Παιδικα τραυματα-εκδικιση

[OloiEnantiwnmou]

θεοφανια δεν νομιζω οτι ειναι κλαψουρισμα ολο αυτο που νοιωθω..τελος παντων οποιος μπορει να με καταλαβει ξερει....

[change]

δεν ξερω αν τα λογια μου 8α σε βοη8ησουν..
εμενα με βοη8ουσε πολυ ο πνευματικος μου και αφου με τον ψυχολογο δεν τα καταφερνεις η δες για καποιον αλλον η δοκιμασε αυτο..
ειμαι και εγω αυτης της αποψης αλλα πιστευω μονο κακο 8α σου κανει.γιατι να φορτω8εις μια κατασταση οργης και ξυλου που 8α της προκαλεσεις αφου ουτε να ασχολη8εις δεν της αξιζει??ολα εδω πληρωνονται!!αλλωστε εαν ξεσπασεις με αυτην την φορμη μια φορα μπορει να ξαναγινει και με την κοπελα σου και τοτε 8α ειναι πολυ χειροτερα..

[OloiEnantiwnmou]

δεν γινεται ετσι ...δεν παει αλλο..κουραστηκα να ζω και να σκευτομαι καθε μερα αυτα που περασα..

[Flumen]

Αν το σκεφτεις αλλιώς.. ότι εχουμε ζήσει έχει περάσει.
Βίωσες παλια καταστάσεις πόνου (σώμα ψυχή). Και φέρνοντάς τες τωρα στο μυαλό σου αναπαριστάς τον πόνο που ένιωσες. Αλλά μόνο τον ΑΝΑΠΑΡΙΣΤΑΣ. Ο πόνος αυτούσιος όπως τον βίωσες δεν υπάρχει, σημερα δε σε χτυπαει η μητερα σου, δεν ειναι εκει αυτος που σου το προκαλεσε. Ειναι άλλος πόνος. Στεναχωριέσαι για τον εαυτο σου για οσα περασε, τοσο που θυμωνεις. Και ολα αυτα τα αρνητικα συναισθηματα σου δημιουργουν πονο.. Κοιταξε τον εαυτο σου εξω απο εσενα, σαν να κοιτας και να ακους τα οσα περασε ενας αλλος ανθρωπος. ''Κριμα'' θα πεις ''το παιδι, δες τι περασε''. Και μετα λογικα θα ''του'' συμπαρασταθεις. Δε θα τον λυπηθεις! Θα νιωσεις συμπαθεια, θα θες να τον κανεις να νιωσει καλα, θα θες το καλυτερο για αυτον.
Καθε φορα που σου ερχονται οι σκεψεις και οι αναμνησεις νιωσε τες. Στο επακρο, οπως ακριβως ειναι. Πονος, θυμος, απογνωση, φοβος. Ασε ολα τα συναισθηματα να διαπερασουν το μυαλο και το κορμι σου. Να μη φοβασαι τα συναισθηματα αυτα. Ειναι προσωπικη μου γνωμη πως το να ''ξεσπασεις καπου το θυμο σου'' δεν πρεπει να σημαινει μεταφορά βιαιης ενεργειας σε καποιο αντικειμενο ή υποκειμενο! Αυτη η ενεργεια του συναισθηματος περναει τοτε απο εσενα σε κατι αλλο και συνεχιζει το κυκλο του. Ειναι τοσο σημαντικο πιστευω να μετατρεψεις τη βιαιη ενεργεια που προκαλει ο θυμος σε κατι αλλο, κατι παραγωγικο για σενα, κατι ηρεμο. Να μη ξεχυθει ο θυμος σαν τσουναμι με θυματα, αλλα σαν βαθυ ποταμι που ρεει ηρεμα. Και πιστευω αυτο το ''ποταμι'' μεταφερει την ιδια ακριβως ποσοτητα ενεργειας με το ''τσουναμι''. Μονο που δε θα υπαρχουν θυματα, αλλα ποτισμενη γη ετοιμη να δωσει καρπο. Ποιητικα μιλάω, γιατι ποητικα τα σκεφτομαι, συγνωμη αληθεια.

Δεν ειμαι ειδικος, καμια σχεση. ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ.

Ειναι δυσκολο να σε κανει καποιος η κατι να μη θες να βιαιοπραγησεις στη μητερα σου. Νομιζεις ακραδαντα οτι θα σε λυτρωσει, και ειναι απολυτα φυσιολογικο, ''Η ΒΙΑ ΓΕΝΝΑ ΒΙΑ''. Εσυ ο ιδιος ειπες πως δε θες να κανεις το ιδιο στη μελλοντικη οικογενεια σου. Οριστε! ΕΣΥ θα κανεις την αρχη. Εσυ εισαι ο ΗΡΩΑΣ της ιστοριας. Σε εσενα πεφτει η ευθυνη αλλα και τιμη να σταματησεις το κυκλο βιας που ξεκινησε η μητερα σου. Εχω και εγω οπως και εσυ τασεις επιθετικοτητας. Όταν το καταλαβα ξερεις τι αποφασισα? Πως ειμαι διατεθειμενη να παλευω και να δουλευω με τον εαυτο μου καθημερινα να μην πληγωσω τους δικους μου. Το αποδεχτηκα, δεν το αγνοησα και ζω με αυτο. Πιστευω στο καλο μεσα μου και θελω να νικησει.

Τα ερεθισματα που πηρες απο το περιβαλλον καθως μεγαλωνες ηταν βιαια. Και ετσι ΕΜΑΘΕΣ (σε ''διδαξανε''). Γιαυτο εισαι ετσι. Ο ανθρωπος ομως ευτυχως δεν ειναι μονο οτι παιρνει απο το περιβαλλον που ζει. Ειναι και το τι πραγματικα ειναι! Κι εσυ, για μενα, εχεις μεσα σου το καλο πιο δυνατο απο το κακο! Το φωναζουν τα λογια σου. Αγαπησε τον εαυτο σου γιαυτο. Κι οταν αγαπησεις το ποιος εισαι και πιστεψεις στο καλο μεσα σου αλλα και το καλο που μπορεις να δημιουργησεις, ολα τα ασχημα θα φυγουν ΜΟΝΑ τους, χωρις πιεση, χωρις δικαιολογιες και ψεματα στον εαυτο σου για να τον πεισεις για κατι...

Συγνωμη που ειπα πολλα και που πολλα μοιαζουν ακαταλαβιστικα

Σε θαυμαζω. Γτ το ιδιο ζει και ο αδερφος μου, μονο που το αγνοει και το διαιωνιζει, και πανω μου.

Με εκτιμηση, Αναστασια

[Sublime]

καταρχην παιδια σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας..ξεχασα να το αναφερω οταν ανοιξα το θεμαεχω παει σε ψυχολογο αρκετες φορες..δεν με βοηθαει νιωθω καλυτερα μονο για καμια ωρα μετα την επισκεψη και μετα παλι τα ιδια..δεν μπορω να το δεχτω οτι εχει κανει τετοια εγκληματα σε μενα που δεν εφταιξα σε τιποτα..που τραβηξα ολα αυτα ενω δεν εκανα κακο σε κανεναν...

Γεια σου...με συγκινησε αυτο που γραφεις.Δεν τα εχω καλα με την μητερα μου.Μικρη με χτυπαγε αλλα οχι τοσο πολυ οσο εσενα...
σε καταλαβαινω τοσο πολυ ρε παλικαρι μου...Ουτε εγω της εφταιξα σε τιποτα....και τωρα που εκανε αλλο παιδι με εχει κλασει....σε καταλαβαινω...εχεις mail ναμιλαμε?
θελω βοηθεια οσο και εσυ...

[sukki]

ειναι καποιοι ανθρωποι που δεν πρεπει να γινοντε γονεις..δυστηχως το να κανεις ενα παιδι ειναι το πιο ευκολο,το δυσκολο ειναι να το αναθρεψεις και να το διαπαιδαγωγησεις σωστα.
λυπαμαι πολύ για οσα σου συνεβησαν,πραγματικα σε καταλαβαινω οσο δε παει!!!!!!!!

το γιατι σου το εστειλα και σε πριβε μνμ θα καταλαβεις πολλα αλλα και παλι θελω να σου πω και απο εδω πως κανεις ανθρωπος επανω στο κοσμο δεν αξιζει να καταστρεφεις την ζωη σου...

γινε καλυτερος απο οσους σε πληγωσαν,γινε καλυτερος για σενα,προσεχε τον εαυτο σου(με οτι αυτο συνεπαγεται),προφυλαξε τον εαυτο σου,μην κοιταζεις ποτε πισω.... παντως αυτο που λεω και για τους δικους μου ειναι κριμα,κριμα γι αυτους γιατι ποτε δε θα εχουν την ευκαιρια να δουν τι υπεροχος ανθρωπος εγινα μετα απο ολα οσα μου κανανε,κριμα που ηταν τοσο ατυχοι ωστε να μην εχουν ουτε καν τον οικτο μου πια, κριμα γι αυτους γιατι ποτε δε θα εχουν κανεναν διπλα τους οπως μπορουσαν να ειχαν εμενα και την αδερφη μου,κριμα γιατι δε θα ειναι για παντα νεοι και οταν με χρειαστουν εγω δε θα γυρισω ουτε να τους κοιταξω,κριμα για ολα αυτα και ΕΥΤΗΧΩΣ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΟΣΑ ΜΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΟΤΙ ΒΑΛΩ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΧΑΣΑΝ ΤΕΛΙΚΑ............... ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΕΙΣ,ΝΑ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΑ ΟΣΑ ΣΕ ΒΑΡΑΙΝΟΥΝ, ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΠΑΡΟΛΑ ΤΑ ΟΣΑ ΣΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ...

[manou]

φιλε σε καταλαβαίνω πάρα πολύ, εμένα ο πατέρας μου με χτυπούσε τόσο όταν ήμουν παιδί που και σκυλί να ήμουν θα είχα ψοφήσει! Άσε τις προσβολές, τις απειλές, το πόσο με μείωνε και με ξεφτίλιζε με κάθε ευκαιρία. Να φανταστείς κάποτε είχα χτυπήσει το πόδι μου και πονούσα φοβερά, ήμουν στο νοσοκομείο σε μαύρα χάλια, και ο πατέρας μου ήρθε στο νοσοκομείο και μου το κλώτσησε! Όταν τον ρώτησαν έκπλήκτοι οι γιατροί για ποιο λόγο έκανε αυτό το πράγμα απάντησε ότι ήθελε να δει αν πονάω!!!! Τεσπα, εγώ τον έχω διαγράψει εντελώς, όταν μου μιλάει τον γράφω και του απαντάω πάντα απότομα. Αν ξεφύγει η κατάσταση τον απειλώ ότι θα τον κλείσω στα ΚΑΠΗ και θα πεθάνει μόνος του!

[bebe-q]

Παλληκάρι μου,διάβασα την ιστορία σου και έκλαψα....εγώ έχω 2 αγοράκια,και ο μεγάλος μου (3 ετών) είναι πολύ δύσκολο παιδάκι....ουρλιάζει όλη την ημέρα και τη νύχτα καμιά φορά.... επιτήθεται στο μικρό αδερφάκι του κ.α τέτοια,που καμιά φορά με βγάζουν απο τα ρούχα μου κυριολεκτικά,και αν του ρίξω καμιά στον ποπό για να σταματήσει αυτά που κάνει,(ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ,ΤΟ ΞΕΡΩ),κάθομαι ύστερα και κλαίω και νιώθω άσχημα!!Εγώ 5-6 ετών,σχόλαγα απο το σχολείο,και περπατούσα 1χλμ μόνη μου για να πάω στο μαγαζί του πατέρα μου που βρισκόταν μέσα σε κάτι οικόπεδα στη μέση του πουθενά,ο οποίος σχεδόν ποτέ δεν ήταν εκεί,και ξάπλωνα κάτω τη σάκκα μου και την έκανα μαξιλάρι και κοιμόμουν στα χαλήκια ωσπου να γυρισει...τις περισσότερες φορές το βράδυ......και τώρα σκέφτομαι,ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΩΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΗΣΥΧΟΣ ΓΙΑ'ΜΕΝΑ?Νηστική,μέσα στα κρύα,και ακόμη θυμάμαι πόσο μόνη ένιωθα και φοβόμουν...γι'αυτό και κοιμόμουνα ωσπου να γυρίσει....Η μανούλα μου φυσικά δεν ήξερε οτι συνεβαινε αυτό,πίστευε οτι ερχόταν και με έπαιρνε και με είχε μαζί του στο μαγαζί....Μέσα απο αυτό,μπορώ λιγάκι να καταλάβω πόσο άσχημα ένιωθες,γτ κι ο δικός μου είχε τον ίδιο λόγο με τη μαμά σου,που σε έβγαζε έξω,για το οτι δεν ήταν στο μαγαζί του,η έξω απο το σχολείο να με περιμένει..
Έζησα κι εγώ μαζί του δύσκολα λοιπόν,και μεγαλώνοντας έχω γίνει ένας άνθρωπος με πολύ καλά στιχεία μεν,αλλα δε μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου ποτε ήμουν χαλαρή την τελευταία φορά....όλα αυτά που αισθάνομαι μεταφέρθηκαν στα μωράκια μου και τώρα αναγκάζομαι να τρέχω το παιδί μου στους ειδικούς,για να μάθω πώς να του φέρομαι....
Θέλω να πώ οτι εν πρώτοις οι γονείς μας θα έπρεπε να πάνε σε γιατρούς και όχι εμείς...αλλα αφού εκείνοι δεν το έκαναν,καλό θα είναι να κοιτάξουμε εμείς να μην κάνουμε τα ίδια λάθη μ'εκείνους.Πράγματι,αν κάνεις οικογένεια,θα έχεις θέμα με τα νευρα σου κι ας μην φταίς...Κοίταξε τον εαυτό σου κι άσε αυτή τη γυναίκα να μείνει μόνη της με το κακό που σου έκανε,σβήσ'την απο τη ζωή σου και μην της ξαναμιλήσεις ποτέ.Προσποιήσου πως πέθανε.Απλά μη χαλιέσαι άλλο εξαιτίας της!Έχεις τη ζωή σου μπροστά σου και θα περάσουν τα χρόνια και θα έχεις χάσει τις χαρές της ζωής σου επειδή η γυναίκα αυτή αντί να πάει στο μαιευτήριο,θα έπρεπε να είχε μπεί στο δαφνί κανονικά,κι όχι να γίνει μάνα!!!Γίνε λοιπόν εσύ σωστός πατέρας.Βάλε σκοπό της ζωής σου και στοίχημα ζωής με τον εαυτό σου να μη νιώσουν ποτέ τα παιδιά σου,ότι εσύ για την μητέρα σου...όταν ο άνθρωπος έχει ένα στόχο,ένα σκοπό,μπορεί όλα να τα καταφέρει...σκέψου οτι ο ρόλος της στη ζωή σου ήταν μόνο να σε φέρει στον κόσμο αυτό και δέξου οτι πρέπει να συνεχίσεις και να γνωρίσεις τις χαρές της αφήνοντάς εκείνη απ'έξω!!αλλωστε έχεις τον πατέρα σου και είσαι τυχερός που ενδιαφέρθηκε για το παιδί του έστω κι αν είχε χωρίσει μαζί της...Υπάρχουν παιδιά,που τα παρατάνε οι γονείς τους,και αυτά που έκανε σ'εσένα η μητέρα σου,αλλα και πολλά άλλα,χειρότερα,τους τα κάνουν ξένοι....Σκέψου οτι ναι μέν,υπέφερες σαν παιδάκι,αλλα τώρα είσαι υπεύθυνος ΜΟΝΟ ΕΣΥ του εαυτού σου και πρέπει να κάνεις κάτι για να σταματήσει να γίνεται μεγαλύτερη η ζημιά μέσα σου.....
Γλυκιέ μου....βγάλε αλλιώς τον θυμό σου...καν'τον αγάπη για τα ανυπεράσπιστα παιδάκια...προσπάθησε να σπουδάσεις...κάτι που θα μπορούσες μέσα απο αυτό,να βοηθάς αθώες παιδικές ψυχούλες,που υποφέρουν καθημερινά απαίσιους γονείς,η πατριούς και δεν ξέρω τι άλλο....Κάνε τη δύναμη της εκδίκησης που νιώθεις,δύναμη αγάπης,και νιώσε καλύτερος άνθρωπος μέσα απο αυτό!Ελπίζω να σε βοήθησα....λιγουλάκι!ΦΙΛΙΑ!

[secretly]

φιλε μου γεια σου..δεν μας κουρασες οχι...λοιπον ειμαι 26 χρονων με ενα μωρακι 2 χρονων...εχεις δικιο..πως μπορει..τον κοιμιζω μαζι μας λαθος μου αλλα θελω να του δωσω τοση αγαπη....πραγματι η μητερα σου..που δεν της αξιζει αυτος ο τιτλος ειναι...δεν υπαρχουν λογια οχι...αν την ειχα μπροστα μ εγω με αυτα που ακουσα θα την εσκιζα..εχεις ολο το δικιο με το μερος σου...να σου πω κατι?ειναι για λυπηση...ειμαι σιγουρη οτι ποτε δεν την αγαπησε καποιος..πως λοιπον να αγαπησει εκεινη καποιον?αν δεν μπορεις να αγαπας το ιδιο σου το παιδι τοτε δεν μπορεις να αγαπησεις τιποτα...δεν θα ειναι τυχαιο το γεγονος οτι ο πατερας σου δεν την παντρευτηκε τελικα κατι θα ειδε ο ανθρωπος...παρολα αυτα με εντυπωσιαζει το γεγονος οτι εισαι πολυ ισοροποιημενος ανθρωπος απο θεμα νατιλιψης και ξερεις ακριβως τι σου φταιει και το γιατι εχεις προβληματα συμπεριφορας..και ξερεις ειναι πολυυυ σημαντικο αυτο για να ξεπερασεις κατι πρεπει να βρεις την απο που πηγαζει...κλεισε λοιπον την βρυση στις αναμνησεις της πες οτι παιθανε για να σταματησει να πλυμιριζει μεσα σου η κακια της...μπορεις να δοκιμασεις κατι,γραψε της ενα γραμμα με ακριβως οτι αισθανεσαι κ μετα καψτο η σκιστο γιατι δεν αξιζει ουτε να της το δωσεις..απλα θα νιωσεις καλυτερα..δεν αξιζει να ξερει τιποτα για εσενα κ αυτο κανει..δεν αξιζει τιποτα φιλε μου ουτε το γεγονος οτι υπαρχει..επισεις οταν αισθανεσαι ετσι χτυπα κατι εναν σακο ενα μαξιλαρι...φαντασου οτι ειναι εκεινη...οταν καταλαγιασουν τα νευρα σου θα σκεφτεις ποιο καθαρα ισως...και καποια στιγμη ισως σου φυγει ολος αυτος ο θυμος που δεν σε αφηνει να αναπνευσεις...ειλικρινα φαινεσαι καλο παιδι κ αυτο γιατι αντιλαμβανεσαι οτι δεν θες να ξεσπας στους αλλους...και ναι δεν ειναι κλαψουρισμα το καταλαβαινω απολυτα...ειναι νευρα..σε τρελενει το αδικο...κ ειμαι σιγουρη οτι απο τοτε θα εχεις μεσα σου αναπτυγμενη την αντιλληψη του αδικου κ θα σε τρελενει παντα...ακουσε με...δεν αξιζει καν να την θυμασαι..θα παιθανει μονη χωρις εσενα και εναν ανθρωπο να την κοιταξει..ολα εδω πληρωνονται...θα φυγει ασχημα και μονη απο αυτη την ζωη ενω θα βλεπει τους αλλους να τους κοιτανε τα παιδια τους στα βαθυα γεραματα...κ δεν θα εχει ουτε παιδι ουτε τον τοτε γκομενο που την ξεπεταγε για να της σφιξει το χερι..θα παρει την τιμωρια της σε ολο της το μεγαλειο...δακρυσα με την ιστορια σου κ με ολο τον σεβασμο μ σου εγραψα τα παραπανω εν λογο....ελπιζω να το ξεπερασεις εισαι νεος και εχεις κοπελα ζωη στιριξη ισως...παρολα αυτα δεν μας φραφεις για το πως ειναι οι σχεσεις σου με τον πατερα σου..

[secretly]

πρεπει να σου πω οτι γραφτηκα εδω αρχικα μονο κ μονο γιατι ειχα την αναγκη να σου απαντησω..ειλικρινα..να εισαι καλα

[Gypsy Cello]

Αν το σκεφτεις αλλιώς.. ότι εχουμε ζήσει έχει περάσει.
Βίωσες παλια καταστάσεις πόνου (σώμα ψυχή). Και φέρνοντάς τες τωρα στο μυαλό σου αναπαριστάς τον πόνο που ένιωσες. Αλλά μόνο τον ΑΝΑΠΑΡΙΣΤΑΣ. Ο πόνος αυτούσιος όπως τον βίωσες δεν υπάρχει, σημερα δε σε χτυπαει η μητερα σου, δεν ειναι εκει αυτος που σου το προκαλεσε. Ειναι άλλος πόνος. Στεναχωριέσαι για τον εαυτο σου για οσα περασε, τοσο που θυμωνεις. Και ολα αυτα τα αρνητικα συναισθηματα σου δημιουργουν πονο.. Κοιταξε τον εαυτο σου εξω απο εσενα, σαν να κοιτας και να ακους τα οσα περασε ενας αλλος ανθρωπος. ''Κριμα'' θα πεις ''το παιδι, δες τι περασε''. Και μετα λογικα θα ''του'' συμπαρασταθεις. Δε θα τον λυπηθεις! Θα νιωσεις συμπαθεια, θα θες να τον κανεις να νιωσει καλα, θα θες το καλυτερο για αυτον.
Καθε φορα που σου ερχονται οι σκεψεις και οι αναμνησεις νιωσε τες. Στο επακρο, οπως ακριβως ειναι. Πονος, θυμος, απογνωση, φοβος. Ασε ολα τα συναισθηματα να διαπερασουν το μυαλο και το κορμι σου. Να μη φοβασαι τα συναισθηματα αυτα. Ειναι προσωπικη μου γνωμη πως το να ''ξεσπασεις καπου το θυμο σου'' δεν πρεπει να σημαινει μεταφορά βιαιης ενεργειας σε καποιο αντικειμενο ή υποκειμενο! Αυτη η ενεργεια του συναισθηματος περναει τοτε απο εσενα σε κατι αλλο και συνεχιζει το κυκλο του. Ειναι τοσο σημαντικο πιστευω να μετατρεψεις τη βιαιη ενεργεια που προκαλει ο θυμος σε κατι αλλο, κατι παραγωγικο για σενα, κατι ηρεμο. Να μη ξεχυθει ο θυμος σαν τσουναμι με θυματα, αλλα σαν βαθυ ποταμι που ρεει ηρεμα. Και πιστευω αυτο το ''ποταμι'' μεταφερει την ιδια ακριβως ποσοτητα ενεργειας με το ''τσουναμι''. Μονο που δε θα υπαρχουν θυματα, αλλα ποτισμενη γη ετοιμη να δωσει καρπο. Ποιητικα μιλάω, γιατι ποητικα τα σκεφτομαι, συγνωμη αληθεια.

Δεν ειμαι ειδικος, καμια σχεση. ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ.

Ειναι δυσκολο να σε κανει καποιος η κατι να μη θες να βιαιοπραγησεις στη μητερα σου. Νομιζεις ακραδαντα οτι θα σε λυτρωσει, και ειναι απολυτα φυσιολογικο, ''Η ΒΙΑ ΓΕΝΝΑ ΒΙΑ''. Εσυ ο ιδιος ειπες πως δε θες να κανεις το ιδιο στη μελλοντικη οικογενεια σου. Οριστε! ΕΣΥ θα κανεις την αρχη. Εσυ εισαι ο ΗΡΩΑΣ της ιστοριας. Σε εσενα πεφτει η ευθυνη αλλα και τιμη να σταματησεις το κυκλο βιας που ξεκινησε η μητερα σου. Εχω και εγω οπως και εσυ τασεις επιθετικοτητας. Όταν το καταλαβα ξερεις τι αποφασισα? Πως ειμαι διατεθειμενη να παλευω και να δουλευω με τον εαυτο μου καθημερινα να μην πληγωσω τους δικους μου. Το αποδεχτηκα, δεν το αγνοησα και ζω με αυτο. Πιστευω στο καλο μεσα μου και θελω να νικησει.

Τα ερεθισματα που πηρες απο το περιβαλλον καθως μεγαλωνες ηταν βιαια. Και ετσι ΕΜΑΘΕΣ (σε ''διδαξανε''). Γιαυτο εισαι ετσι. Ο ανθρωπος ομως ευτυχως δεν ειναι μονο οτι παιρνει απο το περιβαλλον που ζει. Ειναι και το τι πραγματικα ειναι! Κι εσυ, για μενα, εχεις μεσα σου το καλο πιο δυνατο απο το κακο! Το φωναζουν τα λογια σου. Αγαπησε τον εαυτο σου γιαυτο. Κι οταν αγαπησεις το ποιος εισαι και πιστεψεις στο καλο μεσα σου αλλα και το καλο που μπορεις να δημιουργησεις, ολα τα ασχημα θα φυγουν ΜΟΝΑ τους, χωρις πιεση, χωρις δικαιολογιες και ψεματα στον εαυτο σου για να τον πεισεις για κατι...

Συγνωμη που ειπα πολλα και που πολλα μοιαζουν ακαταλαβιστικα

Σε θαυμαζω. Γτ το ιδιο ζει και ο αδερφος μου, μονο που το αγνοει και το διαιωνιζει, και πανω μου.

Με εκτιμηση, Αναστασια

από τα πιο όμορφα ποστ που έχω διαβάσει!

[OloiEnantiwnmou]

xrysaki σε ευχαριστω πολυ για τα λογια σου και γενικα σας ευχαριστω ολους σας...με τον πατερα μου εχω παρα πολυ καλη σχεση...εχει 2 χρονια που παω κικ μποξ και γυμναστηριο για να ξεχνιεμαι λιγο ομως αισθανομαι καλα εκεινη την ωρα που κανω προπονηση και οταν τελειωνει μετα απο καμια ωρα ειμαι παλι οπως πριν..και θα πρεπει να σας πω οτι δεν ξεπερνιουνται ευκολα αυτες οι αναμνησεις.συνεχεια μου ερχεται στο μυαλο οτιμε ειχε πλακωσει στο ξυλο δεκαδες φορες γιατι να μην την πλακωσω εγω μια????πειτε μου εσεις εναν λογο

[secretly]

ειλικρινα εχεις ορεξη να δεις την φατσα της και ποσο μαλλον να χτυπησεις ενα ατομο με χαμηλο δεικτη νοημοσυνης..ξερω πως η ανωτεροτητα αυτη την στιγμη φανταζει για εσενα λεξη γελοια..ομως γνωριζεις οτι και το γεγονος να χειροδικησεις θα εχει αντικτιπο επανω σου νομικα και συναισθηματικα?οχι γιατι θα την λυπηθεις αλλα θεωρω πως δεν θα σου περασει ουτε με αυτον τον τροπο ολος αυτος ο θυμος που αισθανεσαι και θα θες να την χτυπας ξανα κ ξανα φιλε μου ωσπου να την τελειωσεις γιατι αυτα τα συναισθηματα δεν ειναι απλα κ οπως λες δεν περνουν ευκολα γιατι διαιωνιζονται μεσα σου χρονια και χρονια..να σου πουμε λοιπον εναν λογο για να μην το κανεις..εχεις ορεξη να φας τα υπολοιπα χρονοια σου στην φυλακαη?

[Instant]

Και να μην υπήρχαν τα παιδικά τραύματα θα έβρισκες άλλο λόγο να εκδηλώσεις την επιθυμία σου για βία.

[Lacrymosa]

Και να μην υπήρχαν τα παιδικά τραύματα θα έβρισκες άλλο λόγο να εκδηλώσεις την επιθυμία σου για βία.

Συμφωνω, καποια αλλη αιτια θα υπηρχε (η θα εβρισκες) κ θα ξεσπουσες αναλογως.