ελαφριάς μορφής κατάθλιψη....

[mina@@]

παλιά μόνο με τον όρο ένιωθα άβολα...δεν μπορούσα να πιστέψω πως μπορεί να έχω κατάθλιψη...πίστευα,κάτι που το φούντωναν κ οι γύρω μου,ότι είμαι ένα προβληματικό άτομο κ τεμπέλα...όσο μεγάλωνα άρχισα να ψάχνω να διαβάζω κ έτσι είδα ότι όλα αυτά που ένιωθα ήταν ακριβώς ίδια με τα συμπτώματα της κατάθλιψης....σήμερα δεν με τρομάζει ο τίτλος....δεν μου κάνει αίσθηση η λέξη....σήμερα όμως αυτό που με τρομάζει είναι ότι χωρίς ένα έστω ήπιο αντικαταθλιπτικό δεν θα καταφέρω να ζήσω έτσι όπως θέλω εγώ....όπως δηλαδή θέλει όλος ο κόσμος....πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος που να νιώθει όπως εγώ....σαν άνθρωπος είμαι αρκετά ανασφαλής...βέβαια κανείς δεν μπορεί να καταλάβει το γιατί....φοβάμαι ότι όσοι αγαπώ κάποια μέρα θα με εγκαταλείψουν....μόνο σε αυτή τη σκέψη με πιάνει τρέλα....κόβετε η αναπνοή μου.....μου δημιουργείτε ένας πολύ μεγάλος κόμπος στο στήθος....υποφέρω....το θέμα είναι ότι ξέρω από που προέρχεται όλη αυτή η ανασφάλεια...οι δικοί μου χώρισαν όταν ήμουν πολύ μικρή κ δυστυχώς χώρισαν πάρα πολύ άσχημα.....κ από τότε μένω με τον μπαμπά μου ο οποίος μου έχει τρελή αδυναμία...αλλά από εκείνη τη στιγμή που χώρισαν εγώ ακούω συνέχεια μια φράση....."σε παράτησε" τότε δεν μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση ίσως γιατί ήμουν πολύ μικρή ίσως γιατί απλά το έκρυβα...το θέμα είναι ότι τώρα βγήκε στο φως....με την μάνα μου αυτή τη στιγμή έχουμε καλές σχέσεις...μακριά κ αγαπημένες που λένε....το θέμα είναι ότι δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να χαρώ τίποτα....έχω μια υπέροχη σχέση κ όμως εγώ δεν μπορώ να τη χαρώ...γίνεται κάτι όμορφο κάνουμε κάτι κ περνάμε καλά...ε μόλις γυρίσει ο καθένας σπίτι του με πιάνει μελαγχολία....αντί να είμαι χαρούμενη που πέρασα καλά αντί να χαίρομαι που με αγαπάει κάποιος εγώ βρίσκω πάντα κάτι που δεν θα είναι καλό....ΑΥΤΟ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΕΜΕΝΑ Κ Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Κ ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ....πονάω πολύ...για ότι γίνεται κατηγορώ τον εαυτό μου....σήμερα έφτασα να κατηγορώ τον εαυτό μου για τη ζέστη επειδή δεν κοιμήθηκε καλά επειδή ζεσταινόταν....θέλω να του δώσω ότι καλύτερο...θέλω να τον κάνω ευτυχισμένο....θέλω να τον φροντίζω....να τον κάνω να νιώθει ασφάλεια...όλα αυτά τα κάνω κ εγώ προς αυτόν αλλά κ εκείνος προς τα εμένα....τώρα θα μου πείτε τότε γιατί παραπονιέσαι....δεν παραπονιέμαι ίσα ίσα που ευγνωμονώ το Θεό γιαυτό που έχω...απλά δεν μπορώ να νιώθω χαρούμενη για πολύ....εκεί που όλα είναι μια χαρά εκεί έρχεται από το πουθενά μια άσχημη σκέψη κ καταστρέφει τα πάντα.....ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ....
-πιστεύεται ότι χρειάζομαι χάπια?
-αν ναι θα κάνουν τίποτα?
-μήπως είμαι τρελή?
παρακαλώ βοήθεια υποφέρω.............

[axl100]

mina@@, αφου δινεις μονη σου απαντησεις στο θεμα σου, εχω την αισθηση πως τα εχεις φιλοσοφησει τα πραγματα (ισως με την βοηθεια ειδικου). Το θραυμα της εγκαταλειψης μενει ριζομενο στην ψυχοσυνθεση του ατομου και αφου σου δημιουργει προβλημα πρεπει να το λυσεις. Δεν θα βρεις ομως εδω τις απαντησεις που θελεις...

[μαρκελα]

Καλό μου, χάπια δεν χρειάζεσαι.. και μετά τι να τα κάνεις; αυτά είναι μόνο για να ναρκώνουν
για λίγο την εσωτερική φωνή, που το μόνο που σου ζητάει είναι ν' αγαπήσεις πραγματικά τον εαυτό σου, να
σταματήσεις να τον κατηγορείς και να διώξεις τις ενοχές που σε βαραίνουν απ' το παρελθόν.
Μόνο τότε κι αφού νιώσεις πλήρης θα δεις πως τον φόβο και την ανασφάλεια μπορείς πλέον να τα ελέγχεις!
Όσον αφορά τώρα για την ήπια κατάθλιψη, απ' αυτήν σήμερα δυστυχώς πάσχει το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού!

[makis_dr]

αφου οι δικοι σου ειναι κοντα σ και εχεις καλες σχεσεις το παρελθον ειναι μακρια οι ανθρωποι αλλαζουν προσπερασε το λοιπον οσο για το φαρμακο σιγουρα δεν ειναι η μονη λυση θα πρεπει να αποβαλλεις αυτο το ενοχικο συνδρομο καθως δεν φταις εσυ για ολα οσα συνεβησαν γυρω σου

[Goldy]

Μίνα, δε νομίζω πως πάσχεις απο κατάθλιψη. Νομίζω όμως πως έχεις εγκλωβιστεί στην ΙΔΕΑ οτι πάσχεις απο κατάθλιψη. Η ανασφάλεια, οι φοβίες είναι κομμάτια της ανθρώπινης ψυχής. Ελαττωματικά κομμάτια βέβαια, κομμάτια που χρήζουν φροντίδας και διόρθωσης όμως διαφέρουν πολύ απο την ασθένεια που ονομάζεται κατάθλιψη. Πιθανώς πέρασες μια δύσκολη παιδική ηλικία και η απουσία της μαμάς σου σε κρίσιμες στιγμές της ζωής σου ή ακόμα και η αίσθηση πως σε εγκατέλειψε σου δημιούργησαν εσωτερική ανασφάλεια. Αφού ένας τόσο σημαντικός άνθρωπος για εσένα δεν ήταν τόσο κοντά σου όσο τον ήθελες, πιθανώς -φοβάσαι πως -όλοι οι άνθρωποι μπορούν να σου κάνουν το ίδιο. Ίσως μάλιστα να ήταν λανθασμένη η επιλογή του μπαμπά σου να σου πει πως η μαμά σου σε' 'παράτησε''.
Με αυτό τον τρόπο, ως παιδάκι, μάλλον αποκόμισες την εντύπωση πως δεν άξιζες την αγάπη της. Πως αν ήσουν ''καλύτερο παιδί'' η μαμά σου δεν θα σε εγκατέλειπε ποτέ. Ίσως ακόμη να ένιωσες πως οι γονείς σου χώρισαν εξαιτίας σου. Όλα αυτά τα συναισθήματα ενοχής φώλιασαν στην ''παδική ψυχή σου'' και σε ταλαιπωρούν εως και τώρα με τη μορφή ανασφάλειας, φόβων. Γιατί ακόμη φοβάσαι πως ίσως δεν αξίζεις την αγάπη κανενός και πως ό,τι κι αν συμβεί θα είναι για άλλη μια φορά δικός σου λάθος.
Προσπάθησε να καταλάβεις πως τίποτα απ'όλα αυτά δεν ισχύει. Ο άνθρωπος που είναι τώρα μαζί σου είναι γιατί πιστεύει πως αξίζεις. Θέλει να είναι μαζί σου διαφορετικά...δεν θα ήταν! Κι αν κάτι άσχημο συμβεί δεν θα είναι απαραίτητα δικό σου λάθος. Δεν έχεις υποχρέωση να κάνεις επιπλέον πράγματα για εκείνον εν είδει ''ανταλλάγματος'' που είναι μαζί σου. Κάνε μόνο ό,τι αισθάνεσαι. Προσπάθησε να κοιτάξεις κατάματα το λόγο που σε κάνει να νιώθεις άσχημα(το διαζύγιο των γονέων σου), εξήγησέ τον , αποδέξου τον και προχώρησε. Η ζωή μπορεί να είναι τόσο όμορφη όσο επιλέγεις εσύ να είναι.
Υ.Γ : Φυσικά δεν είσαι η μόνη που νιώθεις έτσι. Πολλοί άλλοι διακατέχονται απο ανασφάλεις και φοβίες , μεταξύ αυτών και εγώ. Για διαφορετικούς λόγους βέβαια. Ίσως σε βοηθήσει να συζητήσεις με κάποιον ειδικό. Όχι ως καταθλιπτικός ασθενής αλλά ως φυσιολογικός άνθρωπος που επιθυμεί να ξεπεράσει ό,τι τον κρατά πίσω. Ως άνρωπος που αγαπά τη ζωή και την θέλει όσο το δυνατόν καλύτερη.

[butybutybutys]

το μήνυμα τροποποιήθηκε για παραβίαση όρων χρήσης (σπαμ/διαφήμιση)