Η ΖΩΗ ΣΕ ΡΟΛΟ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΥ
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 10 of 10
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2010
    Location
    SlaughterHouse
    Posts
    4,135

    Η ΖΩΗ ΣΕ ΡΟΛΟ ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΥ

    ολες αυτες τις μερες που δεν νιωθω καλα και εχω υπνηλια, την εβγαζα πολυ στο κρεβατι μου και οσο δεν λαγοκοιμομουνα, σκεφτομουνα. ειχα πει προσφατα σε καποιους φιλους μου για την πρωην διευθυντρια μ η οποια με ειχε απολυσει περυσι ωστε να βαλει την ανιψια της στην θεση μου, οτι ηταν μια κυρατσα γεροντοκορη χωρις ζωη και ζηλευε που ημουνα πιο νεα! το δειχνει κιολας, εβλεπε μια μπλουζα πανω μου? με ρωταγε απο που την πηρα. φορουσα λιπ γκλος με στρασακια? ρωτουσε τι μαρκα ειναι. εβαλα εξτε? πηγε και εβαλε κ αυτη. ειναι 58 χρονων και εκανε σαν χαζοbimbo και φαινοτανε σε ο,τι εκανε πως ηθελε να σταματησει τον χρονο.

    ειχα τσαντιστει με αυτο που μου εκανε ενω ειχα δωσει τον καλυτερο εαυτο μου σε κεινο το γραφειο και την εκραζα βαζοντας εμενα παραπανω, οτι ειμαι νεοτερη και πιο ομορφη και πιο εξυπνη κλπ κλπ κ αυτη ειναι απλα κακογαμημενη και βγαζει απωθημενα σε κοριτσακια οπως κανουν κ αλλες κυρατσες στο παρελθον μαζι μου!

    μετα οταν τα σκεφτομουνα, και διαβαζα και μερικα που ειχε γραψει και η λακρυ, αποφασισα πως η ομορφια, τα νιατα, η εξυπναδα, η τσαχπινια κλπ κλπ, ειναι ολα δανεικα. αυτες που περιφρονουμε θα ημαστε εμεις σε μερικα χρονια και τα χρονια περνανε γρηγορα! τοτε οταν θα μας κοροιδευουν και θα μας την λενε 25χρονα κοριτσακια θα νιωθουμε μειονεκτικα και απαισια επειδη ισως οντως να ζηλευουμε και λιγο. φοβαμαι πολυ μην γερασω και μεγαλωσω και ολος ο φοβος μου τρωει τα χρονια και πριν το καταλαβω θα χω παει 40!!!!

    η καταληξη ολων ειναι ο θανατος που κανεις δεν αποφευγει και η ζωη μαζι με νιατα και ομορφια ειναι αντιπερισπασμος για να μην σκεφτομαστε τι μας περιμενει. καθε φορα που ξεστομιζω ''δεν με νοιαζει ειμαι νεα!'' ξεχναω πως θα πεθανω!οποιος το λεει ειναι σαν να πιστευει πως θα ζησει για παντα οπως ειναι και πως θα μενει μεσα σε χρονοκαψουλα οπου θα συντηρειται οπως ειναι!

    οσο και να αποφευγω το φαγητο και οσο και να προσπαθω να γινομαι μικροκαμωμενη για να μην μεγαλωσω, οσο κ αν φοραω σουτιεν να μου πλακουτσωνει το στηθος να φαινεται μικροτερο, κατω απ ολα αυτα ειναι η ματαιοδοξια ενος χαζου ατομου που χαλαει τον χρονο που του μενει για να τελειοποιησει κατι που ειναι παρωδικο και φθαρτο! OMG!

    γιατι μας νοιαζει τοσο μα τοσο πολυ το τωρα? και ειληκρινα οταν καποιος μας λεει ''εχεις ολη την ζωη μπροστα σου!'' ''ζησε την καθε στιγμη!'' ''αδραξε την μερα!'' τι εννοει? τι ειναι στην ουσια αυτο που ζουμε εμεις οι μετριοι που δεν ειμαστε paris hilton η τα παιδια του becham για να μην ανησυχουμε για τα λεφτα? η ζωη μας ειναι να δουλευουμε για να ζουμε και να βγαινουμε για καφε το σκ και να πηγαινουμε στα village τις τεταρτες που εχει το 2 for 1........ακουω και τις διαφημησεις στο ραδιο για ''καλοκαιρι'' και ''διακοπες'' και ενθουσιαζονται ολοι! τι ενθουσιαζονται δεν παμε πια σχολειο να καθομαστε 3 μηνες! οι ''διακοπες'' μας ειναι ολες κ ολες 2 αντε 3 βδομαδες! τελικα για τι πραγμα ζουμε, για να βγαλουμε λεφτα και να τα κανουμε τι? ζουμε απλα για να επιβιωνουμε? τι κολπο παιζεται? και σε τι χρησιμευουμε ?
    I m a Good Person With Bad Attitude

  2. #2
    τι ωραίοι προβληματισμοί μπέιμπι....:)

    Όλοι σκεφτόμαστε κάπως έτσι όταν είμαστε στα κάτω μας.
    γιατί δουλεύω; γιατί τρέχω; πως περνούν έτσι τα χρόνια και δεν τα καταλαβαίνουμε;
    Δεν είναι όλα μάταια, αφού στο τέλος μας περιμένει ο θάνατος, ότι μα ότι και αν κάνουμε;
    Ναι, αλλα η ζωή είναι ταξίδι. Στο δρόμο μαζεύεις πράγματα, εμπειρίες, στιγμές, χαμόγελα, λύπες χαρές, απογοητεύσεις, επιτυχίες.
    Δεν θα μιλήσω για την πρώην διευθυύντρια σου. Μου φαίνεται τελείως γελοίο μια γυναίκα 58 χρονών να βάζει κόντρες με ένα κοριτσάκι που θα μπορούσε να είναι ακόμη και εγγονή της.
    Το θέμα της ηλικίας είναι όντως αγκάθι, ειδικά στις γυναίκες όσο μεγαλώνουμε και αρχίζουν οι ανασφάλειες.
    Όμως, εκεί είναι που πρέπει να προετοιμάζει η κάθε μια τον εαυτό της ώστε σε όποια ηλικία και να είναι και να τα έχει καλά μαζί του, αλλά και να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, να μην αφεθεί να γίνει μπάζο.
    Η συνολική εικόνα όμως δεν έχει να κάνει μόνο με την εξωτερική εμφάνιση. Όσο ωραία και να είναι κάποια, παίζουν τόσα πολλά ρόλο πέρα από αυτό, που θέλουν χτίσιμο και πορεία στο χρόνο για να τα αποκτήσεις και να έχεις πραγματική αξία.
    Το κυριότερο όμως, είναι αυτό που σου είπα στην αρχή: ζήσε.
    Δεν ξέρεις τι σε περιμένει λίγο παρακάτω, είτε είσαι 20 είτε 40 είτε 60. Είναι τόσο απρόβλεπτη η ζωή που πρέπει να τη ρουφάμε κάθε μέρα, όσο και αν ακούγεται κλισέ αυτό.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2011
    Location
    Athens
    Posts
    1,685
    Χμμ...αυτό τον φόβο των γηρατειών τον αισθάνομαι κι εγώ κάποιες φορές. Και το φόβο του θανάτου. Περισσότερο όμως με φοβίζει το να μη ζήσω τη ζωή μου σε όλο της το μεγαλείο και ανάλογα με τη φάση που διανύω. Ελπίζω κι εγώ στα 50 μου να μη ζηλεύω τις πιτσιρίκες, ούτε να θέλω να φοράω εξτένσιονς και γυαλιστερά λιπ - γκλος..θα ήθελα στα 50 μου να είμαι μια καλοστεκούμενη κυρία, με οικογένεια που αν μη τι άλλο να έχει λύσει το πρόβλημα της ματαιοδοξίας που είχα στα 27 μου!!! γενικά να έχω λύσει τα προβλήματά μου...μην τα κουβαλάω σε όλη μου τη ζωή, να είμαι αυτάρκης από όλες τις απόψεις.

    Και εννοείται ότι πρέπει να ζούμε κάθε μέρα, με την έννοια του να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν και μας γεμίζουν. Αυτή είναι η μαγκιά μας. να πέφτεις να κοιμηθείς το βράδυ και να σκέφτεσαι κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα..και ναι, δεν είμαστε Πάρις Χίλτον, αυτή είναι κ...α, και ούτε παιδιά του Μπέκαμ (δεν ξέρω για σένα αλλά εγώ δε θα ήθελα να ξέρει όλη η υφήλιος για τα στρινγκ του μπαμπά μου)...και εννοείται ότι δεν είμαστε μέτριοι (άφραγκοι μπορεί, μέτριοι όχι!!!)..

    Και με τις διακοπές, ενθουσιάζομαι πλέον πολύ περισσότερο από όταν ήμουν στο σχολείο, παρόλο που είναι λιγότερες...σε αυτά τα πράγματα μετράει η ποιότητα όχι η ποσότητα!
    ..το σκοτάδι του ενός, δυο μαζί το κάνουν φως...

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2010
    Location
    SlaughterHouse
    Posts
    4,135
    μα αμα το καλοσκεφτεις ισως το υπολοιπο της ζωης σου ειναι χαλια! τοτε τι κανεις? προσπαθεις για εμπειριες που θα ξεχασεις απο αλτσχαιμερ? πως θα πεθανεις γεματος αμα δεν θυμασαι? αν δεν θυμασαι δεν εγινε κιολας! επισης, πως να ζεις στο επακρο καθε μερα αφου εισαι δεσμευμενος και με αλλους πανω απ το κεφαλι σου να κανεις κατι που πρεπει? οι 5 μερες της ζωης ειναι ζορι και ζουμε για τις 2 που ισως δεν πανε καλα στο κατω κατω?

    γιατι να θελει να ζησει πχ ο πενταπληγικος? χωρις ποδια - χερια - σεξ - φαγητο εκτος απο σωλινακι? και καλα θαυμαζουμε το ''θαρρος'' αλλα μηπως θελει να ζησει επειδη φοβαται να πεθανει? προσπαθουμε και ζουμε επειδη φοβομαστε το θανατο η επειδη ειμαστε ''γενναιοι''? αν εχουμε ξεγελασει τον εαυτο μας και εχουμε πειστει πως δεν φοβομαστε τον θανατο παρα μας νοιαζει να κανουμε καλη ζωη, ενω κατα βαθος φοβομαστε και προσπαθουμε να δειξουμε το αντιθετο?

    και επισης αυτο που λενε ''μην φοβασαι τον θανατο αλλα την ζωη την ιδια'' τι σας λεει?
    I m a Good Person With Bad Attitude

  5. #5
    Banned
    Join Date
    Jun 2011
    Location
    Athens
    Posts
    507
    Γιατί τόση απαισιοδοξία, μέσα στον συλλογισμό σου;

    Λέει μια διαφήμιση "η ζωή έχει την γεύση που της δίνεις" και τουλάχιστον είναι χρέος των ανθρώπων, που δεν υπάρχουν για να αναπνέουν αλλά για να ζουν, να προσπαθούν να δώσουν τη γεύση που θέλουν, σε όσες περισσότερες στιγμές μπορούν.

    Γιατί οι 5 μέρες να είναι ζόρι; Γιατί να βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο; Oλες οι μέρες έχουν τα κάθε είδους ζόρια τους, μα όλες έχουν τις ομορφιές τους. Γιατί να σκέφτεσαι την μαλάκο την διευθύντρια σου και όχι τον συνάδελφο που σου χαμογέλασε με νόημα, τον σκυλάκο σου που πηδάει πάνω σου όταν επιστρέφεις σπίτι, τον σύντροφό σου που σου κάνει έρωτα, την φίλη σου που χαβαλεδιάζετε, την βόλτα με την μηχανή σου, το ντουζ που κάνεις όταν επιστρέφεις από τη δουλειά ακούγοντας δυνατά το αγαπημένο σου τραγούδι, ακόμα και μια συμπαθητική ταινία που είδες ενώ λιώνεις στον καναπέ σου...

    Νομίζω πως το μεγαλύτερο χρέος προς τον εαυτό μας, είναι να τον προσέχουμε και να συνεχίζουμε...

    Nαι, οκ. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι δυνατοί, αλλά όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Και ο καθένας από το δικό του μετερίζι, ας κάνει ότι είναι δυνατόν και ακόμα παραπάνω, να γεμίσει τα όνειρα του με χρώματα και μουσικές. Στοχεύοντας αρχικά σε μικρές απολαύσεις και σε σύντομες στιγμές που στο διάβα του, θα τις κάνει μεγαλύτερες και περισσότερες.

    Ο άνθρωπος κυνηγά μεγάλους στόχους -και καλά κάνει- αλλά χάνει πολλά στην προσπάθεια του να το καταφέρει. Και τα απλά, πολλές φορές είναι πιο σημαντικά τελικά.

    Πάντα μπορούμε να το πάρουμε αλλιώς.
    Γιατί να σκας με την γαμημένη κίνηση στους δρόμους και να μην απολαμβάνεις τον σταθμό της προτίμησης σου που παίζει ενώ κορνάρεις γεμάτη νεύρα στον μπροστινό σου; Σκέψου το έτσι: Tην ώρα που ακούς τον εκατομμυριούχο τραγουδιστή στο cd player, κάποιος άστεγος σε παρακαλά να σου καθαρίσει το παρμπριζ. Ολα έχουν δύο πλευρές

    Γιατί να σπάζεσαι που δεν πήγες διακοπές σε νησί, όταν σε περιμένει ένα καλοκαιρινό σινεμά, ένα παγωτό στην παραλία, ακόμα και ένας κρύος καφές στο μπαλκόνι όταν είσαι ταπί...;

    To άγχος είναι καθημερινός εχθρός μας και θα είναι, μα το χαμόγελο και η αισιοδοξία μπορούν να γίνουν πιστοί σύμμαχοί μας. Στο χέρι μας είναι, αρκεί να το πιστέψουμε. Αρκεί να καταθέσουμε το τίμημα που απαιτείται για την κάθε μας επιλογή.

    Διεκδικούμε - παλεύουμε - κερδίζουμε - απολαμβάνουμε. Αλλά και όταν η μπίλια της ζωής -είτε επειδή είναι *******, είτε από μαλακία μας, σκάει στο μαύρο, ενώ έχουμε παίξει κόκκινο, σηκωνόμαστε και διεκδικούμε πάλι. Πόσες φορές; OΣΕΣ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ.

    Σε κάθε περίπτωση, ποτέ μα ΠΟΤΕ, ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΜΕ

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2010
    Location
    SlaughterHouse
    Posts
    4,135
    ναι αλλα γιατι? που αποσκοπει
    I m a Good Person With Bad Attitude

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2011
    Location
    the neverland
    Posts
    605
    Αχ...ο φοβος για τα γηρατεια...ουτε καν γηρατεια...ακομα και πανω απο τα 35 πολυ ειναι,ε μπροκεν;
    Κι αυτο που λες οτι ουσιαστικα εμεις οι μικρομεσαιες ταξεις ζουμε ουσιαστικα για να δουλευουμε,ειναι ενας απο τους λογους που ειχα παρει πριν καιρο τα χαπια.
    Πολυ μεγαλο θεμα ανοιξες,αλλα και μικρο,αφου δεν υπαρχει γυρισμος...ολοι μας θα καταληξουμε εκει,ολοι θα περασουμε τα 40(οταν λεω ολοι εννοω σε περιπτωση που δεν παθουμε τιποτα,φυσικα) και ολοι μας θα δουλευουμε σαν σκυλια χωρις λογο...και λεω χωρις λογο γιατι στην ουσια γεννιομαστε,πηγαινουμε σχολειο,δουλευουμε,δουλευο υμε,δουλευουμε και πεθαινουμε...ποιο το νοημα;...

    ναι,ξερω,δεν βοηθησα ιδιαιτερα...:P
    No matter what anybody tells you, words and ideas can change the world. -Deas poets society

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2010
    Location
    SlaughterHouse
    Posts
    4,135
    ελα ντε αυτο λεω κ εγω. ειδικα οταν οι ασχημες στιγμες φαινεται να κρατανε μια αιωνιοτητα σε σχεση με τις καλες που φαινομενικα κρατανε 3 λεπτα
    I m a Good Person With Bad Attitude

  9. #9
    Banned
    Join Date
    Jun 2011
    Location
    Athens
    Posts
    507
    Quote Originally Posted by Broken_DoLL View Post
    ναι αλλα γιατι? που αποσκοπει
    Ακούμπησε την καρδιά σου με την παλάμη σου. Ακου/νιώσε τους χτύπους της. Τώρα με την αναπνοή που παίρνεις, σκέψου ότι στέλνεις οξυγονομένο αίμα στον εγκέφαλο

    Τα έκανες;

    Eίναι η απάντηση στο ΓΙΑΤΙ

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2010
    Location
    SlaughterHouse
    Posts
    4,135
    εξακολουθω να μην βρισκω νοημα στην υπαρξη μου.....
    I m a Good Person With Bad Attitude

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •