσαι έτσι;

Πως αισθάνομαι δηλαδή; Δεν είπα πως αισθάνομαι.
Συγνώμη αλλά θα διαφωνίσω με την ατάκα αυτή. Δεν ξέρω ποιός την είπε αλλά προφανώς θα είχε εχθρούς.

[carrot]

εγω παλι πιστευω να θελει το κακο σ ειναι χειροτερο γτ μπορει να σε ριξουν!!!ενω αμα απλα αδιαφορουν δν πρεπει να σε παιρνει απο κατω

Αυτό οδηγεί στην κάθοδο, πράγματι, το άλλο στην απελπισία.

[carrot]

το ενδιαφερον καποιου το κερδιζεις και με την συμπεριφορα σ!

Ναι δεν διαφωνώ, αυτό συμβαίνει αν τα κριτήρια είναι καθαρά. Στον περισσότερο κόσμο όμως βλέπω σχέσεις με συμβόλαια και σχέσεις βασιζόμενες στο κέρδος, δεν μιλάω για ένα μέρος μόνο, έχει καταντήσει γελοίο όμως να σε κρίνουν μόνο από το πορτοφόλι σου αν είσαι άντρας η από την εμφανιση σου αν είσαι γυναίκα. Δεν το βρίσκεις κουραστικό κάποιες φορές (μπορεί και τους δύο για το πορτοφόλι μοναχά δεν έχω καταλάβει);

[carrot]

Μια άλλη ερώτηση που έχω να κάνω είναι η εξής (και γιανα μην ανοίγω θέμα την βάζω εδώ). Πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να είναι όλοι επιτυχημένοι? Δηλαδή πρέπει να υπάρχουν αποτυχημένοι άνθρωποι για να είναι κάποιοι άλλοι επιτυχημένοι? Είναι άραγε αυτή η ατομικότητα που θέλουν οι περισσότεροι να είναι καλύτεροι απόλους τους άλλους?
Ρε παιδιά σορρυ αλλά έχω νιώσει πως ποιο εύκολα γελάει κάποιος και ηδονίζεται με το πέσιμο του άλλου παρά με την επιτυχία του.
Σόρρυ που δεν μιλάω για ψυχολογία. Μόνο σε αυτό το φορουμ γράφω.

[Fearg]

Αυτό οδηγεί στην κάθοδο

Οχι απαραιτητα, μπορει να αντιμετωπισεις τον εχθρο σου και να βγεις εσυ νικητης.

[arktos]

να αδιαφορει πληρως για σενα!
χορτασαμε απο κακο!

[carrot]

Οχι απαραιτητα, μπορει να αντιμετωπισεις τον εχθρο σου και να βγεις εσυ νικητης.

Ναι αλλά και να μην κερδίσει κάποιος μπορεί να κερδίσει τις εντυπώσεις και τον σεβασμό. Θυμάμαι ένα παιχνίδι στο Μουντιάλ ποδοσφαίρου το 98, Παραγουάη-Γαλλία΄και όποιος περνούσε στα προημιτελικά, λοιπόν σε εκέινο το παιχνίδι είχε χάσει η Παραγουάη και με τη λήξη του οι παικτες έπεσα κάτω. Ο τερματοφύλακας της φτωχής Παραγουάης Τσιλαβερτ (ολίγον τρελός τύπος) τους μάζεψε όλους και τους σήκωσε, τους πρόσταξε να παραμένουν όρθιοι. Μου προκάλεσε ρήγη αυτό. Αυτό θα πει πνεύμα νικήτη.

[Gypsy Cello]

Πως αισθάνομαι δηλαδή; Δεν είπα πως αισθάνομαι.
Συγνώμη αλλά θα διαφωνίσω με την ατάκα αυτή. Δεν ξέρω ποιός την είπε αλλά προφανώς θα είχε εχθρούς.

Υπέθεσα απλά ότι βάζοντας αυτό το θέμα, σε απασχολεί κάτι άναλογο. Σίγουρα έιναι ψυχοφθόρο να ξέρεις ότι έχεις πολλούς εχθρούς και ότι αναλώνεσαι προσπαθώντας να πολεμήσεις σε πολλά μέτωπα. Από την άλλη όμως, όταν βλέπεις ότι σε φθονούν κάπου κάπου αισθάνεσαι ότι έχεις αξία συγκριτικά με το ν' αντιμετωπίζεις μονίμως την αδιαφορία. Και η υπάρχει πάντα η επιλογή ν' αδιαφορείς εσύ για τους εχθρούς σου.

[carrot]

να αδιαφορει πληρως για σενα!
χορτασαμε απο κακο!

Λες αυτό να είναι χειρότερο? Δεν ξέρω βρε arktos.
Στο μυαλό του Έλληνα φαίνεται να ισχύει το ότι γίνεται έξω από το σπίτι μου δεν με αφορά.

[Gypsy Cello]

Μια άλλη ερώτηση που έχω να κάνω είναι η εξής (και γιανα μην ανοίγω θέμα την βάζω εδώ). Πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να είναι όλοι επιτυχημένοι? Δηλαδή πρέπει να υπάρχουν αποτυχημένοι άνθρωποι για να είναι κάποιοι άλλοι επιτυχημένοι? Είναι άραγε αυτή η ατομικότητα που θέλουν οι περισσότεροι να είναι καλύτεροι απόλους τους άλλους?
Ρε παιδιά σορρυ αλλά έχω νιώσει πως ποιο εύκολα γελάει κάποιος και ηδονίζεται με το πέσιμο του άλλου παρά με την επιτυχία του.
Σόρρυ που δεν μιλάω για ψυχολογία. Μόνο σε αυτό το φορουμ γράφω.

Εξαρτάται από το πως την ορίζει κανείς την επιτυχία. Γιατί μπορεί να υπάρχουν πολύ διαφορετικές εκδοχές. Αν αναφέρεσαι στην πολύ κοινή έννοια που συνδέει τον άντρα με το χρήμα εγώ διαφωνώ κάθετα. Όποιος γελάει με τις αποτυχίες του άλλου είναι ο πραγματικά μίζερος και μικρόψυχος άνθρωπος και δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε πολλούς τέτοιους. Αντίθετα, όποιος ζηλεύει αλλά είναι θετικός άνθρωπος και δεν έχει μνησικακία μέσα του, θα προσπαθήσει να βρεθεί στην θέση αυτού που πετυχαίνει χωρίς να θέλει το κακό του, προσπαθώντας μόνο ν' αποδείξει ότι και αυτός είναι καλός. Αυτό είναι αληθινή ανωτερότητα.

[carrot]

Υπέθεσα απλά ότι βάζοντας αυτό το θέμα, σε απασχολεί κάτι άναλογο. Σίγουρα έιναι ψυχοφθόρο να ξέρεις ότι έχεις πολλούς εχθρούς και ότι αναλώνεσαι προσπαθώντας να πολεμήσεις σε πολλά μέτωπα. Από την άλλη όμως, όταν βλέπεις ότι σε φθονούν κάπου κάπου αισθάνεσαι ότι έχεις αξία συγκριτικά με το ν' αντιμετωπίζεις μονίμως την αδιαφορία. Και η υπάρχει πάντα η επιλογή ν' αδιαφορείς εσύ για τους εχθρούς σου.

Ναι ολίγον τι με απασχολεί. Έχω νιώσει και τις δύο περιπτώσεις. Καλά οκ έχω νιώσει και ωραία πράγματα, δεν λεω ας μην είμαι και αχάριστος!

[athanasoudaki]

Ναι δεν διαφωνώ, αυτό συμβαίνει αν τα κριτήρια είναι καθαρά. Στον περισσότερο κόσμο όμως βλέπω σχέσεις με συμβόλαια και σχέσεις βασιζόμενες στο κέρδος, δεν μιλάω για ένα μέρος μόνο, έχει καταντήσει γελοίο όμως να σε κρίνουν μόνο από το πορτοφόλι σου αν είσαι άντρας η από την εμφανιση σου αν είσαι γυναίκα. Δεν το βρίσκεις κουραστικό κάποιες φορές (μπορεί και τους δύο για το πορτοφόλι μοναχά δεν έχω καταλάβει);

ναι ειναι κουραστικο τ ξερω...απλα το δεχεσαι και τους αντιμετωπιζεις αναλογα!!!