Θυμος και αηδια για το αντρικο φυλο, απογοητευση για τις σχεσεις

[deleted-member30-03]

ΚΕΝΟ αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα και αν την ανοίξω θα με ρίξουν στη πυρα οι μικρότερες σίγουρα...οπότε αστο! Κοίτα μην αναλώνεσαι..κοίτα να βρεις κάτι ώριμο μιας και ζητάς αυτό..

ε αυτη ειναι η μαλακια ομως, οταν βλεπω οτι δε ταιριαζω, τη κανω με ελαφρα, και τελικα μενω παλι μοναχος. δε ταιριαζω ευκολα με τους ανθρωπους. και στο φορουμ εδω, ζητημα αν ταιριαζω με 3-4 μονο...

[Christina82]

ε αυτη ειναι η μαλακια ομως, οταν βλεπω οτι δε ταιριαζω, τη κανω με ελαφρα, και τελικα μενω παλι μοναχος. δε ταιριαζω ευκολα με τους ανθρωπους. και στο φορουμ εδω, ζητημα αν ταιριαζω με 3-4 μονο...

Πολλοί δεν ταιριάζουν με πολλούς και εγώ επίσης αλλά αν κάπου μπορεί να υπάρχει μια διαφωνία δεν σημαίνει οτι δεν ταιριάζεις αν όντως η γενική εικόνα που σου παρουσιάζουν είναι άκυρη και αταίριαστη προς εσένα τοτε η κρίση σου είναι σωστή...Τελος πάντων κάποια στιγμή θα μας έρθει!

[deleted-member30-03]

νομιζω πως οταν καποιος στο πρωτο ραντεβου πχ φοραει μαυρα και η αλλη ασπρα, κανει μπαμ οτι δε ταιριαζουν. κι οσο κι αν το προσπαθησω να ταιριαξω με το ζορι οπως λες (που ποτε δε μπηκα σ'αυτη τη διαδικασια), δε προκειται να υπαρξει ενδιαφερον αλλα και κατανοηση. οποτε την στελνουμε κι αυτη στο διαολο και παμε παρακατω. μεταλλουδες/γκοθουδες προτιμουνται, κι οποιαδηποτε με μυαλο, εστω και λιγο ψαγμενη.

[Christina82]

Χαχαχαχαααα! Κατι σαν αγγελία μου μοιάζει! Κοίτα έχεις δίκιο. Και εγώ δεν κάθομαι με το ζόρι και ούτε συμβιβαζομαι με αυτό...

[carrot]

νομιζω πως οταν καποιος στο πρωτο ραντεβου πχ φοραει μαυρα και η αλλη ασπρα, κανει μπαμ οτι δε ταιριαζουν.

Διαφωνώ και θα σου πω γιατί. Θα έκανες σχέση με κάποιον που σου έμοιαζε πολύ. Δεν θα ήταν λίγο αηδιαστικό σαν να έκανες σχέση με την αδελφή σου η τον αδελφό σου? Ενώ άμα είναι ξένο είναι πιο γλυκό :) Αλλά περί ορέξεως κολοκυθιά.

[Christina82]

Διαφωνώ και θα σου πω γιατί. Θα έκανες σχέση με κάποιον που σου έμοιαζε πολύ. Δεν θα ήταν λίγο αηδιαστικό σαν να έκανες σχέση με την αδελφή σου η τον αδελφό σου? Ενώ άμα είναι ξένο είναι πιο γλυκό :) Αλλά περί ορέξεως κολοκυθιά.

Ε, δεν ειπαμε να μας μοιάζει και τόσο πολύ αυτό δεν γίνεται...αλλά και πάλι ο καθένας όπως το βλέπει.Τουλάχιστον δεν ειναι εξ'αιματος!

[deleted-member30-03]

με τη διαφορα οτι δε ζω μαζι με τον αδερφο μου, ο οποιος κι ολας δεν εχει απολυτως κανενα κοινο με εμενα, δε μου μοιαζει καθολου, ακουμε μεχρι κι εντελως διαφορετικα ειδη μουσικης, ειμαστε τελειως διαφορετικοι χαρακτηρες!

αυτο που γραφεις, το να εχω καποια που ειναι το ακριβως αντιθετο απο μενα μηπως και με συμπληρωνει, το εχω δοκιμασει και ηταν απαισιο. γιατι αμα δε ταιριαζεται πουθενα, δεν προκειται να υπαρξει καθολου κατανοηση και θα τσακωνεστε συνεχεια! σαν να λεω εγω οτι θελω να παω cinema, ενω η αλλη θελει να παει στο club! τελικα παμε ο καθενας εκει που γουσταρουμε, και μενουμε χωρια. και δεν εχει νοημα η σχεση αυτη. για να εισαι με καποιο ατομο, θα πρεπει να υπαρχουν κοινα. αλλιως δε προκειται να υπαρξει κι ενδιαφερον περισσοτερο.

[void]

Γεια σας, ειμαι νεα στο φορουμ σας, και θελω να μοιραστω μαζι σας την ιστορια μου, γιατι νομιζω οτι δε συμβαινει συχνα, η τουλαχιστον εμενα μου φαινεται too much, και θελω να νιωσω οτι καποιος με καταλαβαινει, γιατι δεν εχω καποιον να το συζητησω, και να μου πειτε τι να κανω για να μην ξανακανω τα ιδια λαθη.. Ειμαι 20 χρονων, σπουδαζω σε μεγαλη πολη μακρια απο το σπιτι μου και τους γονεις μου, δεν εχω κανεναν φιλο και καμια φιλη οπως ειπα και πριν, καθως για εναν παραξενο λογο δεν φαινοταν ποτε να ταιριαζω πουθενα.. με τους γονεις δεν μιλαω, μονο τα βασικα.. Στο πανεπιστημιο δεν παταω, οι συμφοιτητριες μου μου φαινονται πολυ νορμαλ και καλες για να κανουν παρεα με εμενα και με τρομαζουν.. Μονο μεσω ιντερνετ μιλαω και μιλαγα με κοσμο, ηταν το μονο μερος που μπορουσα να συνεννοουμαι, και καπως ετσι γνωρισα τον φιλο μου, 3 χρονια μεγαλυτερο μου, με το που περασα στη σχολη μου.. Ημασταν εναμιση χρονο μαζι, ηταν ο πρωτος μου, και πριν 7 μηνες χωρισαμε αφου ειδα απο το κομπιουτερ του οτι εκανε cyber sex με αλλες. Μπορει αυτο καποιοι να μην το θεωρουν απιστια, για μενα ηταν και ειναι, ρομαντικη πειτε με, μικρη πειτε με, απειρη πειτε με.. Και τωρα ερχονται τα καλυτερα. Ενα μηνα μετα το χωρισμο μας, και ενω ολον αυτον τον μηνα εκλαιγε, χτυπιοταν, οδυροταν, με παρακαλαγε με μηνυματα, τηλεφωνα, χτυπαγε τα κουδουνια, με επαιρνε απο πισω με το μηχανακι, πηγε και τα ξαναεφτιαξε με την πρωην του!!!!!!!!!!!!! Δηλαδη τη μια μερα με παρακαλαγε, την αλλη τα ξαναφταιξε με την πρωην!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ετσι, φανταζομαι οτι προφανως δεν την ειχε βγαλει ποτε απο το μυαλο του και ενω ημασταν μαζι, και αισθανομαι το πιο ηλιθιο πλασμα στη γη, γιατι υπηρχαν σημαδια τωρα που το σκεφτομαι εκ των υστερων, αλλα εθελοτυφλουσα... ΑΠο τοτε εχουν αριχσει να με πιανουν κατι που μαλλον ειναι κρισεις πανικου, ή αρχη κρισεων πανικου, δεν ξερω, γιατι δεν εχω λιποθυμησει ουτε εχω φτασει να κανω αναπνοες με τη σακουλα και δεν ξερω πως αλλιως τις αντιμετωπιζουνε, και το παθαινω οταν ειμαι μες στο λεωφορειο, μετρο, ακομα και στο δρομο καμια φορα και εχει πολυ κοσμο τριγυρω δε μπορω να παρω ανασα, με πιανει δυσπνοια και με κοβει κρυος ιδρωτας, εχω ταχυπαλμιες και φοβαμαι οτι θα παθω εμφραγμα και γυρναω οσο πιο γρηγορα γινεται σπιτι, που νιωθω ασφαλης.. Ειναι κρισεις πανικου αυτο; Το εχει αντιμετωπισει κανεις αυτο μονος του; Φανταζομαι οτι δεν ειναι και τοσο σοβαρο, δε με πιανει καθε φορα που βγαινω εξω, αλλα πραγματικα τωρα τελευταια εχω αρχισει να φοβαμαι να βγω.. Δεν ξερω αν εχει σχεση με τον χωρισμο μου ή με το οτι ολα πηγαινουν χαλια στη ζωη μου.. Γιατι η πρωτη μου σχεση ρε γμτ και να ειναι ο αλλος κολλημενος με την πρωην του;;
Αισθανομαι πως με κοριδευανε.. Πως το ξεπερνανε αυτο;; Ξεπερνιεται ποτε;; Αλλα οχι, απο τη μια δε θελω να το ξεπερασω, θελω να το θυμαμαι για να τους μισω για παντα, γιατι αυτο τους αξιζει!! Και να τα φτιαξουν ενα μηνα μετα που χωρισαμε; Τι μιζερα και αθλια υποκειμενα ειναι οι αντρες, που σκεφτονται μονο με το κατω κεφαλι, και απλα πρεπει καπου να το βαζουν για να ειναι ευτυχισμενοι; Υπαρχει ελπιδα να ξεσιχαθω τους αντρες;;; Να ξαναεμπιστευθω κανεναν; Δεν ειχα συγγενεις, δεν ειχα φιλους, και τωρα χανω και την ελπιδα μου να εχω συντροφο;
Το μονο που με κανει να χαιρομαι, και ας ακουστω κακια, ειναι οτι δε χρειαζεται καν να παρω εκδικηση! Τωρα αυτη περναει αυτα που περναγα εγω, και αυτος εξακολουθει να θελει αυτο που δεν εχει!! Οταν ημουν μαζι του, ηθελε την πρωην, τωρα που ειναι μαζι της, θελει την πρωην, δηλαδη εμενα!! Ειναι η δεν ειναι προβληματικος;;;; Αλλα εγω τι φταιω;;; Γιατι να το περασω αυτο; Σκεφτομαι πως ποτε κανεις δε θα ειναι μαζι μου και να με θελει.. Παντα θα θελει καποια αλλη.. Ετσι δεν ειναι;;

Γεια σου Γκαλάντριελ. Είναι λογικό να είσαι ρε συ στεναχωρημένη και νευριασμένη και πεσμένη και όλα αυτά τα πολύ όμορφα συναισθηματα. Όλοι και όλες έχουμε χύσει δάκρυ σε τέτοιες καταστάσεις...ουουουουουου� �υ!!!
Αλλά είσαι πολύ μικρή ακόμα.
Και όχι δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι, μερικοί είναι χειρότεροι!!! ΑΛΛΑ...μερικοί είναι και καλύτεροι (όσο μπορούν δηλαδή :-) )
Το σημαντικό είναι να μη μασάς. Δεν είναι δικό σου πρόβλημα το ότι ο άλλος γύρισε στην πρώην. Ίσα ίσα, ξεκαθαρίστηκε το πράγμα, δε σου αξίζει, είναι τουλάχιστον ανώριμος, οπότε γράψτονε. Προφανώς υπάρχει κάτι πολύ καλύτερο για σένα ή κάτι χειρότερο δεν ξέρεις. Ό,τι είναι να γίνει γίνεται. Απλά να προσέχεις να μη δίνεσαι. Όχι σεξουαλικά, αλλά συναισθηματικά. Να διαλέγεις και να μη σε διαλέγουν. Να βάζεις υψηλά στάνταρντς. Να συζητάς με ανθρώπους για να σου λένε και μια συμβουλή. Και να μην εξαρτάσαι από κανέναν. Και άτομα να κάνεις παρέα σίγουρα θα βρεις. Όλοι βρίσκουμε τον όμοιο μας. Πρόσεχε τον εαυτό σου, γράφτα όλα, κοίτα να γίνεις κάτι στη ζωή σου και θα βρεθεί και ο άντρας. Οκ?

[Christina82]

με τη διαφορα οτι δε ζω μαζι με τον αδερφο μου, ο οποιος κι ολας δεν εχει απολυτως κανενα κοινο με εμενα, δε μου μοιαζει καθολου, ακουμε μεχρι κι εντελως διαφορετικα ειδη μουσικης, ειμαστε τελειως διαφορετικοι χαρακτηρες!

αυτο που γραφεις, το να εχω καποια που ειναι το ακριβως αντιθετο απο μενα μηπως και με συμπληρωνει, το εχω δοκιμασει και ηταν απαισιο. γιατι αμα δε ταιριαζεται πουθενα, δεν προκειται να υπαρξει καθολου κατανοηση και θα τσακωνεστε συνεχεια! σαν να λεω εγω οτι θελω να παω cinema, ενω η αλλη θελει να παει στο club! τελικα παμε ο καθενας εκει που γουσταρουμε, και μενουμε χωρια. και δεν εχει νοημα η σχεση αυτη. για να εισαι με καποιο ατομο, θα πρεπει να υπαρχουν κοινα. αλλιως δε προκειται να υπαρξει κι ενδιαφερον περισσοτερο.

Έχεις δίκιο γτ και εγώ το έχω πει οτί εγώ δεν θέλω να μπλέξω με μπουζουκόβιο ο οποίος θα θελει να πηγαινει καθε Σάββατο σε τετοια μερη και εγώ να θέλω μεταλαδικα...Αν δεν υπάρχει και κοινός τρόπος διασκέδασης..εκτός φυσικά απο αυτό θα πρέπει να υπάρχουν και άλλα κοινά...Συμφωνώ σε αυτό που λες! Το έχω διαπιστώσει και εγώ αυτό..Τα ετερονυμα απωθουνται ενώ τα όμοια έλκονται!

[void]

καλά πάλι μου κόπηκε το μήνυμα ρε γαμώτο???

[Paolo_1]

αυτο που γραφεις, το να εχω καποια που ειναι το ακριβως αντιθετο απο μενα μηπως και με συμπληρωνει, το εχω δοκιμασει και ηταν απαισιο. γιατι αμα δε ταιριαζεται πουθενα, δεν προκειται να υπαρξει καθολου κατανοηση και θα τσακωνεστε συνεχεια! σαν να λεω εγω οτι θελω να παω cinema, ενω η αλλη θελει να παει στο club! τελικα παμε ο καθενας εκει που γουσταρουμε, και μενουμε χωρια. και δεν εχει νοημα η σχεση αυτη. για να εισαι με καποιο ατομο, θα πρεπει να υπαρχουν κοινα. αλλιως δε προκειται να υπαρξει κι ενδιαφερον περισσοτερο.

Σε περίπτωση όμως που κάποιος αρκετό καιρό μόνος και 'σκοτωμένος' απ'τη μοναξιά τύχει να γνωρίσει με κάποιο τρόπο ένα άτομο που δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα,τί πρέπει να κάνει;Να μην προχωρήσει και να παραμείνει στη μοναξιά του ή να το παλέψει κάνοντας υποχωρήσεις;Διότι ξέρεις,πολλοί προτιμούν να έχουν απλώς έναν άνθρωπο στη ζωή τους,κι ας μην είναι ακριβώς ό,τι έψαχναν,παρά να έχουν μόνο τον εαυτό τους.

Εξαρτάται και από το πόσο εύκολα γνωρίζει κάποιος κόσμο.Αν κάποιος 'δεν το έχει' με τις γνωριμίες πιθανόν να προτιμά,λόγω της δυσκολίας αυτής, να ανέχεται κάποια πράγματα όταν γνωρίζει κάποιον για να μην τον χάσει και άντε να βρει άλλον μετά.

[Christina82]

Διαφωνώ μαζί σου Paolo_1 διοτι θεωρώ αδυναμία κάποιου που θα αναγκαστει να υποχωρεί προκειμένου να μείνει μόνος..

[deleted-member30-03]

Σε περίπτωση όμως που κάποιος αρκετό καιρό μόνος και 'σκοτωμένος' απ'τη μοναξιά τύχει να γνωρίσει με κάποιο τρόπο ένα άτομο που δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα,τί πρέπει να κάνει;Να μην προχωρήσει και να παραμείνει στη μοναξιά του ή να το παλέψει κάνοντας υποχωρήσεις;Διότι ξέρεις,πολλοί προτιμούν να έχουν απλώς έναν άνθρωπο στη ζωή τους,κι ας μην είναι ακριβώς ό,τι έψαχναν,παρά να έχουν μόνο τον εαυτό τους.

Εξαρτάται και από το πόσο εύκολα γνωρίζει κάποιος κόσμο.Αν κάποιος 'δεν το έχει' με τις γνωριμίες πιθανόν να προτιμά,λόγω της δυσκολίας αυτής, να ανέχεται κάποια πράγματα όταν γνωρίζει κάποιον για να μην τον χάσει και άντε να βρει άλλον μετά.

κοιτα, υποχωρησεις ολοι κανουμε μεχρι ενος σημειου. οπως εγραψε και η Broken_Doll σε προηγουμενη σελιδα, δε γινεται δυο χαρακτηρες να ειναι ακριβως ιδιοι! ετσι σε καποια πραγματα πρεπει να κανουμε λιγο πισω, να δεχομαστε τη διαφορετικοτητα του αλλου. το θεμα ομως οταν ειναι καποιος πολυ διαφορετικος, ειναι οτι δε μας κανει κι εμας να νιωθουμε ομορφα. αν για παραδειγμα μια κοπελα ειναι τρομερα κοινωνικη, θελει ολη μερα να κυκλοφορα, καφετεριες, μπαρακια, κλαμπακια και λοιπα, τοτε καταλαβαινεις πως για εναν που ειναι αντικοινωνικος σαν εμενα, καπου θα δημιουργησει προβλημα, και θα τον κανει να μην περνα ευχαριστα. κι απο το να πιεζομαστε και δυσανασχετουμε, αλλα και να βγαζουμε εναν ψευτικο εαυτο, πολλες φορες ειναι προτιμοτερη η μοναξια! δε θα μπορουσα να ειμαι με καποια που δε καθεται στιγμη κατω, που δεν ειναι αφοσιωμενη, που με χεζει και βαζει πανω απ'τη σχεση της τις φιλες της ή οτι αλλο. γιαυτο κοιταμε παντα να ειναι και τα αισθηματα αμοιβαια, αλλα και να ειμαστε με ατομα που μας ταιριαζουν και μας γουσταρουν. με το ζορι εξαλλου τπτ δε γινεται, ουτε μπορεις να αλλαξεις ολο σου το ειναι, για χαρη της αλλης. ασε που και τελικα αν το κανεις, μπορει να ξεπεσεις στα ματια της, και να σε θεωρει λιγουρη μετα κι οτι εξαρτιεσαι απ'αυτη.

[Christina82]

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΚΕΝΟ!!!!ΜΠΡΑΒΟ!!!

[Paolo_1]

κοιτα, υποχωρησεις ολοι κανουμε μεχρι ενος σημειου. οπως εγραψε και η Broken_Doll σε προηγουμενη σελιδα, δε γινεται δυο χαρακτηρες να ειναι ακριβως ιδιοι! ετσι σε καποια πραγματα πρεπει να κανουμε λιγο πισω, να δεχομαστε τη διαφορετικοτητα του αλλου. το θεμα ομως οταν ειναι καποιος πολυ διαφορετικος, ειναι οτι δε μας κανει κι εμας να νιωθουμε ομορφα. αν για παραδειγμα μια κοπελα ειναι τρομερα κοινωνικη, θελει ολη μερα να κυκλοφορα, καφετεριες, μπαρακια, κλαμπακια και λοιπα, τοτε καταλαβαινεις πως για εναν που ειναι αντικοινωνικος σαν εμενα, καπου θα δημιουργησει προβλημα, και θα τον κανει να μην περνα ευχαριστα. κι απο το να πιεζομαστε και δυσανασχετουμε, αλλα και να βγαζουμε εναν ψευτικο εαυτο, πολλες φορες ειναι προτιμοτερη η μοναξια! δε θα μπορουσα να ειμαι με καποια που δε καθεται στιγμη κατω, που δεν ειναι αφοσιωμενη, που με χεζει και βαζει πανω απ'τη σχεση της τις φιλες της ή οτι αλλο. γιαυτο κοιταμε παντα να ειναι και τα αισθηματα αμοιβαια, αλλα και να ειμαστε με ατομα που μας ταιριαζουν και μας γουσταρουν. με το ζορι εξαλλου τπτ δε γινεται, ουτε μπορεις να αλλαξεις ολο σου το ειναι, για χαρη της αλλης. ασε που και τελικα αν το κανεις, μπορει να ξεπεσεις στα ματια της, και να σε θεωρει λιγουρη μετα κι οτι εξαρτιεσαι απ'αυτη.

Απλά εννοώ σε περιπτώσεις ατόμων που η μοναξιά τούς έχει φτάσει στο 'δεν πάει άλλο' και στα πρόθυρα αυτοκτονίας.Σου λέει κάποιος ' δεν πειράζει μωρέ,ας με παιδεύει,τουλάχιστον έχω κάποιον να κάνω σεξ,να βγαίνω καμιά βόλτα,να πάω διακοπές κλπ κλπ.Το ότι δεν ταιριάζουν σε πολλά πράγματα μπορεί να είναι και δευτερεύον για κάποιον που θέλει να γλυτώσει απ'τη μοναξιά.Έστω κι αυτό το 'παίδεμα' είναι κάτι για να ασχολείσαι και να ξεχνιέσαι.Τουλάχιστον αυτή είναι η άποψή μου,που προσωπικά θεωρώ τη μοναξιά ό,τι χειρότερο μπορεί να βρει κάποιον διότι από αυτήν ξεκινάνε πολλά κακά στη ζωή.